Αυτο-προσδιοριστείτε
- Thread starter gerasimos
- Start date
- Πρόσφατη δραστηριότητα Πρόσφατη δραστηριότητα:
- Απαντήσεις: Απαντήσεις 191
- Εμφανίσεις: Εμφανίσεις 105K
- Μηνύματα
- 1
- Πόντοι
- 1
Μερικούς ακόμα μπασίστες και θα κατέβουμε και με επίσημο κόμμα στις εκλογές! ;D 
Μπασταρδος και αλλοθρησκος ;D
Μπασσιστας που αναγκαστικά μεταπήδησε και στην κιθάρα πριν απο 10 χρόνια....... συνθετης,στιχουργός με αρρώστια στην παραγωγή.
Τεχνικός ήχου , που σε συνδυασμό με το γκρουπ είναι και το επάγγελμα μου.....καθώς και γνωστός αιρετικος εδω στο noiz ;D ....και μην ξεχάσω......λάτρεις της μπομπινας και του αναλογικού
Μπασσιστας που αναγκαστικά μεταπήδησε και στην κιθάρα πριν απο 10 χρόνια....... συνθετης,στιχουργός με αρρώστια στην παραγωγή.
Τεχνικός ήχου , που σε συνδυασμό με το γκρουπ είναι και το επάγγελμα μου.....καθώς και γνωστός αιρετικος εδω στο noiz ;D ....και μην ξεχάσω......λάτρεις της μπομπινας και του αναλογικού
Ούτε εγώ το είχα πάρει χαμπάρι αυτό το νήμα.
Παίζω ηλεκτρική κιθάρα ερασιτεχνικά από τα 15 μου (24 χρόνια) αλλά με αρκετά τεχνικά ελαττώματα. Αυτοδίδακτος γαρ.
Αγαπώ πολύ το να γράφω τραγούδια. Μουσική και στίχους. Το κιθαριστικό μου παίξιμο εστιάζει στο να ντύνει αυτά τα τραγούδια. Δεν κοινοποιώ αυτά που γράφω, αν και πρόσφατα έχουν μαζευτεί πολλά και το σκέφτομαι.
Τραγουδάω στα τραγούδια μου αλλά δεν είμαι καλός τραγουδιστής. Οπότε προσπαθώ μήπως γίνω τουλάχιστον κάπως ιδιαίτερος στην ερμηνεία, χωρίς αποτέλεσμα μέχρι τούδε. Τα πάω συμπαθητικά με τα DAW και τα ηχοληπτικά. Έχω επίσης βασικές γνώσεις μπάσου και γαλλικής.
Μου αρέσουν οι μουσικοί με χαρακτήρα και προσωπικότητα. Πρώτους βάζω τους καλούς τραγουδοποιούς και τελευταίους τους βιρτουόζους. Βαριέμαι τις τεχνικές επιδείξεις και δεν ακούω "τεχνική" μουσική, εκτός αν μιλάμε για ιερά τέρατα της τζαζ και της κλασικής.
Δεν μου αρέσει το κλασικό ροκ, με εξαίρεση πάλι κάποια ιερά τέρατα. Προτιμώ τη μουσική που περιέχει κάτι το ανατρεπτικό (χωρίς να το θεωρώ αυτοσκοπό). Κάποιοι αγαπημένοι μουσικοί: Steve Wynn, PJ Harvey, Cave, Θανάσης (όχι στη Μητροπόλεως, ο άλλος), Σαββόπουλος εποχής '67-'78 και πολλοί άλλοι.
Πρόσφατα θυμήθηκα ότι αγαπώ πολύ την κλασική κιθάρα: ανήκω σε αυτούς που έμαθαν να παίζουν ηλεκτρική πάνω σε... κλασική στα πρώτα τους 1-2 χρόνια, και οι πρώτοι εφηβικοί έρωτες δεν ξεχνιούνται. Ξεκίνησα προ δύο μηνών, για πλάκα, να μελετάω κλασικά κομμάτια και βλέπω ότι με λίγη δουλίτσα βγάζω αξιοπρεπώς κομμάτια μέσης δυσκολίας. Μου λείπει εμφανώς εξάσκηση στη μουσική ανάγνωση αλλά το παλεύω.
Παίζω ηλεκτρική κιθάρα ερασιτεχνικά από τα 15 μου (24 χρόνια) αλλά με αρκετά τεχνικά ελαττώματα. Αυτοδίδακτος γαρ.
Αγαπώ πολύ το να γράφω τραγούδια. Μουσική και στίχους. Το κιθαριστικό μου παίξιμο εστιάζει στο να ντύνει αυτά τα τραγούδια. Δεν κοινοποιώ αυτά που γράφω, αν και πρόσφατα έχουν μαζευτεί πολλά και το σκέφτομαι.
Τραγουδάω στα τραγούδια μου αλλά δεν είμαι καλός τραγουδιστής. Οπότε προσπαθώ μήπως γίνω τουλάχιστον κάπως ιδιαίτερος στην ερμηνεία, χωρίς αποτέλεσμα μέχρι τούδε. Τα πάω συμπαθητικά με τα DAW και τα ηχοληπτικά. Έχω επίσης βασικές γνώσεις μπάσου και γαλλικής.
Μου αρέσουν οι μουσικοί με χαρακτήρα και προσωπικότητα. Πρώτους βάζω τους καλούς τραγουδοποιούς και τελευταίους τους βιρτουόζους. Βαριέμαι τις τεχνικές επιδείξεις και δεν ακούω "τεχνική" μουσική, εκτός αν μιλάμε για ιερά τέρατα της τζαζ και της κλασικής.
Δεν μου αρέσει το κλασικό ροκ, με εξαίρεση πάλι κάποια ιερά τέρατα. Προτιμώ τη μουσική που περιέχει κάτι το ανατρεπτικό (χωρίς να το θεωρώ αυτοσκοπό). Κάποιοι αγαπημένοι μουσικοί: Steve Wynn, PJ Harvey, Cave, Θανάσης (όχι στη Μητροπόλεως, ο άλλος), Σαββόπουλος εποχής '67-'78 και πολλοί άλλοι.
Πρόσφατα θυμήθηκα ότι αγαπώ πολύ την κλασική κιθάρα: ανήκω σε αυτούς που έμαθαν να παίζουν ηλεκτρική πάνω σε... κλασική στα πρώτα τους 1-2 χρόνια, και οι πρώτοι εφηβικοί έρωτες δεν ξεχνιούνται. Ξεκίνησα προ δύο μηνών, για πλάκα, να μελετάω κλασικά κομμάτια και βλέπω ότι με λίγη δουλίτσα βγάζω αξιοπρεπώς κομμάτια μέσης δυσκολίας. Μου λείπει εμφανώς εξάσκηση στη μουσική ανάγνωση αλλά το παλεύω.
- Μηνύματα
- 248
- Πόντοι
- 16
Κιθαρίστας χομπίστας εδώ και 2 χρόνια με φωνή που ρίχνει ντουβαρια. Λάτρης των SG, των Vintage ενισχυτών (αν και όχι κάτοχος ακόμα) και φανατικός των AC/DC (α ρε Angus θεέ). Από μουσικά είδη rock και hard rock (εννοείται) και τα μπλουζ τα αγαπάω, μεταλ με μέτρο στο τσακίρ κέφι. ;D
- Μηνύματα
- 948
- Πόντοι
- 18
Μιάς και το θέμα έχει ενδιαφέρον και είναι αδρανές αρκετό καιρό είπα να βγάλω και εγώ τα εσώρουχ...εμ τα εσώψυχα μου και να αυτοπροσδιοριστώ! ;D Από πολύ μικρός είχα ¨κόλλημα¨ με τη μουσική και όχι μόνο ώς ακροατής, ενδιαφερόμουν κυρίως για πληκτροφόρα αλλά λόγω φτωχής οικογένειας δεν μπορούσα να αποκτήσω τότε. Έτσι η μουσική μου ενασχόληση ξεκίνησε με το σύστημα των 2 κασετόφωνων και τις κλοπές-δάνεια από εμπορικά μουσικά κομμάτια και τραγούδια.
Έπαιρνα λοιπόν ένα κομμάτι π.χ. το billie jean του michael jackson και από τα πρώτα μέτρα όπου ξεκινάει μόνο με το κρουστορυθμό έβαζα το ένα κασετόφωνο να παίζει και το άλλο να γράφει τον ρυθμό μέχρι το σημείο όπου μπαίνει το μπάσο και τα υπόλοιπα όργανα. Σε εκείνο το σημείο σταματούσα την εγγραφή και ξανασυνέχιζα την εγγραφή με τα πρώτα μέτρα του κρουστορυθμού! Έτσι με αυτό το σύστημα ¨΄εφτιαχνα¨ κάποιες μουσικές και από πάνω τραγουδούσα δικούς μου στίχους. Θύματα μου ατύχησαν κομμάτια από του Μιχάλη μέχρι και τους Pink floyd!
Αργότερα και με χίλια ζόρια κατάφερα να δώσω 14 χιλιάδες δραχμές για να αποκτήσω το πρώτο μου πλήκτρο το οποίο ήταν ένα ψεύτικο casio για παιδάκια, ήμουν περίπου 14 τότε. Η χαρά μου μετατράπηκε σε λύπη όταν πρωτοπήρα στο σπίτι το όργανο και διαπίστωσα ότι το ηχείο το ένα ήταν χαλασμένο και δεν ακουγόταν. Η 1η μου αγορά ήταν λυπητερή. Συνέχισα το σύστημα του κασετόφωνου...
Στα 20 μου είδα ένα πρόγραμμα μουσικής δημιουργίας για την παιχνιδοκονσόλα Playstation 1 και έτσι απέκτησα την κονσόλα. Με αυτό το πρόγραμμα έφτιαξα επιτέλους τις πρώτες δικές μου μουσικές δίχως να κλέβω επώνυμα κομμάτια. Παράλληλα ήμουν και αθλητής του μπόντιμπίλντινγκ...Μετά από 2 χρόνια έχοντας ελάχιστα χρήματα κατάφερα επιτέλους να αποκτήσω το πρώτο μου αξιόλογο σπιτικού επιπέδου πλήκτρο το yamaha psr 280. Εκεί πλέον ξεκίνησα και την μελέτη σε βιβλία αρμονίου για να μάθω νότες κ.λ.π. Επιτέλους το όνειρο και το παιδικό μου πάθος ελάμβανε οστά. Όπως ήταν φυσικό μετά από λίγους μήνες ένιωθα ότι ήθελα ένα σοβαρότερο όργανο και έβαλα στο μάτι το yamaha psr 1000. Έπρεπε όμως να πάρω μίαν απόφαση καθότι μια ζωή φτωχός, λεφτά γιόκ. Όπως ήταν φυσικό έπρεπε να αποφασίσω εάν θα συνεχίσω το μπόντιμπίλντινγκ ή αν θα σταματήσω έστω για λίγο καιρό ώστε να μαζέψω χρήματα για το μεγάλο βήμα απόκτησης ενός σοβαρότερου οργάνου. Όπως ήταν φυσικό, η μουσική νίκησε στο δίλλημα και απέκτησα το νέο μου πλήκτρο.
Αγόρασα και περισσότερα βιβλία θεωρίας μουσικής και το έριξα στη μελέτη και στην εξάσκηση. Οπότε τολμώ να πώ ότι είμαι ένα αυτοδίδακτος πληκτράς ο οποίος ξεκίνησε από αρμόνια και κατέληξε να θέλει έστω και τώρα στα γεράματα να πάει σε ωδείο για να μάθει να παίζει πιάνο και ίσως να πάρει και κάποιο χαρτί έτσι για να λέει ότι το πήρε...
Η αιτία ενασχόλησης μου με το άθλημα ήταν πάντα η δημιουργία μουσικής, δικής μου μουσικής.Τελικά σήμερα κοιτώντας πίσω σε εκείνα που έκανα τότε δίχως εξοπλισμό βλέπω κάποιες πολύ καλές ιδέες τις οποίες θα πρέπει να δουλέψω ξανά και να τις δημοσιεύσω, όπως ένα κομμάτι που είχα γράψει στο playstation όπου ξεκινάει με τα βογγητά ηδονής μίας αγγλίδας η οποία βρίσκεται εν ώρα "φαγητού" και να ξεκινάει τα φωνητικά ο τραγουδιάρης με τον στίχο να λέει "ακούστε την τι κάνει και υποφέρω και λέει πως μόνο εμένα αγαπά, κοιτάξτε την νομίζει πως δεν το ξέρω ότι με τους φίλους μου με απατά"...
Και για να κλείσω την φλύαρη ιστορία μου, να προσθέσω ότι σε κάποια φάση θέλησα να ασχοληθώ και με τα ντραμσ αλλά λόγω έλλειψης χώρου κυρίως ποτέ δεν το κατάφερα. Τουλάχιστον από το μπόντινπίλντγκ που έκανα κάποτε μου έμειναν τα σφιχτά μεγάλα στήθη οπότε μερικές φορές όταν πέφτω για ύπνο και μέχρι να με πάρει αυτός, χτυπάω ρυθμικά τα στήθη μου και βγάζουν ήχους κρουστούς(?) :
Να δώ πότε θα κάτσω να σαμπλάρω το καθάρισμα της πατάτας ώστε να χρησιμοποιήσω τον ήχο του, σε κάποιο σύνθ για δημιουργία νέου ήχου... ;D
Έπαιρνα λοιπόν ένα κομμάτι π.χ. το billie jean του michael jackson και από τα πρώτα μέτρα όπου ξεκινάει μόνο με το κρουστορυθμό έβαζα το ένα κασετόφωνο να παίζει και το άλλο να γράφει τον ρυθμό μέχρι το σημείο όπου μπαίνει το μπάσο και τα υπόλοιπα όργανα. Σε εκείνο το σημείο σταματούσα την εγγραφή και ξανασυνέχιζα την εγγραφή με τα πρώτα μέτρα του κρουστορυθμού! Έτσι με αυτό το σύστημα ¨΄εφτιαχνα¨ κάποιες μουσικές και από πάνω τραγουδούσα δικούς μου στίχους. Θύματα μου ατύχησαν κομμάτια από του Μιχάλη μέχρι και τους Pink floyd!
Αργότερα και με χίλια ζόρια κατάφερα να δώσω 14 χιλιάδες δραχμές για να αποκτήσω το πρώτο μου πλήκτρο το οποίο ήταν ένα ψεύτικο casio για παιδάκια, ήμουν περίπου 14 τότε. Η χαρά μου μετατράπηκε σε λύπη όταν πρωτοπήρα στο σπίτι το όργανο και διαπίστωσα ότι το ηχείο το ένα ήταν χαλασμένο και δεν ακουγόταν. Η 1η μου αγορά ήταν λυπητερή. Συνέχισα το σύστημα του κασετόφωνου...
Στα 20 μου είδα ένα πρόγραμμα μουσικής δημιουργίας για την παιχνιδοκονσόλα Playstation 1 και έτσι απέκτησα την κονσόλα. Με αυτό το πρόγραμμα έφτιαξα επιτέλους τις πρώτες δικές μου μουσικές δίχως να κλέβω επώνυμα κομμάτια. Παράλληλα ήμουν και αθλητής του μπόντιμπίλντινγκ...Μετά από 2 χρόνια έχοντας ελάχιστα χρήματα κατάφερα επιτέλους να αποκτήσω το πρώτο μου αξιόλογο σπιτικού επιπέδου πλήκτρο το yamaha psr 280. Εκεί πλέον ξεκίνησα και την μελέτη σε βιβλία αρμονίου για να μάθω νότες κ.λ.π. Επιτέλους το όνειρο και το παιδικό μου πάθος ελάμβανε οστά. Όπως ήταν φυσικό μετά από λίγους μήνες ένιωθα ότι ήθελα ένα σοβαρότερο όργανο και έβαλα στο μάτι το yamaha psr 1000. Έπρεπε όμως να πάρω μίαν απόφαση καθότι μια ζωή φτωχός, λεφτά γιόκ. Όπως ήταν φυσικό έπρεπε να αποφασίσω εάν θα συνεχίσω το μπόντιμπίλντινγκ ή αν θα σταματήσω έστω για λίγο καιρό ώστε να μαζέψω χρήματα για το μεγάλο βήμα απόκτησης ενός σοβαρότερου οργάνου. Όπως ήταν φυσικό, η μουσική νίκησε στο δίλλημα και απέκτησα το νέο μου πλήκτρο.
Αγόρασα και περισσότερα βιβλία θεωρίας μουσικής και το έριξα στη μελέτη και στην εξάσκηση. Οπότε τολμώ να πώ ότι είμαι ένα αυτοδίδακτος πληκτράς ο οποίος ξεκίνησε από αρμόνια και κατέληξε να θέλει έστω και τώρα στα γεράματα να πάει σε ωδείο για να μάθει να παίζει πιάνο και ίσως να πάρει και κάποιο χαρτί έτσι για να λέει ότι το πήρε...
Η αιτία ενασχόλησης μου με το άθλημα ήταν πάντα η δημιουργία μουσικής, δικής μου μουσικής.Τελικά σήμερα κοιτώντας πίσω σε εκείνα που έκανα τότε δίχως εξοπλισμό βλέπω κάποιες πολύ καλές ιδέες τις οποίες θα πρέπει να δουλέψω ξανά και να τις δημοσιεύσω, όπως ένα κομμάτι που είχα γράψει στο playstation όπου ξεκινάει με τα βογγητά ηδονής μίας αγγλίδας η οποία βρίσκεται εν ώρα "φαγητού" και να ξεκινάει τα φωνητικά ο τραγουδιάρης με τον στίχο να λέει "ακούστε την τι κάνει και υποφέρω και λέει πως μόνο εμένα αγαπά, κοιτάξτε την νομίζει πως δεν το ξέρω ότι με τους φίλους μου με απατά"...
Και για να κλείσω την φλύαρη ιστορία μου, να προσθέσω ότι σε κάποια φάση θέλησα να ασχοληθώ και με τα ντραμσ αλλά λόγω έλλειψης χώρου κυρίως ποτέ δεν το κατάφερα. Τουλάχιστον από το μπόντινπίλντγκ που έκανα κάποτε μου έμειναν τα σφιχτά μεγάλα στήθη οπότε μερικές φορές όταν πέφτω για ύπνο και μέχρι να με πάρει αυτός, χτυπάω ρυθμικά τα στήθη μου και βγάζουν ήχους κρουστούς(?) :
Να δώ πότε θα κάτσω να σαμπλάρω το καθάρισμα της πατάτας ώστε να χρησιμοποιήσω τον ήχο του, σε κάποιο σύνθ για δημιουργία νέου ήχου... ;D
- Μηνύματα
- 4,446
- Πόντοι
- 1,058
Αν και είμαι καιρό στο forum δεν έχω γράψει εδώ.Ονομάζομαι Βασίλης,είμαι 18 ετών και θέλω όταν μεγαλώσω να γίνω κιθαρίστας! ;D Μέχρι τότε όμως θα κάνω καθημερινή εξάσκηση ελπίζοντας μια μέρα οι άλλοι να λένε ότι είμαι κιθαρίστας,χωρίς να το πω εγώ! Οι μεγαλύτερες μου επιρροές είναι ο Buckethead,o Yngwie Malmsteen και ο Gus G.Είμαι ιδρυτικό μέλος μιας σχολικής/εφηβικής μπάντας,των Eggxis (https://soundcloud.com/eggxis) με τους οποίους έχω κυκλοφορήσει 2 τραγούδια και ένα video clip (
).Ακούω και παίζω από hard rock έως power metal,χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία,αλλά το παλεύω!!Όσοι ήδη με ξέρατε προσωπικά μάθατε 2 πράγματα παραπάνω,για όσους δε με ξέρατε,χάρηκα για τη γνωριμία! 8)
Οι μεγαλύτερες μου επιρροές είναι ο Buckethead,o Yngwie Malmsteen και ο Gus G.Είμαι ιδρυτικό μέλος μιας σχολικής/εφηβικής μπάντας,των Eggxis (https://soundcloud.com/eggxis) με τους οποίους έχω κυκλοφορήσει 2 τραγούδια και ένα video clip ().Ακούω και παίζω από hard rock έως power metal,χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία,αλλά το παλεύω!!Όσοι ήδη με ξέρατε προσωπικά μάθατε 2 πράγματα παραπάνω,για όσους δε με ξέρατε,χάρηκα για τη γνωριμία! 8)
Ωραίο θρεντ,
Εγώ απο πιτσιρικάς τραγουδούσα(Μηλίωκα θυμάμαι τότε ,Καρβέλα κτλ)
Μεγαλώνοντας σε ένα χωριό στην Κοζάνη πέρα από τα λαικά που τραγουδούσαμε όλα τα παιδιά μετά το σχολείο γυρνώντας σπίτι,είχα και το μικρόβιο του ροκ εν ρολλ(και το έχω ακόμα ευτύχως) και έπιανα στο ράδιο ένα Κοζανήτικο σταθμό που έπαιζε Guns and Roses ,Metalica κτλ ,μετά ήρθαν κάτι κασσέτες απο ξαδέρφια και όταν μετακομίσαμε βέροια ,μπήκα στα βαθιά με το ψυχεδελικό οργασμο των Doors(ήταν και στη μόδα λόγω ταινίας)
Αρχίσα να γράφω στίχους και τραγουδούσα τους στίχους μου με την συνοδεία μιας κιθάρας ενός φίλου .Εβγαζα όμως το λύκειο και τπτ από οργανοπαιξία.
Ελα μου όμως που η κοπελια μου τότε είχε μια κλασική κιθάρα που είχε παρατήσει όπως πολλές άλλες κοπέλες φαντάζομαι ,μου την δάνεισε και για να μην τα πολυλογώ μέσα σε ένα μήνα παίζοντας πάντα σχεδόν ξεκούρδιστος έμαθα τα πρώτα μου ακόρντα και στο μήνα έπανω έγραψα και το πρώτο μου τραγούδι που ακόμα και τώρα ισχύει(τώρα ακόμα περισσοτερο νομίζω )μιας και μιλάει για την φτώχεια ενός τύπου.Ολα πάνε καλά ο τίτλος.Θα το ανεβάσω κάποια στιγμή
Αφού άρχισα να μαθαίνω ήρθε και ένας ξάδερφος έμπειρος κιθαρίστας και σκάσαν και οι πρώτες πεντατονικές και τα πρώτα σολάκια και είδα την φωνή να φέυγει και την ηλεκτρική να έρχεται.Με όλες τις οικονομίες μου απο πιτσιρίκος πήρα την στρατοκάστερ made by mexico,που είναι και η μοναδική μου κιθάρα,ήμουν και γω φτωχόπαιδο με γόνεις άριστους μεν αλλά με καμιά πίστη στην μουσικότητα μου όπως και τα τώρα
Μετά τη στρατ ήρθε και η πρώτη μπάντα ,παίζαμε πανκ(τι άλλο να παίζαμε)και έκανα και τα πρώτα μου άθλια σολάκια αλλά έγραφα κιόλας τραγούδια.Μετά μελέτη,άνοιξε και το αυτί και άρχισα να παίζω καλύτερα ,μετά ήρθαν τα μπλουζ ,ο πιτερ γκριν (με αυτή την απίστευτη μελαγχολία και γλύκα στον τόνο )ο χεντριξ(που ακόμα δεν τον έχω πιάσει καλά),τελοσπάντων.
¨Ολα αυτά τα χρόνια έγραφα δικά μου τραγούδια διαφόρων στυλ πάντα, μετά ήρθε και μια άλλη μπάντα και φτάνουμε για να μην τα πολυλογώ στο σήμερα.Δυστήχώς λόγω έλειψης χρημάτων και μυάλου κυρίως δεν πειραματίστηκα με άλλα όργανα μέχρι που έκανα προ 2ετιας το Χομ στουντιο και άρχισα να γράφω μπάσο λίγα πλήκτρα και μελέτησα 'οσο μελέτησα και φυσαρμονικα(μεγάλη καψούρα)και δόξα το θεο όλα μου πήγαν καλά μιας και δεν έχω καμιά δυσκολία στο να καταγράψω τις ιδεες μου.Οπως καταλαβαίνεται είμαι σε όλα αυτοδίδακτος με ούτε μισή ώρα σε ωδείο η σοβαρό δάσκαλο. Σε όλα αυτά μη ξεχάσω και ένα τζουραδάκι που έχω ,το οποίο χρησιμοποιώ για να παίζω δικά μου εντεχνολαικοσκυλέ πονηματα(ναι γράφω και τέτοια ) μιας και τα τραγούδια που ξέρω να παίζω είναι μετρημένα στα δάχτυλα.Το παλεύω όμως(ρίχνω ταξίμια αβέρτα και μόνο αυτό κάνω)
Αυτα πάνω κάτω και μιας και γνωριζόμαστε κιόλα το Johnny.T είναι το παρατσούκλι του φόρουμ,Στα κανονικά με λένε Γιώργο.Ασχετο αλλά ήθελα να το πω.
Εγώ απο πιτσιρικάς τραγουδούσα(Μηλίωκα θυμάμαι τότε ,Καρβέλα κτλ)
Μεγαλώνοντας σε ένα χωριό στην Κοζάνη πέρα από τα λαικά που τραγουδούσαμε όλα τα παιδιά μετά το σχολείο γυρνώντας σπίτι,είχα και το μικρόβιο του ροκ εν ρολλ(και το έχω ακόμα ευτύχως) και έπιανα στο ράδιο ένα Κοζανήτικο σταθμό που έπαιζε Guns and Roses ,Metalica κτλ ,μετά ήρθαν κάτι κασσέτες απο ξαδέρφια και όταν μετακομίσαμε βέροια ,μπήκα στα βαθιά με το ψυχεδελικό οργασμο των Doors(ήταν και στη μόδα λόγω ταινίας)
Αρχίσα να γράφω στίχους και τραγουδούσα τους στίχους μου με την συνοδεία μιας κιθάρας ενός φίλου .Εβγαζα όμως το λύκειο και τπτ από οργανοπαιξία.
Ελα μου όμως που η κοπελια μου τότε είχε μια κλασική κιθάρα που είχε παρατήσει όπως πολλές άλλες κοπέλες φαντάζομαι ,μου την δάνεισε και για να μην τα πολυλογώ μέσα σε ένα μήνα παίζοντας πάντα σχεδόν ξεκούρδιστος έμαθα τα πρώτα μου ακόρντα και στο μήνα έπανω έγραψα και το πρώτο μου τραγούδι που ακόμα και τώρα ισχύει(τώρα ακόμα περισσοτερο νομίζω )μιας και μιλάει για την φτώχεια ενός τύπου.Ολα πάνε καλά ο τίτλος.Θα το ανεβάσω κάποια στιγμή
Αφού άρχισα να μαθαίνω ήρθε και ένας ξάδερφος έμπειρος κιθαρίστας και σκάσαν και οι πρώτες πεντατονικές και τα πρώτα σολάκια και είδα την φωνή να φέυγει και την ηλεκτρική να έρχεται.Με όλες τις οικονομίες μου απο πιτσιρίκος πήρα την στρατοκάστερ made by mexico,που είναι και η μοναδική μου κιθάρα,ήμουν και γω φτωχόπαιδο με γόνεις άριστους μεν αλλά με καμιά πίστη στην μουσικότητα μου όπως και τα τώρα
Μετά τη στρατ ήρθε και η πρώτη μπάντα ,παίζαμε πανκ(τι άλλο να παίζαμε)και έκανα και τα πρώτα μου άθλια σολάκια αλλά έγραφα κιόλας τραγούδια.Μετά μελέτη,άνοιξε και το αυτί και άρχισα να παίζω καλύτερα ,μετά ήρθαν τα μπλουζ ,ο πιτερ γκριν (με αυτή την απίστευτη μελαγχολία και γλύκα στον τόνο )ο χεντριξ(που ακόμα δεν τον έχω πιάσει καλά),τελοσπάντων.
¨Ολα αυτά τα χρόνια έγραφα δικά μου τραγούδια διαφόρων στυλ πάντα, μετά ήρθε και μια άλλη μπάντα και φτάνουμε για να μην τα πολυλογώ στο σήμερα.Δυστήχώς λόγω έλειψης χρημάτων και μυάλου κυρίως δεν πειραματίστηκα με άλλα όργανα μέχρι που έκανα προ 2ετιας το Χομ στουντιο και άρχισα να γράφω μπάσο λίγα πλήκτρα και μελέτησα 'οσο μελέτησα και φυσαρμονικα(μεγάλη καψούρα)και δόξα το θεο όλα μου πήγαν καλά μιας και δεν έχω καμιά δυσκολία στο να καταγράψω τις ιδεες μου.Οπως καταλαβαίνεται είμαι σε όλα αυτοδίδακτος με ούτε μισή ώρα σε ωδείο η σοβαρό δάσκαλο. Σε όλα αυτά μη ξεχάσω και ένα τζουραδάκι που έχω ,το οποίο χρησιμοποιώ για να παίζω δικά μου εντεχνολαικοσκυλέ πονηματα(ναι γράφω και τέτοια ) μιας και τα τραγούδια που ξέρω να παίζω είναι μετρημένα στα δάχτυλα.Το παλεύω όμως(ρίχνω ταξίμια αβέρτα και μόνο αυτό κάνω)
Αυτα πάνω κάτω και μιας και γνωριζόμαστε κιόλα το Johnny.T είναι το παρατσούκλι του φόρουμ,Στα κανονικά με λένε Γιώργο.Ασχετο αλλά ήθελα να το πω.
- Μηνύματα
- 5,187
- Πόντοι
- 36
Ένας νοικάρης των γονιών μου στα 15 με κόλλησε το μικρόβιο της μπουθάρας. Η εξέλιξη ήταν ανέλπιστα γλήγουρη με του νγρουπ και να οι συναυλίες και να τα χρυσά και πλατινένια άλουμπουμ σε Ελλάδα και εξωτερικό( Μοζαμβίκη-Μαυριτανία κλπ)............................Δεν άντεξα τη πίεση της δουλειάς, έπεσα στα ναρκωτικά, η ακόμα πιο πολλάν υποσχόμενη καριέρα μου καταστράφηκε. Πάνε 3-4 χρόνια ευτυχώς που βρήκα το Αριέλ, με τράβηξε απ τον βούρκο της μπυρωίνης και σταμάτησα το Σκιπ.Τώρα τα μαλλιά μου τρίζουν από καθαριότητα.
Δεν τρέφω ψευδαισθήσεις, είναι αργά πια για να ξαναγίνω διάσημος, μια σύνταξη όμως με είπαν πως θα με τη βγάλουν στα 67 έστω και τιμής ένεκΑ >
Εμπαίζω και υπέροχο Αφρικανικό μονόχορδο
Δεν τρέφω ψευδαισθήσεις, είναι αργά πια για να ξαναγίνω διάσημος, μια σύνταξη όμως με είπαν πως θα με τη βγάλουν στα 67 έστω και τιμής ένεκΑ >
Εμπαίζω και υπέροχο Αφρικανικό μονόχορδο
- Μηνύματα
- 644
- Πόντοι
- 16
Θα το πράξω και εγώ λοιπόν:
Όλα άρχισαν περί τα 9 μου. Οπου μια μέρα πιάνω την ξεχασμένη κλασσική που είχαμε στο σπίτι απο όταν ο κατα 3 χρόνια μεγαλύτερος αδερφός μου είχε κάνει 3 μαθήματα στο ωδείο. Με κατακλύζει ο οίστρος και χωρίς να τα πολυλογώ βγάζω 2 άμλπουμ με διασκευές σε γνωστά κομμάτια απο Παπακωσταντίνου Β., Καλλίρη, Μπίγαλη και παραδοσιακά, με στοίχο που κινούνταν γύρω απο τα προβλήματα της καθημερινότητας μαθητή δημοτικού και μουσική που έμοιαζε με "κοπάνημα των ανοιχτών χορδών ξεκούρδιστης κιθάρας" .
Ακολούθησαν πανελλαδικές περιοδείες και τα συναφή.
2 χρόνια αργότερα κάνω τα πρώτα μου βήματα σαν μπάντα πια με τα ξαδέρφια μου κινούμενη σε ραπ-ροκ ύφος με αλήτικους στοίχους για αταξίες και φάρσες. Τα "Λασπόνερα" γενήθηκαν αλλά με εμένα σε ρόλο συνθέτη, στιχουργού παίζοντας αρμόνιο με ήχο Drums. 1 αλμπουμ παγκόσμια επιτυχία (έχω ακόμα ηχογραφημένα τα early sessions- true stroy).
Δυστυχώς στα μισά του δευτέρου άλμπουμ λόγο μουσικών διαφορών (έγινα metal-ass) η μπάντα διαλύθηκε!
Fast forward 6 χρόνια μετα, 3η λυκείου μετά τα μισά ξαναπιάνω την ίδια κλασσική και προσπαθώ να βγάλω riff-ακια απο metallica (enter sandman, seek and destroy)
Fast forward 6 μήνες μετα,τα κατάφερα!
Με το που πέρασα στη σχολή (Πληροφορική ΑΣΟΕΕ) χαρές και πανηγύρια σπίτι, όχι πως αμφέβαλε κανείς-μαθηταράς απο του λίγους, ο καλός μου ο μπαμπάς που είναι γλυκός σαν μπακλαβάς μου κάνει δώρο ηλεκτρική.
Ένας guitar hero γεννιέται. Την λιώνω!!
Περίπου δηλαδή ανά εξάμηνο μου έρχεται η κάψα και μου φεύγει. Μια την πιάνω και παίζω 5-6-7 ώρες ημερησίως μετά κρέμασμα και την ξαναθυμάμαι μετά απο 5-6 μήνες. Κάπως έτσι αφού βελτιώθηκα σχετικά στα 21-22 πιά με 2 φίλους ο ένας μπάσος και ο άλλος drummer λέμε δεν φτιάνουμε μπάντα...
Μέσα λοιπόν αλλά μετά απο 3-4 δύσκολες πρόβες το αφήσαμε γιατί δεν τα βρίσκαμε μουσικά. Black metal o ένας, rush o αλλος, stoner o τρίτος προσπαθήσαμε να τα βρούμε κάπου στους nirvana αλλα δεν πετύχε.
Μετά μεγάλωσα κιάλλο. Σοβαρεύτηκα, αποφάσισα να τελειώσω και τη σχολή, κουρευτικά με αποτέλεσμα να αρέσω πολύ στις γυναίκες, μετά φαντάρος μετά δουλεία. Φτάσαμε στο 2009 οπού ξεκρεμάω την κιθάρα μετά απο 3+ χρόνια απραξίας και αποφασίζω να το δώ πιο σοβαρά. 1 χρόνο μετά αλλάζω και εξοπλισμό. Κάνω και 6 μήνες μαθήματα.
Φτάσαμε στο τώρα λοιπόν οπού μπορώ να αυτοπροσδιοριστώ:
Είμαι προγραμματισής
Όταν και αν βρώ χρόνο σπίτι, προσπαθώ να γίνω απο κακός κιθαρίστας λίγο καλύτερος ή να μάθω στο μπάσο το τραγούδι που είπαμε για μια μπάντα που έχουμε σκαρώσει με 2-3 φίλους. Πήρα και κάρτα ήχου μήπως και ηχογραφήσω καμιά απο τις αηδίες που παίζω να σας την βάλω να την ακούσετε.
Αυτά!
Παναγιώτης!
εδιτ: Πω πω μεγάλο βγήκε....!
Όλα άρχισαν περί τα 9 μου. Οπου μια μέρα πιάνω την ξεχασμένη κλασσική που είχαμε στο σπίτι απο όταν ο κατα 3 χρόνια μεγαλύτερος αδερφός μου είχε κάνει 3 μαθήματα στο ωδείο. Με κατακλύζει ο οίστρος και χωρίς να τα πολυλογώ βγάζω 2 άμλπουμ με διασκευές σε γνωστά κομμάτια απο Παπακωσταντίνου Β., Καλλίρη, Μπίγαλη και παραδοσιακά, με στοίχο που κινούνταν γύρω απο τα προβλήματα της καθημερινότητας μαθητή δημοτικού και μουσική που έμοιαζε με "κοπάνημα των ανοιχτών χορδών ξεκούρδιστης κιθάρας" .
Ακολούθησαν πανελλαδικές περιοδείες και τα συναφή.
2 χρόνια αργότερα κάνω τα πρώτα μου βήματα σαν μπάντα πια με τα ξαδέρφια μου κινούμενη σε ραπ-ροκ ύφος με αλήτικους στοίχους για αταξίες και φάρσες. Τα "Λασπόνερα" γενήθηκαν αλλά με εμένα σε ρόλο συνθέτη, στιχουργού παίζοντας αρμόνιο με ήχο Drums. 1 αλμπουμ παγκόσμια επιτυχία (έχω ακόμα ηχογραφημένα τα early sessions- true stroy).
Δυστυχώς στα μισά του δευτέρου άλμπουμ λόγο μουσικών διαφορών (έγινα metal-ass) η μπάντα διαλύθηκε!
Fast forward 6 χρόνια μετα, 3η λυκείου μετά τα μισά ξαναπιάνω την ίδια κλασσική και προσπαθώ να βγάλω riff-ακια απο metallica (enter sandman, seek and destroy)
Fast forward 6 μήνες μετα,τα κατάφερα!
Με το που πέρασα στη σχολή (Πληροφορική ΑΣΟΕΕ) χαρές και πανηγύρια σπίτι, όχι πως αμφέβαλε κανείς-μαθηταράς απο του λίγους, ο καλός μου ο μπαμπάς που είναι γλυκός σαν μπακλαβάς μου κάνει δώρο ηλεκτρική.
Ένας guitar hero γεννιέται. Την λιώνω!!
Περίπου δηλαδή ανά εξάμηνο μου έρχεται η κάψα και μου φεύγει. Μια την πιάνω και παίζω 5-6-7 ώρες ημερησίως μετά κρέμασμα και την ξαναθυμάμαι μετά απο 5-6 μήνες. Κάπως έτσι αφού βελτιώθηκα σχετικά στα 21-22 πιά με 2 φίλους ο ένας μπάσος και ο άλλος drummer λέμε δεν φτιάνουμε μπάντα...
Μέσα λοιπόν αλλά μετά απο 3-4 δύσκολες πρόβες το αφήσαμε γιατί δεν τα βρίσκαμε μουσικά. Black metal o ένας, rush o αλλος, stoner o τρίτος προσπαθήσαμε να τα βρούμε κάπου στους nirvana αλλα δεν πετύχε.
Μετά μεγάλωσα κιάλλο. Σοβαρεύτηκα, αποφάσισα να τελειώσω και τη σχολή, κουρευτικά με αποτέλεσμα να αρέσω πολύ στις γυναίκες, μετά φαντάρος μετά δουλεία. Φτάσαμε στο 2009 οπού ξεκρεμάω την κιθάρα μετά απο 3+ χρόνια απραξίας και αποφασίζω να το δώ πιο σοβαρά. 1 χρόνο μετά αλλάζω και εξοπλισμό. Κάνω και 6 μήνες μαθήματα.
Φτάσαμε στο τώρα λοιπόν οπού μπορώ να αυτοπροσδιοριστώ:
Είμαι προγραμματισής
Όταν και αν βρώ χρόνο σπίτι, προσπαθώ να γίνω απο κακός κιθαρίστας λίγο καλύτερος ή να μάθω στο μπάσο το τραγούδι που είπαμε για μια μπάντα που έχουμε σκαρώσει με 2-3 φίλους. Πήρα και κάρτα ήχου μήπως και ηχογραφήσω καμιά απο τις αηδίες που παίζω να σας την βάλω να την ακούσετε.
Αυτά!
Παναγιώτης!
εδιτ: Πω πω μεγάλο βγήκε....!
Εγώ πάντως ειμαι ΖΖΖΖound DiZZZintegrator ;D (sound disintegrator)
ορισμός της λέξης εδώ
http://www.dictionary.com/browse/disintegrate
ορισμός της λέξης εδώ
http://www.dictionary.com/browse/disintegrate
- Μηνύματα
- 10,282
- Λύσεις
- 1
- Πόντοι
- 2,493
Στο σπιτι απο μικρος ειχα κλασικες κιθαρες να με περιβαλλουν. Ετσι, αρχες δημοτικου ξεκινησα κλασικη κιθαρα και συνεχισα για 3 ετη. Μολις μπηκα στο γυμνασιο, σταματω την κιθαρα και ξεκινω να μαθαινω μπουζουκι για 2 ετη. Στο τελευταιο εγινα και αρκετα καλος, αλλα μετα το περας των μαθηματων, επαιζα ολοενα και πιο αραια μιας και δεν ειχα και πολλα λαικα ακουσματα (στην παρουσα φαση το βγαζω απο τη θωκη μια φορα στα 3 ετη).
Στο λυκειο ξεκινησα να γρατζουνω καποιες συγχορδιες στην κλασικη και ταυτοχρονα να βγαζω καποιες νοτες απο το στομα μου σε τραγουδια που μου αρεσαν. Αυτο συνεχισα να το κανω για καμια 7ετια, οπου εμαθα μονος να τραγουδω και να με συνοδευω στην κιθαρα με καποιες βασικες συγχορδιες. Στα παρεακια ημουν παντα στην πρωτη γραμμη.
Κατα τα 23 αγορασα το πρωτο μου ηλεκτρικο πιανο. Παντα ηθελα να μαθω να παιζω πιανο. Και μεσα σε λιγες βδομαδες μετεφερα, απο το μηδεν και χωρις βοηθεια, ολη τη γνωση του γρατζουνισματος συγχορδιων απο την κιθαρα στο πιανο. Ημουν χαρουμενος διοτι μπορουσα πλεον να με συνοδευω και με πιανο σε ολο μου το ρεπερτοριο. Κιθαρα εκανα αρκετο καιρο να πιασω.
Καπου εκει εκανα και 2 σεζον ιδιαιτερα φωνητικης οπου με βοηθησαν αρκετα. Το αποτελεσμα ηταν να ανεβω, στα αυτια μου, μια κατηγορια στο ηχητικο αποτελεσμα. Για πρωτη φορα μετα απο χρονια μου αρχιζε να μου αρεσε η φωνη μου.
Κανα χρονο αργοτερα που ανεβηκα για μεταπτυχιακα στην Αθηνα (απο Κρητη ειμαι), αγορασα την πρωτη μου ηλεκτροκλασικη (ημουν και ειμαι πολυ ροκας) και επειτα την πρωτη μου ηλεκτρικη. Ενω την ακουστικη την "ειχα" για την συνοδεια, την ηλεκτρικη ποτε δεν την καταφερα να την δαμασω και να ακουστω οπως με ειχα φανταστει. Δεν ηξερα σε τι πολυπλοκη φαση ειχα μπλεχτει. Κανα δυο χρονια αργοτερα την παρατω.
Με τα εγχορδα δεν πολυ ασχοληθηκα. Αυτο που με εφτιαχνε ηταν το αρμονιο που αγορασα μετα και το να τραγουδω. Αφιερωνα αρκετες ωρες καθημερινα ωστε να με βελτιωνω (με το σταγονομετρο η βελτιωση βεβαια).
Ετσι παρεμεινα και μεχρι πριν 7 μηνες. Κατι μολυσμενο θα με τσιμπησε κολλησα ανιατη ασθενεια. Ειχα παει να αγορασω μια ηλεκτροκλασικη και βλεπω στην βιτρινα εναν vox pathfinder 10. Τι ηθελα να το κανω.... Βγαζω την ηλεκτρικη και το πολυεφε απο την αποθηκη και το κοτσαρω πανω. Ηταν λιγο πριν τα χριστουγεννα και επισκεπτομαι το τοπικο ωδειο. "Διδασκετε ηλεκτρικη κιθαρα?" τους ρωτω. Φυσικα, μου απαντουν. Εκτοτε εχω αγορασει 5-6 κιθαρες, 5-6 ενισχυτες, συν καμια 15αρια πεταλακια. Το τελευταιο το παραγγειλα χθες (big muff deluxe).
Στα 35 μου παλι στα θρανια για να κανω αυτο που πραγματικη γουσταρω, το οποιο ειναι να ξεφυγω απο τα 5 βασικα ακορντα που επαιζα, και να μαθω καποιες τεχνικες ωστε να μπορω να κανω πραξη αυτο που θελω. Την πεντατονικη μολις φετος την εμαθα, και το χρονου θα ασχοληθω με τις λοιπες κλιμακες. Απεκτησα ενδιαφερον και εντονο GAS. Εχει και ενα γκρουπακι με πιτσιρικια στο ωδειο, στο οποιο συμμετεχω και ολα περνουν τον δρομο τους σιγα σιγα. Ειχαμε και ενα μικρο λαιβ προ λιγων ημερων...
Αυτα απο μενα,
Γιωργος
Στο λυκειο ξεκινησα να γρατζουνω καποιες συγχορδιες στην κλασικη και ταυτοχρονα να βγαζω καποιες νοτες απο το στομα μου σε τραγουδια που μου αρεσαν. Αυτο συνεχισα να το κανω για καμια 7ετια, οπου εμαθα μονος να τραγουδω και να με συνοδευω στην κιθαρα με καποιες βασικες συγχορδιες. Στα παρεακια ημουν παντα στην πρωτη γραμμη.
Κατα τα 23 αγορασα το πρωτο μου ηλεκτρικο πιανο. Παντα ηθελα να μαθω να παιζω πιανο. Και μεσα σε λιγες βδομαδες μετεφερα, απο το μηδεν και χωρις βοηθεια, ολη τη γνωση του γρατζουνισματος συγχορδιων απο την κιθαρα στο πιανο. Ημουν χαρουμενος διοτι μπορουσα πλεον να με συνοδευω και με πιανο σε ολο μου το ρεπερτοριο. Κιθαρα εκανα αρκετο καιρο να πιασω.
Καπου εκει εκανα και 2 σεζον ιδιαιτερα φωνητικης οπου με βοηθησαν αρκετα. Το αποτελεσμα ηταν να ανεβω, στα αυτια μου, μια κατηγορια στο ηχητικο αποτελεσμα. Για πρωτη φορα μετα απο χρονια μου αρχιζε να μου αρεσε η φωνη μου.
Κανα χρονο αργοτερα που ανεβηκα για μεταπτυχιακα στην Αθηνα (απο Κρητη ειμαι), αγορασα την πρωτη μου ηλεκτροκλασικη (ημουν και ειμαι πολυ ροκας) και επειτα την πρωτη μου ηλεκτρικη. Ενω την ακουστικη την "ειχα" για την συνοδεια, την ηλεκτρικη ποτε δεν την καταφερα να την δαμασω και να ακουστω οπως με ειχα φανταστει. Δεν ηξερα σε τι πολυπλοκη φαση ειχα μπλεχτει. Κανα δυο χρονια αργοτερα την παρατω.
Με τα εγχορδα δεν πολυ ασχοληθηκα. Αυτο που με εφτιαχνε ηταν το αρμονιο που αγορασα μετα και το να τραγουδω. Αφιερωνα αρκετες ωρες καθημερινα ωστε να με βελτιωνω (με το σταγονομετρο η βελτιωση βεβαια).
Ετσι παρεμεινα και μεχρι πριν 7 μηνες. Κατι μολυσμενο θα με τσιμπησε κολλησα ανιατη ασθενεια. Ειχα παει να αγορασω μια ηλεκτροκλασικη και βλεπω στην βιτρινα εναν vox pathfinder 10. Τι ηθελα να το κανω.... Βγαζω την ηλεκτρικη και το πολυεφε απο την αποθηκη και το κοτσαρω πανω. Ηταν λιγο πριν τα χριστουγεννα και επισκεπτομαι το τοπικο ωδειο. "Διδασκετε ηλεκτρικη κιθαρα?" τους ρωτω. Φυσικα, μου απαντουν. Εκτοτε εχω αγορασει 5-6 κιθαρες, 5-6 ενισχυτες, συν καμια 15αρια πεταλακια. Το τελευταιο το παραγγειλα χθες (big muff deluxe).
Στα 35 μου παλι στα θρανια για να κανω αυτο που πραγματικη γουσταρω, το οποιο ειναι να ξεφυγω απο τα 5 βασικα ακορντα που επαιζα, και να μαθω καποιες τεχνικες ωστε να μπορω να κανω πραξη αυτο που θελω. Την πεντατονικη μολις φετος την εμαθα, και το χρονου θα ασχοληθω με τις λοιπες κλιμακες. Απεκτησα ενδιαφερον και εντονο GAS. Εχει και ενα γκρουπακι με πιτσιρικια στο ωδειο, στο οποιο συμμετεχω και ολα περνουν τον δρομο τους σιγα σιγα. Ειχαμε και ενα μικρο λαιβ προ λιγων ημερων...
Αυτα απο μενα,
Γιωργος
- Μηνύματα
- 38
- Πόντοι
- 8
Γεια σας φίλοι! Είμαι κιθαρίστας, κάνω 5 χρόνια ωδείο σπουδές όπου σε αυτές συμπεριλαμβάνεται και η αρμονία. Είμαι ροκάς αλλά ακούω και άλλα είδη όπως τζαζ και κλασσική. Έχω το ψώνιο να είμαι στη σκηνή και δε ντρέπομαι να το πω! Θεωρώ ότι η πεμπτουσία είναι να παίζεις σε μπάντα και όχι μόνος. Ακούω μουσική από μικρό παιδί και δε μπορώ να με φανταστώ χωρίς.
Παρόμοια θέματα
