- Μηνύματα
- 6,571
- Πόντοι
- 2,548
Λοιπον, λιγες παραπανω πληροφοριες και ισως εικονες (αν ανεβουν).
Για τη διαδικασια ακολουθησα την κλασσικη διαδικασια εμποτισμου σε λεκανη, χρησιμοποιωντας αραιωμενη ατλακολ. Το υλικο ειναι χαρτι απο παρτιτουρες οπως βλεπετε. Αφου βουτουσα τα χαρτα στη λεκανη, τα τοποθετουσα στο μπασο και μετα αφου κρατουσα τη μια ακρη του χαρτιου, χρησιμοποιωντας ενα κομματι στεγνο ρολο κουζινας το "σιδερωνα". Ετσι εφευγε η περισσια κολλα και το κομματι κολουσε τελεια πανω στο σωμα. Φανταζομαι αν χρησιμοποιεις ρυζοχαρτο βεβαια θελει προσοχη να μη σκισεις το χαρτι.
Το χαρτι βιβλιων δεν ειναι και οτι πιο καταλληλο για αυτη τη δουλεια, οπως αναφερθηκε. Διαλεξα λοιπον ενα βιβλιο οσο το δυνατον παλιοτερο (συγκεκριμενα, το υλικο ειναι απο την oπερα La Sonnambula του Bellini). Απεφυγα τα βιβλια μεγεθους Α4, που ειναι συνηθισμενο μεγεθος για παρτιτουρες. Ο λογος ειναι οτι καθως αυτα τα βιβλια προοριζονται για χρηση σε musicstand, συνηθως εχουν χοντρυτερο χαρτι (do not want). Επισης, ειναι πιο "αραιοτυπωμενα" ωστε να διαβαζονται απο αποσταση (παλι do not want). Αυτο που διαλεξα ηταν οσο το δυνατον πιο πυκνοτυπωμενο και σε λεπτο χαρτι. Και καθως ολες οι παρτιτουρες προερχονται απο το ιδιο βιβλιο, υπαρχει ομοιομορφια στην γραμματοσειρα και γενικοτερη εμφανιση.
Το προβλημα ειναι οτι οσο λεπτο χαρτι και να διαλεξεις, και παλι χοντρο θα ειναι - οι ζαρες στις καμπυλες ειναι αναποφευκτες. Ειδικα σε εμενα οπου το μπασο εχει αρκετα εντονα contours ειναι εμφανεστατες (βοηθησε και το οτι το εκανα λιγο βιαστικα και ατσουμπαλα). Και επειδη το χαρτι ειναι σκληρο, ορισμενες ακρες χαρτιου που πηγαιναν γυρω απο καμπυλες "πεταξαν" λιγο προς τα πανω. Πνιγμος σε κολλα συνηθως βοηθουσε αλλα και παλι μου ξεφυγαν μερικες. Ενα αλλο μειονεκτημα ειναι οτι γινεται εμφανες το layering των χαρτιων.
Για το φινιρισμα χρησιμοποιησα gloss σπρευ πολυουρεθανης 2 συστατικων. Αφου εκανα το πρωτο χερι εκανα ενα γυαλισμα με γυαλοχαρτο και το αποτελεσμα ηταν..meuh. Μου φανηκε (στη δικη μου περιπτωση) λιγο τζαμπα κοπος, οποτε το αφησα ετσι, σκετο dusting δηλαδη. Ενα προβλημα που προσεξα ειναι οτι σε μερικα σημεια (συγκεκριμενα, σε μερικα πλαινα και σε οποιο σημειο το χαρτι ειχε τρυπηθει/κοπει για να μπει το hardware) το χαρτι "ποτισε" και αφησε ιδιαιτερα σκουρες σταμπες που στην αρχη με ανησυχησαν ιδιαιτερα. Σιγα σιγα ξεθωριασαν - ακομη φαινονται σαν μικροι "λεκεδες" σε ορισμενα σημεια αλλα ευτυχως δεν ειναι εντονοι.
Απο κοντα λοιπον φαινονται αρκετες ατελειες, αλλα απο μακρια φαινεται ωραιοτατο - mission successful λοιπον.
Α, και matching headstock φυσικα...8)
Για τη διαδικασια ακολουθησα την κλασσικη διαδικασια εμποτισμου σε λεκανη, χρησιμοποιωντας αραιωμενη ατλακολ. Το υλικο ειναι χαρτι απο παρτιτουρες οπως βλεπετε. Αφου βουτουσα τα χαρτα στη λεκανη, τα τοποθετουσα στο μπασο και μετα αφου κρατουσα τη μια ακρη του χαρτιου, χρησιμοποιωντας ενα κομματι στεγνο ρολο κουζινας το "σιδερωνα". Ετσι εφευγε η περισσια κολλα και το κομματι κολουσε τελεια πανω στο σωμα. Φανταζομαι αν χρησιμοποιεις ρυζοχαρτο βεβαια θελει προσοχη να μη σκισεις το χαρτι.
Το χαρτι βιβλιων δεν ειναι και οτι πιο καταλληλο για αυτη τη δουλεια, οπως αναφερθηκε. Διαλεξα λοιπον ενα βιβλιο οσο το δυνατον παλιοτερο (συγκεκριμενα, το υλικο ειναι απο την oπερα La Sonnambula του Bellini). Απεφυγα τα βιβλια μεγεθους Α4, που ειναι συνηθισμενο μεγεθος για παρτιτουρες. Ο λογος ειναι οτι καθως αυτα τα βιβλια προοριζονται για χρηση σε musicstand, συνηθως εχουν χοντρυτερο χαρτι (do not want). Επισης, ειναι πιο "αραιοτυπωμενα" ωστε να διαβαζονται απο αποσταση (παλι do not want). Αυτο που διαλεξα ηταν οσο το δυνατον πιο πυκνοτυπωμενο και σε λεπτο χαρτι. Και καθως ολες οι παρτιτουρες προερχονται απο το ιδιο βιβλιο, υπαρχει ομοιομορφια στην γραμματοσειρα και γενικοτερη εμφανιση.
Το προβλημα ειναι οτι οσο λεπτο χαρτι και να διαλεξεις, και παλι χοντρο θα ειναι - οι ζαρες στις καμπυλες ειναι αναποφευκτες. Ειδικα σε εμενα οπου το μπασο εχει αρκετα εντονα contours ειναι εμφανεστατες (βοηθησε και το οτι το εκανα λιγο βιαστικα και ατσουμπαλα). Και επειδη το χαρτι ειναι σκληρο, ορισμενες ακρες χαρτιου που πηγαιναν γυρω απο καμπυλες "πεταξαν" λιγο προς τα πανω. Πνιγμος σε κολλα συνηθως βοηθουσε αλλα και παλι μου ξεφυγαν μερικες. Ενα αλλο μειονεκτημα ειναι οτι γινεται εμφανες το layering των χαρτιων.
Για το φινιρισμα χρησιμοποιησα gloss σπρευ πολυουρεθανης 2 συστατικων. Αφου εκανα το πρωτο χερι εκανα ενα γυαλισμα με γυαλοχαρτο και το αποτελεσμα ηταν..meuh. Μου φανηκε (στη δικη μου περιπτωση) λιγο τζαμπα κοπος, οποτε το αφησα ετσι, σκετο dusting δηλαδη. Ενα προβλημα που προσεξα ειναι οτι σε μερικα σημεια (συγκεκριμενα, σε μερικα πλαινα και σε οποιο σημειο το χαρτι ειχε τρυπηθει/κοπει για να μπει το hardware) το χαρτι "ποτισε" και αφησε ιδιαιτερα σκουρες σταμπες που στην αρχη με ανησυχησαν ιδιαιτερα. Σιγα σιγα ξεθωριασαν - ακομη φαινονται σαν μικροι "λεκεδες" σε ορισμενα σημεια αλλα ευτυχως δεν ειναι εντονοι.
Απο κοντα λοιπον φαινονται αρκετες ατελειες, αλλα απο μακρια φαινεται ωραιοτατο - mission successful λοιπον.
Α, και matching headstock φυσικα...8)
. Για εμένα κάθε καρέ του είναι μία ιστορία ολόκληρη 
