Γνώση σε κλίμακες και θεωρία αρκούν για να παίξω blues?

[blueslover]

Γειά σας παιδιά.Είμαι σχετικά καινούριος στην παρέα σας και είπα και εγώ να ανοίξω ένα θεματάκι για να μου δώσετε τα φώτα σας.

Καταρχάς να πώ οτι μαθαίνω κιθάρα(αυτοδίδακτος) εδώ και περίπου δύο χρόνια και όπως έχετε καταλάβει απο το όνομα η μεγάλη μου αγάπη είναι τα blues.Το ερώτημα που με απασχολεί,για να μην σας κουράζω,είναι αν τελικά για να παίξει κάποιος blues  χρειάζεται  να μάθει πολλές κλίμακες ή θεωρία σε βάθος. Το λέω αυτό γιατί οι κιθαρίστες που μου αρέσουν και που με οδήγησαν στο να μάθω το όργανο όπως ο stevie ray vaughun,o eric clapton,o bb king και πολλοί άλλοι χρησιμοποιούν πεντατονική major ή minor, κυρίως.Ξέρω ότι παίζει μεγάλο ρόλο το συναίσθημα και το να παίζεις την σωστή νότα την σωστή στιγμή η ακόμη και τεχνικές όπως  vibrato,bends κ.α. που μπορούν να κάνουν την διαφορά.

Η γνώση της πεντατονικής,βασικής θεωρίας και η καθημερινή εξάσκηση στις διάφορες τεχνικές που προανέφερα είναι άραγε αρκετά;

 

[Nestoras]

Η γνώση της πεντατονικής,βασικής θεωρίας και η καθημερινή εξάσκηση στις διάφορες τεχνικές που προανέφερα είναι άραγε αρκετά;

Tη δισκοθήκη σου την έχεις σπουδάσει?

 

[The Genius Loci]

Tη δισκοθήκη σου την έχεις σπουδάσει?

Έλα ρε Τζέντλεμαν, που έπιασες το παιδί από τα μούτρα!  ;D ;D

Φίλε μου, καταρχάς καλωσόρισες και κατά δεύτερον, ουσιαστικά ο Νέστωρ έχει δίκιο.

Ο "καλύτερος τρόπος" είναι απλά να ακούς και να παίζεις... και σε δεύτερο χρόνο να ψάχνεις τη θεωρία αυτών που παίζεις. Αυτός είναι πάντοτε ο καλύτερος τρόπος (κατά την ταπεινή μου γνώμη), δηλ. η θεωρία να ακολουθεί την πρακτική, και όχι το αντίστροφο.

Δες το και διαφορετικά: θα έκανες την ίδια ερώτηση αν μιλάγαμε για Δημοτικά ή Ρεμπέτικα? Πιστεύεις ότι οι μουσικοί σ'αυτά τα είδη κάθονται και μελετάνε κλίμακες? 

Με λίγα λόγια καλές οι ασκήσεις (και απαραίτητες, από ένα σημείο και μετά) αλλά δεν πρόκειται να σε κάνουν καλό blues player αν ξεκινήσεις (ή επικεντρωθείς) σ'αυτές.

 

[mustafank]

Η γνώση της πεντατονικής,βασικής θεωρίας και η καθημερινή εξάσκηση στις διάφορες τεχνικές που προανέφερα είναι άραγε αρκετά;

  Δυστυχώς,για εσένα,όχι και εξηγούμαι:

θα μπορείς να παίζεις κάτι που μοιάζει με blues,αλλά θα λείπει το feeling,το συναίσθημα,που εκφράζει,κατ'εξοχήν,αυτή τη μουσική.

  Αυτό,θα το αποκτήσεις,αν το αποκτήσεις,με την τριβή με το είδος,με τη μελέτη της σχετικής δισκογραφίας,όπως σου είπε και ο Νέστορας και με την εξωτερίκευση των συναισθημάτων σου μέσω της μουσικής.

  Η πεντατονική είναι απλά ένα εργαλείο,μη σου γίνει αυτοσκοπός και "φυλακή".Το θέμα είναι να μπορείς να εκφράζεσαι και έξω από αυτήν.

Υπάρχουν πολλοί,εμπειρότεροι εμού στο θέμα των blues,από την αρχοντιά μου,που,σίγουρα,μπορούν με τις συμβουλές τους να σε βοηθήσουν περισσότερο.Εγώ,κάπως έτσι το αντιλαμβάνομαι το θέμα,πάνω κάτω. 

 

[Sakis_Gallo]

λεπον εαν θελεις να γινεις Blues κιθαριστας τοτε αγορασε πολλα CD και DVD(του ειδους) κ λιωστα παιζοντaς απο πανω!

επισης θα σου προτεινω και καποια βιβλια που θα σε βγαλουν απο την δυσκολη θεση!

Fred Sokolow - Basic Blues for guitar

Robert Calva - Texas Blues Guitar

Dave Rubin - Art Of The Shuffle For Guitar

Bret Duncan - Slide Guitar Licks

Υ.Γ. εαν θα γινεις κατι απο παραπνω απο Blues κιθαριστας τοτε το ξανασυζηταμε! 

 

[John Goumis]

Το ερώτημα που με απασχολεί,για να μην σας κουράζω,είναι αν τελικά για να παίξει κάποιος blues  χρειάζεται  να μάθει πολλές κλίμακες ή θεωρία σε βάθος. Το λέω αυτό γιατί οι κιθαρίστες που μου αρέσουν και που με οδήγησαν στο να μάθω το όργανο όπως ο stevie ray vaughun,o eric clapton,o bb king και πολλοί άλλοι χρησιμοποιούν πεντατονική major ή minor, κυρίως.Ξέρω ότι παίζει μεγάλο ρόλο το συναίσθημα και το να παίζεις την σωστή νότα την σωστή στιγμή η ακόμη και τεχνικές όπως  vibrato,bends κ.α. που μπορούν να κάνουν την διαφορά.

Η γνώση της πεντατονικής,βασικής θεωρίας και η καθημερινή εξάσκηση στις διάφορες τεχνικές που προανέφερα είναι άραγε αρκετά;

 Όχι μόνο δεν είναι κουραστική ερώτηση αλλά είναι και πολύ ωραίο θέμα  

 Προσωπικές μου συμβουλές:

 Καταρχήν, ας παραθέσουμε ένα βιντεάκι σαν σημείο αναφοράς:



 1) Aν δεν την ξέρεις ήδη, απομνημόνευσε την (πρώτη) θέση της πεντατονικής και κάνε καθημερινά την άσκηση από το 3:25 και μετά (δηλαδή να μάθεις να ανεβαίνεις-κατεβαίνεις την κλίμακα διαδοχικά ανά 2 νότες, παίζοντας 2 νότες σε κάθε χτύπημα του μετρονόμου (όγδοα) ). Ξεκίνα με το μετρονόμο αργά, και σιγά σιγά ανέβαζε ταχύτητα.

    Επειδή σε κόβω μερακλή, δοκίμασέ το και με 3 διαδοχικές νότες ανά χτύπημα (τρίηχα) δηλαδή ντο-ρε#-φα / ρε#-φα-σολ/ φα-σολ-λα# κτλ κτλ (τις μαύρες τόνιζέ τες) Εννοείται φυσικά ότι οι άσκησεις αυτές έχουν νόημα μόνο αν κάνεις alternate picking (πένα πάνω-κάτω, ποτέ 2 διαδοχικές πάνω ή 2 διαδοχικές κάτω), αλλιώς μην τις κάνεις καν  

    Έτσι θα μάθουμε να παίζουμε μπλούζ? - ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ - Αυτό το κάνουμε για να ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΟΥΜΕ τα χέρια μας ( βελτιώνεται πολύ το δεξί χέρι ). Κάνε τις ασκήσεις με μετρονόμο και ανέβαζε τέμπο όταν νιώθεις άνετα. Ο  8) Stevie Ray Vaughan  8) που ανέφερες παίζει πολύ με τα τρίηχα σε μεγάλες ταχύτητες  ;D

 2) Άρχισε σιγά-σιγά να μαθαίνεις και άλλες θέσεις της πεντατονικής.

 3) Το πιο σημαντικό : Όπως προείπαν και οι παραπάνω, η καλύτερη πηγή έμπνευσης είναι τα ιερά τέρατα των blues. Επειδή όμως, ειδικά αν παίζεις λίγο καιρό, είναι δύσκολο να αναπαράγεις με ακρίβεια ένα σόλο ή μια φράση απλά ακούγωντάς την, θα σου πρότεινα οπωσδήποτε guitar pro. Βρες descent ταμπλατούρες από κομμάτια που σου αρέσουν και μάθε τα σόλο που περιέχουν. Αν είναι γρήγορα, χαμήλωσε από το πρόγραμμα το τέμπο. Μην βγάλεις ολόκληρα σόλο, αν θες βγάλε σημεία που σου αρέσουν. Και ακόμα καλύτερα, αν δεν σου βγαίνουν ακριβώς, προσάρμοσέ τα στο στυλ σου, ή τροποποίησέ τα και σκόπιμα ακόμα. Έτσι θα αναπτύξεις δικά σου licks πέσ'το, φράσεις πέσ'το, δικό σου ''φρασειολόγειο'' πέσ'το όπως θές, και θα μπορείς να τα ''χώνεις'' σε οποιδήποτε improvising solo κάνεις, ή και να τα τροποποιείς περαιτέρω...επιτόπου  8)

 4) Αφιέρωσε μικρό τμήμα της μελέτης σου αυτοσχεδιάζοντας - εφαρμόζοντας τα παραπάνω πάνω σε jam track. Στην αρχή μπορεί να σου φανεί λίγο κινέζικο, αλλά μην πτοείσαι, είναι σημαντικό μέρος.

 5) Βάλε πάθος, λύπη, τσαμπουκά, ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ σε όλα τα παραπάνω (μη βαράς όλες τις νότεςμε την ίδια ένταση).  8)

 

[gio vida]

Γεια σου φίλε blues lover καλωσορισες στο noiz.

Μου αρεσει η ερωτηση σου, ειναι μια ερωτηση που δειχνει οτι υποψιάζεσαι ότι η θεωρία και η τεχνική δεν αρκουν για να παίξεις blues. Η αποψη μου  λοιπον είναι ότι όντως υπαρχει κάτι άλλο στο blues που , μαζί με τις σκάλες και τις τεχνικές (pentatonic scale, blues scale, bendings, hammer on, pull off, επιλογή target note, cliche riffs κλπ κλπ) αυτο το ¨κατι αλλο" ειναι η έκφραση (feeling, soul) που έχει ο blues player. Η ψυχολογική ικανότητα του δηλαδη να εκφράζει τα συναισθήματα του μεσω του μουσικού οργάνου. Μην ξεχνάς ότι blues σημαινει περιφραστικα "εχω τις μαυρες μου". Δηλαδη εκφράζει το "παράπονο" της ψυχης μας και αυτό το βγαζουμε στο όργανο. Κατα έναν περίεργο τρόπο αυτή η ικανότητα να εκφράζουμε την ψυχή μας μεσα από το όργανο μας λυτρώνει και στο τέλος αισθανόμαστε ανακουφισμένοι. Δυστυχώς σε άλλα είδη μουσικής δεν υπάρχουν κιθαρίστες που βγάζουν αυτο το "μαγικό συναίσθημα"   

Ευτυχώς, όμως στη ιστορία της μουσικής υπάρχουν κάποιοι που εχουν αυτο το "magic touch" Αναφέρω μερικούς πιο πολυ απο τα δικα μου ακουσματα και πιο πολυ από Λευκό blues. Σου συστηνω να ξεκινήσεις απο το λευκό blues γιατί πιστεύω ότι είναι πιο κοντά στη δική μας ιδιοσυγκασία και η αρμονικη δομη τους δεν ειναι αυστηρα I IV V έτσι είναι πιο ενδιαφέροντα στα δικά μας αυτια.. (John Mayall, Peter Green, Snowie White, ΒΒ Κing, Robert Cray, αλλα και JJ Cale , Mark Knopfler, Clapton, Gary Moore)

Επισης υπαρχουν κάποια κομμάτια τα οποία εχουν το παιξιμο της κιθαρας που δείχνει ακριβως αυτο που θέλω να πω για το συναίσθημα και την έκφραση..  Μπορω να σου συστήσω κάποια τέτοια κομμάτια για να μπεις λίγο στο κλίμα.

1) το Blue Jean Blues, ZZ TOP

2) Sensitive Kind, JJ Cale

3) Fool no more, Peter Green

Ειδικα το Album "In the Skies" Peter Green ειναι γεμάτο απο αυτο το συναίσθημα.

Σου στέλνω κι ένα link απο Utube απο έναν κιθαρίστα που με εντυπωσίασε πραγματικά για την ικανότητα του να "το ζει"

Ελπίζω να βοήθησα..

 

[Superfunk]

Αυτοι παντως μια κλιμακα ξερουν (και απο οτι υποψιαζομαι σε....μια αντε δυο θεσεις)... ;D...και δεν ξερουν και κανενα ακκορντο...παντως blues παιζουν.... ;D


με αλλα λογια ακου τον ΝΕΣΤΟΡΑ.

 

[Costas Siachamis]

Kάτσε να ακούσεις όσο υλικό μπορείς, αντέγραψέ τους,μελέτησε τους, άκου τον στίχο τους,την αισθητική τους....για να πεις κάποτε..ότι ακουμπάς τα Μπλουζ.

Και όσο πιο πολύ περνά ο καιρός ...τόσο πιο μπλε θα γίνεσαι.

καταπιάσου λοιπον !

Southbound..αφιερωμένο σε όλους μας τους Πεφωτισμένους.

Χρονια πολλά και καλή μας ακόμη περισσότερη φώτιση.

 

[Tthawth]

Παράδειγμα: Ανακαλύπτεις μια κουπα με καφέ. Πρωτη φορα στην ζωη σου βλεπεις κουπα με καφέ. Σε τρελαινει η μυρωδιά και αναρωτιεσαι εαν μπορεις να την πιασεις, να την σηκώσεις και να πιεις. Με αφορμη την ερωτηση σου και διχως να την υποτιμω: πλησιαζεις εναν άλλον που απολαμβανει τον καφε με την κουπα του και του κανεις την εξης ερώτηση: "μπορεις να μου προτεινεις μερικα βιβλια πάνω στην φυσική ωστε να μάθω με πόση δύναμη θα πιασω την ευθραστη κουπα, πως θα σηκώσω το βάρος της και πως θα την φερω στα χείλη μου δίχως να καω;"

Με δυο λόγια, η αναλυση των blues σε γνώσεις, δημιουργήθηκε δια επικοινωνιακους και επιστημονικους λόγους. Το αν θα παιξεις blues δεν εξαρτάται απο την γνωση. Μπορεις όμως να αντιγραψεις blues με βάση τους κανονες. Όπως μπορεις να παιξεις και σε συμφωνικη ορχήστρα διαβαζοντας και ακολουθωντας τον μαεστρο. Αλλα το να παίξεις πραγματικα blues, έχει να κανει με την κιθάρα και τα χέρια σου. Τυχόν αναποδιες στην ζωή λαμβανονται σοβαρα και υποσυνείδητα υποψην.

 

[mc06060]

Αν και αυτοδίδακτος και μεγάλος λάτρης του ενστίκτου που το θέωρω σαν έννοια ταυτόσημο με το blues παίξιμο, μπορώ να σου πω ότι υπάρχουν άπειροι τρόποι να φτάσεις εκεί που θες να πας. Το σημαντικό είναι να ξέρεις καλά ποιόν δρόμο διαλέγεις κάθε φορά.

Δεν είναι κακό το να μάθεις κάποια θεωρία γιατί θα σε βοηθήσει στο μέλλον και σε άλλους κλάδους πέραν των blues. Αλλά να ξέρεις ότι όσο περισσότερο "μυαλό" και γνώση βάζεις, τόσο ένστικτο χάνεις (ψυχή δε θα το λεγα γιατί αυτήν ή την έχεις ή δεν την έχεις).

Αν πάλι δεν το πολυψάξεις να ξέρεις ότι θα κομπλάρεις μπροστά στους φίλους σου που θα κάνουν μαθήματα και θα σε παιρνάν για άσχετο επειδή πιάνεις με το δικό σου τρόπο την κιθάρα και την πένα παρόλο που εσύ μπορεί να λιώνεις στο παίξιμο (ναι καθαρά προσωπική εμπειρία αυτή ).

Να ξέρεις όμως ότι έχεις και πολύ περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξεις ένα προσωπικό στυλ.

Σύμφωνα με τον BB King ανέπτυξε ο ίδιος την τεχνική του bend (που θα ήμασταν οι υπόλοιποι χωρίς αυτό ε; ) προσπαθώντας να μιμηθεί τα slide με τους λαιμούς μπουκαλιών που άκουγε στα τραγούδια των bluesιστών του Delta. Κι αυτό γιατί κανείς δεν του έδειξε το slide κι εκείνος απλά βρήκε τον τρόπο του να το μιμηθεί.

Και κάτι τελευταίο. Δε φτάνει να είσαι αυτοδίδακτος για να γίνεις καλός μπλουζίστας. Υπάρχουν πολλά περισσότερα πίσω απο αυτή τη μουσική που έχουν συζητηθεί σε κάποιο βαθμό σε αυτό το forum. Μπορείς όμως μέσα από την αγάπη για τα blues και την καθημερινή σου ενασχόληση με αυτά να οδηγηθείς  κάπου αλλού. Σε κάποιο στυλ το οποίο μπορεί να μην είναι αμιγώς blues αλλά δε θα παύει να είναι πρωτότυπο και νομίζω ότι αυτό είναι και πρέπει να είναι το κατεξοχήν ζητούμενο...

 

[panouhl]

Ωραίο θέμα και χρήσιμο για όλους μας.

Σου προτείνω να δεις το http://www.justinguitar.com/ και ειδικα το κομματι aural training που θα σε βοηθήσει στο να ακούς καλύτερα και να αντιγράφεις ευκολότερα τα licks.

Ακόμα αυτοσχεδίασε πάνω σε backing tracks που θα βρεις εδω

http://www.guitarbackingtrack.com/

http://gc.guitarcenter.com/kingoftheblues/tracks/

http://www.torvund.net/guitar/index.php?page=Backing_blues

και το σημαντικότερο από όλα που δεν ξέρω αν στο είπε κανείς είναι το να βρεις άλλους να παίξεις μαζί τους.

Καλή αρχή  8)

 

[blueslover]

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις,ήτανε διαφωτιστικές.

Πεντατονική  major-minor γνωρίζω να παίζω σε όλες τις θέσεις και αυτοσχεδιάζω συνέχεια πάνω σε backing tracks ψάχνωντας για νέες ιδέες.Αυτό που δεν έκανα ήταν να ακούω τους αγαπημένους μου κιθαρίστες και να προσπαθώ να καταλάβω τι παίζουν έτσι ώστε να αποκτήσω και καλό αυτί.Οι ταμπλαδούρες δεν μου αρέσουν καλώς ή κακώς οπότε θα ακολουθήσω τον δύσκολο δρόμο(όπως άλλωστε μαθαίναν και παλιά)του ακούσματος.Εχει να πέσει πολύ rewind.

 

[yannis37]

1) οτι ειπε ο Νεστορας ακριβώς!!

2)αφου ξερεις τα βασικά για τις κλιμακες.......παιξε και τις παραπλευρες νότες ....μην κλαινε οι κακομοιρες

3) παίζεις blues

 

[Umperia]

Τα blues δεν είναι μόνο τι παίζεις αλλά, και κυρίως, πώς παίζεις, κοινώς το phrasing. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε. Για παράδειγμα στην κιθάρα blues χωρίς σηκώματα δε νοείται, στο πιάνο οι συνηχήσεις μικρής/μεγάλης τρίτης κτλ.

 

[lgbesios]

Όπως  είπαν οι περισσότεροι

listen , feel and then sing

                   

 

[audiokostas]

"Το blues δεν είναι τι παίζεις αλλά κυρίως αυτά που δεν παίζεις". B.B.Cage.

 

[lgbesios]

"....αλλά κυρίως αυτά που δεν παίζεις". B.B.Cage.

ή δεν μπορείς να παίξεις  ;D

πάνε τα σουτζουκάκια .....off topic

 

[epikouris]

Φίλε μου, μουσικός δεν είμαι για να σε συμβουλέψω σχετικά με το τι πρέπει να κάνεις. Το μπλουζ όμως το αγαπάω πολύ και έχω μια απόλυτα βιωματική σχέση μαζί του. Επίτρεψέ μου λοιπόν να σου πω πως αν δεν το αισθανθείς στο πετσί σου, αν δεν το ψάξεις, αν δεν το αφήσεις να κυλήσει μέσα σου και αρκεστείς μονάχα στο να παίζεις τα σόλα που παίζουν διάφοροι "αθλητές" κιθαρίστες, δεν θα γίνεις ποτέ πραγματικός blues guitarist. Άκου τους δίσκους του θείου Albert King του Fenton Robinson, Elmore James αλλά και του ίδιου του Muddy και θα καταλάβεις ότι κανένας τους δεν ήταν ωδειο-αναθρεμμένος. Σαφώς και είναι πολύ χρήσιμο να πάρεις πολλά μαθήματα από έμπειρους τεχνίτες (Ηλία ακούς αλλά το βασικότερο για μένα είναι να έχεις τα ακούσματα. Ξεκίνα λοιπόν και άκου και μετά παίζεις.

Πάντως, μπράβο σου που διάλεξες το μπλουζ για να εκφράζεσαι.

Λευτέρη: μη μασάς. Τα σουτζουκάκια πάνε και έρχονται (χεχεχεχε) off topic (επίσης)