The Genius Loci

Το διάβασα όλο φυσικά, αλλιώς δεν θα έγραφα. Αυτό που υποστηρίζει είναι, τυπικά και ουσιαστικά, ανακριβές. Η συνήθης τοπολογία στις κιθάρες ΔΕΝ είναι star grounded, μιας και υπάρχουν ground loops. Δεν είναι όλα "γειωμένα στο jack" αλλά και μεταξύ τους. Σε ό,τι αφορά στο βαθμό της χρησιμότητάς του, όπως είπα ήδη, δεν διαφωνώ επί της ουσίας. Συμφωνώ επίσης για τις υπερβολές που λένε διάφοροι περί παντελούς εξάλειψης του hum, κλπ. Όμως άλλο αυτό και άλλο η ανακρίβεια: "Because every component in a guitar or bass is grounded at the output jack it was already "Star Grounded" when you bought it." στην οποία βασίζει την επιχειρηματολογία του. Εδώ έχει μια καλή και απλή επεξήγηση: http://www.aikenamps.com/StarGround.html

Close but no cigar. Η ουσία της χρησιμότητας του Star Grounding είναι εδώ (από το Guitarnuts): πράγμα που έγραψα και παραπάνω. Σήμερα, όπου τα computer monitor με... λυχνίες αποτελούν παρελθόν, οι 99 στους 100 ενισχυτές λυχνίας είναι επαρκώς καλοφτιαγμένοι και γενικά οι παρεμβολές δεν είναι τόσο συνηθισμένες, σίγουρα η χρησιμότητα του δεν είναι και τόσο εμφανής. Ο κλωβός Faraday από την άλλη είναι κάτι που θεωρώ ότι θα έπρεπε να υπάρχει σε κάθε κιθάρα με μονοπήνιους.

Όχι. Το freeze είναι άσχετο με το να στείλεις ένα-ένα τα tracks στο master και μετά να τα εισάγεις. Ο Λάκης εννοεί ότι θα είναι το ίδιο από άποψης χρόνου να κάνει είτε το ένα είτε το άλλο. Δεν ξέρω για το Cubase, αλλά στο Live που χρησιμοποιώ όντως περίπου το ίδιο είναι, μιας και το freeze παίρνει κάποιο χρόνο. edit: με πρόλαβε ο έγκριτος νομικός, αλλά here goes anyway. ;D

Θα ήθελα να εισάγω μια παράμετρο που έχει ξανασυζητηθεί, αλλά δεν κάνει κακό να θυμόμαστε. Πιστεύω λοιπόν ότι κιθάρες όπως Les Paul, Strat, Tele δεν είναι πλέον trademarks αλλά κιθαριστικά πρότυπα. Έχουν αντιγραφεί, μελετηθεί, ανασκευαστεί και βελτιωθεί κατά κόρον, με μικρότερη ή μεγαλύτερη επιτυχία, εδώ και δεκαετίες. Είναι λογικό άλλο να εννοεί ο ένας και άλλο ο άλλος όταν μιλάνε για "Les Paul" ή για "Strat". Παρεμπιπτόντως, για ενισχυτές ισχύει το ίδιο, μιας και υπάρχουν δεκάδες μοντέλα Marshall, Mesa ή Fender τελείως ανόμια μεταξύ τους, και αντίστοιχα διαφορετικοί κλώνοι και αντίγραφα. Μερικοί που, χωρίς να τους κακολογώ μιας και το αντιλαμβάνομαι απόλυτα, είναι πιο κοντά στο mojo του αυθεντικού, θα πουν ότι σαν μια Fender Strat δεν ακούγεται καμμία κόπια. Δεν διαφωνώ, αν έβγαζε η Fender την Warmoth Strat που έφτιαξα πρόσφατα, φυσικά και θα την αγόραζα, και θα έδινα μέχρι και 50-60% παραπάνω για να έχω τη σιγουριά της δοκιμής του τελικού οργάνου. Δυστυχώς, μέχρι να μου βγάλουν... signature model :P :P αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Οι Les Paul δεν είναι my cup of tea (πράγμα περίεργο, μιας και ξεκίνησα με μια τέτοια κόπια και... συνέχισα με μια άλλη!). Αλλά έχω παίξει με πολύ καλές Gibson LP (μια απ'αυτές του kpeyos) και με πολύ χάλια και με καλές κόπιες και με χάλια κόπιες και με κάποιες που ξεφεύγουν από το "πρότυπο" και είναι ενδιαφέρουσες. Θα προτιμούσα η Gibson να μη βγάζει κιθάρες κάτω από τα 2 χιλιάρικα και να είναι όλες άψογες. Υπάρχει και η Epiphone για τα οικονομικότερα όργανα, και με "δικαίωμα" να πειραματιστεί. Γιατί να μην υπάρχει ας πούμε μια νέα σειρά Elitist στα 1000-1500 ευρώ που να κάνει σκόνη ό,τι κόπια μπορεί να κυκλοφορήσει? Ωστόσο η Gibson είναι αυτή που είναι και το διοικητικό της συμβούλιο ομοίως, οπότε life is a beach, and then you drown. ;D ;D On topic πάντως (για τις Faber) να πω ότι αυτή του Επικούρη που έπαιξα (αφού σεταρίστηκε) ήταν αξιοπρεπέστατη παικτικά και ηχητικά και, αν δεν ενοχλεί το βάρος, θα την πρότεινα σε όποιον ψάχνει σ'αυτή την κατηγορία οργάνου και τιμής. Να συμπληρώσω ότι μια Gibson Goldtop με P90s των 80s που είχα παίξει (την είχα σπίτι καμμιά εβδομάδα), ήταν το χειρότερο κούτσουρο που είχα την ατυχία να πιάσω στα χέρια μου... και βαρύτερη ακόμα. Αλλά θεωρώ ειλικρινά ότι οι σημερινές Gibson των 800€ με P90s είναι πολύ πολύ καλύτερες.

Εγώ πάλι, από τη Gibson, δεν το δέχομαι με τίποτα. Δεδομένου ότι ακόμα και Squier των 300€ δεν τα χρειάζονται αυτά, το θεωρώ επιεικέστατα απαράδεκτο. Παρεμπιπτόντως, σε "καλό μάστορα", fret dressing (και όχι "leveling") και κόψιμο κοκκάλινου nut, ΔΕΝ κοστίζουν 100€ μόνο. OT: Δεν ήξερα για την κλοπή της Gibson σου... :-\ Ήταν αυτή με τους Bare Knuckles που είχα παίξει στο σπίτι σου?

Λεπτομέρεια της λεπτομέρειας, αλλά για την πληρότητα της συζήτησης: Αυτό το πέρασμα χορδών στον καβαλάρη είναι σωστό, αλλά όχι το "σωστότερο". Οι περισσότεροι παλιοί προτιμούν να δένουν το "υπόλοιπο" από κάθε χορδή κάτω από τις δύο επόμενες χορδές. Είναι δύσκολο να περιγραφεί, αλλά here goes: αφήνεις ένα υπόλοιπο στη Μι καντίνι (πίσω από το σημείο που έχει δεθεί στον καβαλάρη) και αυτό το περνάς μέσα στη θηλειά που θα κάνει η Σι και η Σολ... ομοίως για τις υπόλοιπες χορδές. Μ'αυτό τον τρόπο κλειδώνει ακόμα πιο αποτελεσματικά η κάθε χορδή. Εξαρτάται και από το υλικό κατασκευής στις "γυμνές" χορδές (πιθανώς οι παλιές από έντερο να γλυστρούσαν περισσότερο). Ελπίζω να είναι κατανοητό από την περιγραφή.

http://www.guitarnuts.com/wiring/shielding/shield3.php (και το υπόλοιπο site έχει πολλές πληροφορίες) Έχω κάνει star grounding σε δύο Strat. Και στις δύο ο θόρυβος εμφανώς μειώθηκε, κυρίως ο προερχόμενος από εξωγενείς παράγοντες (μόνιτορ, φώτα, κλπ). Ίσως μια αξιόλογη πατέντα αν δεν θέλεις να αλλάξεις τους μαγνήτες σου με noiseless.

α) Χωρίς καλό stretching των χορδών όταν τις αλλάζεις, μην περιμένεις να κρατάει κούρδισμα καμμία κιθάρα. β) Το nut χρειάζεται δουλειά στο 99% των φτηνών κιθαρών. γ) Δες και τα σελάκια της γέφυρας, γιατί μπορεί να φταίνε (και) αυτά για το ξεκούρδισμα. Σε πολλές φτηνές LP οι εγκοπές στη γέφυρα θέλουν γυάλισμα.

Ένα από τα σημεία των καιρών κι'αυτές οι κιθάρες: ποιος θα πίστευε κάποτε ότι ο Smith θα κυκλοφορούσε κιθάρες αρκετά κάτω του χιλιάρικου? Παρεμπιπτόντως οι "κανονικές" Mira και Starla έχουν αρχίσει να εξαφανίζονται από τα ευρωπαϊκά online shops, πράγμα περίεργο, γιατί στο 2011 έγιναν και κάποιες μικροαλλαγές στην παραγωγή... ή μήπως εξαιτίας αυτού του γεγονότος?

Δεν υπάρχει "Musicman AX-40". Αυτή που πόσταρες είναι από τις (made in Indonesia, νομίζω) επίσημες κόπιες, και η μάρκα είναι "Sterling By Musicman". Είναι δηλαδή η φτηνή, overseas, σειρά της εταιρείας (κάτι σαν τις Squier). Βέβαια, οπτικά και σε αρκετά ακόμα σημεία, είναι όμοια με τις Αμερικάνικες Axis. Δηλ. έχει το ίδιο προφίλ στο μπράτσο, locking κλειδιά (no-name βέβαια), πέντε βίδες στο neck plate, παρόμοιου τυλίγματος μαγνήτες, κλπ. Ανάμεσα στις δύο που έβαλες δεν υπάρχει σύγκριση σε υλικά και τελικό αποτέλεσμα. Να σημειώσω επίσης ότι ο Sterling έχει δημιουργήσει φήμη για το πόσο κυνηγάει όσους προσπαθούν να φτιάξουν κόπιες από τις κιθάρες του... δεν ξέρω κατά πόσον έχει δυνατότητα να κινηθεί νομικά εδώ, αλλά, αν έχει, πάρε την Vintage γιατί πολύ σύντομα δεν θα βγαίνει πλέον και θα γίνει... εχμμμ... συλλεκτική. Αν έχεις αμφιβολίες, ψάξε να δεις τι απέγινε η έκδοση OEM του Earvana compensated nut. ;)

Κατά πρώτον, και ξέρω ότι η γνώμη μου δεν έχει την απαιτούμενη βαρύτητα μιας και... έχω και εγώ παραγγείλει το Axe-II ;D, να σου επισημάνω ότι, ίσως , και κάποιο άλλο modeler (π.χ. 11Rack, Axe Ultra μεταχειρισμένο) να σου δώσουν ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα. Αυτό το λέω για να σε γλυτώσω ίσως από έξοδα, αλλά αντιλαμβάνομαι την έννοια της "επένδυσης" στο τελευταίο μοντέλο. Πάντως να ξέρεις ότι, αν παραγγείλεις σήμερα στο G66, λίγο δύσκολο να έχεις το Axe-II μέσα στο έτος. Αν είσαι αποφασισμένος, ίσως μια λύση θα ήταν να προμηθευτείς/δανειστείς ένα οποιοδήποτε φτηνό/οικονομικό modeler καλού επιπέδου και να αρχίσεις να μαθαίνεις τη φιλοσοφία του πράγματος μέχρι τότε. Και όταν έρθει το Axe το πουλάς/επιστρέφεις. Κατά δεύτερον, το Axe σε live περιβάλλον από τους περισσότερους χρησιμοποιείται είτε με τελικό και καμπίνα (-ες) είτε με κάποιο FRFR σύστημα μόνιτορ. Η μειοψηφία το χρησιμοποιεί κατευθείαν στο PA του χώρου και ακούει από τα μόνιτορ ή με in ear. Αλλά μπορείς να χρησιμοποιήσεις και συνδιασμό των παραπάνω. Ένα παράδειγμα: στέλνεις το dry σήμα (χωρίς delays/reverbs) σε έναν τελικό+καμπίνα για να έχεις "αίσθηση" πάνω στη σκηνή και "ολόκληρο" το σήμα (με εξομοιώσεις καμπινών, μεταξύ άλλων, πιθανώς στέρεο με άλλο ενισχυτή/καμπίνα στο κάθε κανάλι, κλπ) στο PA. Το απλό νοητικό κόλπο (και ΟΛΗ η διαφορά) είναι πως με τα μοντελομηχανήματα --> PA, ο ακροατής ακούει αυτό που θα άκουγε και στο CD, και αυτό ακούει και ο κιθαρίστας από τα μόνιτορ. Κατά συνέπεια επιβάλλεται μια μικρή αλλαγή φιλοσοφίας, στο τι περιμένουμε να ακούσουμε, καθώς επίσης και στο σχετικό στήσιμο του ήχου (EQ και % των εφφέ) ώστε να δένει το αποτέλεσμα στη μίξη της μπάντας. Πρακτικά είναι πιο εύκολο από το να μικροφωνιάσεις μια καμπίνα αλλά πρέπει να το προσεγγίσεις περισσότερο σαν "ηχολήπτης". Ελπίζω να μη μπερδεύτηκες περισσότερο με όλα αυτά.

Το βασικό πρόβλημα σε όλες αυτές τις συζητήσεις, είναι πως λίγοι έχουν χρησιμοποιήσει modeling μηχανήματα σε "πραγματικές" εντάσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι προενισχυτές, με εφφέ, πολυσχιδή routing, κλπ, αλλά, τελικά, προενισχυτές. Επομένως δεν έχουν δική τους... ένταση. Το σωστό είναι να τα κρίνει κάποιος σε συνδιασμό με τελικούς (λαμπάτους ή μη) και κιθαριστικές καμπίνες, ή συστήματα FRFR, ή ακόμα στο fx loop του ενισχυτή τους. Ακόμα και η Fractal έβγαλε τελευταία λαμπάτο τελικό σε rack. Τώρα, όσον αφορά ηχογράφηση, έχουν ξεφτυλιστεί τόσα "χρυσά αυτιά" μη μπορώντας να διακρίνουν τι είναι πραγματικός ενισχυτής και τι modeling (hardware ή software) που καλύτερα να το αφήσουμε... Και επειδή κανένας ερασιτέχνης δεν έχει, καταρχάς, γνώσεις τοποθέτησης μικροφώνων (για να μη μιλήσουμε για το κόστος αγοράς μιας ποικιλίας αυτών), θεωρώ το software "editing" στο τελικό αποτέλεσμα περίπου δεδομένο. Γιατί καλή η "αίσθηση" αλλά αν αυτό που έχει "πιάσει" το μικρόφωνο ακούγεται σκ... τότε το EQing είναι απαραίτητο. Τέλος πάντων, είναι τεράστια συζήτηση, και εξαρτάται τι θέλει να κάνει κάποιος, πως τη βρίσκει, πόσο mojo παίρνει από τα μηχανήματά του (σημαντικό) και πολλούς άλλους παράγοντες. Για τις ανάγκες του OP πάντως θεωρώ το modeling την καλύτερη επιλογή. PS: Ρε απατεώνα grorig, και το Kemper θα πάρεις βρε?? Κανένα δε θ'αφήσεις?? :P :P :P ;D ;D ;D (άσε με να λέω, θέλω demo μόλις έρθει!)

Μάλλον έχει χοντρομπλεχτεί. Αυτό που θέλεις να κάνεις δεν γίνεται έτσι απλά με ενισχυτή. Και σε καμμία περίπτωση δεν είναι "το ίδιο πράγμα" με το να παίζεις "κανονικά" με καμπίνα. Δεν θα με απασχολήσει ο Engl, γιατί τα ίδια ισχύουν για όλους τους ενισχυτές. Θα πρέπει να έχει ο ενισχυτής μια line out έξοδο, και μάλιστα όχι τις ψευτο-line out που έχουν οι περισσότεροι (και που είναι στην ουσία ένα ακόμα effects send). Λίγοι έχουν. Εναλλακτικά, παίρνεις την line έξοδο από κάποιο καλό attenuator (αν έχει). Στην ουσία έχεις το σήμα πριν πάει στην καμπίνα. Αυτό πρέπει να το στείλεις στον υπολογιστή σου, προφανώς μέσω κάποιου cab simulator, είτε hardware είτε software, γιατί αλλιώς σου εγγυώμαι ότι δεν θα σου αρέσει ΚΑΘΟΛΟΥ αυτό που θα ακούς. Άλλες εναλλακτικές επιλογές αφορούν isolation cabs αλλά και τα attenuator που είπαμε πιο πάνω, παίζοντας κανονικά με καμπίνα. Άσε λοιπόν τους πειραματισμούς με ενισχυτές, αν αυτό που περιγράφεις είναι που θέλεις να κάνεις. Για τέτοιες δουλειές (μεταξύ άλλων) φτιάχτηκαν τα modeling μηχανήματα. Ψάξε το εκεί. Για τον ήχο που θέλεις, είσαι τυχερός, γιατί εκτός από το Axe και άλλα έχουν πολύ καλή απόδοση σε τέτοια στυλ. Ναι ε? Έχει έρθει κιόλας το AxeII στην Ελλάδα? Που το άκουσες/έπαιξες αν επιτρέπεται? ::)

Διστακτικό bump... Κανείς δεν έχει δοκιμάσει τα Α7 βρε παιδιά? Καμμιά ιδέα?

Back in Black... RIP

Είναι συνθέτης και session μουσικός, και, προφανώς, αυτά είναι που επιλέγει να τον εκπροσωπούν. Τα backing tracks και οι παρουσιάσεις προϊόντων από την άλλη, είναι μια καλή πηγή εσόδων αλλά και προβολής. Εξάλλου τι video να βάλει, από τις τηλεοπτικές εκπομπές όπου έχει γράψει τη μουσική?

Εχμμμ... το ψάχνουμε λίγο πριν κάνουμε suggestions, ΟΚ? http://www.shredknowledge.com/index.php?option=com_content&view=article&id=706:alex-hutching-interview&catid=162:artist-spotlight&Itemid=312

Απερίγραπτα λεπτό είπα. Το modern C μπροστά του είναι ρόπαλο. ;D Από την άλλη είναι και φαρδύ το μπράτσο της Hag. Σ'αυτό που γράφεις παραπάνω, πίστεψέ με, κάνεις λάθος. Έχω δει παιδάκια 10 χρονών να παίζουν με 1" μπράτσο μια χαρά. Πόσο πιο μικρό είναι το χέρι σου από το δικό τους? Η μόνη εξαίρεση στον κανόνα που λέει "το χονδρό μπράτσο κάνει για όλα" ® είναι όταν υπάρχουν συγκεκριμένες παικτικές και όχι ανατομικές ανάγκες. Για παράδειγμα, κάποιος που παίζει thumb over, μπορεί να βολεύεται με ένα στενό και λεπτό μπράτσο (μιας και δεν στηρίζει το χέρι στο πίσω μέρος). Ένας που παίζει neoclassical μπορεί να αρέσκεται σε ένα λεπτό και συνήθως προφίλ D μπράτσο, γιατί βολεύει όταν ο αντίχειρας είναι στο κέντρο της παλάμης και τα δάκτυλα κάθετα στην ταστιέρα (αλλά άντε κάνε bend έτσι).

Είχα την απλή Viking (ουσιαστική διαφορά ηχητικά και παικτικά, μηδέν). Αν μπορείς να συνηθίσεις το απερίγραπτα λεπτό μπράτσο, τότε θα έχεις μια απίστευτη κιθάρα, σε εξαιρετική τιμή. Δεν είναι ακριβώς 335 (καθότι μικρότερο σώμα) αλλά μπορείς να παίξεις από jazz μέχρι hard rock άνετα. Πρέπει να είναι η μόνη κάτω του χιλιάρικου κιθάρα που ήρθε στα χέρια μου και δεν χρειαζόταν απολύτως τίποτα για να παίξει τέλεια, ούτε καν σετάπ! Αν την έβγαζαν με ένα αξιοπρεπώς παχύ μπράτσο, θα σκεφτόμουν και σήμερα να πάρω μια Viking και μάλιστα θα επέλεγα αυτή με το Tremar. Αλλά δυστυχώς πάντοτε οι Hagstrom είχαν τέτοια μπράτσα, εννοώ και οι "original" παλιές. Έχω παίξει με δύο τέτοιες και τολμώ να πω ότι οι σημερινές τις φτάνουν άνετα σε ποιότητα κατασκευής και γενικότερη αξία ως όργανα. Προχώρα άφοβα. ;)

Πόσα χρήματα διαθέτεις?

Καταρχάς μεγειά! :D Καταδεύτερον, επειδή διάβασα σε προηγούμενο post σου ότι έτριψες μεμονωμένα τάστα, δυστυχώς δεν γίνεται έτσι. Δεν υπάρχει περίπτωση να τα φέρεις στο ίδιο ύψος με τα γειτονικά τους. Εγώ θα έλεγα να περιμένεις 1-2 εβδομάδες, να... "συνηθίσει" η κιθάρα στην θερμοκρασία και την υγρασία του χώρου σου και μετά να την πας για ένα πλήρες fret job σε έναν καλό μάστορα. Αυτός θα σου πει και αν χρειάζεται αλλαγή ή απλά "βελτίωση" το nut. Η αναμονή χρειάζεται (για νέες κιθάρες) γιατί είναι συχνό φαινόμενο κάποιο τάστο να αρχίσει να σηκώνεται μετά από λίγο καιρό (συνθήκες περιβάλλοντος, τάαη χορδών). Καλόπαιχτη και πάλι!

Έχει δοκιμάσει κάποιος αυτά τα monitor? http://www.thomann.de/gr/adam_a7_thomann_special_edition.htm Πιθανολογώ ότι πρόκειται για τα παλιά Α7 με gloss φινίρισμα (?) μιας και η Adam βγάζει τώρα τα Α7Χ. Ο χώρος για τον οποίο προορίζονται είναι μικρός (περίπου 12τμ). Το μέγεθος του woofer επομένως, πιστεύω ότι είναι μια χαρά. Σε ό,τι αφορά την ποιότητα θα ήθελα γνώμες σε αυτή την κατηγορία τιμής, αλλά, το βασικότερο αν κάποιος τα έχει ακούσει, σε τι περιβάλλον και αν υπάρχει η δυνατότητα να τα ακούσω κάπου. Ευχαριστώ!

Η διαφορά στο spacing είναι αισθητή kateme. Ειδικά στη γέφυρα αλλά και στο nut σε κάποιες περιπτώσεις παικτών. Για το αν αξίζει τον κόπο και το κόστος, νομίζω ότι αξίζει με την προϋπόθεση ότι θα αντιμετωπιστεί σαν ευκαιρία να μπει και ένα σοβαρό tremolo, σε αντικατάσταση του τσίπικου της Squier.

Δεν υπάρχει φόβος να βγουν οι χορδές έξω, μιας και η Squier διαθέτει "συμβατό" heel. Ούτε το nut θέλει πείραγμα. Το κόστος δεν μπορώ να το προσδιορίσω, εξαρτάται από το μάστορα. Πρόκειται για "κρίσιμη" εργασία πάντως, για να μην υπάρχουν προβλήματα ευθυγράμμισης μετά. Απέφυγε οποιονδήποτε "μάστορα" σου πει ότι θα κλείσει τις υπάρχουσες τρύπες με... οδοντογλυφίδες, εποξική, στόκο και άλλες τέτοιες πίπες. Κάθε τεχνικός που σέβεται τον πελάτη του, θα βάλει μικρές καβίλιες από κάποιο σκληρό ξύλο (δεσποτάκι, μαόνι, κλπ), θα ξαναμετρήσει προσεκτικά και θα ανοίξει πάλι τις τρύπες. Για τους μαγνήτες, η θέση τους είναι δεδομένη. Αν μη τι άλλο, στον bridge οι χορδές θα περνάνε λίγο πιο κοντά στο κέντρο των polepieces. Σημειωτέον βέβαια ότι οι περισσότεροι μαγνήτες για Strat, ούτως ή άλλως, δεν είναι και οι τρεις ευθυγραμμισμένοι με τις χορδές. Να τονίσω ότι, εναλλακτικά, θα μπορούσες να περάσεις ένα δίβιδο tremolo με μεγαλύτερο/vintage spacing. Μ'αυτό τον τρόπο, και η δουλειά θα γίνει πιο εύκολη (δεν χρειάζεται να κλείσουν τρύπες) και θα έχεις ένα tremolo που λειτουργεί πιο αποτελεσματικά. Εννοώ πάντα κάποιο σαν αυτά που φοράνε οι Classic Player Strat, με vintage σελάκια, μιας και καταλαβαίνω ότι εκεί είναι ο προσανατολισμός σου.

Ναι, γίνεται. Αλλά θα πρέπει να κλείσεις και να ανοίξεις πάλι τις τρύπες για τις βίδες του tremolo (αυτονόητο, υποθέτω). Καλό είναι, αν δεν ξέρεις, να το κάνει κάποιος γνώστης, γιατί θα πρέπει -ιδανικά- οι τρύπες να κλείσουν με κάποιο σκληρό ξύλο, σε συνδιασμό με epoxy, κλπ ώστε να μη δημιουργηθούν προβλήματα σταθερότητας με τις νέες τρύπες που θα ανοιχτούν.