- Μηνύματα
- 169
- Πόντοι
- 16
Γεια σε όλους.
Περισσότερο τον πόνο μου θέλω να πω παρά να πάρω ή να δώσω κάποια συμβουλή μιας και κάτι τέτοιο πρακτικά είναι αδύνατο. Είμαι 30 ετών, στο ξεκίνημα δημιουργήματος οικογένειας και με μια δουλειά που μου τρώει πολύ χρόνο από τη μέρα μου (και δεν αποφέρει και τίποτε σοβαρά λεφτά). Ο ελεύθερος διαθέσιμος χρόνος μου περιορίζεται σε 1-2 απογεύματα ανά εβδομάδα και τα Σαββατοκύριακα. Είχα μέχρι πριν λίγους μήνες μια μπάντα η οποία έπαψε να υφίσταται και ήταν καλή μπάντα. Το "καλή" είναι σχετικό βεβαίως, για εμένα καλή ήταν από τη στιγμή που μου προσέφερε μια γεμάτη και πλήρη πρόβα κάθε εβδομάδα στην οποία δουλεύαμε δικά μας κομμάτια και δεν χάναμε το χρόνο μας με χαζοδιασκευές, 2 κυκλοφορίες που πήραν καλές κριτικές και κάποια λάιβ στα οποία περάσαμε και πέρασαν καλά όσοι μας είδαν.
Σαφώς δεν πιστεύω ότι υπάρχει δυνατότητα (και η ικανότητα) για κάτι σοβαρό που θα άγγιζε τα όρια του επαγγελματισμού, παρ' όλα αυτά, όταν με ρωτάνε τι μου αρέσει περισσότερο, απαντώ "η μουσική". Έχω ανάγκη λοιπόν να ασχοληθώ με τη μουσική και ξενερώνω απίστευτα από το γεγονός ότι πλέον δεν είμαι σε συγκρότημα. Το πρόβλημα είναι ότι λόγω καθημερινότητας εδώ και χρόνια είμαι "εκτός κύκλων" δεν ξέρω σχετικό κόσμο και δεν με ξέρει σχετικός κόσμος.
Το να ασχοληθώ μόνος μου στο σπίτι παίζοντας μπάσο και μαθαίνοντας τραγούδια άλλων, με συγκινεί όσο και ο νέος δίσκος της Βίσση(ς). Όσες απόπειρες έκανα να μιλήσω με αγνώστους μέσω αγγελιών πήγαν στο βρόντο μιας και οι περισσότεροι ψάχνουν μια μπάντα "για καμια χαλαρή διασκευούλα και βλέπουμε", ή ενδιαφέρονται για είδη που δεν έχω καμία διάθεση να παίξω ή είναι ακόμα αρχάριοι.
Έχω μια μελαγχολία που βλέπω αυτό που μου αρέσει περισσότερο να κάνω, να περνάει χωρίς να μπορώ να το αγγίξω.
Περισσότερο τον πόνο μου θέλω να πω παρά να πάρω ή να δώσω κάποια συμβουλή μιας και κάτι τέτοιο πρακτικά είναι αδύνατο. Είμαι 30 ετών, στο ξεκίνημα δημιουργήματος οικογένειας και με μια δουλειά που μου τρώει πολύ χρόνο από τη μέρα μου (και δεν αποφέρει και τίποτε σοβαρά λεφτά). Ο ελεύθερος διαθέσιμος χρόνος μου περιορίζεται σε 1-2 απογεύματα ανά εβδομάδα και τα Σαββατοκύριακα. Είχα μέχρι πριν λίγους μήνες μια μπάντα η οποία έπαψε να υφίσταται και ήταν καλή μπάντα. Το "καλή" είναι σχετικό βεβαίως, για εμένα καλή ήταν από τη στιγμή που μου προσέφερε μια γεμάτη και πλήρη πρόβα κάθε εβδομάδα στην οποία δουλεύαμε δικά μας κομμάτια και δεν χάναμε το χρόνο μας με χαζοδιασκευές, 2 κυκλοφορίες που πήραν καλές κριτικές και κάποια λάιβ στα οποία περάσαμε και πέρασαν καλά όσοι μας είδαν.
Σαφώς δεν πιστεύω ότι υπάρχει δυνατότητα (και η ικανότητα) για κάτι σοβαρό που θα άγγιζε τα όρια του επαγγελματισμού, παρ' όλα αυτά, όταν με ρωτάνε τι μου αρέσει περισσότερο, απαντώ "η μουσική". Έχω ανάγκη λοιπόν να ασχοληθώ με τη μουσική και ξενερώνω απίστευτα από το γεγονός ότι πλέον δεν είμαι σε συγκρότημα. Το πρόβλημα είναι ότι λόγω καθημερινότητας εδώ και χρόνια είμαι "εκτός κύκλων" δεν ξέρω σχετικό κόσμο και δεν με ξέρει σχετικός κόσμος.
Το να ασχοληθώ μόνος μου στο σπίτι παίζοντας μπάσο και μαθαίνοντας τραγούδια άλλων, με συγκινεί όσο και ο νέος δίσκος της Βίσση(ς). Όσες απόπειρες έκανα να μιλήσω με αγνώστους μέσω αγγελιών πήγαν στο βρόντο μιας και οι περισσότεροι ψάχνουν μια μπάντα "για καμια χαλαρή διασκευούλα και βλέπουμε", ή ενδιαφέρονται για είδη που δεν έχω καμία διάθεση να παίξω ή είναι ακόμα αρχάριοι.
Έχω μια μελαγχολία που βλέπω αυτό που μου αρέσει περισσότερο να κάνω, να περνάει χωρίς να μπορώ να το αγγίξω.