Και εδω θα συμφωνήσω μαζί σου.Βέβαια περί ορέξεως κολοκυθόπητα αλλα τα προσωπικά "κιθαριστικά" άλμπουμ των κιθαριστών των 80'ς (spandex & μαλί με "χαίτη") με αφήνουν παγερά αδιαφορο.
Βεβαια αυτό που πολλοί Ελληνες κιθαρίστες-θαυμαστες των κιθαριστων τύπου VAI & SATRIANI δεν έχουν καταλάβει είναι ότι ΟΝΤΩΣ αυτοι οι άνθρωποι είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΙ κιθαρίστες οι οποίοι μπορούν να παίξουν και κανονική κιθάρα σε μία μπάντα ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ τα πάντα με το ατελείωτο wanking τους
Ακουσε εναν δίσκο του Zappa με τον VAI & θα πάθεις πλάκα με το τι παίζει ο άνθρωπος ΣΕΒΟΜΕΝΟΣ την μεγαλοφυϊα του Zappa' date='το ίδιο κάνει και με τον David Lee Roth.
Εχω δει στη Βοστωνη τον Satriani να παιζει επι 2 ώρες ΜΟΝΟ 2-3 φανκυ ακκόρντα με μια απίστευτη μαύρη φανκ μπάντα χωρίς να σολάρει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ :!:
Οι κιθαρίστες ΟΦΕΙΛΟΥΝ να είναι ΠΡΩΤΑ ΜΟΥΣΙΚΟΙ και μετα ΚΙΘΑΡΙΣΤΕΣ :wink:[/quote']
Πολύ σωστή τοποθέτηση. Δεν έπαιζαν τυχαία ο Vai στους Whitesnake και στους υπόλοιπους που πες, ο Satriani στους Deep Purple-έστω και σε καθαρά διαδικαστικό ρόλο (διεκπαιρέωση μιας τουρνέ στην Ιαπωνία)- ή ο Vinnie Moore στους UFO-αν και φαίνεται το χάσμα μεταξύ αυτού και του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ Michael Schenker. Όσο για το συναίσθημα που αναφέρθηκε μια ακρόαση σ'ένα For the love of god ή σ'ένα The Forgotten part2 θα έπειθε και τους πιο δύσπιστους για το συναίσθημα που κρύβουν αυτοί οι τύποι.
