- Μηνύματα
- 13,618
- Πόντοι
- 1,848
Τη δεκαετία του '20 γεννήθηκε, οπότε να μεσουράνησε το 1920-1930 χλωμό το κόβω.? Αλλά ο Ξενάκης ήταν πολύ διαφορετική περίπτωση, πολύ "πειραματική" να την πω, δεν είχε σχέση με τον Παπ., τη μουσική του και κυρίως τον τρόπο που συνέθετε και έπαιζε. Δύο εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις που δεν μπορούν να συγκριθούν ακριβώς για τον λόγο αυτό, μιλάμε για "μήλα vs πορτοκάλια", μην πω καλύτερα "μήλα vs μακαρόνια με κιμά".? Προσωπικά τα έργα του Ξενάκη που έχω ακούσει κατά καιρούς δεν μου κάνουν κλικ, με την έννοια ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσω κάτω να τα ακούσω όπως ακούω άλλες μουσικές και μουσικούς. Ο τρόπος που συνέθετε (ή "συνέθετε") μουσική (ή "μουσική") ο Ξενάκης ήταν το θέμα, όχι τα ίδια του τα έργα. Έτσι τουλάχιστον το βλέπω εγώ από τα λίγα που έχω ακούσει και διαβάσει για αυτόν. Ήταν μια ιδιαίτερη και σπάνια περίπτωση σίγουρα, όπως και ο Παπαθανασίου άλλωστε. Τους τιμούμε και τους δύο για ευνόητους λόγους, και ας μην τους ακούμε καν κάποιοι από εμάς.
Είχε ως προσωπική του copyist για πάρα πολλά χρόνια και ως το τέλος την Irina Valentinova, η οποία άκουγε τις ηχογραφήσεις του και μετά έκανε την μεταγραφή για άλλους μουσικούς που τυχόν χρειάζονταν να παίξουν σε διάφορα projects. Η Valentinova είναι κλασική πιανίστρια και θα βρείτε το όνομα της στα credits από διάφορες δουλειές του Παπαθανασίου. Η ίδια είχε δηλώσει για τον Βαγγέλη σε ένα αφιέρωμα ("Vangelis And The Journey To Ithaka") ότι πρώτη φορά συναντούσε ένα μουσικό ο οποίος συνέθετε, ενορχήστρωνε και έπαιζε ταυτόχρονα ένα έργο. Είχε "λαλήσει" η γυναίκα μ'αυτόν.
?Η Valentinova στην παρακάτω φωτό σε διάφορες στιγμές με τον Παπ. και επί το έργον, μπροστά στην κονσολάρα που είχε στο στούντιο της Αθήνας, μια τεράστια Euphonix System 5B, μια κονσόλα με τιμούλα που έπαιζε σε 6ψήφιο αριθμό.
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
