"Ακούω τα πάντα"

[LK]

Όπως και αν την βρίσκεις, ό,τι και αν σε ευχαριστεί, με τα χρήματα θα το αποκτήσεις ...

Μπα.
Τα χρήματα μπορούν να σου προσφέρουν μια ασφάλεια.
Μέχρι εκεί.

 

[Gregor]

Μπα.
Τα χρήματα μπορούν να σου προσφέρουν μια ασφάλεια.
Μέχρι εκεί.

Βελτιώνουν την ποιότητα ζωής σε κάθε τομέα όμως και αυτό από μόνο του σου δίνει άλλη αυτοπεποίθηση, ενέργεια και ενθουσιασμό.

Ως δικηγόρος που έγραψες πως ήσουν 25+ χρόνια, σίγουρα θα γνώρισες μερικούς αρκετά πλούσιους βιομήχανους/μεγαλοεπιχειρηματίες.

Βγάζουν αυτό το ζαμανφου-λίκι χωρίς δηθενιές (επειδή και ο κυνισμός είναι στη μόδα) , αν κεγώ είχα πολλά χρήματα ελάχιστα πχροβλήματα θα ήταν πηγή ανησυχίας για μένα και αυτά θα ήταν και τα πιο σοβαρά που τα χρήματα δεν θα έπαιζαν κανένα ρόλο π.χ. θέματα υγείας (μη αναστρέψιμα) ή αναμνήσεις που πονούν (απώλεια και θλίψη για συγγενή/φίλο που έφυγε από την ζωή) , τέτοια πράματα.

Όμως για όλα τα άλλα προβλήματα, τα χρήματα θα λειτουργούσαν ως "μαξιλαράκι" ας το πω.

Μιλάω για χρήματα τύπου 6ψήφιο και 7ψήφιο, όχι μερικά χιλιαρικάκια στην άκρη.

 

[LK]

Βελτιώνουν την ποιότητα ζωής σε κάθε τομέα όμως και αυτό από μόνο του σου δίνει άλλη αυτοπεποίθηση, ενέργεια και ενθουσιασμό.

Ως δικηγόρος που έγραψες πως ήσουν 25+ χρόνια, σίγουρα θα γνώρισες μερικούς αρκετά πλούσιους βιομήχανους/μεγαλοεπιχειρηματίες.

Βγάζουν αυτό το ζαμανφου-λίκι χωρίς δηθενιές (επειδή και ο κυνισμός είναι στη μόδα) , αν κεγώ είχα πολλά χρήματα ελάχιστα πχροβλήματα θα ήταν πηγή ανησυχίας για μένα και αυτά θα ήταν και τα πιο σοβαρά που τα χρήματα δεν θα έπαιζαν κανένα ρόλο π.χ. θέματα υγείας (μη αναστρέψιμα) ή αναμνήσεις που πονούν (απώλεια και θλίψη για συγγενή/φίλο που έφυγε από την ζωή) , τέτοια πράματα.

Όμως για όλα τα άλλα προβλήματα, τα χρήματα θα λειτουργούσαν ως "μαξιλαράκι" ας το πω.

Μιλάω για χρήματα τύπου 6ψήφιο και 7ψήφιο, όχι μερικά χιλιαρικάκια στην άκρη.

Είναι μεγάλη συζήτηση.
Ασφάλεια σου δίνουν, όπως είπα και μέχρι εκεί.
Τα πολλά λεφτά σημαίνουν και πολύ δουλειά και μάλιστα μονομανία με αυτά.
Δεν θέλει πολλά πράγματα για να είναι ευτυχισμένος ένας άνθρωπος, πλην της αυτογνωσίας και της αυτοκριτικής, που βέβαια δεν είναι εύκολο για τον καθένα.

 

[Gregor]

πλην της αυτογνωσίας και της αυτοκριτικής, που βέβαια δεν είναι εύκολο για τον καθένα.

Για αυτό και δεν μ'αρέσει όταν κάποια απαντάει "τα πάντα" όπως έγραψα στο αρχικό κείμενο.

Είναι σαν να μην ξέρει τον εαυτό της ώστε να γράψει κατευθείαν "ακούω Γιάννη Κότσιρα" π.χ.

Ή δεν ξέρει αρκετά καλά τον ίδιο της τον εαυτό ή φοβάται ίσως αν δεν ταιριάζετε μουσικά και λέει "τα πάντα" ώστε ό,τι μα ό,τι και αν ακούς να το έχετε κοινό.

Εντάξει, δεν είπαμε και να γίνουν στρατόπεδα μεν με τους δε, από εδώ οι ροκάδες από εκεί οι χιπχοπάδες, αποδώ οι έντεχνοι από εκεί οι λαϊκοί.

Αλλά ούτε και το άλλο άκρο.

 

[LK]

Για αυτό και δεν μ'αρέσει όταν κάποια απαντάει "τα πάντα" όπως έγραψα στο αρχικό κείμενο.

Είναι σαν να μην ξέρει τον εαυτό της ώστε να γράψει κατευθείαν "ακούω Γιάννη Κότσιρα" π.χ.

Ή δεν ξέρει αρκετά καλά τον ίδιο της τον εαυτό ή φοβάται ίσως αν δεν ταιριάζετε μουσικά και λέει "τα πάντα" ώστε ό,τι μα ό,τι και αν ακούς να το έχετε κοινό.

Εντάξει, δεν είπαμε και να γίνουν στρατόπεδα μεν με τους δε, από εδώ οι ροκάδες από εκεί οι χιπχοπάδες, αποδώ οι έντεχνοι από εκεί οι λαϊκοί.

Αλλά ούτε και το άλλο άκρο.

Απαντάει έτσι, γιατί η μουσική εν προκειμένου δεν παίζει τόσο ρόλο στη ζωή της , όσο εσένα.
Εσύ το βάζεις ως τεστ αυτο το ερώτημα, νομίζοντας ότι όλοι ακούνε μουσική ή την ψάχνουν όσο εσύ.

 

[Gregor]

Δεν είναι ακριβώς τεστ αλλά αν εγώ ακούω όλη μέρα μουσική καταλαβαίνεις πως είναι πολύ πιο σημαντική η ταύτιση σε αυτό τον τομέα από κάτι άλλο.

Π.χ. δεν ασχολούμαι καν με αθλήματα, μπορεί να μου πει πως είναι πρωταθλήτρια στο τάδε άθλημα και ούτε καν να το θεωρήσω αξιόλογο επομένως εφόσον δεν έχω άποψη περί αθλητισμού, δεν θα έχω πολλά να πω επί του θέματος.

Αν όμως ακούει κάτι που είναι ενδιαφέρον, θα βγάλω πολύ ενθουσιασμό και η συζήτηση μετά θα κυλήσει νεράκι.

Δεν είναι κακό να είσαι επιλεκτικός ως προς το τι θεωρείς πιο σημαντικό ως προσόν σε κάποιον άνθρωπο.

Αν δεν έχεις στανταράκια και είσαι "ό,τι κάτσει" , that's fine by me, εγώ δεν είμαι έτσι πάντως.

Spoiler

Ίσως γι' αυτό είμαι ακόμα single

 

[LK]

Δεν είναι ακριβώς τεστ αλλά αν εγώ ακούω όλη μέρα μουσική καταλαβαίνεις πως είναι πολύ πιο σημαντική η ταύτιση σε αυτό τον τομέα από κάτι άλλο.

Π.χ. δεν ασχολούμαι καν με αθλήματα, μπορεί να μου πει πως είναι πρωταθλήτρια στο τάδε άθλημα και ούτε καν να το θεωρήσω αξιόλογο επομένως εφόσον δεν έχω άποψη περί αθλητισμού, δεν θα έχω πολλά να πω επί του θέματος.

Αν όμως ακούει κάτι που είναι ενδιαφέρον, θα βγάλω πολύ ενθουσιασμό και η συζήτηση μετά θα κυλήσει νεράκι.

Δεν είναι κακό να είσαι επιλεκτικός ως προς το τι θεωρείς πιο σημαντικό ως προσόν σε κάποιον άνθρωπο.

Αν δεν έχεις στανταράκια και είσαι "ό,τι κάτσει" , that's fine by me, εγώ δεν είμαι έτσι πάντως.

Spoiler

Γι'αυτό ίσως είμαι ακόμα single

Αυτό προσπαθώ να σου πω τόση ώρα, ίσως δεν το μεταφέρω σωστά.
Δεν είναι ασφαλές κριτήριο ότι ταιριάζουμε με κάποιον , σε όλα τα επίπεδα, φιλικό, ερωτικό, συναισθηματικό, το κοινό χόμπι ή επάγγελμα.

 

[Gregor]

Αυτό προσπαθώ να σου πω τόση ώρα, ίσως δεν το μεταφέρω σωστά.
Δεν είναι ασφαλές κριτήριο ότι ταιριάζουμε με κάποιον , σε όλα τα επίπεδα, φιλικό, ερωτικό, συναισθηματικό, το κοινό χόμπι ή επάγγελμα.

Ίσως ναι, αλλά δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια την απέχθειά μου που νιώθω όταν μου λένε ακούν trap π.χ.

Δεν το παίζω και κουλτούρα αλλά οκ κάπου ώπα.

Και να πεις μιλάω με 20χρονα, άντε να ακούνε τραπ που όλοι στην ηλικία τους ακούνε.

Με 30χρονες μιλάω (32 εγώ παρεμπιπτόντως) και μου λένε κάτι τέτοια.

Είναι το αντίστοιχο με το να διαβάζω εγώ βιβλία και γενικά να είμαι βιβλιόφιλος και να γνωρίζω κάποια που να μου λέει "εγώ γουστάρω να διαβάζω quotes από την Ρενέ Στυλιαρά στο instagram".

Σαν αυτό που παραθέτω.

Δεν ξέρω, με πνίγει η mainstream-ίλα των φασαίων/βασικών.

 

[myrtia]

Θα σου πω κάτι, με όλον τον σεβασμό, γιατί μου φαίνεσαι νεαρός.
Μια συμβουλή, αν μου επιτρέπεις.
Με τα 50 χρόνια πείρας μου , 25 από αυτά δικηγορίας.
Μη διαλέγεις γυναίκα με βάση τη μουσική που λέει ότι ακούει.
Δεν τις νοιάζουν οι μουσικές και τα σινεμά τις γυναίκες.
Να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά τις νοιάζει (δεν το λέω επικριτικά).
Τώρα, επειδή θέλουν και μια νομιμοποίηση σε όλο αυτό, μπαίνουν και στο τριπακι να μιλήσουν και για μουσική και για σινεμά.
Αλλά δεν τις ενδιαφέρει αυτό.
Ούτε καν καριέρες κλπ
Όπως είπα, το ενδιαφέρον είναι μόνο γαμος- παιδιά και μετά διαζύγιο.
Ευτυχώς δηλαδή γιατί εξ αιτίας και του γάμου αγοράζω εγώ κιθάρες (πήρα αμερικανική strat γιατί γκρίνιαζε η γυναίκα του ενός και gibson les paul , γιατί γεννούσε η γυναίκα αλλού).
Καλά δε , για τα διαζύγια δεν το συζητάμε....αυτά είναι που αγοράζουν τις κιθάρες.

Ως γυναίκα μουσικός, με θλίβει βαθιά που διάβασα κάτι τέτοιο σε ένα μουσικό φόρουμ, εν έτει 2025.

 

[LK]

Ως γυναίκα μουσικός, με θλίβει βαθιά που διάβασα κάτι τέτοιο σε ένα μουσικό φόρουμ, εν έτει 2025.

Τι ακριβώς σε θλίβει;
Ένα απλό στατιστικό δεδομένο;

Και σου απαντάω έτσι, δίοτι έκανες και αναφορά στο συγκεκριμένο πόστ με αιτιολογία "σεξιστικά στερεότυπα".
Προφανώς δεν αντιλαμβάνεσαι τη διάκριση μεταξύ σεξισμού και στατιστικής.
Όταν λοιπόν διαβάζω ότί : "Η ανθρωπογεωγραφία της αμερικανικής ψήφου: Λευκοί και ισπανόφωνοι ψήφισαν Τραμπ, γυναίκες και μαύροι Χάρις" και μάλιστα στην Καθημερινή, μπορώ να καταλάβω εύκολα ότι η διάκριση γίνεται για στατιστικούς λόγους και όχι για σεξιστικούς ή ρατσιστικούς.

Αν εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις το νόημα του ποστ μου, ζήτα διευκρινίσεις.
Όταν λοιπόν λέω ότι τις γυναίκες δεν τις ενδιαφέρει η μουσική , και μάλιστα διευκρινίζω ότι αυτό δεν αποτελεί ψόγο, μόνο κάποιος που ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη μπορεί να το αναγνώσει "σεξιστικά".
Πρός επίρρωση δε των όσων λέω, ικανό στατιστικό δείγμα υπάρχει και εδώ μέσα.
Δες πόσα μέλη είναι γυναίκες.
Ε ,δεν τις ενδιαφέρει η μουσική, και καλά κάνουν.
Επίσης , και πάλι αυτονόητο ακόμα για παιδιά δημοτικού, είναι ότι αναφερόμουν στην "απλή" γυναίκα, και όχι στην επαγγελματία μουσικό , που προφανώς την ενδιαφέρει η μουσική.

​

 

[Jazzjoker]

Εγώ, για την ιστορία, θα θυμηθώ μια εναλλακτική ερμηνεία της φράσης "ακούω τα πάντα".

Όταν ήμουν στο ωδείο, η δήλωση δεν είχε να κάνει με το είδος της μουσικής που ακούει κάποιος αλλά ήταν ένα είδος κατάκτησης ενός άτυπου μουσικού παρασήμου. Είχε αποκτήσει δε μυθικές διαστάσεις από τις διηγήσεις και υποσχέσεις των καθηγητών ότι "θα φτάσετε κάποια στιγμή που θα ακούτε τα πάντα".

Και η ερμηνεία είναι ότι όταν κάποιος καταφέρει να "ακούει τα πάντα", έχει φτάσει σε αυτό το σημείο εκπαίδευσης του αυτιού του που, μέσα σε μία μπάντα, μπορεί να ακούσει κάθε όργανο ξεχωριστά, κατά βούληση, ενώ παίζουν όλα μαζί. Ένα μουσικό skill εν ολίγοις όπου ο εγκέφαλος έχει εκπαιδευτεί να μπορεί να "πατάει" ένα διακόπτη και να απομονώνει μονάδες ήχου μέσα από ένα σύνολο. Προφανώς, πρόκειται για μια εξαιρετικά χρήσιμη ικανότητα για όλους του μουσικούς.

Ανεξάρτητα από το καθαρά μουσικό κομμάτι του θέματος βέβαια, θυμάμαι ότι εμείς όντας πιτσιρικάδες και ακούγοντας τους δασκάλους να αναφέρουν αυτό το φοβερό σημείο μουσικής εξάγνισης, φανταζόμασταν ότι όταν αυτό θα μας συμβεί, θα συνοδεύεται ενδεχομένως και από ένα απόκοσμο φως που θα μας περικυκλώνει και φωνές αγγέλων που θα τραγουδούν Motorhead μαζί με Eurythmics.

Η αλήθεια είναι ότι όταν τελικά το "ακούω τα πάντα" συμβεί, είναι αποκάλυψη και ταλαιπωρία μαζί. Και αυτό γιατί ναι μεν μπορείς να ακούς κάθε όργανο ξεχωριστά σα να παίζει μόνο του αλλά και γιατί χάνεις, έστω προσωρινά, την ιδιότητα του απλού ακροατή. Αποκωδικοποιείται, εν μέρει τουλάχιστον, το μυστήριο και καταφέρνεις να δεις μέσα στη μαύρη τρύπα. Μετά όμως και για κάποιο χρονικό διάστημα, είναι δύσκολο να επιστρέψεις εκεί που ήσουν και αυτό αφαιρεί από την απόλαυση του απλά να ακούς μουσική. Κάποιοι δε, δεν καταφέρνουν ποτέ να επιστρέψουν και παραμένουν σα φαντάσματα να μονολογούν ασύλληπτες λεπτομέρειες για τα ghost notes του μπάσου και το touch του πιανίστα ξέρω γω ενώ τους διαφεύγει πλήρως το δάσος: το γεγονός ότι η σύνθεση που παίζεται εκείνη τη στιγμή είναι αριστούργημα.

Πέραν αυτών να πω ότι εχθές το βράδυ έφυγα από το σπίτι με την ομπρέλα μου πλην όμως όταν πάρκαρα τελικά, αντελήφθην ότι χρειάζομαι μπρατσάκια και μάσκα με αναπνευστήρα.

 

[noe13]

Εγώ, για την ιστορία, θα θυμηθώ μια εναλλακτική ερμηνεία της φράσης "ακούω τα πάντα".

Όταν ήμουν στο ωδείο, η δήλωση δεν είχε να κάνει με το είδος της μουσικής που ακούει κάποιος αλλά ήταν ένα είδος κατάκτησης ενός άτυπου μουσικού παρασήμου. Είχε αποκτήσει δε μυθικές διαστάσεις από τις διηγήσεις και υποσχέσεις των καθηγητών ότι "θα φτάσετε κάποια στιγμή που θα ακούτε τα πάντα".

Και η ερμηνεία είναι ότι όταν κάποιος καταφέρει να "ακούει τα πάντα", έχει φτάσει σε αυτό το σημείο εκπαίδευσης του αυτιού του που, μέσα σε μία μπάντα, μπορεί να ακούσει κάθε όργανο ξεχωριστά, κατά βούληση, ενώ παίζουν όλα μαζί. Ένα μουσικό skill εν ολίγοις όπου ο εγκέφαλος έχει εκπαιδευτεί να μπορεί να "πατάει" ένα διακόπτη και να απομονώνει μονάδες ήχου μέσα από ένα σύνολο. Προφανώς, πρόκειται για μια εξαιρετικά χρήσιμη ικανότητα για όλους του μουσικούς.

Ανεξάρτητα από το καθαρά μουσικό κομμάτι του θέματος βέβαια, θυμάμαι ότι εμείς όντας πιτσιρικάδες και ακούγοντας τους δασκάλους να αναφέρουν αυτό το φοβερό σημείο μουσικής εξάγνισης, φανταζόμασταν ότι όταν αυτό θα μας συμβεί, θα συνοδεύεται ενδεχομένως και από ένα απόκοσμο φως που θα μας περικυκλώνει και φωνές αγγέλων που θα τραγουδούν Motorhead μαζί με Eurythmics.

Η αλήθεια είναι ότι όταν τελικά το "ακούω τα πάντα" συμβεί, είναι αποκάλυψη και ταλαιπωρία μαζί. Και αυτό γιατί ναι μεν μπορείς να ακούς κάθε όργανο ξεχωριστά σα να παίζει μόνο του αλλά και γιατί χάνεις, έστω προσωρινά, την ιδιότητα του απλού ακροατή. Αποκωδικοποιείται, εν μέρει τουλάχιστον, το μυστήριο και καταφέρνεις να δεις μέσα στη μαύρη τρύπα. Μετά όμως και για κάποιο χρονικό διάστημα, είναι δύσκολο να επιστρέψεις εκεί που ήσουν και αυτό αφαιρεί από την απόλαυση του απλά να ακούς μουσική. Κάποιοι δε, δεν καταφέρνουν ποτέ να επιστρέψουν και παραμένουν σα φαντάσματα να μονολογούν ασύλληπτες λεπτομέρειες για τα ghost notes του μπάσου και το touch του πιανίστα ξέρω γω ενώ τους διαφεύγει πλήρως το δάσος: το γεγονός ότι η σύνθεση που παίζεται εκείνη τη στιγμή είναι αριστούργημα.

Πέραν αυτών να πω ότι εχθές το βράδυ έφυγα από το σπίτι με την ομπρέλα μου πλην όμως όταν πάρκαρα τελικά, αντελήφθην ότι χρειάζομαι μπρατσάκια και μάσκα με αναπνευστήρα.

Ούτε το 0.001% αυτών που απαντάει 'ακουω τα παντα' δεν ανήκει σε αυτή τη κατηγορία!

 

[Mr. Es]

Έχω την εντύπωση ότι κάποιοι/ες απαντούν πως ακούνε τα πάντα γιατί δεν γνωρίζουν καλά τα μουσικά είδη και δεν τολμούν να το πουν.
Όσες λένε ότι ακούνε τα πάντα, κατευθείαν στο μυαλό μου έρχεται πως ακούνε ότι βλακεία πασάρει η μουσική βιομηχανία. Δεν νοιώθουν την ανάγκη να ψάξουν σε βάθος ένα μουσικό είδος. Ακόμη και τώρα που είναι πανεύκολο να ακούσεις μουσική.
Όταν ήμουν μικρότερος, με ξενερώναν τέτοιου είδους άτομα. Τώρα, το συνήθισα πια.
Εμένα, προσωπικά με ξενερώνει κάτι άλλο: Το γεγονός ότι τα περισσότερα είδη μουσικής έχουν κάποια πολιτική ιδεολογία ή θρησκευτική ταυτότητα. Ίσως κι αυτός να είναι ένας λόγος που κάποιες δεν απαντούν ευθέως τι ακούν.