sfaku

Η ιδέα όχι μόνο δεν είναι εφικτή τυπικά για νομικούς λόγους αλλά νομίζω ότι είναι λάθος και γενικότερα. Εδώ δεν είναι δικαστήριο αλλά και να ήταν θα έπρεπε να ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας. Μπορεί π.χ. ο συγκεκριμένος να είχε τα λεφτά, να του έτυχε κάτι έκτακτο και να ντρεπόταν να πει ότι δεν έχει μία. Πολύς κόσμος νιώθει άσχημα να το παραδεχτεί και προτιμά κάποια άλλη δικαιολογία. Χαζό αλλά ανθρώπινο. Μπορεί να είναι και αφερέγγυος, μπορεί και απατεώνας. Επειδή δεν μπορείς να είσαι σίγουρος όμως για τη διαβάθμιση του σφάλματός του, το διαδικτυακό λιντσάρισμα/ξεφώνισμα είναι υπερβολικό και ενδεχόμενα άδικο. Αυτή είναι η άποψή μου ως απλού μέλους της κοινότητας. Επιπλέον όταν κάνουμε συναλλαγές αντικαταβολής τις κάνουμε υπ' ευθύνη μας, το ενδεχόμενο να μας επιστραφεί ανεπίδοτο το δέμα είναι υψηλό. Πρέπει να σου πω, επειδή δούλευα σε επιχείρηση εμπορίου εξ αποστάσεως, ότι περίπου το 30% των παραγγελιών επέστρεφε... μόνο του (χωρίς τα... φράγκα). Αυτός είναι και ένας λόγος που πολλοί έμποροι την αποφεύγουν γιατί τους ανεβάζει πολύ το κόστος λειτουργίας. Προσωπικά όποτε στέλνω αντικαταβολή δεν ησυχάζω αν δεν έρθει ο ταχυδρόμος μετά του μαρουλίου.

Α, κι εσύ καρντάσι είσα! :) Να φτιάξουμε λέσχη φίλων του φίλτρου ;D Το συγκεκριμένο σημείο θα το έλεγα μάλλον μουσικό μοτίβο, οπότε είναι λογικό να υπάρχουν ομοιότητες. Όπως το βλέπω το πράγμα, αυτά τα κοινά μοτίβα τελικά είναι άλλη μια μορφή αυτού που σήμερα λέμε open source. Ο καθένας μπορεί να τα χρησιμοποιήσει εφόσον τον εμπνέουν, αλλά σημασία τελικά έχει η αίσθηση της τελικής υλοποίησης ;)

Το έχω απολαύσει στα ζωντανά σας. Μου άρεσε και ηχογραφημένο. Καταρχήν μου άρεσε που σαν ηχητική άποψη είχε πειραγμένα στοιχεία (π.χ. οι πινελιές με τα wah, του οποίου η αγαπημένη χρήση είναι έτσι, φιλτροειδώς). Παρεμπιπτόντως το γράψατε ορθόδοξα (πριν τα drive) ή ανορθόδοξα (μετά); Κυρίως βρήκα την ηχογράφηση αρκετά ζουμερή, αντάξια των ζωντανών σας, το οποίο αν θυμάσαι ήταν η μόνιμη επωδός μου μετά τα λάιβ σας, ότι δηλαδή ότι πρέπει να βγει περισσότερο το λάιβ φεελινγ στο στούνδιο. Όπερ και εγένετο! Αναμένω το επόμενο επεισόδιο επί της οθόνης μου αλλά και εκτός αυτής - βλ. ενημέρωση για εμφανίσεις! :)

Μετά από τέτοιο περίλαμπρο resurrection, ας περάσουμε και στο <a href=http://en.wikipedia.org/wiki/File:Mageiritsa_soup.jpg>κυρίως πιάτο</a> ;D ;D ;D Αυτό δεν είναι tone-nirvana, θες 5 λεξοτανίλ μετά για να ηρεμήσεις ;D

Εξαιρετικό -ως συνήθως... Το μουσικό θέμα έχει δουλευτεί κάτι τις και έχει ωριμάσει, χρόνος να γραφτεί αναζητείται. I will do my beast ;D

Το άφησα επίτηδες ανοιχτό ;D γιατί και τα αξεσουάρ νομίζω είναι σημαντικά, λάμπες, χορδές κττ. Φημίζεται για αυτό δεν το ανέφερα χωρίς όμως να το θεωρώ και αυτονόητο. Το θεωρώ από τα καλύτερα με βάση μαρτυρίες τόσο στο gearpage όσο και του ημετέρου Σπύρου (bloody) βεβαίως βεβαίως, ο οποίος είναι αυθεντία και εις τα πεντάλ αλλά και εις την βελγικήν αγοράν βεβαίως βεβαίως!

Εκτός από τα γνωστά Thomann, Musicstore, DV247 κλπ υπάρχουν πολλά άλλα για τα οποία κυκλοφορεί ελάχιστο feedback και κυρίως όχι μαζεμένο σε μια μεριά ώστε να μπορεί κανείς να ανατρέχει. Ενδεικτικά αναφέρω: loopersparadise.de effekt-boutique.de custom-sounds.com proguitar.de guitarsrebellion joespedals.com κλπ κλπ. Έχει κανείς να προσθέσει στη λίστα και επίσης έχει κανείς να επισημάνει αν κάποιο είναι (ιδιαίτερα) καλό ή (ιδιαίτερα) κακό; Δεν έχουμε που δεν έχουμε λεφτά για ψώνια ;D αν ποτέ πάρουμε κάτι να μη την πατήσουμε κιόλας! ;D

;D ;D ;D

Προσέξτε τι κάνει από το 2:35 και μετά. :o

Πολύ καλό! Ένας τύπος στο γιουτούμπι είχε μια παρόμοια ιδέα με τη δική σου (αλλάζει τα κάλαντα από μινόρε σε ματζόρε -ή το αντίθετο- και τα εναρμονίζει εξαιρετικά, ακουλουθώντας τα ίδια μελωδικά βήματα). Έχει κάνει μια σειρά από βιντεάκια, επίσης απολαυστικά, αλλά προς τη funny side. Αν βαρεθείτε την ομολογουμένως αστεία εισαγωγή (είναι ίδια σε όλα τα βίντεο) τρέξτε τα στο 25'' να ακούσετε το τραγούδι. Καλές Εορτές για όλους, αν και εδώ θα είμαστε και θα ξαναπέσουνε ευχαί! Υ.Γ.: Ελπίζω φέτος να προλάβω να ανεβάσω αυτό που έχω στο νου μου!

Βρε καλώς τον! Δισκάρα - και μεγάλη μορφή... Το αυτόν (αλλά από το αριστερό ηχείο).

Ένα ενδεικτικό και πρόχειρο Top μου με σειρά χρονολογική (στο περίπου). 1-3) Σαββόπουλος, Περιβόλι του τρελού-Μπάλος-Βρόμικο ψωμί Μια άτυπη τριλογία με κοινό παρονομαστή τον Σαββόπουλο στην πιο φρέσκια και ανατρεπτική φάση του. 4) Πωλ Σιδηρό και Σπυριδούλα, Φλου Από τις λίγες αξιόλογες ελληνόφωνες παλιοροκιές, χωρίς τις γραφικότητες του καθ' ημάς χιπισμού που σήμερα ακούγονται σχεδόν δαλιανιδικές. 5) Λιλιπούπολη Δεν πρόκειται για μουσική για παιδιά, αλλά για την πιο πετυχημένη all-star δουλειά (Χατζιδάκις, Κυπουργός, Πλάτωνος, Γιαννάτου, Κριεζή και βάλε) της νεότερης μουσικής παραγωγής μας απολαυστική για ακροατές κάθε ηλικίας. 6) Γερμανός, τα μπαράκια Μάλλον ο καλύτερος μέχρι τούδε δίσκος ελληνικής ποπ. 7) Ξυδάκης, Κοντά στη δόξα μια στιγμή Εξαιρετικός δίσκος που κινείται άνετα ανάμεσα στη μουσουργία, το έθνικ και την ποπ, ορισμός του πώς να παίζεις έντεχνα χωρίς να παίζεις έντεχνο. 8) Εν πλω, Εν πλω Εμπνευσμένη δουλειά με προσωπικότητα, πετυχημένα πειράματα και σωστό ήχο που πέρασε στο ντούκου αλλά άφησε στίγμα. 9) Τρύπες, 9 Πληρωμένα Τραγούδια Ακριβώς τη στιγμή που αναρριχήθηκαν στην κορυφή, με μια φόρα που δεν είχαν σε κανέναν άλλο δίσκο τους (bonus η συναυλία την άνοιξη του '93 στο Ρόδον όπου έπαιξαν για πρώτη φορά τα 9 τραγούδια, απλά το καλύτερο λάιβ από τα -μπόλικα- που έχω δει) 10) Βραχνός Προφήτης Η κορυφαία και πλέον διεισδυτική μίξη ελληνικών ιδιωμάτων και σύγχρονης μουσικής μέχρι σήμερα και κορυφαίος ελληνόφωνος δίσκος στον 21ο αιώνα, μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Και πολλά άλλα που μπορεί να ξεχνάω. Δεν έβαλα μέσα λαϊκούς όπως Λοίζο, Μούτση και μουσουργούς (Χατζιδάκιδες, Μαρκόπουλους και τα ρέστα) αλλά τους πιο δυτικότροπους. Αν έπρεπε να διαλέξω τρία: 1, 9 και 10. Αν έπρεπε να διαλέξω ένα: 10

Για όνομα! Δεν μιλάω για playability. Μιλάω για αίσθηση του οργάνου. Στα αλήθεια δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις; Το playability (έννοια εξαιρετικά υποκειμενική και θέμα γούστου και κατασκευής χεριών/σώματος του παίχτη) είναι μόνο ένα (μικρό) υποσύνολο της αίσθησης που σου αφήνει το όργανο. Εσύ όταν παίζεις μια κιθάρα αντιλαμβάνεσαι μόνο το playability; Έχεις προσέξει ποτέ ότι καμία κιθάρα δεν αφήνει την ίδια αίσθηση με την άλλη; Ακόμη και ίδια μοντέλα; Και ο ήχος δεν είναι κάτι αφαιρετικό. Είναι πάντοτε σε συνάρτηση με αυτά που αντιλαμβάνεσαι/νιώθεις παίζοντας, τα οποία τα επεξεργάζεται ο εγκέφαλός σου και δημιουργεί το ψυχοακουστικό υπόβαθρο για να υποδεχτείς τον ήχο που παράγεις ο ίδιος. Και όλο αυτό είναι ένας αυτοτροφοδοτούμενος κύκλος. Σκέτο ήχο ακούνε μόνο οι ακροατές. Και σε ρωτάω κι εγώ ξανά. Μουσικός είσαι ή ακροατής; Ελικικρινά, από το υπερβολικό σου πείσμα να υπερασπιστείς την υπερβολική σου τοποθέτηση χωρίς να υποχωρείς 1 εκ. για χάρη της κοινής λογικής, ακούγεσαι λες και παίζεις κιθάρα μόνο 6 μήνες και έχεις παίξει με 1 όργανο όλο και όλο.

Μα είναι επιχείρημα μουσικού αυτό; Ακροατής είσαι; Μόνο ο ήχος παίζει ρόλο; Η αίσθηση; Αν μόνο ο ήχος μας ενδιαφέρει (αποτέλεσμα), και όχι το παίξιμο (πράξη) τότε να τα παρατήσουμε και να δίνουμε τις κιθάρες μας σε άλλους να παίζουν. Εμείς να φτιάχνουμε μόνο τον ήχο... Δεν είμαι ακροατής. Είμαι (ή φιλοδοξώ να είμαι) μουσικός. Και δεν με ενδιαφέρει να κρίνω μια κιθάρα από το πώς ακούγεται αλλά από το πώς παίζει. Αυτό με ενδιαφέρει και αυτό θα έπρεπε να ενδιαφέρει κάθε μουσικό. Δεν με ενδιαφέρει μια παλέτα που την παίζει ο Greg Koch με τις χερούκλες αυτού, σε Guitar Rig με ηχοληπτική επεξεργασία, όσο και να ακούγεται "καλά". Γιατί όπως σου έλεγα:

Δεν πρόκειται απλώς για το αιώνιο θέμα με τα ξσύλα αλλά για παρανόηση του τι σημαίνει κιθάρα... Σου λέει ότι κάτι αλλάζουν όμως. Αυτό το κάτι μπορεί να είναι πολύ ανεπαίσθητο, αλλά για όνομα του Γιαραμπή, μουσικός είσαι, ακόμη και το ανεπαίσθητο θα έπρεπε να σε ενδιαφέρει, αφού στη μουσική οι λεπτομέρειες είναι το παν (και η ευαισθησία που απαιτείται για την αντίληψη της λεπτομέρειας). Αυτό το ανεπαίσθητο μπορεί να εξηγεί γιατί μεταξύ δύο πανομοιότυπων μοντέλων κιθάρας προτιμάς από το Α το Β. Για το distortion, στο συγκεκριμένο βιντεάκι η ίδια κουβέντα ακριβώς, σχολιάζοντας το ίδιο ακριβώς βίντεο, έχει ξαναγίνει πέρσι. Μου φαίνεται απίστευτο ότι επανέρχεται το συγκεκριμένο θέμα, όπως βέβαια και το ότι δεν μπορείς να καταλάβεις τη διαφορά συνθηκών ανάμεσα σε: α) έναν ultra heavy ήχο, καραπαστωμένο στο distortion σε ενισχυτή modeling και β) σε μια καθαρή tele που παίζει καρφί σε έναν αληθινό, καλό λαμπάτο ενισχυτή. Μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου με μια οικονομική κιθάρα και μάλιστα πολύ καλά, αλλά δεν σου φτάνει αυτή η κοινή παραδοχή, θες να πας στο άλλο άκρο και να πεις ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχουν πιο ακριβές κιθάρες από την κατηγορία παλέτα+μπράτσο+thrash metal. Με άλλα λόγια οι κιθάρες δεν είναι μόνο specs αλλά και υλοποίηση με το αποτέλεσμα να εξαρτάται από ένα πλήθος παραγόντων. Αν ήταν μόνο specs, άλα τα κομμάτια του ίδιου τύπου θα ακούγονταν ίδια (όλες οι affinity, όλες οι American std, όλες οι Custom shop κλπ). Ενώ δεν είναι καθόλου έτσι. Παντού βρίσκεις καλύτερα κομμάτια ή και μάπες. Κατά τα άλλα ο προλαλήσας JohnGam με καλύπτει.

Αυτό δεν είναι Ανάσταση, Δευτέρα Παρουσία είναι ;D

Όχι βέβαια! Έβαλες feedback και στις δύο και μάλιστα εντός μερικών ωρών! :) @mustafank και bloody: Μελετάω συνταγές, μπισκοτάκι βουτύρου και μπισκοτάκι friskies (ορεκτικό για τα μπουζούκια ;D , αν και η οψιόν βουτύρου ισχύει αν αλλάξεις γνώμη ;D ). Θα σας κρατώ ενήμερους! :D

Πράγματι η τεμπελιά σε αυτό το θέμα με εξοργίζει και ιδίως σε 2-3 μέλη που τους έβαλα θετική και δεν μου ανταπέδωσαν από βαρεμάρα, και μιλάμε για συναλλαγές στο σπίτι μου που είχαν καταλήξει σε δίωρη φιλική κουβέντα με τσάι, μπισκότα βουτύρου κττ. Από την εμπειρία μου, τα ΕΛΤΑ είναι αρκετά γρήγορα, βολικά, αξιόπιστα, και παίρνεις τα χρήματα πιο γρήγορα όταν στέλνεις αντικαταβολή (συνήθως τα λεφτά στα φέρνει στο χέρι ο ταχυδρόμος). ΜΟ είναι 15 μέρες ενώ με κούριερ 20 εργάσιμες.

Αυτό καλύπτει τα πάντα. Αν οτιδήποτε δεν σου πάει καλά κατά τη διαδικασία αυτή, αν ακούς καμπανάκια, δεν προχωράς. Κατά τη γνώμη μου η ανταλλαγή από απόσταση πρέπει να γίνεται μόνο με αντικαταβολή προσυμφωνημένου ποσού, σαν να ήταν δύο ανεξάρτητες αγορές. Αυτό απαιτεί κάποια ρευστότητα, αλλά σε 15 μέρες τα παίρνεις πίσω. Έτσι δεν χάνεις. Αν ο άλλος τζάσει, σου μένουν τα χρήματα (και αν συμφωνήσει να γίνει έτσι, προφανώς δεν θα τζάσει). Επίσης για ακριβά αντικείμενα (δεν θα το έκανα μάλλον, αλλά) αν το έκανα, θα έβαζα αντικαταβολή με κούριερ και εντολή να ανοιχτεί κατά την παραλαβή. Σε αυτή την περίπτωση το κούριερ περιμένει να το ανοίξεις και αν κάτι δεν πάει καλά, βουρ στον αποστολέα ο οποίος χρεώνεται τα έξοδα αποστολής απαζάρευτα από την εταιρεία κούριερ. Αυτή η επιλογή αποστολής στοιχίζει γύρω στα 15-16 ευρώ, έναντι 5-6 κατά Μ.Ο. των ΕΛΤΑ. Αλλά αν έχεις βρει μια καλή ευκαιρία από μακρινό συναλλασσόμενο, αξίζει να δώσεις 10 ευρώ παραπάνω προκειμένου να διασφαλιστείς. Τέλος θα έκανα ανταλλαγή από απόσταση μόνο για αντικείμενα των οποίων η κατάσταση επιβεβαιώνεται με την πρώτη γρήγορη ματιά. Π.χ. δεν θα έπαιρνα λυχνίες και διάφορα άλλα που μπορεί να αποδειχθούν προβληματικά κατά τη χρήση και γενικώς μετά την απομάκρυνση από το ταμείο (οπότε ο μόνος που αναγνωρίζει το λάθος είναι ο απομακρυνθείς). Και (ακόμη πιο) τέλος, θα έκανα πιο εύκολα τέτοια συναλλαγή με γνωστό και εγγυημένης αξιοπιστίας μέλος του φόρουμ (πολύ σημαντικό για μένα) και όχι με τον πρώτο τυχόντα. Ακόμη και σταθερός θαμώνας των αγγελιών να είναι, αποτελεί μια κάποια θετική ένδειξη, αν και γνωρίζω 1-2 περιπτώσεις που δεν έχουν καλή φήμη. Σίγουρα η πλειοψηφία όμως είναι ΟΚ και υπάρχουν και οι υπόλοιπες δικλίδες που ανέφερα.

Σπύρο, επίτρεψέ μου στο εξής να σε προσφωνώ δόκτωρ :D Να 'σαι καλά! Εξαιρετικές πληροφορίες, και όχι μόνο για fans κατά τη γνώμη μου.

Ευχαριστούμε Σπύρο! Έτσι φαίνεται. Και εμένα με ενδιαφέρει πώς αντιμετωπίζουν οι μεγάλοι το συγκεκριμένο ζήτημα γιατί πειραματίζομαι με τη θέση του wah, για την ώρα το βάζω μετά τα fuzz μου. Αλλά το προτιμώ σαν συνθοειδές φίλτρο παρά σαν κλασικό wah. Το θέμα είναι ότι έχει τρία φιλτροειδή στη σειρά και η απορία μου (εφόσον ξέρεις Σπύρο και αντέχεις τη διαδικασία της συνέντευξης τύπου ;D ), είναι αν ποτέ τα στακάριζε μεταξύ τους προτού τα "ταΐσει" στο fulltone.

Γενικά οι αγγλόφωνοι δεν ενοχλούνται όταν η προφορά δεν είναι 100% πιστή. Τους αρκεί να είναι καλό το σύνολο. Αυτό είναι διαπίστωση και από ακροατές αλλά και από μουσικούς, Άγγλους και Αμερικάνους. Έχω έναν φίλο μουσικό δημοσιογράφο που έχει ρωτήσει αρκετές φορές τη γνώμη γνωστών μουσικών για ελληνικές μπάντες [σε off the record συζητήσεις αφού έχει γίνει φίλος με πολλούς από αυτούς] και ποτέ δεν έχει αναφερθεί κανείς στην προφορά, ακόμη και όταν έχει ψεγάδια. Η απάντηση που εισπράττει συνήθως είναι If the band delivers, no problem. Το όλο ζήτημα να είναι αγγλοπρεπής η προφορά είναι και λίγο δικό μας σύμπλεγμα ότι δεν ακουγόμαστε αρκετά Άγγλοι / Αμερικάνοι ( το οποίο συνδέεται κυρίως με το γεγονός ότι δεν είμαστε Άγγλοι ούτε Αμερικάνοι). Ξεχνάμε εξάλλου ότι μπάντες όπως οι Scorpions με πολύ έντονο γερμανικό αξάν πούλαγαν και στις αγγλόφωνες χώρες, για να μην πάμε σε εξωτικά παραδείγματα όπως οι Gogol Bordello που τραγουδούν αγγλικά με ουκρανική προφορά and they are proud, αυτό ακριβώς είναι το διαφοροποιητικό τους στοιχείο. Προσωπικά η φωνή της κοπέλας μου άρεσε πολύ, όπως και η άρθρωση, η ερμηνεία και η προφορά της. Η τελευταία θεωρώ ότι δίνει και μια δόση χαρακτήρα στη δουλειά. Αξιόλογες συνθέσεις, καλαίσθητες ενορχηστρώσεις, οι δημιουργοί υποστηρίζουν τις επιλογές τους. Εκεί που νομίζεις ότι πάει να γίνει κλισέ κάνει μια τρίπλα και σε πάει αλλού (στα πολύ θετικά αυτό), αν και για τα δικά μου υποκειμενικά και ταπεινά γούστα η δουλειά θα άξιζε τον κόπο να έχει μερικές πιο ανατρεπτικές πινελιές, ιδίως η ενορχήστρωση/ηχοληψία. Θα έλεγα δυο τυχαίες περιπτώσεις που μου ήρθαν στον νου όπως ο Tom Waits και το White Chalk της PJ Harvey για το τι εννοώ ανατρεπτικό. Αλλά αυτό φυσικά, το ομολογώ, είναι το καθαρά υποκειμενικό μου φίλτρο, προφανώς οι δημιουργοί έχουν το δικό τους και καλά κάνουν. Για τους στίχους δεν έχω άποψη αν και η ερμηνεύτρια τους υποστηρίζει, δεν τους παπαγαλίζει. Και αν και συνήθως συμφωνώ με τον SF στο ζήτημα της ελληνοφωνίας, υποψιάζομαι ότι αυτή η δουλειά δεν θα μου άρεσε στα ελληνικά.

Συνονόματε δεν σκόπευα να αδικήσω τέτοια μορφή, εννοώ πιο άσημος από τους άλλους τρεις :) Τον θεωρώ χαμηλών τόνων (κυριολεκτικά, αφού μιλάμε για μπάσο ;D ) ιδιοφυΐα.

Καταπληκτική ιστορία, την είχα δει στο youtube σε ένα ντοκιμαντέρ για το making off του Transformer. Η πλάκα είναι ότι αυτή η ριφάρα γράφτηκε σε 20 λεπτά. Δεν είναι απροσδόκητο αυτό βέβαια όταν είσαι ο Reed και έχεις στην παραγωγή τον Bowie στα ντουζένια του, τον Ronson στις κιθάρες (και στην παραγωγή) ενώ ο πιο άσημος είναι ένα τέρας ταλέντου όπως ο εν λόγω μπασίστας.

Με παραξενεύει η τοποθέτησή σου και προσπαθώ να καταλάβω αν υπάρχει παρανόηση για αυτό να εξηγήσω καλύτερα τη δική μου θέση. Η σχετικότητα δεν σημαίνει αδυναμία διατύπωσης οποιασδήποτε κρίσης. Κάθε έργο έχει και μία φόρμα η οποία εκφράζει το δημιουργό του, από την άλλη μεριά όμως το εκάστοτε ύφος συνήθως έχει τους κανόνες του. Π.χ. αν σας παρουσιάσω ένα κομμάτι progressive rock και χάνω το μέτρο, στραβοπατάω νότες κλπ, δεν είμαι αντικειμενικά εκτός ύφους; Αν παίζω shred και χάνω νότες στα πιο γρήγορα περάσματα, δεν είμαι αντικειμενικά εκτός ύφους; Αν αντίθετα παίζω sonic youth δεν πειράζει να κάνω πράσινες (ίσως και να χρειάζεται). Αν όμως παίζω clean-cut pop και οι φωνές είναι θολές και μπουκωμένες λόγω κακής τοποθέτησης/επιλογής μικροφώνου, ενώ όλα τα άλλα "γυαλίζουν" μέσα στη μίξη, αντικειμενικά δεν έχω αστοχήσει ως προς το ηχοληπτικό της φωνής; Άρα σε σχέση με το ύφος που παρουσιάζω, κρίνομαι τεχνικά. Φυσικά είναι άκυρο να μπει ο σρέντερ στο νήμα του lofi πάνκη και να του την πει επειδή τα σηκώματα δεν είναι στον τόνο. Παρότι τα αισθητικά κριτήρια είναι υποκειμενικά, είναι λάθος να πούμε ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα για εξαντικειμενικευμένη κριτική. Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι σε πειραματικές απόπειρες όπου σπάνε οι κανόνες του ύφους, αλλά δεν κάνουν και όλοι τέτοιες δουλειές. Ο σοβαρός κριτής κάνει τον κόπο να μπει στη θέση του δημιουργού, προσπαθεί να κατανοήσει την αισθητική του επιλογή και κρίνει με βάση το αισθητικό πλαίσιο που προτείνεται από το δημιουργό. Εκεί λοιπόν μπορούν να επισημανθούν τεχνικές αδυναμίες οι οποίες είναι αντικειμενικές. Αν τιτλοφορούνταν "οι Κρητικοί του noiz", κατάγομαι πάντως ;D