1. Εγώ θα σας πω την ιστορία με το βατραχάκι.
Ήταν ένα μικρό κι ευτυχισμένο βατραχάκι. Κάποια στιγμή το πιάνει κάποιος και το ρίχνει μέσα σε μιά κατσαρόλα γεμάτη νερό ακουμπισμένη στο μάτι μιάς κουζίνας.
Το βατραχάκι χαρούμενο αρχίζει να κολυμπά γύρω-γύρω.
Ανάβει το μάτι σε χαμηλούς βαθμούς.
Το νερό αρχίζει να θερμαίνεται ανεπαίσθητα, το βατραχάκι συνεχίζει απτόητο το ξένοιαστο κολύμπι του.
Σε λίγο, ανεβαίνει λίγο το μάτι, το νερό γίνεται πιό ζεστό, το βατραχάκι αντιλαμβάνεται μιά διαφορά αλλά δε πολυδίνει σημασία.
Ο διακόπτης του ματιού στρίβει κι άλλο προς τα δεξιά.
Το βατραχάκι αρχίζει και χάνει σταδιακά την ευεξία και το κέφι του, όμως συνεχίζει να κολυμπά. Ακόμα λίγο προς τα δεξιά το κουμπί...
Το βατραχάκι αρχίζει να έχει ολοένα και χαμηλότερους ρυθμούς κίνησης και να βιώνει αίσθημα δυσαρέσκειας. Και ακόμη λίγο δεξιά...
Το βατραχάκι αρχίζει να χάνει την επαφή με το περιβάλλον, επιπλέει παρά κινείται και η ενόχληση που υφίσταται το φέρνει σε απελπισία, όμως οι δυνάμεις του δεν του επιτρέπουν οιαδήποτε αντίδραση.
Και πάμε μια τελευταία φορά λίγο δεξιότερα τον διακόπτη θερμοκρασίας του ματιού.
Το βατραχάκι χάνει παντελώς τις αισθήσεις του και πεθαίνει μέσα στο νερό που βράζει.
Γνωρίζετε τι θα γίνει αν πετάξεις ένα βατραχάκι μέσα σε μιά κατσαρόλα με νερό που βράζει; Το βατραχάκι με μιά ενστικτώδη αντίδραση-εκτίναξη θα πεταχτεί έξω και θ'απομακρυνθεί...
Τα παραπάνω σε σχέση με πολλά που γράφτηκαν για συστήματα, χειραγωγήσεις, προπαγάνδα κλπ.
2. Είμαι ένας άνθρωπος φύσει τίμιος. Κι όμως, εδώ και πολλά χρόνια, αν μου δοθεί η ευκαιρία να κρύψω κάτι από το κράτος, το κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη ή τύψεις. Καθώς το γράφω τώρα, νοιώθω ντροπή, γιατί η συνείδηση μου με χαστουκίζει ανελέητα. Φροντίζω όμως κάθε που μου τυχαίνει νάχω πρόχειρα μαζί μου μερικά λεξοτανίλ να την ταίζω ώστε εκείνη να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου κι εγώ να μεταλλάσσομαι - έστω στιγμιαία - σ'έναν ανθέλληνα(
, έναν προδότη.
Το παραδέχομαι χωρίς να κοκκινίζω, γιατί όταν έχεις απέναντί σου το τέρας που αποκαλείται Ελληνικό κράτος, οι όποιες αναστολές πάνε περίπατο.
Ένα κράτος που με θεωρεί εξ'αντικειμένου κλέφτη και ψεύτη, ανάλγητο και απατεώνα, δεν έχει το δικαίωμα να μου μιλάει για αξίες και υπευθυνότητα.
Οι γνώσεις μου και η αναλυτική ικανότητα του μυαλού μου δεν επαρκούν για να προτείνω λύσεις για έξοδο απο το λαβύρινθο των συσσωρευμένων προβλημάτων.
Μπορώ ακόμα όμως να ξεχωρίζω την ήρα απ το στάρι.
Φοβάμαι αληθινά πως ο αγώνας είναι άνισος κι απο καιρό χαμένος. Και προετοιμάζομαι να λουστώ κι εγώ τις επιπτώσεις και να πληρώσω το τίμημα.
Μόνο ακραίες εξελίξεις ίσως θα μπορούσαν ν'αλλάξουν το σκηνικό. Ένας καταστροφικός σεισμός, ένας πόλεμος; -αν και το τελευταίο ίσως δρομολογείται ήδη τεχνηέντως...αλίμονο.
Και δυστυχώς δεν πρέπει νάχουμε ελπίδες γιατί εκείνο που λείπει απο τις ηγεσίες είναι η βούληση. Είμαι πεπεισμένος πως ΚΑΝΕΝΑΣ απο τους εν δυνάμει Έλληνες πολιτικούς ηγέτες δεν είναι διατεθειμένος να πράξει τα δέοντα. Τώρα, αν στο μέλλον κάποιος με πείσει πως διαφέρει, επιφυλάσσομαι...
Και για να μη γκρινιάζω μόνο και να φανερώσω κι εγώ μιά πρόταση διάολε, ορίστε μία απολύτως εφαρμόσιμη που ΚΑΝΕΙΣ δε θα προκρίνει:
Πριν απο τα οιαδήποτε μέτρα/θυσίες και τα συναφή, η κυβέρνηση τραβάει μιά γραμμή στο όριο φτώχειας (έστω το τυπικά αποδεκτό απο την ΕΕ) και ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΙ πως αυτοί οι φουκαράδες ΔΕΝ θα πληρώσουν τα σπασμένα άλλων και θα κρατήσουν αλώβητο το ελάχιστο των απολαβών τους και την αγοραστική του δύναμη. ΑΠΟ ΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ αρχίζει μιά σταδιακή ομπέλλα φορολογίας που ανοίγει προς τα πάνω και οι γνώστες μπορούν να μας τα πούν καλύτερα - και πιό αναλυτικά...αλλά που τέτοιες δόξες.
3. Είμαι ευτυχής που κάποτε αποφάσισα να εγγραφώ στο ΝΟΙΖ, οι ώρες που πέρασα διαβάζοντας τα όσα καταθέτετε οι συμφορουμίτες στη παρούσα συζήτηση ήσαν-είναι πολύτιμες.
Σας ευχαριστώ πολύ όλους.