Live-άδικα και ποιότητα εξοπλισμού
- Thread starter Alchemist
- Start date
- Πρόσφατη δραστηριότητα Πρόσφατη δραστηριότητα:
- Απαντήσεις: Απαντήσεις 50
- Εμφανίσεις: Εμφανίσεις 10K
- Μηνύματα
- 4,495
- Πόντοι
- 638
Φίλε μου, το μαγαζί δεν έχει καμμία υποχρέωση να έχει καλούς ενισχυτές κιθάρας για παράδειγμα. Ο ενισχυτής είναι όργανο. Είναι σαν να μου λες ότι πρέπει να έχει και πλήκτρα...MuddyPete είπε:
Να είσαι σίγουρος ότι ακόμα και τον practice τρανζιστοράτο ενισχυτή σου να πας για να παίξεις, αν υπάρχει σωστή υποδομή (μικρόφωνα, κονσόλα, PA, μόνιτορς) και βέβαια ηχολήπτης, θα βγάλεις πολύ καλύτερο ήχο απ'ό,τι θα περίμενες.
Τα ίδια ισχύουν βέβαια για μπάσσο, τύμπανα κλπ... Χίλιες φορές να ρίξει τα λεφτά του ο μαγαζάτορας σ'αυτά που πρέπει και να αφήσει τους μουσικούς να κουβαλήσουν ό,τι νομίζουν καλύτερο.
- Μηνύματα
- 2,625
- Πόντοι
- 48
Η γνώμη μου είναι πως ένα Liveάδικο πρέπει να έχει ένα πλήρες σετ backline, κατά προτίμηση με industry standard μηχανήματα, και το εκάστοτε γκρούπ να επιλέγει αν θα παίξει με αυτά ή με τα δικά του. Εννοείται ότι πρέπει να υπάρχει και ένας σοβαρός ηχολήπτης που τουλάχιστον να εξηγεί τις τεχνικές δυνατότητες του υπάρχοντος εξοπλισμού και να προσδιορίζει τα όρια του, ώστε να αποφεύγονται κατά το δυνατόν και οι φθορές.
- Μηνύματα
- 4,495
- Πόντοι
- 638
Η γνώμη μου είναι πως το φτηνό μικρόφωνο που περιγράφεις θα έχει μεν την επίδραση του στο τελικό αποτέλεσμα, αλλά όπως ειπώθηκε και παραπάνω, είναι άλλα πράγματα που μετράνε περισσότερο.V.P. είπε:
Για μένα σαν θεατή σε live μετράει να ακούω σωστά το mix της μπάντας οπουδήποτε και αν κάθομαι. Αν το μικρόφωνο είναι των 60 ή των 600 ευρώ, ταπεινή μου γνώμη είναι πως μικρό ρόλο παίζει στο αποτέλεσμα αυτό.
Αλλά τελικά δεν μπορούμε να βασιστούμε στη μιζέρια (ή έλλειψη αυτής) του μαγαζάτορα, αλλά ούτε να την πολεμήσουμε. Παραπάνω περιγράφουμε όλοι νομίζω μια ιδανική κατάσταση, όπως θα θέλαμε να είναι. Ωστόσο θα πω ότι, όντως, έχει τύχει η μπάντα να κουβαλάει και να στήνει σχεδόν τα πάντα και αυτό το "σχεδόν" σημαίνει ότι το μαγαζί είχε μόνο έναν τελικό ενισχυτή και μερικά ηχεία.... Κονσόλα, μόνιτορς, μικρόφωνα, καλώδια, βάσεις κλπ, όλα της μπάντας.
Χαίρομαι για τις πολλές και σωστές απόψεις που διάβασα σε τούτο το thread! 
Η αλήθεια είναι βεβαίως ότι η παρατήρηση του TGL ήταν σωστή, η κύρια αναφορά μου ήταν σχετικά με το καθαρά PA-τζίδικο κομμάτι ενός live-άδικου και δευτερευόντως για το υπόλοιπο backline.
Από τη μεριά μου λοιπόν, κι έχοντας διαβάσει όλες τις απόψεις του thread, έχω τις εξής προσωπικές σκέψεις, feel free να διαφωνίσετε (
) :
1) Ένα στοιχειωδώς αξιοπρεπές live stage οφείλει να έχει ένα PA backend που ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ δεν θα πετσοκόβει τον ήχο της μπάντας. Δεν με απασχολεί αν ο κιθαρίστας παίζει με Bogner και Suhr ή με Behringer και Squire, το PA οφείλει να βγάζει σωστά τον ήχο αυτόν προς τα έξω (στο μέτρο του εφικτού φυσικά).
Δεν είμαι ηχολήπτης, δεν μπορώ να μιλήσω με σιγουριά αλλά κάτι μου λέει ότι τα monitors των 120 ευρώ δεν συνάδουν προς αυτή την κατεύθυνση.
2) Θεωρώ ότι το να έχεις έναν μέτριο ενισχυτή για όσους έρχονται να παίξουν δεν είναι εξωφρενική απαίτηση. Δε νομίζω να έπεφτε έξω το μαγαζί αν ο ενισχυτής κιθάρας έκανε 300 αντί για 150 ευρώ, τουλάχιστον για να μην υπάρχει σκέτος κατιμάς πάνω στη σκηνή. Προαιρετικό όμως αυτό.
Το απαραίτητο είναι ότι ο εξοπλισμός πρέπει να είναι σε άριστη κατάσταση σε περίπτωση που χρησιμοποιηθεί. Κι ας είναι το κινέζικο των 100 ευρώ, τουλάχιστον να δουλεύει σωστά.
3) Ένας μουσικός φέρνει όσα πράγματα θεωρεί ότι χρειάζεται στο live, ανάλογα με τις απαιτήσεις που έχει από τον ήχο του. Προφανώς θα ακουστεί κανείς καλύτερα με τον δικό του εξοπλισμό (ειδικά αν έχει εξοπλισμό αξιώσεων), προφανώς θα έχει και το ανάλογο κόστος στη μέση και το χρόνο του.
Όμως όλα αυτά είναι και πάλι προαιρετικά, δεν δέχομαι να λέει ο μαγαζάτορας "φέρε εσύ τελικό για τα stage monitors γιατί ο δικός μου χάλασε". Όχι, αυτό δεν πρέπει να υπάρχει. Άλλο να φέρω εγώ έναν καταπληκτικό ενισχυτή επειδή γουστάρω να παίξω με αυτόν κι άλλο να τον φέρω προκειμένου να καλύψω μια έλλειψη από τη μεριά του live-άδικου.
4) Καλό είναι να κατασταλάξει ο καθένας στα πράγματα που του είναι απαραίτητα όταν βγαίνει live. Άλλοι είναι ευχαριστημένοι μόνο με τον ενισχυτή, τα πετάλια, το μικρόφωνο, τα καλώδια και τα DI boxes που φέρνουν οι ίδιοι, άλλοι βολεύονται και με ό,τι υπάρχει στο μαγαζί.
Επειδή όμως δεν είμαστε όλοι το ίδιο, θα πρέπει και οι μαγαζάτορες να έχουν προνοήσει και για τους μεν αλλά και για τους δε. Αν μια μπάντα ζητήσει ένα ολοκληρωμένο stage, έτοιμο να δεχτεί τα όργανα, το μαγαζί οφείλει να το κάνει. Με παραχωρήσεις στην τελική ποιότητα σαφώς αλλά πρέπει να υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο στη λίστα του καταστήματος.
5) Ο ηχολήπτης είναι το 50% (και βάλε) της συνταγής και συμφωνώ απερίφραστα ότι είναι ό,τι καλύτερο για μια μπάντα να έχει δικό της άνθρωπο σε αυτό το κρίσιμο πόστο. Η ευθύνη του μαγαζιού είναι να έχει αυτός ο άνθρωπος τα χρειώδη για τη δουλειά του και φυσικά, να υπάρχει ένας ηχολήπτης που τουλάχιστον δεν θα κάνει όσους δεν φέρνουν δικό τους ηχολήπτη να ακούγονται αίσχος εκ προοιμίου.
Αντιλαμβάνομαι ότι ίσως ζητάω πολλά σε κάποια από τα παραπάνω σημεία. Μπορεί να φταίει το γεγονός ότι έχω βγάλει πολλά live παλεύοντας με αντίξοες καταστάσεις και με σκάρτο εξοπλισμό, γι' αυτό και έχω αναπτύξει μια σχετική ευαισθησία για το θέμα.
Πρέπει να ομολογήσω ότι από ένα σημείο και μετά, ο προσωπικός εξοπλισμός λύνει πολλά θέματα αλλά damn it, έχω βιώσει από πρώτο χέρι τι είναι να κουβαλάς combo ενισχυτή σε live στην άλλη άκρη της Αττικής χωρίς να έχεις αυτοκίνητο. Και σίγουρα δεν είμαι ο μόνος που τα έκανε ή θα τα κάνει αυτά, γι' αυτό σιχτιρίζω...
Η αλήθεια είναι βεβαίως ότι η παρατήρηση του TGL ήταν σωστή, η κύρια αναφορά μου ήταν σχετικά με το καθαρά PA-τζίδικο κομμάτι ενός live-άδικου και δευτερευόντως για το υπόλοιπο backline.
Από τη μεριά μου λοιπόν, κι έχοντας διαβάσει όλες τις απόψεις του thread, έχω τις εξής προσωπικές σκέψεις, feel free να διαφωνίσετε (
) :1) Ένα στοιχειωδώς αξιοπρεπές live stage οφείλει να έχει ένα PA backend που ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ δεν θα πετσοκόβει τον ήχο της μπάντας. Δεν με απασχολεί αν ο κιθαρίστας παίζει με Bogner και Suhr ή με Behringer και Squire, το PA οφείλει να βγάζει σωστά τον ήχο αυτόν προς τα έξω (στο μέτρο του εφικτού φυσικά).
Δεν είμαι ηχολήπτης, δεν μπορώ να μιλήσω με σιγουριά αλλά κάτι μου λέει ότι τα monitors των 120 ευρώ δεν συνάδουν προς αυτή την κατεύθυνση.
2) Θεωρώ ότι το να έχεις έναν μέτριο ενισχυτή για όσους έρχονται να παίξουν δεν είναι εξωφρενική απαίτηση. Δε νομίζω να έπεφτε έξω το μαγαζί αν ο ενισχυτής κιθάρας έκανε 300 αντί για 150 ευρώ, τουλάχιστον για να μην υπάρχει σκέτος κατιμάς πάνω στη σκηνή. Προαιρετικό όμως αυτό.
Το απαραίτητο είναι ότι ο εξοπλισμός πρέπει να είναι σε άριστη κατάσταση σε περίπτωση που χρησιμοποιηθεί. Κι ας είναι το κινέζικο των 100 ευρώ, τουλάχιστον να δουλεύει σωστά.
3) Ένας μουσικός φέρνει όσα πράγματα θεωρεί ότι χρειάζεται στο live, ανάλογα με τις απαιτήσεις που έχει από τον ήχο του. Προφανώς θα ακουστεί κανείς καλύτερα με τον δικό του εξοπλισμό (ειδικά αν έχει εξοπλισμό αξιώσεων), προφανώς θα έχει και το ανάλογο κόστος στη μέση και το χρόνο του.
Όμως όλα αυτά είναι και πάλι προαιρετικά, δεν δέχομαι να λέει ο μαγαζάτορας "φέρε εσύ τελικό για τα stage monitors γιατί ο δικός μου χάλασε". Όχι, αυτό δεν πρέπει να υπάρχει. Άλλο να φέρω εγώ έναν καταπληκτικό ενισχυτή επειδή γουστάρω να παίξω με αυτόν κι άλλο να τον φέρω προκειμένου να καλύψω μια έλλειψη από τη μεριά του live-άδικου.
4) Καλό είναι να κατασταλάξει ο καθένας στα πράγματα που του είναι απαραίτητα όταν βγαίνει live. Άλλοι είναι ευχαριστημένοι μόνο με τον ενισχυτή, τα πετάλια, το μικρόφωνο, τα καλώδια και τα DI boxes που φέρνουν οι ίδιοι, άλλοι βολεύονται και με ό,τι υπάρχει στο μαγαζί.
Επειδή όμως δεν είμαστε όλοι το ίδιο, θα πρέπει και οι μαγαζάτορες να έχουν προνοήσει και για τους μεν αλλά και για τους δε. Αν μια μπάντα ζητήσει ένα ολοκληρωμένο stage, έτοιμο να δεχτεί τα όργανα, το μαγαζί οφείλει να το κάνει. Με παραχωρήσεις στην τελική ποιότητα σαφώς αλλά πρέπει να υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο στη λίστα του καταστήματος.
5) Ο ηχολήπτης είναι το 50% (και βάλε) της συνταγής και συμφωνώ απερίφραστα ότι είναι ό,τι καλύτερο για μια μπάντα να έχει δικό της άνθρωπο σε αυτό το κρίσιμο πόστο. Η ευθύνη του μαγαζιού είναι να έχει αυτός ο άνθρωπος τα χρειώδη για τη δουλειά του και φυσικά, να υπάρχει ένας ηχολήπτης που τουλάχιστον δεν θα κάνει όσους δεν φέρνουν δικό τους ηχολήπτη να ακούγονται αίσχος εκ προοιμίου.
Αντιλαμβάνομαι ότι ίσως ζητάω πολλά σε κάποια από τα παραπάνω σημεία. Μπορεί να φταίει το γεγονός ότι έχω βγάλει πολλά live παλεύοντας με αντίξοες καταστάσεις και με σκάρτο εξοπλισμό, γι' αυτό και έχω αναπτύξει μια σχετική ευαισθησία για το θέμα.
Πρέπει να ομολογήσω ότι από ένα σημείο και μετά, ο προσωπικός εξοπλισμός λύνει πολλά θέματα αλλά damn it, έχω βιώσει από πρώτο χέρι τι είναι να κουβαλάς combo ενισχυτή σε live στην άλλη άκρη της Αττικής χωρίς να έχεις αυτοκίνητο. Και σίγουρα δεν είμαι ο μόνος που τα έκανε ή θα τα κάνει αυτά, γι' αυτό σιχτιρίζω...
Καλο θα ηταν & ο ιδιοκτήτης του Liveάδικου να ενδιαφερθει να έχει τον σωστό εξοπλισμό που θα αποδώσει στον χώρο που διαθέτει. Απο τις επιλογές του , κρίνεται και ο σεβασμός του προς την μουσική σκηνή. Είτε κοιταζει την αρπαχτή και τα γράφει όλα κανονικά μήπως και μαζέψει κανα φράγκο απο τους φίλους των συγκροτημάτων, είτε σκοπεύει να ασχοληθει σοβαρα και με αξιόλογες συνεργασίες να αποκτήσει σταθερή πελατεία που θα εκτιμάει μεταξυ άλλων την καλή ηχητική ποιότητα. Φυσικά & η μπάντα θα κοιτάξει τον δικό της ήχο αλλα & το καταστημα δεν ειναι ενας απλος χώρος που διατίθεται για εκδηλώσεις. Πρέπει να έχει και κατι παραπάνω απο το καφενείο της γειτονιάς.
Αυτο που θεωρώ πλέον δεδομένο ειναι οτι οσοι ασχολούνται με την μουσική στην ελλάδα, πο-ρω-νο-νται με τον εξοπλισμό τους. Επιλέγουν τον ήχο τους σχολαστικά και ασχολούνται χροοονια και ωριμάζουν και την παραμικρή λεπτομέρεια με πολύ ψάξιμο και φρέσκιες πανάκριβες αγορές. Απο την παραμικρή λεπτομέρεια που ισως ειναι η ζώνη της κιθάρας και τα ξύλα της ταστιέρας εως την κεφαλή & την καμπίνα και απο την θήκη για τις μπαγκέτες εως το λάδωμα του διπέταλου και την απόλυτη μπότα, ο έλληνας έχει ένα και μοναδικο λόγο που ασχολείται με την μουσική (διχως να πληρώνεται ανάλογως) και αυτος ειναι το μεράκι του για τον ήχο που αγαπάει. Το θεωρω δεδομένο αυτο και απόλυτο χαρακτηριστικό της ελληνικής σκηνής. Με βάση αυτο μπορω να κρίνω τον κάθε ιδιοκτήτη και το πόσο σχετικός ειναι με το όλο κλίμα.
Υπάρχει και μια ακομα εναλλακτική εξήγηση. Να έχουμε εναν ασχετο μαγαζάτορα λάτρη της καλης μουσικης που όμως να βασίζεται για τον εξοπλισμο στις αποψεις του μόνιμου ηχολήπτη του ο οποίος και τυχαίνει να αγαπάει τα behringer :-Ρ
Αυτο που θεωρώ πλέον δεδομένο ειναι οτι οσοι ασχολούνται με την μουσική στην ελλάδα, πο-ρω-νο-νται με τον εξοπλισμό τους. Επιλέγουν τον ήχο τους σχολαστικά και ασχολούνται χροοονια και ωριμάζουν και την παραμικρή λεπτομέρεια με πολύ ψάξιμο και φρέσκιες πανάκριβες αγορές. Απο την παραμικρή λεπτομέρεια που ισως ειναι η ζώνη της κιθάρας και τα ξύλα της ταστιέρας εως την κεφαλή & την καμπίνα και απο την θήκη για τις μπαγκέτες εως το λάδωμα του διπέταλου και την απόλυτη μπότα, ο έλληνας έχει ένα και μοναδικο λόγο που ασχολείται με την μουσική (διχως να πληρώνεται ανάλογως) και αυτος ειναι το μεράκι του για τον ήχο που αγαπάει. Το θεωρω δεδομένο αυτο και απόλυτο χαρακτηριστικό της ελληνικής σκηνής. Με βάση αυτο μπορω να κρίνω τον κάθε ιδιοκτήτη και το πόσο σχετικός ειναι με το όλο κλίμα.
Υπάρχει και μια ακομα εναλλακτική εξήγηση. Να έχουμε εναν ασχετο μαγαζάτορα λάτρη της καλης μουσικης που όμως να βασίζεται για τον εξοπλισμο στις αποψεις του μόνιμου ηχολήπτη του ο οποίος και τυχαίνει να αγαπάει τα behringer :-Ρ
Η προσωπική μου άποψη επί του θέματος είναι πως εάν κάποιος θέλει να παίζει συχνά και διατηρώντας ένα επίπεδο στον ήχο του, δε μπορεί να αποφύγει ούτε το κουβάλημα, ούτε τον δικό του ηχολήπτη.
Φυσικά, αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, αλλά εν ολίγοις το ζύγισμα του αν αξίζει να μπει κάποιος σε όλο αυτό τον κόπο συναρτάται άμεσα από το πόσο σοβαρά αντιμετωπίζει την όλη υπόθεση (κατά τη γνώμη μου πάντα).
Με τη μπάντα που είμαι τώρα παίζουμε μια-δυο (ή και τρεις αν τύχει) φορές την εβδομάδα. Στην πλειοψηφία των μαγαζιών δεν υπάρχει εξοπλισμός, πέραν όσων χρειάζεται ένα club- ηχεία και sub(s). Η συμφωνία λοιπόν απαιτεί την ενοικίαση του PA και τον δικό μας ηχολήπτη, κάτι που συνεπάγεται περισσότερο κουβάλημα και στήσιμο (γιατί φυσικά δε μπορείς να κάθεσαι αδιάφορος όταν ο άλλος πασχίζει να φέρει τον εξοπλισμό και να το στήσει).
Έτσι όμως σου δίνεται η δυνατότητα να παίξεις σε clubs τα οποία δεν είναι (προφανώς) αμιγώς live σκηνές (ούτε καν, για την ακρίβεια)- και μάλιστα με ηχητικές συνθήκες πολύ καλύτερες από το μέσο όρο της live σκηνής, διατηρώντας παράλληλα τον έλεγχο (π.χ. θέλω οπωσδήποτε 4 μόνιτορ).
Αλλά ακόμη και αν υπάρχει κάποιο μέρος του εξοπλισμού, πιθανότατα θα χρειαστεί να συμπληρώσεις κάτι, ενώ προφανώς δε μπορείς να βασιστείς στους ενισχυτές και τα τύμπανα που τυχόν βρίσκονται εκεί.
Δηλαδή, δε μπορώ να καταλάβω πως θα πας κάπου για πρώτη φορά, και με ένα πενιχρό soundcheck με έναν οποιονδήποτε ηχολήπτη θα φτιάξεις πραγματικά καλό ήχο- εδώ καλά καλά με τα δικά σου μηχανήματα λόγω ιδιομορφιών των μαγαζιών τυχαίνει ενίοτε να κυμανθείς λίγο πάνω από την αξιοπρέπεια!
Προφανώς δεν χαίρομαι που μεταφέρω καμπίνα και ενισχυτή συν τα παρελκόμενα, αλλά αυτός είναι ο ήχος μου- και προτιμώ να κουβαλήσω λίγο παραπάνω παρά να παλεύω με τις ώρες με οποιονδήποτε ενισχυτή βρω. Άλλωστε, όταν αγοράζεις κάτι το κάνεις για τη χρηστική/εργαλειακή του αξία, όχι για να το βλέπεις ως έπιπλο στο σπίτι. Το ίδιο ακριβώς ισχύει για τον κιθαρίστα, το ίδιο για τον ντράμερ, τον πληκτρά, τους τραγουδιστές με τα δικά τους ασύρματα.
Μακάρι να πεταγόμουν στο μαγαζί το βράδυ με το μπάσο μόνο στην πλάτη, για ένα τυπικό soundcheck που θα μου εξασφάλιζε τον τέλειο ήχο- αλλά αυτό απλά δεν εντάσσεται στα πιθανά σενάρια της πραγματικότητας! Συν τοις άλλοις, όταν κάποιος σε πληρώνει σχετικά καλά για να παίξεις στο μαγαζί του, ε οφείλεις μέσα σε όλα να εντάξεις και τον προσωπικό σου κόπο ως μέρος των υποχρεώσεων σου!
Εν τέλει, όλα μια συνήθεια είναι... και πιστεύω πως αν πραγματικά ζεις τις καλύτερες στιγμές σου μέσω των ζωντανών εμφανίσεων, τότε η έννοια του κόπου στρεβλώνεται τόσο που γίνεται έως και ευχαρίστηση για την διαδικασία αυτή επιδίωξης του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος.
Φυσικά, αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, αλλά εν ολίγοις το ζύγισμα του αν αξίζει να μπει κάποιος σε όλο αυτό τον κόπο συναρτάται άμεσα από το πόσο σοβαρά αντιμετωπίζει την όλη υπόθεση (κατά τη γνώμη μου πάντα).
Με τη μπάντα που είμαι τώρα παίζουμε μια-δυο (ή και τρεις αν τύχει) φορές την εβδομάδα. Στην πλειοψηφία των μαγαζιών δεν υπάρχει εξοπλισμός, πέραν όσων χρειάζεται ένα club- ηχεία και sub(s). Η συμφωνία λοιπόν απαιτεί την ενοικίαση του PA και τον δικό μας ηχολήπτη, κάτι που συνεπάγεται περισσότερο κουβάλημα και στήσιμο (γιατί φυσικά δε μπορείς να κάθεσαι αδιάφορος όταν ο άλλος πασχίζει να φέρει τον εξοπλισμό και να το στήσει).
Έτσι όμως σου δίνεται η δυνατότητα να παίξεις σε clubs τα οποία δεν είναι (προφανώς) αμιγώς live σκηνές (ούτε καν, για την ακρίβεια)- και μάλιστα με ηχητικές συνθήκες πολύ καλύτερες από το μέσο όρο της live σκηνής, διατηρώντας παράλληλα τον έλεγχο (π.χ. θέλω οπωσδήποτε 4 μόνιτορ).
Αλλά ακόμη και αν υπάρχει κάποιο μέρος του εξοπλισμού, πιθανότατα θα χρειαστεί να συμπληρώσεις κάτι, ενώ προφανώς δε μπορείς να βασιστείς στους ενισχυτές και τα τύμπανα που τυχόν βρίσκονται εκεί.
Δηλαδή, δε μπορώ να καταλάβω πως θα πας κάπου για πρώτη φορά, και με ένα πενιχρό soundcheck με έναν οποιονδήποτε ηχολήπτη θα φτιάξεις πραγματικά καλό ήχο- εδώ καλά καλά με τα δικά σου μηχανήματα λόγω ιδιομορφιών των μαγαζιών τυχαίνει ενίοτε να κυμανθείς λίγο πάνω από την αξιοπρέπεια!
Προφανώς δεν χαίρομαι που μεταφέρω καμπίνα και ενισχυτή συν τα παρελκόμενα, αλλά αυτός είναι ο ήχος μου- και προτιμώ να κουβαλήσω λίγο παραπάνω παρά να παλεύω με τις ώρες με οποιονδήποτε ενισχυτή βρω. Άλλωστε, όταν αγοράζεις κάτι το κάνεις για τη χρηστική/εργαλειακή του αξία, όχι για να το βλέπεις ως έπιπλο στο σπίτι. Το ίδιο ακριβώς ισχύει για τον κιθαρίστα, το ίδιο για τον ντράμερ, τον πληκτρά, τους τραγουδιστές με τα δικά τους ασύρματα.
Μακάρι να πεταγόμουν στο μαγαζί το βράδυ με το μπάσο μόνο στην πλάτη, για ένα τυπικό soundcheck που θα μου εξασφάλιζε τον τέλειο ήχο- αλλά αυτό απλά δεν εντάσσεται στα πιθανά σενάρια της πραγματικότητας! Συν τοις άλλοις, όταν κάποιος σε πληρώνει σχετικά καλά για να παίξεις στο μαγαζί του, ε οφείλεις μέσα σε όλα να εντάξεις και τον προσωπικό σου κόπο ως μέρος των υποχρεώσεων σου!
Εν τέλει, όλα μια συνήθεια είναι... και πιστεύω πως αν πραγματικά ζεις τις καλύτερες στιγμές σου μέσω των ζωντανών εμφανίσεων, τότε η έννοια του κόπου στρεβλώνεται τόσο που γίνεται έως και ευχαρίστηση για την διαδικασία αυτή επιδίωξης του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος.
- Μηνύματα
- 9,502
- Πόντοι
- 38
Θαυμάσιο ποστ ΝickNT!
- Μηνύματα
- 2,382
- Πόντοι
- 398
μερικα ακομα πραγματα που αξιζει να σκεφτει κανεις ειναι οτι, εκτος απο τα μηχανηματα, τον ηχοληπτη και τον χωρο με την ακουστικη του, τη μεγαλυτερη διαφορα μπορουν να την κανουν οι ιδιοι οι μουσικοι που παιζουν.. δυναμικες, εντασεις, ηχος ειναι πραγματα που με συγκεντρωση και πειρα μπορουν να βελτιωθουν απο την ιδια την μπαντα, ωστε να ακουγεται καλα ακομα και σε πολυ αντιξοες συνθηκες..
... κι εγω χαλιεμαι πολυ ορισμενες φορες σε καποιους χωρους που, οτι και να κανεις, ειναι αδυνατο να βγαλεις καλο ηχο (ακομα κι αν παιζεις με budget-δικο σου ηχοληπτη κ.τ.λ.) .. μετα ομως πας μια βολτα σε μια χωρα οπως η κουβα ας πουμε, οπου σε ενα λαιβαδικο ολοκληρος ο εξοπλισμος κανει 50 ευρω ;D , και αν ειχαν berhinger θα ηταν τρισευτυχισμενοι.. τους βλεπεις λοιπον να τα χωνουν (μουσικοι και κοινο) και καταλαβαινεις οτι δεν ειναι τοσο πολυ στον ηχο το θεμα...
... κι εγω χαλιεμαι πολυ ορισμενες φορες σε καποιους χωρους που, οτι και να κανεις, ειναι αδυνατο να βγαλεις καλο ηχο (ακομα κι αν παιζεις με budget-δικο σου ηχοληπτη κ.τ.λ.) .. μετα ομως πας μια βολτα σε μια χωρα οπως η κουβα ας πουμε, οπου σε ενα λαιβαδικο ολοκληρος ο εξοπλισμος κανει 50 ευρω ;D , και αν ειχαν berhinger θα ηταν τρισευτυχισμενοι.. τους βλεπεις λοιπον να τα χωνουν (μουσικοι και κοινο) και καταλαβαινεις οτι δεν ειναι τοσο πολυ στον ηχο το θεμα...
Φίλε Alter πιστεύω ότι αναφέρεσαι στην λεγόμενη "ψυχή του μουσικού". Συμφωνώ μαζι σου στο ότι όσο καλός και αν είναι ο εξοπλισμός, όσο ακριβά κι αν είναι τα μηχανήματα, όσο ακριβοπληρωμένος και καλός κι αν είναι ο ηχολήπτης, αν οι μουσικοί δεν το νιώθουν αυτό που κάνουν ο ήχος θα βγεί και πάλι χάλια και "ψώφιος". Πιστεύω όμως ότι στην Ελλάδα οι σκηνές είναι από άθλιες μέχρι μέτριες (στην καλύτερη των περιπτώσεων) λόγο εξοπλισμού και στησίματος. Είναι απαράδεκτο για μαγαζί που θέλει να λέγεται "live-αδικο" να μην μπορεί να παρέχει σε όλους τους ακροατές-παρευρισκόμενους την ίδια ποιότητα ήχου επί και κάτω από την σκηνή (πόσο μάλλον να σε αναγκάζουν να κάνεις soundcheck-αν σε αφήσουν να το κάνεις κ αυτό- με καμένα μόνιτορ...).
Παρόμοια θέματα
