Έχω γνωρίσει αρκετούς ανθρώπους που λένε ότι δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου οι στίχοι των τραγουδιών και θα τους έκανε το ίδιο αν ο ερμηνευτής έλεγε π.χ. "λαλαλα" αντί για λέξεις. Ο καθένας με τα γούστα του προφανώς.
Παρόλα αυτά δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, όσοι αντιμετωπίζουν το θέμα έτσι, χάνουν. Ένα πολύ απλό παράδειγμα από τις μουσικές που αναφέρθηκαν παραπάνω είναι το The Wall (όπως και όλα των PF προφανώς) όπου αν δεν ακούσεις/καταλάβεις το στίχο, έχεις αφήσει πίσω τουλάχιστον το 50% της ουσίας του άλμπουμ. Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ ολοκληρωμένη ακρόαση έργων καλλιτεχνών όπως ο Springsteen, o Dylan, o Waits, o Cohen (και πολλοί Έλληνες προφανώς) κ.α., χωρίς να δοθεί σημασία στον στίχο. Είναι σα να βλέπεις ταινία στο mute.
Ακόμα και σε μπάντες όπου οι στίχοι δεν ήταν ποτέ το δυνατό τους σημείο και που κατ' ουσία τραγουδάνε χαζομάρες, ο στίχος συνδέεται άρρηκτα με τη μουσική. Π.χ. οι AC/DC έχουν πει κατά 99,9% βλακείες στα τραγούδια τους αλλά πώς να σε πορώσει το ρεφρέν του back in black ή του TNT ας πούμε χωρίς τον εμβληματικό στίχο;
Αγγελίες
