Αυτό το Κατιτις στην Κιθαρα να ειναι καλη και πανακριβη.

Εκείνη την ημέρα, πριν τη 17ωρη διαπραγμάτευση, πήγα στο drum store στα εξάρχεια, που διαφήμιζε ότι είχε φέρει Martin. Μεταξύ τους, αυτήν των τότε ονείρων μου: την 0028 EC 

Μου την έφεραν, άνοιξαν τη θήκη και μοσχοβόλησε το μαγαζί άρωμα βανίλιας. Προσπάθησα να τη  δοκιμάσω με το the needle and the damage done, αλλά η κυρίαρχη αίσθηση ήταν η μυρωδιά της. 
 

Την αγόρασα μετά από δυο μέρες με 36 δόσεις

Είναι η ακριβότερη και πλέον αγαπημένη μου κιθάρα - δεν την αλλάζω με τίποτα (ούτε με τη Μονικα φαζιε) 

 
Μήπως όλα τελικά ειναι στο μυαλό μας ;
Έχουμε καταλήξει για αυτό. Η απάντηση είναι ναι.

Βέβαια, αντίθετα με την κοινώς διαδεδομένη άποψη ότι όταν κάτι είναι στο μυαλό μας είναι αμελητέο/μη υπάρχον, ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Είναι ΤΡΟΜΕΡΑ σημαντικό να είναι ικανοποιημένο το μυαλό μας, τουλάχιστον όταν μιλάμε για μουσικά όργανα. Το αν αυτό που ακούμε είναι έτσι όπως το ακούμε ή όχι, δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι όσο περισσότερο μας αρέσει αυτό που ακούμε, τόσο καλύτερα θα παίξουμε.

Οπότε ναι, αν το δει κανείς από τη σκοπιά του εξωτερικού παρατηρητή/ακροατή, οι κιθαρίστες κυνηγάμε μια πλάνη. Αν το δούμε όμως από personal point of view, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά.

 
. Είναι ΤΡΟΜΕΡΑ σημαντικό να είναι ικανοποιημένο το μυαλό μας


Ακριβως οπως ισχυει και με τις γυναικες, που λεει και ο Στρατος....

 
Θέλω να μοιραστώ δύο εμπειρίες.

Εμπειρία Νο 1:

Έχω μια ακουστική, την οποία στα 12+ χρόνια που την έχω, να την έχω παίξει πολύ λίγο.
Πριν 3-4 μήνες σκεφτόμουν να πάρω καινούρια. Αποφάσισα ότι δε μου άρεσε ο ήχος της και γενικώς μου φαινόταν δύσκολη στο παίξιμο.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στ' αυλάκι και για διάφορους λόγους πέρασα πολλές ώρες μαζί της.

Το αποτέλεσμα: Η κιθάρα άρχισε να ακούγεται καλύτερα. Πολύ καλύτερα. Σε σημείο που ένιωθα λες και πήρα καινούρια.....Μάλλον κάποιος έμαθε να την παίζει καλύτερα!

Εμπειρία Νο 2:

Πριν μερικούς μήνες, όπως έγραψα και σε κάποιο άλλο νήμα βγήκα για δοκιμή & ψώνια.

Δοκίμασα λοιπόν την American Ultra Tele (€2000) και την American Performer Tele (€1200).

Πείτε με περίεργο, πείτε με υπερβολικό, αλλά ήταν η μέρα με τη νύχτα ηχητικά.

Θα μου πεις είναι θέμα γούστου. Σε κάποιον άλλο μπορεί να άρεσε ηχητικά η Performer. Δεν το πιστεύω.

Ούτε πιστεύω ότι ήταν θέμα μαγνητών.

Η κιθάρα απλά ήταν καλύτερη....κι ας μην μπορώ να το ποσοτικοποιήσω/αναλύσω.

Και θα ήθελα πολύ να έχω γλιτώσει τα 800 της διαφοράς....
Όπα. Όπα..... Αυτό είναι το κάτι τις που ψάχνω να βρω.... Γιατί ήταν καλύτερη ?

 
Βέβαια, αντίθετα με την κοινώς διαδεδομένη άποψη ότι όταν κάτι είναι στο μυαλό μας είναι αμελητέο/μη υπάρχον, ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Είναι ΤΡΟΜΕΡΑ σημαντικό να είναι ικανοποιημένο το μυαλό μας, τουλάχιστον όταν μιλάμε για μουσικά όργανα. Το αν αυτό που ακούμε είναι έτσι όπως το ακούμε ή όχι, δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι όσο περισσότερο μας αρέσει αυτό που ακούμε, τόσο καλύτερα θα παίξουμε.


Μπράβο, αυτό είναι! εκεί ακριβώς αναφερόμουνα όταν παρομοίαζα με πλήκτρα πιό πάνω..

 
Last edited:
Όπα. Όπα..... Αυτό είναι το κάτι τις που ψάχνω να βρω.... Γιατί ήταν καλύτερη ?


Τζάμπα ψάχνεις. 

Γιατί απλά του άρεσε περισσότερο. 

Εγώ προτιμώ την performer ηχητικά  αλλα παίζω εντελώς διαφορετική μουσική και ζητάω πολύ συγκεκριμένα και κλασσικά πράγματα από τις τελε μου.

Η Ultra και οι διπλοί μαγνήτες της θα ικανοποίησουν έναν κιθαρίστα που παίζει με βρώμικο ηχο ή δεν αποζητά το κλασσικο twang στις τυλίχτες χορδες αλλά θα απογοήτευσουν έναν hardcore Tele player που παίζει αποκλειστικά με καθαρο ήχο.

Παρακάτω μπορείς να ακούσεις και τις 2 (ή μάλλον 3)

Btw ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΑ και σε επίπεδο εργοστασιακου set up η Ultra είναι έτη φωτός καλύτερη με δραματικά καλύτερο playability από αυτό της Performer που θέλει λίγο δουλίτσα για να φτάσει εκεί που η Ultra είναι από το εργοστάσιο (και πάλι δεν θα την φτάσει ποτέ αν αυτό που ζητάς είναι δραματικά χαμηλό action μια και η μία έχει compound radius  και η άλλη οχι)




 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Για να κάνω λίγο τον Φάνη (Πνοή) που δεν γράφει πια, θα πω τούτο.

Η κιθάρα κοστίζει όσο αξίζει.

Ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο.

Αν κάποιοι δεν μπορούν να αξιολογήσουν/τιμολογήσουν/εκτιμήσουν σωστά μια κιθάρα, δεν φταίει η κιθάρα.

Φταίει η συγκεκριμένη περίσταση, οι ανάγκες τους την συγκεκριμένη στιγμή (γιατί αλλάζουν οι ρημάδες), τα θέλω τους, η αντίληψή τους, το τι περιμένουν από μια κιθάρα, η φαντασία τους (Νο1 παράγοντας κατά την γνώμη μου), και χίλια μύρια όσα άλλα πράγματα.

Και η εκτίμηση καθενός είναι διαφορετική επίσης.

Άλλα μετράνε για άλλους περισσότερο και άλλα για άλλους.

Για πολλοστή φορά θα γράψω επίσης τούτο...

Επίσης ... η κιθάρα δεν είναι ήχος, δεν είναι αυτό που ακούς σε ηχογράφηση, είναι αίσθηση, αγκαλιά, απόκριση, φαντασία, δούναι και λαβείν.

Δεν μετριέται αντικειμενικά ποτέ.


Συμφωνώ, πέραν του σωστού setup που χωρίς αυτό δε πας πουθενά, υπάρχει η αίσθηση και η επαφή με το όργανο. Ευτυχισμένοι αυτοί που δε βρίσκουν διαφορά σε μια Squier και σε μία κιθάρα 2000€ ακριβότερη. Δε μιλάω για ήχο, είναι τελείως υποκειμενικό θέμα και με τόσα να τον επηρεάζουν (καλώδιο, ενισχυτής, μεγάφωνο, πετάλια) συνεχώς μεταβάλλεται. Μιλάω για την αίσθηση στο χέρι...στην αφή και επαφή με το όργανο. Μακάρι όσες προσιτές κιθάρες που δοκιμάσα να με είχαν τρελάνει αλλά δε συνέβει. Αυτές που με εντυπωσίασαν είναι σχεδόν όλες ακριβά (non vintage) όργανα. Καλές (για παράδειγμα) οι Classic Vibe που έχω δοκιμάσει, θα αγόραζα (λόγω ψιλό-προσιτής τιμής) αν δεν είχα ήδη κιθάρες, αλλά δεν ισχυρίζομαι ότι είναι οι καλύτερες κιθάρες που μπορώ να βρω, ακόμα και με τέλειο setup.

Μετά από 30+ χρόνια ενασχόλησης θεωρώ σημαντικό το παίξιμο πολλών διαφορετικών οργάνων και να μη κολλάς σε ένα είδος, π.χ. μόνο σκάφος ή μόνο κιθάρες με locking tremolo. Πολλές δοκιμές και τόλμη, χρειάζεται να ζήσεις με το όργανο άρα και αγορά. Για μένα η διαφορετικότητα είναι όμορφη γι αυτό και είμαι υποστηρικτής των αρκετών διαφορετικών κιθαρών, το κάθε όργανο θα σου δώσει κάτι διαφορετικό.  Ο καθένας μας ορίζει πόσες είναι οι λίγες, οι αρκετές και οι πολλές αλλά να είναι διαφορετικές, όχι ίδιου τύπου.

Σημαντικός παράγοντας η ψυχολογία. Κιθάρα που με απογειώνει σήμερα μπορεί σε δέκα μέρες να σκέφτομαι γιατί την κρατάω, μου έχει συμβεί. Κάποιες μέρες, όπως και σε άλλους τομείς της ζωής, δε μου βγαίνει ούτε ο ήχος ούτε το παίξιμο. Γι' αυτό δε κρίνω ποτέ κάτι γρήγορα, χρειάζεται χρόνος με το κάθε όργανο.

Τέλος, χρειάζεται διάβασμα πράγμα εύκολο τη σημερινή εποχή. Έμαθα πολλά από τότε που τόλμησα να "σχεδιάσω" τη 1η μου partcaster. Από τον ρόλο που παίζει το κάθε υλικό μέχρι προσωπικές προτιμήσεις όπως τα χαρακτηριστικά που προτιμάω στο μπράτσο.

 
Εγω παντως, μετα από αρκετα χρόνια παιξιματος, και αφοτου mod-αρα τις κιθαρες μου κτλ, καταληγω σε ΕΝΑ πραγμα:

"ΚΙΘΑΡΑ ΕΙΝΑΙ, ΟΠΟΙΟ ΜΑΝΙΚΙ ΚΑΘΕΤΑΙ ΚΑΛΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ"

Μετα, ειναι τα υπολοιπα...

Και πλεον, η επομενη κιθαρα μου, θα εχει ως αφετηρια το προφιλ, τα ταστα, κτλ του μανικιου και μονο. Μετα, θα βλεπουμε τι θα κατσει επανω στην υπολοιπη...

....Οπότε, η αναζητη του Holy Grail για εμενα, εχει μισοολοκληρωθει! Τωρα, μενει να καταληξει το χερι μου στο "αυτο" το μανικι.

(αυτα τα γραφω, γιατι συνειδητοποιησα οτι, οταν και όσες κιθαρες κοιταζω, πρωτα εβλεπα το σχεδιο, το χρωμα, τα Κσυλα, τους μαγνητες κτλ...Τωρα λεω να ξεκινησω αναποδα) ;)

 
Για τα ακουστικά όργανα νομίζω ότι είναι πιο ξεκάθαρο. Τα ακριβά έχουν καλύτερη απόκριση και δυναμικές. Πιστεύω ότι από ένα σημείο και μετά, είναι must ο κιθαρίστας να πάρει ακριβό όργανο γιατί χωρίς αυτό δε θα μπορέσει να εξελίξει την τεχνική του.

 
Για τα ακουστικά όργανα νομίζω ότι είναι πιο ξεκάθαρο. Τα ακριβά έχουν καλύτερη απόκριση και δυναμικές. Πιστεύω ότι από ένα σημείο και μετά, είναι must ο κιθαρίστας να πάρει ακριβό όργανο γιατί χωρίς αυτό δε θα μπορέσει να εξελίξει την τεχνική του.


για ένα επαγγελματία που παίζει live και ηχογραφεί σε στούντιο, ιδίως το 2ο, θα συμφωνήσω ναι. Υπάρχουν συχνότητες και ήχοι στην κιθάρα ,που στον απλό ακροατή δεν ακούγονται καν, δηλ δεν μπορεί να ξεχωρίσει. Αλλά για κάποιον που το ψαχνει, το γουστάρει και είναι εργαλείο της δουλειάς του, τότε ναι.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Παιδιά εγώ δεν είμαι κιθαρίστας, αλλά νομίζω οτι καί στις κιθάρες ισχύει αυτό που ισχύει και στα υπόλοιπα όργανα, οτι δλδ ήταν, είναι και θα είναι πολύ ακριβά. Προσωπικά πιστεύω οτι αν κάποιος πάρει οποιοδήποτε μουσικό όργανο πάνω απο 1000 ευρώ, δεν το κάνει για μουσικούς/εκτελεστικούς λόγους. Το κάνει για "αυτό το κατιτίς": Για την ετικέτα, για το θρύλο, για την εμφάνιση, για το status ή και για την κ@υλα του (που είναι όλα άκρως θεμιτά). Αλλά για μουσικούς / εκτελεστικούς λόγους καλυπτόμεθα πλήρως νομίζω κι απο τα όργανα κάτω των 1000 ευρώ..


Δεν ξέρω αν αναφέρεσαι μόνο σε ηλεκτρικές,αλλά για μία κλασσική ή ακουστική ή φλαμένκο,

με κάτω από 1000ευρώ για μουσικούς/εκτελεστικούς λόγους,δεν πας πολύ μακριά.

Οι διαφορές όσο ανεβαίνει η τιμή είναι διακριτές και στο αυτί και στην αίσθηση.

Έχω δουλέψει στην Frankfurt Messe,παρουσιάζοντας/παίζοντας όργανα κάποιων κατασκευαστών.

Κάτω από 1000ευρώ δεν υπήρχε χειροποίητο όργανο.

Υπερβολή ήταν για μένα κάποιες κιθάρες που παρουσίασα με τιμή 12.000+

χωρίς να έχουν κάποια ιστορική,συλλεκτική,κ.λ.π. αξία.

Ο Superfunk έχει δίκιο τόσο όσο αφορά το καλό σετάρισμα και την ταστοδουλειά,

όσο και για το γεγονός ότι οι σύγχρονες ηλεκτρικές δεν είναι όπως κάποια από τα καυσόξυλα περασμένων δεκαετιών που δεν τα έσωνε κανένα σετάρισμα.

Τέλος,έχω γίνει πολλάκις μάρτυρας ότι στα κατάλληλα χέρια,μία κιθάρα μπορεί να κελαηδάει καλύτερα από άλλα χέρια..

Καλό παράδειγμα ο fusion που έχει ανεβάσει πράγματα εδώ με μία ηλεκτρική που στο άκουσμα της μάρκας/τιμής της,δεν περιμένεις να ακούσεις κάτι αξιόλογο.Κι όμως...

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Καταρχάς υπάρχουν οι κιθάρες που βασίζονται κατά πολύ στην τεράστια κληρονομιά τους, και άρα πληρώνεις το mojo - brand - όπως θες πες το.

Για παράδειγμα με Fender USA και Gibson κιθάρες έχει ηχογραφηθεί τεράστιο μέρος της παγκόσμιας δισκογραφίας.

Επομένως ''΄λογικό'' είναι οι εταιρείες αυτές να θέλουν να σου χρεώσουν κατιτίς παραπάνω εκμεταλλευόμενες το brand name τους.

Το γεγονός αυτό από μόνο του βάζει ένα ''καπέλο'' στην τιμή. Χωρίς να σημαίνει ότι κατά τα άλλα δεν αξίζουν, καθώς θα ήταν αυτοκτονικό να βγάζουν κιθάρες ανάξιες της κληρονομιάς τους.

Το αν ''αξίζουν'' οι εταιρείες αυτό το καπέλο στην τιμή είναι άλλο θέμα. Κατα την γνώμη μου το αξίζουν, γιατί σχεδιάστηκαν από ανθρώπους που καινοτόμησαν τότε, και στην ουσία είναι οι εφευρέτες της ηλεκτρικής κιθάρας γενικότερα. Άσχετα πχ αν αυτές οι κιθάρες για άλλο προορίζονταν (η Stratocaster για country και η Les Paul για Jazz) και αλλού κατέληξαν. Συμπαρασύρθηκαν από παίκτες που στην κυριολεξία δημιούργησαν νέα μουσικά είδη.

Επομένως δεν θα μου φαινόταν ''άδικο'' να πληρώνεις και την ''ιστορική διαδρομή'' που είχαν αυτές οι κιθάρες για να καταλήξουν στο mojo που έχουν σήμερα. Και είναι λογικό οι κόπιες να είναι πιο φθηνές.

Κατα δεύτερον υπάρχουν κιθάρες που βασίζονται στο marketing ότι φτιάχνονται με τις καλύτερες ''πρώτες ύλες'' είτε πρόκειται για κόπιες (βλ. Suhr) είτε για κάτι που συνδυάζει ακριβά ξύλα-flame tops, hardware και ελαφριές καινοτομίες (βλ. PRS) αλλά και άλλα ακριβά μοντέλα που αποτελούνται από ακριβά parts ή έχουν από πίσω κάποιο μεγάλο endorsement.

Κατα τρίτον υπάρχουν και οι custom shop κιθάρες οι οποίες υποτίθεται ότι περνάνε από περισσότερο έλεγχο και λεπτοδουλειά και αυτό αποτυπώνεται και στην τιμή.

Και γενικά υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι

Τώρα από εκεί και πέρα, άλλοι πληρώνουμε το όνομα, άλλοι το mojo, άλλοι τα specs, άλλη την ''διαφορετικότητα'', άλλοι το custom, άλλοι την καινοτομία ή το endorsement κτλ κτλ. Μπορεί κάποιος να μπει σε ένα κιθαρομάγαζο με 3 χιλιάρικα στην τσέπη και να βγει με μια Strat του χιλιάρικου που του έκανε κλικ γιατί βγάζει τον ήχο που θέλει και να γλυτώσει 2 χιλιάρικα, άλλος μπορεί να μπήκε στο μαγαζί με 1 χιλιάρικα στην τσέπη και να μην μπορεί να βρει άλλη κιθάρα εφάμιλλη με την PRS και να ψάχνει να βρει άλλα 3 χιλιάρικα... εξαρτάται δηλαδή καθαρά από τον παίκτη, δεν υπάρχει κάποιος απόλυτος οδηγός τιμολόγησης από ένα σημείο και μετά σε όμτι αφορά την ηλεκτρική κιθάρα

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top