sfaku

Γενικά αν κατάλαβα καλά το επιχείρημά σου Dreamdancer προσπαθείς να πεις ότι δεν χρειάζεται να δώσεις πολλά για να φτιάξεις μια καλή κιθάρα και επικαλείσαι το παράδειγμα του Clapton που έφτιαξε μια partcaster από όργανα σημερινής αξίας περίπου 60.000 ευρώ;

Από το Στόλα στην Πάτρα, από κεντρικό κατάστημα στην Αθήνα και από συμφορουμίτη μετά από αγγελία ζήτησης. Δεν προτιμώ συνήθως να αγοράζω κιθάρες διαδικτυακά και ιδίως αν πρόκειται για ακριβό όργανο διατίθεμαι να δώσω ένα μικρό premium για να τις αποφύγω. Η εμπειρία των αγγελιών εξαιρετικά θετική. Πήρα τη φτηνότερη κιθάρα μου και ίσως την καλύτερη.

Πάντως το χειρότερο... value for money ;D το έχει η ακριβότερη! 2,7 εκατομμύρια για μια κιθάρα που έχει μόνο υπογραφές. Επίσης είμαι περίεργος να ακούσω τον Πολ Άλεν να παίζει... Αν ξέρει βέβαια και δεν είναι απλός συλλέκτης. ΟΚ! Θα την πάρω! ;D Σωστόοοshhh :)

Είναι πασίγνωστο ότι κάποια εποχή έβρισκες vintage όργανα που σήμερα κάνουν 5ψήφια νούμερα για 200-300 δολάρια. Τρανό παράδειγμα οι Jazzmaster. Ακόμη και στη μικρή αγορά της Ελλάδας υπήρξαν τέτοιες περιπτώσεις. Ένας γνωστός αγόρασε vintage μπάσο Hoefner για 45.000 δρχ το 1990 και σήμερα αυτό στοιχίζει γύρω στα 2.000 ευρώ στο e-bay. Ενδεικτικά, τότε με 45.000 δρχ έπαιρνες μια φτηνή ρέπλικα strat. Η Αμερικάνικη strat είχε 120.000 περίπου από όσο θυμάμαι.

Τα λόγια είναι λίγα για τη Δόμνα Σαμίου. Ήταν η πρώτη που ερεύνησε και κατέγραψε την ελληνική παράδοση με τέτοια θέρμη και μεράκι. Άφησε πίσω της εκτός από τις ηχογραφήσεις τις και μια πολύτιμη κληρονομιά, το τεράστιας έκτασης υλικό καταγραφών από κάθε γωνιά της Ελλάδας, έργο ζώης, για το οποίο τής είμαστε όλοι ευγνώμονες (ή θα οφείλαμε να είμαστε τουλάχιστον). Είχα τη χαρά και την τιμή να την έχω γνωρίσει προσωπικά, κάπου το 2005-6 όπου περάσαμε σε κοινούς φίλους αποκριά και Καθαρά Δευτέρα, στη Β. Εύβοια. Κάποια στιγμή μάλιστα συμμετείχαμε όλοι μαζί σε αποκριάτικο γλέντι (που περιελάμβανε και βωμολοχικά εννοείται, όπως οφείλουν να είναι τα αποκριάτικα). Μια πανάρχαιη πλευρά του πολιτισμού μας, επιμελώς κρυμμένη λόγω σεμνοτυφίας, που πρώτη αυτή είχε το θάρρος να αναδείξει, αφού ήταν άνθρωπος που συνδύαζε την αγάπη προς την παράδοση με έναν θαρραλέο και ανατρεπτικό τρόπο σκέψης. Το σημαντικότερο είναι ότι η Δόμνα Σαμίου μας έκανε να ξαναγαπήσουμε την παράδοσή μας, που ταλανιζόταν από το γελοίο φολκλόρ και την ταύτιση με τα πιο συντηρητικά και κιτς στοιχεία της κοινωνίας μας. Μετά τη Δόμνα η παράδοση απέκτησε και πάλι αξία και ξαναμπήκε με πολλούς τρόπους στη σύγχρονη μουσική μας, εμπλουτίζοντάς την. Για την υγεία της γνώριζα ότι υπήρχαν σοβαρά προβλήματα και η απώλειά της δεν με αιφνιδίασε εντελώς, αλλά και πάλι με λυπεί ιδιαίτερα. Για τη ζωή και τη δουλειά της θα βρείτε πλούσιο υλικό στο σάιτ της: http://www.domnasamiou.gr/?i=portal.el.domna-samiou Και ένα από τα ωραιότερα (κατ' εμέ) τραγούδια που είχε καταγράψει (δυστυχώς δεν είναι ολόκληρο αλλά παίρνετε μια γεύση). http://www.domnasamiou.gr/?i=portal.el.songs&id=257 Γεια σου Δόμνα.

@bloody, if_it_is: Να ΄στε καλά, παίδες! if_it_is, αμοιβαία τα αισθήματα για τη δική σου!

;D ;D ;D Είναι σε backorder στον Thomann! Την περιμένω τέλος εβδομάδας! ;D

Επιτέλους ηξιώθην να στήσω τη δική μου η οποία είναι σε πλήρη ανάπτυξη διότι ψάχνομαι για ηχογράφηση κάποιων πραγμάτων και τα θέλω όλα διαθέσιμα. Σε πρόβες ή live θα πήγαινα με τα 2/3 αυτών -το πολύ. Διαδρομή σήματος: Jam Dancomp> Radial Bighsot EFX Looper με: loop 1: Boss-TU3> EHX POG> Ring Thing> Dunlop GCB95 Jam Modded. loop 2 τα fuzz: Colorsound Supa Tonebender 4 chips edition> Fuzz Factory Vexter> Durham Crazy Horse> Fulltone Octafuzz. Μετά το Bigshot: Crowther Hotcake> EHX Wiggler> EHX Memory Boy Deluxe> Crazy Tube Circuits Time. Μερικές φορές στο τέλος της αλυσίδας προστίθεται ένα EHX Freeze ή/και ένα Boss RC-50, όταν παίζω σπίτι και αναζητώ ιδέες. Τα καλώδια είναι Lava Solderless και Mogami 2524 με Switchcraft γωνίες ή Neutrik γωνίες. Τροφοδοσία ένα 1-Spot και διάφορα άλλα μεμονωμένα. Πατάνε σε ένα T-Rex ToneTrunk μεγάλο και ακριβώς δίπλα έχω κολλήσει ένα Pedaltrain Junior. Το χαλί είναι Περσίας. Τροποποιήσεις στο μέλλον δεν αποκλείονται.

@xrisosmike Κατά τη γνώμη μου η tele για ακορντάδικο παίξιμο θέλει ψάξιμο σε όλα της, από τεχνική μέχρι πείραγμα του tone της, δοκιμές με διαφορετικά πετάλια και ενισχυτή, και φυσικά πείραγμα στα knobs όλων αυτών (συμφωνώ για κομπρέσορα btw) γιατί (για να το πω μπακαλίστικα) είναι μια κιθάρα με πληθωρικό, πλούσιο ήχο στη μια χορδή (για αυτό ακούγεται τόσο ωραία στα lead), άρα αν παίζεις με πολλές χορδές μαζί μπορεί να έχεις κάποια στιγμή ένα αποτέλεσμα too much. Φυσικά εκατοντάδες θρυλικοί κιθαρίστες παίζουν όλα τα συγγενή με τα γούστα σου είδη, από punk και post-punk μέχρι shoegaze, με tele, κάτι που σημαίνει νομίζω ότι απλώς θέλει κι άλλο ψάξιμο και εξοικείωση με την tele σου.

Φυσικά δεν θα υπήρχε λόγος να το αναλάβει η ΕΡΤ αν υπήρχαν άλλοι σοβαροί ενδιαφερόμενοι, και για αυτό έκανα τη σχετική διευκρίνιση πριν. Ναι, συμφωνώ μαζί σου, είναι μεμπτό όταν η χρηματοδότηση είναι αποτέλεσμα "φωτογραφικού" σχεδιασμού (από τα υπουργεία που εκπονούν τα επιχειρησιακά σχέδια και τις δράσεις). Στον ευρύτερο τομέα της καταγραφής της πολιτισμικής μας κληρονομιάς πάντως δεν παίζουν και τίποτε αστρονομικά κονδύλια... Δεν ξέρω αν κάποιος θα έμπαινε στον κόπο να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο κομμάτι σε επίπεδο "κεντρικού σχεδιασμού". Έχω την αίσθηση ότι σε αυτόν τον τομέα ρίχνουν τα ξεροκόμματα αφού έχουν χορτάσει όλοι οι άλλοι...

Το έλεγα πριν και στον Χαρίλατρον. Για να κρίνεις αν έπρεπε να απορροφηθεί αυτό το κονδύλι θα πρέπει να ξέρεις αν κάποιος άλλος ήθελε να το απορροφήσει και δεν μπόρεσε επειδή μπήκε σφήνα η ΕΡΤ. Διότι αν δεν υπήρχε ανταγωνισμός, θα έμενε αναξιοποίητο. Και για όσους δεν το γνωρίζουν τα κονδύλια για ντοκιμαντέρ δεν είναι ανταλλάξιμα με κονδύλια για ανέργους ή για πολύτεκνους ή για οτιδήποτε άλλο. Αν το πάρεις για χρήση σχετική με την προκήρυξη, το πήρες. Αν το θες για άλλες χρήσεις, και πιο σημαντικές να είναι, δεν θα το πάρεις και δεν θα απορροφηθεί.

Ε λοιπόν, θα σε εκπλήξω αλλά υπάρχουν και άλλοι Νότηδες...

Καλά δεν το πιστεύω, δεν ξέρεις ποιος είναι ο Νότης; Για δες εδώ: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CF%86%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

Όχι ρε συ :). Κουβέντα κάνουμε. Αντιλαμβάνομαι ότι συχνότατα τα κονδύλια δεν πάνε σε άτομα που αξίζουν, και είναι κρίμα. Απλώς ήθελα να επισημάνω μια άλλη πτυχή, άγνωστη σε πολλούς. Μην κοιτάς που τυχαίνει να ξέρω 2-3 πράγματα, έχω... μέσον (η σύζυγος είναι εθνολόγος, ή πιο σωστά κοινωνική ανθρωπολόγος).

Καταρχήν, δεν θέλω να θεωρητικολογήσω πάνω σε μια εκπομπή που δεν έχω δει και μπορεί να μην άξιζε τον κόπο. Αλλά γενικά μιλώντας, έρευνες γίνονται και στην εθνολογική καταγραφή της ανά τόπους κουλτούρας μας. Αυτές δηλαδή δεν πρέπει να επιχορηγούνται; Δεύτερον, γνωρίζεις φαντάζομαι ότι τα κονδύλια δεν είναι πασπαρτού αλλά ότι υπάρχουν τομείς, δράσεις κ.λπ., άρα κατανέμονται ανά κλάδο. Τα 50.000 ευρώ ας πούμε που πήγαν σε εθνολογικό ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ δεν σημαίνει ότι θα μπορούσαν εναλλακτικά να απορροφηθούν από υποψήφιο διδάκτορα του Μετσοβείου για έρευνα στις οπτικές ίνες. Θα μπορούσαν να απορροφηθούν μόνο από κάποια παραπλήσια δραστηριότητα, άρα αν δεν υπήρχε ανταγωνιστής που θίχτηκε (ας πούμε ένας άλλος εθνολόγος που ήθελε να κάνει σχετικό ντοκιμαντέρ) τότε πολύ καλώς απορροφήθηκε το κονδύλι. Επίσης ήθελα να θυμίσω ότι η χώρα έχει και κοινωνικούς επιστήμονες, ιδιαιτέρως μαστιζόμενους από ανεργία, που ιδίως αν είναι εθνολόγοι, αυτές είναι οι μόνες και οι καλύτερες δουλειές που μπορούν να βρουν εν Ελλάδι. Το να δουλέψουν δηλαδή στην υποστήριξη ενός ντοκιμαντέρ, ενός σάιτ ή μιας έρευνας με θέμα την τοπική κουλτούρα. Υπάρχουν τέτοιες προσπάθειες, άλλοτε χρηματοδοτημένες από την ΕΕ και άλλοτε από ιδιώτες, κάποιες εξαιρετικές στο αποτέλεσμα και στο επίπεδο της εθνολογικής εργασίας,

Βλέπω αυγάτισε το πράγμα... Καταρχήν να πω ότι μου άρεσε ως συνήθως το σχόλιο του kostri. Συμφωνώ απολύτως ότι δεν είμαστε ο ΜΟ. Αυτό ακριβώς εννοώ όταν λέω ότι μέσα από τη νοοτροπία του τύπου "μουσική= (κατά κύριο λόγο) σόου" έχει αλλοτριωθεί η μέινστριμ (ή η λαϊκή αν θες) αντίληψη για το τι είναι μουσική. Οι πιο "ψαγμένοι" ούτως ή άλλως διαμορφώνουν συνήθως ιδία γνώμη, επηρεάζονται λιγότερο από τα ΜΜΕ και γενικά τους αφορά λιγότερο η όποια παρατήρηση. Το θέμα είναι τι γίνεται με τους άψαχτους-ανεκπαίδευτους. Εν ολίγοις δεν προβληματίζομαι με αυτούς που βάζουν τον πήχη ψηλά αλλά με αυτούς που τον βάζουν χαμηλά, γιατί όσο χαμηλώνει αυτός ο πήχης τόσο μπορεί να συνδεθεί αυτή η πτώση του με την αντίστοιχη του πολιτισμικού επιπέδου. Είσαι λίγο υπερβολικός. Ο Μαυρουδής δεν είναι Γκαϊφύλλιας ούτε Μπακαλάκος. Καταρχήν είναι ένας πολύ καλός, γνωστός και εκτός Ελλάδας, σολίστας κλασικής κιθάρας. Ο Χατζιδάκις του εμπιστεύτηκε στίχους του για μελοποίηση, οπότε κάτι θα λέει και σαν μουσουργός. Τα 2-3 γνωστά τραγούδια του τα ακούν ακόμη και πιτσιρικάδες. Διευκρινίζω: εκτιμώ τον Μαυρουδή, χωρίς να είμαι ένθερμος οπαδός του, αλλά δεν του αρνούμαι την αξία που του αναλογεί κιόλας, επειδή δεν είναι φίρμα. Αν δεν έχεις πρόβλημα, τότε γιατί να μη χρηματοδοτούνται τα σχετικά ντοκιμαντέρ από το ΕΣΠΑ; Χάθηκε ο κόσμος που απορροφήθηκε και ένα κονδύλι (από αυτά που παγίως λιμνάζουν, αφού είμαστε διαχρονικά πρωταθλητές και στη χαμηλή απορρόφηση); Ούτως ή άλλως η ΕΡΤ δεν κάνει αυτά τα ντοκιμαντέρ ειδικά για να παιχτούν στο δορυφορικό της. Επιλέγει για το δορυφορικό της από το "στοκ" εκπομπών της. Για το αν μπορούσε να κάνει καλύτερη επιλογή από τα εξ ιδίων της, δεν έχω άποψη, διότι δεν ξέρω τι θέλει να βλέπει η ομογένεια, ούσα το βασικό κοινό στο δορυφορικό κανάλι.

Είμαι με τη γυναίκα σου (μεταφορικώς εννοώ, μην παρεξηγηθώμεν ;D )

Θα συμφωνήσω ότι ο τόνος του Μαυρουδή είναι δασκαλίστικος. Είναι πολύ αξιόλογος άνθρωπος, δεν χωράει αμφισβήτηση περί αυτού, και τρομερός μουσικός, αλλά κοντεύει τα 70. Στην ουσία λέει σωστά πράγματα (λίγο χιλιοειπωμένα κατά τη γνώμη μου) με γεροντέ περιτύλιγμα. Βέβαια εμείς οφείλουμε να ξεχωρίζουμε το περιτύλιγμα από την ουσία. Γιατί αν δεν το κάνουμε για τα λεγόμενα του Μαυρουδή, πόσο εύκολα θα το κάνουμε για τη Eurovision; Ναι μεν λοιπόν είναι απλώς ένα σόου η Eurovision, αλλά το πρόβλημα είναι ότι για μεγάλη μερίδα του κοινού η μουσική έχει ταυτιστεί με το σόου. Σόου και το Fame Story, σόου και το X-Factor, σόου και το Ελλάδα έχεις toledo, σόου και η Eurovision. Μήπως είδε κανείς τη μουσική ρε παιδιά; Γιατί με αυτό το βομβαρδισμό από σόου όντως αλλάζει η αισθητική και η ίδια η μέινστριμ (δεν μιλώ για τη δική μου ή τη δική σας) αντίληψη περί μουσικής. Να που το περιτύλιγμα, ξαφνικά γίνεται ουσία. Θα ήταν παράλογο να γκρινιάζει κανείς αν όλη μας η καθημερινότητα περιελάμβανε μουσική κάποιας στάθμης, και απλώς κάθε άνοιξη υπήρχε ένα ανάλαφρο χαζοπανηγυράκι που το λένε Eurovision. Αλλά δεν είναι έτσι, είναι ακριβώς το αντίθετο. Έχουμε γεμίσει από τέτοια χαζοπανυγηράκια, και αυτό έχει εκχυδαΐσει το μέινστριμ (και ιδίως το ελληνικό), σε βαθμό που οτιδήποτε αλουστράριστο τρώει πόρτα. Και εδώ θα συμφωνήσω με τον Νικόλα, για ποιο λόγο, έτσι μεροληπτικά, να βγάλουμε τη Eurovision από την εξίσωση της νεοελληνικής αλλοτρίωσης; Παναγιώτη, τον συμπαθώ και εγώ τον Τζούμα. Υπάρχει όμως μια ουσιώδης διαφορά μεταξύ κινηματογράφου και μουσικής που κάνει τον κακό κινηματογράφο πιο ανεκτό από την κακή μουσική. Μια ταινία κρατάει 90-120 λεπτά. Τη βλέπεις μια φορά στη ζωή σου, άντε και μετά να τη δεις άλλες 2 επανάληψη στο Star. Επιλέγεις εσύ αν θα τη δεις ή όχι, και δεν τη βάζεις σε λουπ την ώρα που παίζεις τάβλι ή μπριτζ. Ένα τραγούδι όμως διαρκεί 3-4 λεπτά και μπορεί να σε βομβαρδίζει αλύπητα και πανταχόθεν, επί ένα χρόνο, επί δύο και βάλε. Για αυτό και ένα κακό τραγούδι μπορεί να γίνει εφιάλτης, ενώ μια κακή ταινία όχι τόσο εύκολα (άσε που αλλάζεις και κανάλι). Προσωπικά αυτό μου εξηγεί γιατί μπορώ να δω το Gladiator (που δεν είναι και τόσο κακή ταινία εδώ που τα λέμε) ή το όντως άθλιο Independence Day (τρώγοντας πίτσα κατά προτίμηση), αλλά όχι να ακούσω το μουσικό τους αντίστοιχο.

Παίδες ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Προσωπικά δεν δουλεύω χαρτί, γιατί δεν το έχω, αλλά κάνω sequencing (για μέρη τυμπάνων ως επί το πλείστον). Και επειδή στις ιδέες μου συχνά δουλεύω πειραγμένα μέτρα, ξεχωρίζω τέτοιες λεπτές διαφορές (όπως το 7/4 vs 7/8 που συζητάμε) δια της ατόπου, δηλαδή με βάσει τον ήχο του μετρονόμου του DAW μου. Ακούω δηλαδή πού βάζει ο μετρονόμος ισχυρά και πού ασθενή, και αν δεν αντιστοιχεί με αυτό που θέλω να παίξω, αλλάζω μέτρημα. Αν το μέτρημα με 6/4 π.χ. μου φαίνεται λάθος, δοκιμάζω 6/8 ή κάνω συνδυασμό 4/4 και 2/4 ή κάτι άλλο μέχρι να μου ακούγεται σωστός ο μετρονόμος. Μπακαλίστικο φυσικά από θεωρητική άποψη, και ίσως γραμμένο σε νότες να βγαίνει κάτι το τερατώδες, αλλά στο τέλος το drum part βγαίνει σωστό. Κάποια στιγμή βέβαια θα ήθελα να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου...

Ρεζουρέξιο δεύτερο: Η Marr στον Thomann έχει εξαφανιστεί. Φεύγει με τις ντουζίνες. Τσεκάρω τις διαθεσιμότητες (όχι ότι είμαι τώρα για τέτοιες επενδύσεις, το κάνω απλώς για το χαλβάδιασμα). Ήδη το πρώτο φορτίο έφυγε σε 1-2 μέρες στις αρχές Φλεβάρη. Το επόμενο ήταν προγραμματισμένο για 5 Μαρτίου, και τώρα το πήγαν 31 Μαρτίου (υποθέτω το backorder κάλυψε ήδη το φορτίο της 5/3). Αυτά για την Olympic White. Στο άλλο χρώμα (που δεν μου αρέσει) μάλλον θα είναι διαθέσιμη σε λίγες μέρες. Και κάπου εδώ η ανταπόκριση από το γραφικό Treppendorf τελειώνει. Πάω να σφουγγαρίσω τα σάλια μου.

Ερώτηση άσχετου βασισμένη στη λίγη θεωρία που κάποτε είχα διδαχτεί: όπως το περιγράφεις, τα 7/8 τι διαφορά έχουν από ένα μικτό (ή σύνθετο; δεν θυμάμαι τον όρο) μέτρο που αποτελείται από 4/8 και 3/8; Επίσης στα 7/4, αν καταλαβαίνω καλά, ισχυρό είναι μόνο το 1ο τέταρτο, που ορίζει και την αρχή του κάθε "κύκλου";

Υποθέτω ότι κάποια προενισχύτρια (μάλλον η V3) τα φτύνει. Είναι βόμβος ο ήχος σου προφανώς; Αν οι λάμπες ήταν διαφορετικού τύπου θα ήταν δικαιολογημένη η διαφορά στη λάμψη αλλά εφόσον είναι ίδιου τύπου θα έπρεπε να έχουν την ίδια πυράκτωση πάνω-κάτω.

Ο θόρυβος είναι να υποθέσω μικροφωνισμός ή κάτι άλλο; Τι ενισχυτή έχεις; Η λάμπα στη θέση 3 είναι ίδιου ή άλλου τύπου με αυτές στις θέσεις 1 και 2; Σόρι που απαντάω με ερωτήσεις, είναι για να βγει άκρη!

Μπαίνω αραιά τελευταία, τώρα το είδα :) Ένα Sola Sound Supa Tonebender. Το πήρα από γνωστό και συμφορουμίτη που το είχε αγοράσει από ebay ως έκδοση '70s. Ίσως όμως να είναι και νεότερο (80's ας πούμε; ) οπότε με την αυστηρή έννοια του όρου μπορεί να μην είναι καν vintage (μόνο ημισαράβαλο!). Ακόμη και έτσι, είναι τουλάχιστον 25 χρονών και αρκετά ταλαιπωρημένο. Έχει υποστεί τρυπήματα για να μπει υποδοχή για τροφοδοτικό και led, έχει γίνει true bypass, αλλά το led δεν δουλεύει σωστά (μοιάζει και παράξενη η συνδεσμολογία, αν και είμαι πολύ άσχετος από αυτά). Η συναρμογή μεταξύ πάτου και κελύφους έχει χαλαρώσει. Χρειάστηκε να το περάσω αρκετό contact cleaner για να σταματήσει να κάνει χριτς χρατς (αυτό μου έχει συμβεί και σε πετάλι παραγωγής 2006 βέβαια). Έχει επίσης τεράστιο footprint ως γνωστόν, και κανονικά θα έπρεπε να ξαναπεράσει από τεχνικό για τσεκ ή και modification στα modification. Με τα λεφτά του έπαιρνα έναν ωραιότατο κλώνο (skreddy π.χ.) και γλίτωνα από τα πήγαινε-έλα και από το ενιαίο τέλος... ακινήτων (δεν είναι ογκώδες μόνο στον ήχο το άτιμο)! Γενικά αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι τα vintage ηλεκτρονικά είναι ένα ακριβό και φασαριόζικο σπορ, και στα πετάλια (και ακόμη περισσότερο στους ενισχυτές). Χρειάζεται να διαθέτεις καλό και έμπιστο τεχνικό και να δίνεις αρκετά χρήματα για τη συντήρησή τους. Επίσης πρέπει να είσαι διατεθειμένος να δεχτείς τις ιδιαιτερότητες της εποχής τους, όπως ας πούμε το τεράστιο κουτί. Δεν τα απορρίπτω φυσικά, απλώς για διάφορους λόγους μπορεί να προτιμήσω έναν "συμβιβασμό".

+1 (edit: τώρα που το ξαναδιάβασα καλύτερα δεν μπορώ να πω αν το ενστερνίζεσαι ή απλώς το παραθέτεις) Έχω ένα τέτοιο ημισαράβαλο που χρειάζεται ρεκτιφιέ (παρότι έχει ήδη υποστεί κάποιες μικρές βελτιώσεις/τροποποιήσεις). Στα λεφτά που το πήρα, αγόραζα μια πολύ πιστή ποιοτική ρέπλικα από boutique κατασκευαστή (μεταχειρισμένη αλλά σε άψογη κατάσταση) και μου έμεναν και 100 ευρώ ρέστα.