Απόκτηση μουσικής παιδείας

[gangster]

Αναφέρουμε συχνά εδώ μέσα την "έλλειψη μουσικής παιδείας".Σωστό,αλλά πώς μπορούμε να δώσουμε σε ένα μικρό παιδί τη σωστή παιδεία,ή τουλάχιστον να του δείξουμε το δρόμο που να ακολουθήσει μεγαλώνοντας;

Καταρχήν τι ορίζουμε ως μουσική παιδεία;Δεν αναφέρομαι στις μουσικές σπουδές,αλλά στην παιδεία ως ακροατή;Πώς θα μάθουμε ένα παιδάκι να ξεχωρίζει το "ποιοτικό" από την πλέμπα;

Πιο συγκεκριμένα,απ' όπου και μου δώθηκε η αφορμή να ξεκινήσω το θέμα,η περίπτωση της 9χρονης αδερφής μου η οποία πρόσφατα απόκτησε στερεοφωνικό και αντιμετωπίζω το πρόβλημα τι δίσκους να της αγοράσω.Πώς θα κάνεις ένα παιδάκι να ανακαλύψει ότι η μουσική δεν είναι η Καλομοίρα,η Κοκκίνου και ότι άλλο σερβίρουν τα ΜΜΕ;Φυσικά δεν χαρίζεις ένα δίσκο του John Coltrane,ούτε το "Animals" των Pink Floyd.Θα κάθονται να μαζεύουν σκόνη στο ράφι...Πρέπει να είναι ελκυστικό,αλλά ταυτόχρονα διδακτικό,με την έννοια ότι πρέπει να δείχνει τον δρόμο προς την απέραντη θάλασσα της μουσικής.Προτάσεις;

Περιμένω τοποθετήσεις στο θέμα γενικές και ειδικές.Νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον (όχι επειδή άνοιξα εγώ το thread,ρε!)

 

[Yameth]

"έλλειψη μουσικής παιδείας" = έλλειψη ακουσμάτων.

Και με τέτοιες ελλείψεις πολύ ευκολα ο καθένας μας πέφτει στην παγίδα των ΜΜΕ ή του μουσικού γκέτο.

Αυτοί που επαναπάυονται στα ΜΜΕ είναι αξιοι της (καλο)μοίρας τους.

Ενώ οι άλλοι για κάποιο ανεξήγητο λόγο ανάγουν το μουσικό είδος που παρακολουθούν σε "ποιοτικό". (Με τι κριτήρια... επειδή δεν το αντέχει η γιαγιά μου?)

Νομίζω ότι το κάθε φρέσκο και ακομπλεξάριστο αυτί πρέπει να έχει όσα περισσότερα ερεθίσματα μπορεί να αποκτήσει η τσέπη του, από όσα περισσότερα είδη γίνεται.

Τότε θα υπάρξει μέτρο.

 

[Superfunk]

έλλειψη μουσικής παιδείας" = έλλειψη ακουσμάτων

Ακριβώς!

ο αλλος ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ παράγοντας είναι η απόρριψη μουσικών ειδών μόνο και μόνο γιατί δεν τα ξέρουμε ή γιατί "κάποιοι" μας "είπαν" για αυτά και το "κόλλημα".

Κλασσικό παράδειγμα είναι η country η οποία στη χώρα μας είναι τελείως άγνωστη και κακοχαρακτηρισμένη μια και κάποιοι ηλίθιοι έσπευσαν να τη χαρακτηρίσουν ως "καουμπόικη μουσική" (άλλο τώρα άν αποτελεί μαζί με το Blues τη βάση όλης της ροκ μουσικής...)

Το ίδιο και η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ σύγχρονη τούρκικη μουσική (τώρα τσιφτετέλια θα ακούμε...λένε οι "ειδικοί"...

:evil: )

Οπως και η "δύσκολη" Jazz (αν είναι δυνατόν..)

Ο καλύτερος τρόπος για να αποκτησει κάποιος μουσική παιδεία είναι να ΑΚΟΥΕΙ τα ΠΑΝΤΑ και να ΕΠΙΛΕΓΕΙ αυτά που του κάνουν "κλικ".

Οπως λέω σε πολλούς νέους μουσικούς " καλύτερα να κάνεις ενα λιγότερο μάθημα την εβδομάδα και με αυτά τα λεφτά να αγοράζεις cd τα οποία θα σου ανοίξουν νέους κόσμους,παρα να απομονώνεσαι "μελετώντας" τα ίδια και τα ιδια..".

Η μουσική είναι τόσο μεγάλη που δεν τελειώνει ποτέ :!:

 

[indianos]

συμφωνω με ολους τους προλαλησαντες .

θεωρω επισης οτι η λεξη κλειδι στο θεμα μας

ειναι η λεξη παιδεια . μην σας φαινεται κουτο ή περιεργο.

η μουσικη σαν τεχνη κουβαλαει μεσα της ηθος , αρχες , αξιοπρεπεια , συναισθηματα, στιχο , καταθεση ψυχης , προσωπικο πονο , λογικη , παραλογισμο , ιστορια , κουλτουρα , φαντασια , πολιτισμο , εξυμνει και εξυψωνει τον ανθρωπο , αλλα πολυ ευκολα απο την αλλη , ταπεινωνει , μειωνει , προσβαλλει , εκμηδενιζει , δεν σεβεται τον τελικο δεκτη της .

σαφως μεγαλη ευθυνη φερει ο δημιουργος , αλλα πολυ περισσοτερη ο παραληπτης των "εργων" ο οποιος εχει το δικαιωμα της επιλογης , χωρις ομως να κανει χρηση αυτου τις πιο πολλες φορες .

η μουσικη ειναι προεκταση του χαρακτηρα ισως , του περιβαλλοντος που μεγαλωνει κανεις ( οικογενειακου - φιλικου ) , της κοινωνιας που ζει , και σε ενα μικρο ποσοστο και της γενικοτερης παιδειας .

το ιδανικοτερο θα ηταν και θα ειναι τα πολλα και διαφορετικα ακουσματα . ακουγεται περισσοτερο ρομαντικο αυτο ομως αν λαβουμε υποψιν ολους τους παραπανω παραγοντες ( παρεες - σχολειο - οικογενεια - κοινωνια - τηλεοραση )

η μουσικη σαν τεχνη θελει σπουδη , εξερευνηση , αναζητηση , ταυτιση , αφομοιωση , πνευματικη ανησυχια και διαυγεια , ατομικη απελευθερωση , ψυχικη καθαροτητα , καποιοι αλλοι πιο σοφοι ισως λεγανε και κατανοηση του συμπαντος και εναγκαλισμου της αληθειας .

gangster μιλησες για δυο πολυ βαρυσημαντες εννοιες .

μουσικη . παιδεια .

και στη χωρα μας δεν εχουμε ουτε το ενα , ουτε το αλλο .

 

[Alsofocus]

Θα συμφωνήσω με όλους τους προλαλήσαντες και να προσθέσω τα εξής.

Η πορεία που θα πρέπει να ακολουθήσει κάποιος για να δίξει σε κάποιον

νεότερό του την μαγεία της μουσικής είναι αυτή που ακολουθεί το σχολείο

για να σου μάθει μαθηματικά πχ. Ξεκινάς από τα απλά προβλήματα που

φτιάχνουν μια βάση γνώσεων και μετά προχωράς σε ποιό συνθετα

προβλήματα που έχουν σαν σκοπό την εκγύμναση του μυαλού του μαθητή

στο να αντιλαμβάνεται την ουσία στο πρόβλημα που καλείτε να λύσει.

Όσο ποιό πολλές ασκήσεις λύνεις τόσο ποιό διαυγές είναι το μυαλό σου να

κατανοήσει το πολύπλοκο - ουσία των μαθηματικών στο παράδειγμα που

έφερα. Στην μουσική τη θέση του προβλήματος πέρνουν τα διαφορετικά

ακούσματα. Όσο ποιό πολύ γυμνάζεις το αφτί σου τόσο καλύτερα ακούς

και τόσο περισότερο αντιλαμβάνεσαι την ουσία της μουσικής. Βέβαια οι

περισότεροι από τους μεγαλίτερους εδώ έιχαν πιστεύω την τύχη να

μεγαλώσουν σε μία εποχή που ακόμα και τα pop - hit ήχαν κάποια ποιότητα.

Θυμάμε τον θείο μου να γράφει κασέτα στο δισκάδικο του "Φώτη" για το

αυτοκίνητο που είχε μέσα Chris DeBurg και David Bowie. Όχι ότι έιναι η

επιτομή της μουσικής οι προαναφερόμενοι αλλά από την καλομοίρα είναι

κλάσεις ανώτεροι. Τελικά αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να βρέις καλά -

ποιοτικά ακούσματα για κάθε φάση της εξέλιξης του γιού - κόρης - ανιψιού

κλπ κλπ έτσι ώστε μέχρι να μεγαλώση να έχει αποκτήσει ακούσματα -

εμπειρία για να διαλέξει μόνο το την μουσική που θέλει συνειδητά να ακούει