trolley

Κοίτα, κατ' αρχήν δεν υπάρχει κανένα μπάχαλο.. Όλος ο πολιτισμένος κόσμος ξέρει περί τίνος πρόκειται, απλώς εμείς ζούμε στην Ελλάδα. Κατά δεύτερον, και επειδή το έγραψε και ο marathon, τον οποίο υπολύπτομαι, η προσπάθεια σύνδεσης των τεχνολογικών εξελίξεων με την αύξηση των περιπτώσεων καταπάτησης πνευματικής ιδιοκτησίας δεν είναι σωστή. Ναι, είναι αλήθεια ότι οι τεχνολογικές εξελίξεις βοήθησαν προς αυτή τη κατεύθυνση, αλλά πως εξηγείς το ότι είναι ακριβώς καφενειοτσίρκο όπως η Ελλάδα, η οποία δεν παράγει απολύτως τίποτε τεχνολογικώς όπου η πειρατεία είναι στο φόρτε της; Είναι σα να λες ότι αυξήθηκαν οι δολοφονίες σε ένα τόπο επειδή κάποιος άνοιξε εργοστάσιο με μαχαίρια.. και γιατί να αυξηθούν οι δολοφονίες και όχι τα αρτοποιεία για τον ίδιο λόγο; Άμα ένας λαός έχει κακά μυαλά, όχι και να του δώσεις μαλακίες θα κάνει και δυστυχώς τώρα το πήραν χαμπάρι ακριβώς εκείνοι που του δίνουν (διότι είπαμε ότι μόνοι μας δεν παράγουμε ούτε το λάδι που τρώμε). Υ.Γ. Αμαν ρε παιδιά με αυτή τη κουβέντα περί "παραπαίουσας Αμερικής". Την ακούω τριάντα χρόνια, σε εποχές που κανείς δε μιλούσε για "παραπαίουσα ΕΣΣΔ". Δε βαρεθήκατε να πιστεύετε αυτά τα πράγματα;

Ρωσσία / Κίνα / Βουλγαρία.... χμμ - μιλάς (συμπτωματικά) για χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ; Ναι, έτσι είναι, οι έλληνες δεν έχουν το αποκλειστικό προνόμιο στο να είναι θλιβεροί και ανίκανοι.. υπάρχουν και άλλοι. Γι' αυτό άλλωστε εδώ και κάποιο καιρό ανησυχούμε για τη πιθανότητα να πτωχεύσουμε και να αρχίσουμε όντως να μοιάζουμε με τις χώρες που αναφέρεις, και όχι με χώρες όπως η Δανία, η Γερμανία, η Ελβετία κλπ, όπου η αντίληψη ότι ένας άνθρωπος ασχολείται με το παράνομο λογισμικό είναι ανέκδοτο. Εγώ θα δεχθώ το εξής: καθένας που θα βγαίνει εδώ να υπερασπίζεται το "δικαίωμά" του να κλέβει τη πνευματική περιουσία άλλων, να δηλώνει ταυτόχρονα και υπερμαχος των καθεστώτων στις χώρες που αναφέρεις... Όχι όμως, το γυφταριό θέλει να είναι στην Ευρώπη... και ας συμπεριφέρεται λες και είναι στην Ουγκάντα (κυριολεκτικά).

+1 για τον Superfunk, και κάτι ακόμη: Ο λόγος για τον οποίο οι έλληνες δυσκολεύονται να κατανοήσουν τα δικαιώματα που απορρέουν από τη πνευματική ιδιοκτησία (και έχουν τόσο μεγάλη ευκολία να τα καταπατούν) είναι ότι οι ίδιοι δεν παράγουν απολύτως τίποτε ("πνευματικώς" ή άλλως). Όντας ένας λαός θλιβερών παρασίτων που ζει με τροφή (πνευματική ή άλλη) που παράγουν άλλοι άνθρωποι, την οποία αγοράζουν με δανεικά χρήματα, απλά ΔΕΝ μπορούν να καταλάβουν τι συζητάμε. Τόσες φορές που τσακώθηκα στο noiz για το πειρατικό software, ήμουν μάλλον αφελής.. διότι το software και αν είναι ακατανόητο ως προϊόν για τον κοκορόμυαλο έλληνα. Λυπάμαι που μιλώ και σκέπτομαι έτσι... αλλά θα δυσκολευτείτε πολύ να βρείτε περί του αντιθέτου επιχειρήματα. Σας καλώ - επιτέλους - να αρχίσετε να σέβεστε την εργασία των άλλων ανθρώπων, ως ύστατο μέσο δια του οποίου θα αρχίσετε να σέβεστε τη δική σας, κάτι απαραίτητο για την προσωπική και την εθνική μας επιβίωση.

Θυμήσου πάντως ότι αυτό συμβαίνει αμέσως μετά το τέλος μίας περιόδου 18 ΕΤΩΝ που διεκδικήθηκαν από τη ζωή σου (από τη Α' Δημοτικού έως και τη Γ' Λυκείου). Είναι θέμα ορολογίας και χαρακτήρα του ανθρώπου, διότι κάποιοι μαθαίνουν μέσα σε 18 μήνες όσα άλλοι δεν έμαθαν σε 18 χρόνια.

Με χρειάζεστε. Παραδεχτείτε το.

Αν δεν ήξερες τη Csound και την άκουσες από 'μένα (παρ' ότι την έχουμε αναφέρει και άλλες φορές στο παρελθόν, και εγώ και ο OurDarkness), τότε χρωστάς μπυρίτσα... :) Αν θέλεις και άλλες τέτοιες πληροφορίες, πες μου να σε αρρωστήσω... μέχρι τότε, δες τι μπορεί να γίνει με flash (αλλά πρόσεχε μη λιποθυμήσεις). http://www.audiotool.com/app

Χρόνος = χρήμα και λείπει απ' όλους μας. Μην παρασύρεσαι... αν θες να δεις ποια ακριβώς ζήτηση υπάρχει γι' ακριβά synthesizer, δεν έχεις παρά να δεις ποιες είναι οι πωλήσεις πραγμάτων όπως το Oasys σε παγκόσμιο επίπεδο, δηλ. τίποτε το αξιοπρόσεκτο. Είτε υπήρχε (και πολλές φορές ΔΕΝ υπήρχε) κάτι αξιοπρόσεκτο στα αναλογικά synths, η εποχή τους έχει περάσει και δεν πρόκειται να επιστρέψει ποτέ. Αν έχεις ταλέντο στο να φτιάχνεις synthesizers φτιάξε ένα καλό σε Java (δεν υπάρχει ούτε ένα στον πλανήτη της προκοπής) ή σε Flash (υπάρχουν, αλλά όχι σε καλή διαθεσιμότητα), είτε σε Csound (οπότε θα το αγοράσω εγώ, σε διαβεβαιώνω).

Εμένα η εμπειρία μου ήταν διαφορετική με το συγκεκριμένο synth. Έτρεχε μεν, αλλά ήταν ξεκάθαρα "βαρύτερο" από άλλα της εποχής του.

Ειλικρινά, δεν ξέρω. Αλλά μπορείς πάντα να κατεβάσεις ένα demo και να το διαπιστώσεις μόνος σου. Η διεύθυνση είναι : http://www.arturia.com/evolution/en/downloads/demos.html Εκτιμώ, ότι αρχικά θα μείνεις ευχαριστημένος, αλλά αυτό θα οφείλεται στην πρώτη εντύπωση. Θα πρέπει να δοκιμάσεις να κάνεις κάτι με το synth για να δεις αν η αρχική αίσθηση διαρκεί, ή όχι.

Όχι, δεν μπορεί. Αλλά αυτή η διαπίστωση έχει θεωρητική σημασία και μόνον. Όπως ξέρεις, τα πρωτότυπα όργανα δεν υπάρχουν πλέον. Ενώ δεν υπάρχουν, οι μύθοι γύρω από αυτά γίνονται διαρκώς περισσότεροι. Η Arturia προσπαθεί να "μιμηθεί" τον ήχο τους για εκείνους που φαντάζονται πως ακουγόντουσαν (όλους εμάς δηλαδή), όχι για εκείνους που τα είχαν.

Διότι ο συνδυασμός του keyboard μαζί με το software που δίνει η Arturia είναι όντως ένα synthesizer. Τι να δηλώνονται δηλαδή; Το Analog Factory Experience που έχω είναι πολύ ικανοποιητικό ως keyboard, σαφώς καλύτερο από άλλα που κυκλοφορούν στην ίδια περίπου τιμή. Και βέβαια, πρέπει να ξέρεις ότι γενικώς τα software synths σε τιμή μέχρι 500 ευρώ (τουλάχιστον) είναι καλύτερα ως synths από τα hardware synths μέχρι 500 ευρώ (τα οποία συχνά είναι για πέταμα).

Εγώ συνήθισα τις κραβιές του, διότι στη πολυκατοικία μας ήταν ένα που συνέχια κράβιαζε όταν βράδιαζε. Μία λύση είναι να κραβιαζεις και εσύ πάνω από τις κραβιές του, ώστε να γίνεται πανικός στο σπίτι και να γουστάρεις.

Μα γιατί τα λες αυτά; Θέλεις να πεις ότι ο δίσκος δεν αξίζει; Και τι να ακουσουμε δηλαδι;

Ήθελα και εγώ να το βάλω, αλλά δεν ήξερα πως.... Προτείνω στις 19 Αυγούστου να το βάλουμε όλοι, έτσι για τη φάση.. Τι λέτε;

Οι κατασκευαστές εγγυούνται ότι η κάρτα θα μπορεί να γράψει/παίξει ταυτόχρονα τον αριθμό των καναλιών που υποστηρίζει, με τη σύνδεση ( usb 1 / usb 2 / firewire) που όντως έχει η κάρτα. Οπότε, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, εφ' όσον μιλάμε για καταξιωμένους κατασκευαστές, σαν αυτούς που ανέφερες.

Βεβαίως μπορείς να γράψεις φωνητικά, αλλά η διαδικασία είναι πιο σύνθετη απ' ότι σε άλλα προγράμματα. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως αρνητικό, αλλά οφείλω να το επισημάνω. Πιο σοβαρό πιθανό πρόβλημα θεωρώ το (α), διότι πράγματι - αν τα Windows συνεχίσουν έτσι - θα πας σε άλλη πλατφόρμα στο μέλλον.

Όχι, δεν υστερεί - αντιθέτως. Όμως η επιλογή προγράμματος που θα κάνεις πρέπει να σχετίζεται και με το ότι κάποια στιγμή θα χρειαστείς κάτι από τα ακόλουθα: α) Να πάρεις ή να δώσεις κάτι που φτιάχνεις σε κάποιον άλλο για να συνεργαστείτε. β) Να αλλάξεις πλατφόρμα εργασίας (π.χ. από PC σε MAC). γ) Να χρησιμοποιήσεις κάποια επιφάνεια εργασίας (hardware). δ) Να επεκτείνεις το studio σου και να χρειάζεσαι αναβάθμιση σε κάτι που να μπορεί να ελέγχει όλα του τα τμήματα. ε) Να γράψεις κάτι (φωνή π.χ.) που δεν είναι synth. Σε όλα τα παραπάνω, το FLStudio θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα, π.χ.για το (α) το πρόγραμμα δεν υπάρχει για MAC, οπότε ότι έχεις μάθει (και κάνει) θα χρειαστεί να το πετάξεις αν αλλάξεις πλατφόρμα. Ακόμη και αν είσαι σίγουρος ότι όλα τα παραπάνω δεν θα γίνουν ποτέ, τότε θυμήσου τη φράση "ποτέ μη λες ποτέ". :)

Παιδιά, σας διαφεύγει κάτι σημαντικό: την περίοδο που η πιθανή ηχογράφηση και κυκλοφορία μουσικού υλικού ήταν κάτι που γινόταν μόνο από ειδικευμένους επαγγελματίες, αυτοί οι επαγγελματίες ΑΠΟΦΑΣΙΖΑΝ και για το ποιο υλικό πρέπει να ηχογραφηθεί και να κυκλοφορήσει. Όλη η ιστορία με τα home studio και τη συναφή τεχνολογία είναι ότι αυτή η απόφαση ΜΕΤΑΤΙΘΕΤΑΙ εκεί που ανήκει: δηλ. στο δημιουργό του υλικού. ΠΟΤΕ στο μέλλον δεν θα αλλάξει αυτό, μην αυταπατάσθε, διότι κανείς (και πολύ λιγότερο όσοι έχουν να προτείνουν κάτι πραγματικά καινούργιο) δεν θέλουν να υπάρχει το φίλτρο που λέγεται "γνώμη του επαγγελματία παραγωγού / ηχολήπτη / μαστερά κλπ κλπ" για το αν θα ηχογραφηθεί και αν θα κυκλοφορήσει το υλικό του. Έχω τουλάχιστον δέκα δίσκους που κανείς δεν θα είχε εγκρίνει την ύπαρξή τους στις εποχές που νοσταλγείτε, αλλά είναι εξαιρετικοί δίσκοι (του Burial π.χ.). Προτιμώ το κάκιστα ηχογραφημένο και μαστεραρισμένο υλικό από το παρελθόν (ή την παρελθονολατρεία). :)

Γιατί να γίνουν αυτές οι παρομοιώσεις; Ποια λογική έδρα υπάρχει; Τις χιλιετίες που δεν υπήρχαν στούντιο (home ή άλλα), υπήρχε πάντα το υπόγειο της ηρεμίας και της απομόνωσης, όπου ο μουσικός αγωνιζόταν και βελτιωνόταν ***. Οποιοσδήποτε με παιδιά σε ηλικία για σχολείο, θα σε διαβεβαιώσει ότι η διαμόρφωση χαρακτήρα γίνεται στο σπίτι. Δεν είναι αναμενόμενο, ή επιθυμητό, να γίνει οπουδήποτε αλλού. *** Ρετιρέ στην περίπτωση των καπιταλιστικών γουρουνιών.

Θα σας πω κάτι που ίσως δεν ξέρετε: ότι ο πρώτος δίσκος των Boston έχει ουσιαστικά ηχογραφηθεί ολόκληρος από τον Scholz. Ο άνθρωπος, αφού συνέθεσε τα τραγούδια, αποφάσισε να φτιάξει ένα ντέμο για το καθένα από αυτά, εργαζόμενος μόνος του σε ένα υπόγειο με εντελώς αναλογικό εξοπλισμό. Έπαιξε όλα ανεξαιρέτως τα parts για όλα τα όργανα εκτός από τα ντραμς ("Εκείνη την εποχή έπαιζα μόνο air-drums") και τη φωνή. Το αποτέλεσμα ήταν τέλειο. Όταν το πήγε στην εταιρεία (η οποία το ενέκρινε αμέσως), υπήρχε το πρόβλημα ότι σύμφωνα με τα ήθη και έθιμα της εποχής, δεν ήταν αποδεκτό ότι ένας άνθρωπος υπέγραφε όλη αυτή τη μουσική διαδικασία - ήταν πιο πρόσφορο να προσποιούνται ότι υπήρχε η συλλογική προσπάθεα ενός γκρουπ που "δουλεύουν όλοι μαζί" κλπ κλπ. Του λένε λοιπόν, "κοίτα, θα το κυκλοφορήσουμε, αλλά βρες μία μπάντα και μπείτε σε ένα στούντιο και ηχογράφησέ το από την αρχή". Ο Scholz, που είχε νωπές τις μνήμες για το πως η απομόνωση και η ηρεμία του υπογείου είχαν οφελήσει τη μουσική, είπε "ναι", αλλά σε συννενόηση με τον παραγωγό John Boylan από την εταιρεία, και ενώ είχαν νοικιάσει κανονικό στούντιο στο οποίο ο Boylan έκανε κάτι άσχετες ηχογραφήσεις για αντιπερισπασμό προς την ηγεσία της εταιρείας, επέστρεψε στο υπόγειο και ξανά-έπαιξε όλο το δίσκο, διορθώνοντας τις ελάχιστες ατέλειες των πρώτων takes. Στην πραγματικότητα, μόνο στο τελευταίο κομάτι του δίσκου συναντήθηκαν τα μέλη της μπάντας και δημιουργήθηκαν οι Boston. Ο πρώτος δίσκος των Boston είναι το αποτέλεσμα της εργασίας ενός και μόνο ανθρώπου - μουσικού που μαμούσε βέβαια - αλλά ενός, στο ρόλο του ηχολήπτη, του κονσολιέρη, του εκτελεστή και του ημίθεου. Αυτά σε υποστήριξη των απόψεων του OurDarkness (παρ' ότι ούτε αυτός, ούτε εγώ, είμαστε φίλοι του hard-rock της δεκαετίας του '70) και σε αντίθεση με τις απόψεις του FABRICAUDIO περί "κοινωνικού φαινομένου" και της αναγκαιότητας να έρχονται οι μουσικοί και οι ηχολήπτες σε επαφή για βελτίωση των αποτελεσμάτων.

H "αρτιότητα" (όπως γίνεται αντιληπτή από τους πολλούς, δηλ. ως συνεπές παράγωγο μίας λίγο-πολύ τυποποιημένης παιδείας), δεν ξέρω αν είναι ζητούμενο στη μουσική ή στις άλλες τέχνες. Είναι λίγο σα να λες ότι το ποίημα είναι καλό όταν έχει ομοιοκαταληξία... αλλά λησμονείς ότι είναι ακριβώς αυτοί οι σακατεμένοι "ιδεάτορες" που επιλέγουν την ομοιοκαταληξία ως τελευταίο προπύργιο πριν παραδεχθούν την ικανότητά τους.

Το συγκεκριμένο απόφθεγμα έχει σοβαρή υποψηφιότητα ως το προσβλητικότερο για την ανθρώπινη νοημοσύνη. Σου προτείνω να είσαι επιφυλακτικός στη δημόσια χρήση του, είναι εφάμιλλο του "από τη Πόλη έρχομαι και στη κορφή κανέλλα". Επί της ουσίας, αν θέλεις να το πιστεύεις είναι δικαιωμά σου, αλλά γιατί πιστεύεις ότι αυτό που σου αρέσει είναι κάτι διαφορετικό ή περισσότερο ή καλύτερο από αυτό που σου έμαθαν να σου αρέσει; Έχεις π.χ. ακούσει μουσική από το Μπαλί (παράδειγμα είναι, δεν το εννοώ); Το δημιουργικό αδιέξοδο των προσώπων, προέρχεται από το μπούχτισμα ολόκληρης της κοινωνίας - πολύ απλά... δεν έχουν(με) καινούργιες ιδέες.

Διαχώρισέ το, then. Δεν ξέρω τι σημαίνουν οι λέξεις που μάρκαρα με bold, στην παραπάνω άποψη. Ίσως αναφέρεσαι σε κάποιο είδος "κατανόησης" και "εκτίμησης" που δεν παράγει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, διότι τα τελευταία 50 χρόνια ότι καινούργιο και ενδιαφέρον είδαμε στο κόσμο της μουσικής, το είδαμε από ανθρώπους που : α) είτε δεν είχαν καμία formal εκπαίδευση επί του αντικειμένου, είτε β) είχαν και την έκαναν χαρτοπόλεμο Ας σημειωθεί ότι και οι δύο κατηγορίες έτυχαν απίστευτης χλεύης και περιφρόνησης από τους "εκπαιδευμένους" της περιόδου τους (μερικές φορές γνήσιας περιφρόνησης, αλλά συχνάς φτιαχτής). Και να στο πω και αλλιώς.. εγώ κατάλαβα εδώ και είκοσι χρόνια ότι δεν είμαι μουσικός (ακριβώς επειδή δεν μπορούσα να προσποιηθώ ότι είμαι). Θα ήταν ευχής έργο αν οι περισσότεροι εκπαιδευμένοι μουσικοί της ελληνικής πραγματικότητας το είχαν καταλάβει και εκείνοι πριν είκοσι χρόνια... θα είχαμε γλυτώσει από πολύ και κακό υλικό.

Α, μάλιστα... Θα μπορούσα να εμβαθύνω, θυμίζοντας ότι όλο το μουσικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι στηριγμένο στην ιδέα του μιμητισμού (για πάρα πολλά χρόνια), αλλά δεν θα το κάνω διότι εγώ υποστήριξα ότι η έλλειψη ιδεών μαστίζει και τους εκπαιδευμένους ΚΑΙ τους ανεκπαίδευτους. Η διαφορά έγκειται στο ότι εγώ (που είμαι ανεκπαίδευτος) δεν μπορώ να ΠΡΟΣΠΟΙΗΘΩ ότι παίζω μουσική πιθηκίζοντας κάτι που έκανε ο Μπαχ, ενώ ο εκπαιδευμένος ΜΠΟΡΕΙ, κάτι που τον εμποδίζει να αντιληφθεί εγκαίρως το τυχόν δημιουργικό του αδιέξοδο. :)

Που διαφωνούμε δηλαδή; Δεν κατάλαβα.