Master volume ηχογραφήσεων

[digisilence]

Μιλάω για πιστότητα εγγραφής και αναπαραγωγής αποκλειστικά. Η πιστότητα/ευκρίνεια/μουσικότητα με την οποία καταγράφει ένα studer ή ένα otari δεν έχει ξεπεραστεί από κανένα DAW από κανέναν επεξεργαστή

Καπου κανεις ενα τεραστιο λαθος. Το αναποδο συμβαινει.

Επ ουδενι το οποιο studer δεν μπορει να καταγραψει πιστα σε σχεση με ενα συγχρονο φθηνο εξοπλισμο.

Το εμποδιζει το μεσο καταγραφης και τα μηχανικα του μερη.

 

[Superfunk]

Αν λοιπόν έχεις σοβαρό hardware Α to D και D to A η πιστότητα του DAW είναι μη συγκρίσιμη, σε θόρυβο, δυναμική περιοχή και bandwidth απο της μπομπίνας

Ακριβώς.

Night and day που λένε και στο χωριό μου.

 

[Πνοή και Νύξη]

τα τελευταία 45 εννοείς...???

εντάξει δεν βελτιώθηκε τίποτα όλα ακούγονται ίδια όπως το 1976....

ηρωνέβεσαι?

 

[Πνοή και Νύξη]

Έχω μείνει πίσω στα του ήχου, το ξαναείπα, έχω να ασχοληθώ/διαβάσω/μελετήσω 15 χρόνια. Είχα και έχω την αίσθηση (όχι του κεφαλιού μου, μέσα από απόψεις τεχνικών και παραγωγών που παρακολουθώ) ότι το εύρος της ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑΣ και της ΠΙΣΤΟΤΗΤΑΣ του ήχου στην μπομπίνα ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΕΠΕΡΑΣΤΕΙ. Διορθώστε με αν κάνω λάθος. Και δείξτε μου και το δρόμο. (ένα link κάτι ένα άρθρο να διαβάσω από καναν σοβαρό μηχανικό ήχου).
 

Όσον αφορά το ΣΟΒΑΡΟ μέρος λοιπόν ενός συστήματος, δηλ. το hardware δεν έχει αλλάξει κάτι, τουλάχιστον όχι δραματικά. Μέχρι εδώ καλά; Δεν ξέρω, είπα και πριν και το λέω συνεχώς, μπορεί να κάνω λάθος.

Αυτό που αλλάζει είναι η σχέση των ΣΟΒΑΡΩΝ ΜΕΡΩΝ ενός συστήματος με το ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ μέρος, δηλ. την αποθήκευση του υλικού real time. Eκεί έχουν προχωρήσει τα πράγματα τεχνολογικά, με σκοπό ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΝ σε ΠΟΙΟΤΗΤΑ το αναλογικό αντίστοιχο, δηλ. την μπομπίνα. Εδώ είναι το λάθος μου; Έχουν φτάσει; Είναι καλύτερα; Αν ναι, γιατί οι κορυφαίοι παραγωγοί και μηχανικοί ήχου, επιμένουν να χρησιμοποιούν, έστω και τμηματικά, μπομπινόφωνα και δεν τα πετάνε να πάνε στο διάολο; Από άποψη και μόνο; Επειδή είναι "κολλημένοι"; Επειδή είναι "χαζοί" κι εμείς ξέρουμε καλύτερα τη δουλειά που κάποιοι κάνουν 30-40 χρόνια; Δεν ξέρω. Ρωτάω.


Εν πάσει περιπτώσει η κουβέντα μας αφορούσε το πόσο σκ@#τά ακούγονται πλέον πολλές-πάμπολλες-όχι όλες, παραγωγές λόγω έλλειψης δυναμικού εύρους, λόγω "πατήματος" σε όλη αυτή τη σειρά από μετατροπείς, στο δρόμο ενός μουσικού έργου από την πηγή στο αυτί του ακροατή. Δηλ. δε λέω, καλή και η ευκολία και το super-βολικό του software, καλή και η εξέλιξη της τεχνολογίας, αλλά στο τέλος δεν ακούγεται τίποτα καλύτερα από ότι το 1988 ή το 1998. Όποιος θεωρεί ότι ακούγεται, ας μου φέρει παράδειγμα. Γιατί εγώ αυτό είχα κατά νου, σε σχέση με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Αντιθέτως, πάμπολλα-περισσότερα του επιτρεπτού ακούγονται χάλια, ακριβώς λόγω αυτής της εξέλιξης. Ή για να είμαι δίκαιος, παρ' όλη την εξέλιξη και όχι εξαιτίας.

Το άρθρο του S-O-S δεν το διάβασα, αλλά γι' αυτό δεν μιλάει πάνω κάτω; Ξεκινώντας με την παραδοχή ότι όντως υπήρξε κακή πρακτική ως προς το loudness;

Κάθε υπόδειξη ευπρόσδεκτη. 

 

 

[manosx]

Όποιος θεωρεί ότι ακούγεται, ας μου φέρει παράδειγμα.

  Καντάτα 105 Ιωάννη Σεβαστιανού Μπαχ. "Κύριε, μην εισέλθεις εις κρίσην μετά του δούλου σου."

 Αριστούργημα πέραν πάσης περιγραφής.

 Εδώ η εκτέλεση του 76 του τεράστιου και αξεπέραστου Karl Richter. Η τυραννία του αναλογικού μας στερεί τον ήχο που του αρμόζει







 Τι να λέμε τώρα, γάμησέ τα.

 Βέβαια είναι τεράστιο το θέμα, μιλάμε άλλωστε για άλλες εκτελέσεις, youtube αναπαραγωγή κλπ κλπ αλλά όπως και να έχει, η διαφορά είναι χαοτική, και σε συστήματα καλά, σε CD κλπ που τα βάζω και μερακλώνω ? τέτοια διαφορά έχουν.

 Τώρα αν θέλει κάποιος μπομπινίλα για να παίζει τις ροκ καφρίλες του δικαίωμά του, αλλά από άποψη πιστότητας είναι μέρα με νύχτα, φως με σκότος, over and out.

 

[sultan of string]

Έχω μείνει πίσω στα του ήχου, το ξαναείπα, έχω να ασχοληθώ/διαβάσω/μελετήσω 15 χρόνια. Είχα και έχω την αίσθηση (όχι του κεφαλιού μου, μέσα από απόψεις τεχνικών και παραγωγών που παρακολουθώ) ότι το εύρος της ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑΣ και της ΠΙΣΤΟΤΗΤΑΣ του ήχου στην μπομπίνα ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΕΠΕΡΑΣΤΕΙ. Διορθώστε με αν κάνω λάθος. Και δείξτε μου και το δρόμο. (ένα link κάτι ένα άρθρο να διαβάσω από καναν σοβαρό μηχανικό ήχου).
 

Όσον αφορά το ΣΟΒΑΡΟ μέρος λοιπόν ενός συστήματος, δηλ. το hardware δεν έχει αλλάξει κάτι, τουλάχιστον όχι δραματικά. Μέχρι εδώ καλά; Δεν ξέρω, είπα και πριν και το λέω συνεχώς, μπορεί να κάνω λάθος.

Αυτό που αλλάζει είναι η σχέση των ΣΟΒΑΡΩΝ ΜΕΡΩΝ ενός συστήματος με το ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ μέρος, δηλ. την αποθήκευση του υλικού real time. Eκεί έχουν προχωρήσει τα πράγματα τεχνολογικά, με σκοπό ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΝ σε ΠΟΙΟΤΗΤΑ το αναλογικό αντίστοιχο, δηλ. την μπομπίνα. Εδώ είναι το λάθος μου; Έχουν φτάσει; Είναι καλύτερα; Αν ναι, γιατί οι κορυφαίοι παραγωγοί και μηχανικοί ήχου, επιμένουν να χρησιμοποιούν, έστω και τμηματικά, μπομπινόφωνα και δεν τα πετάνε να πάνε στο διάολο; Από άποψη και μόνο; Επειδή είναι "κολλημένοι"; Επειδή είναι "χαζοί" κι εμείς ξέρουμε καλύτερα τη δουλειά που κάποιοι κάνουν 30-40 χρόνια; Δεν ξέρω. Ρωτάω.


Εν πάσει περιπτώσει η κουβέντα μας αφορούσε το πόσο σκ@#τά ακούγονται πλέον πολλές-πάμπολλες-όχι όλες, παραγωγές λόγω έλλειψης δυναμικού εύρους, λόγω "πατήματος" σε όλη αυτή τη σειρά από μετατροπείς, στο δρόμο ενός μουσικού έργου από την πηγή στο αυτί του ακροατή. Δηλ. δε λέω, καλή και η ευκολία και το super-βολικό του software, καλή και η εξέλιξη της τεχνολογίας, αλλά στο τέλος δεν ακούγεται τίποτα καλύτερα από ότι το 1988 ή το 1998. Όποιος θεωρεί ότι ακούγεται, ας μου φέρει παράδειγμα. Γιατί εγώ αυτό είχα κατά νου, σε σχέση με την εξέλιξη της τεχνολογίας. Αντιθέτως, πάμπολλα-περισσότερα του επιτρεπτού ακούγονται χάλια, ακριβώς λόγω αυτής της εξέλιξης. Ή για να είμαι δίκαιος, παρ' όλη την εξέλιξη και όχι εξαιτίας.

Το άρθρο του S-O-S δεν το διάβασα, αλλά γι' αυτό δεν μιλάει πάνω κάτω; Ξεκινώντας με την παραδοχή ότι όντως υπήρξε κακή πρακτική ως προς το loudness;

Κάθε υπόδειξη ευπρόσδεκτη. 

 

η μπομπίνα έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Την δυνατότητα να γράφεις στα κόκκινα και να ακούγεται καλά. Κανένα άλλο μέσο δεν το έχει αυτό. 

Φυσικά η παραπάνω φράση θα ανοίξει ασκούς του Αιόλου.

Υπάρχουν τεκμηριωμένες απόψεις που μπορώ να ψάξω και να ανεβάσω, αλλά δεν έχει νόημα αφ ενός διότι ο χώρος στον οποίο γράφουμε και φιλοξενούμαστε "εχει παγιωμένη" αντίληψη υπέρ του ψηφιακού ήχου (και φυσικά αυτό το γράφω προκαταβολικά διότι δεν έχω καμμία όρεξη να ξεκινήσουν ατέρμονες συζητήσεις για τα πλεονεκτήματα του DDD), αφ ετέρου το εξαιρετικό αυτό πλεονέκτημα της μαγνητικής ταινίας πάει περίπατο μαζί με το αυξημένο κόστος κατοχής (και μάλλον περισσότερο) συντήρησης για να έχουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε.

Αν και εγώ είμαι θιασώτης της ψηφιακής ηχογράφησης πιστεύω ότι ήταν μια εποχή που πέρασε και δεν θα ξαναέρθει.

(κάποια στιγμή που θα είμαστε μαζί Φάνη πίνοντας καφέ τα συζητήσουμε)

 

[manosx]

Γράφεις στα κόκκινα= η πιστότητα πάει περίπατο. Αν σου αρέσει αυτός ο ήχος με γειά σου και χαρά σου, η πιστότητα πάει όμως περίπατο, τι περίπατο δηλαδή, εξερεύνηση στην Αλάσκα πάει να κάνει ?

 

[sultan of string]

Γράφεις στα κόκκινα= η πιστότητα πάει περίπατο. Αν σου αρέσει αυτός ο ήχος με γειά σου και χαρά σου, η πιστότητα πάει όμως περίπατο, τι περίπατο δηλαδή, εξερεύνηση στην Αλάσκα πάει να κάνει ?

κι όμως αυτό είναι το χαρακτηριστικό.

 

[manosx]

κι όμως αυτό είναι το χαρακτηριστικό.

 Το οποίο είναι άχρηστο στην συντριπτικά μεγαλύτερη πλειοψηφία των ειδών της μουσικής.

 

[sultan of string]

 Το οποίο είναι άχρηστο στην συντριπτικά μεγαλύτερη πλειοψηφία των ειδών της μουσικής.

είπα ότι δεν θέλω να μπούμε στην συζήτηση αυτή.

 

[Πνοή και Νύξη]

Φυσικά η παραπάνω φράση θα ανοίξει ασκούς του Αιόλου.

Νομίζω δεν τίθεται θέμα τι είναι καλύτερο ή όχι. Μάλλον δεν το εξήγησα σωστά ή είμαστε έτοιμοι να αρπαχτούμε από μια λάθος ερμηνεία. Τέθηκε στην κουβέντα ότι η τεχνολογία στην παραγωγή μουσικής έχει εξελιχθεί, ενώ εγώ αμφέβαλλα ως προς αυτό σε σχέση με το τελικό αποτέλεσμα. Αυτό δηλ. που φτάνει στα αυτιά του ακροατή. Και λέω ότι δεν έχει κάνει και φοβερά άλματα. Στα μεγαλύτερα studios ανά τον κόσμο επικρατεί βιντατζίλα, όχι από άποψη, αλλά επειδή είναι τα industry standards. Eίναι δυνατόν, να είναι industry standard ένα DAW ή ένα plug-in? Πάρε φόρτωσε ένα project του cakewalk του 2000 ή του 2005 ή του 2010 στον υπολογιστή σου. Τι θα φορτώσει νομίζεις το PC? 
 

Επειδή έχει εγκαταλειφθεί (που δεν έχει φυσικά) το multitrack analog recording, σημαίνει ότι είναι χειρότερο του DAW? Aπό όλες τις απόψεις. Το μόνο χειρότερο είναι η απίστευτη δυσκολία στο στήσιμο και τη συντήρησή του. Και φυσικά το κόστος ,το οποίο βέβαια αφορά τις δουλειές φασόν κοψε-ράψε κόπι-πάστε που κυριαρχεί πλέον στη μουσική βιομηχανία και όχι ΣΟΒΑΡΑ sessions με μουσικούς που ξέρουν τι-πως-πότε να παίξουν- πολλές φορές ταυτόχρονα με άλλους μουσικούς, χωρίς την ευκολία του edit. Τhere you go. Ευτυχώς δηλ. γιατί (το DAW ντε) έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς μουσικούς να εκφραστούν και να καταγράψουν αυτή τη δημιουργικότητά τους χωρίς να χρειαστεί να είναι rock stars για να το καταφέρουν. Και έδωσε και την ευκαιρία σε "μουσικούς" να ωραιοποιήσουν τη μετριότητά τους επίσης. Πάντα υπάρχουν τα "ναι μεν αλλά".

Σε επίπεδο νοικοκυριού τι άλματα βέπουμε στην τεχνολογία που αφορά την ακρόαση μουσικής (τη μηχανική διαδικασία-όχι τον εικονικό φορέα); Τα μπλουτουθ ηχειάκια; Καλύτερο streaming; Ναι φυσικά. Αλλά τι σχέση έχει αυτό με την ακρόαση μουσικής; Εδώ μιλάμε για κατανάλωση. Αυτοί που είναι να ακούσουν σοβαρα μουσική θα το κάνουν άριστα και με εξοπλισμό του 1995 και με του 2015. 

Τώρα αν θέλει κάποιος μπομπινίλα για να παίζει τις ροκ καφρίλες του δικαίωμά του, αλλά από άποψη πιστότητας είναι μέρα με νύχτα, φως με σκότος, over and out

Ευχαριστώ για τον κόπο σου να βάλεις παράδειγμα, εξαιρετικό. Βέβαια όπως ειπες, άλλος εξοπλισμός, αλλη ακουστική, άλλη ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ηχογράφησης.

Αν όμως θεωρείς ότι οι ροκ καφρίλες δεν συγκαταλέγονται στα είδη που μπορεί κάποιος να απολαύσει τη χρήση state-of-the-art εξοπλισμού από την παραγωγή στην κατανάλωση, μάλλον κάπου υπερβάλλεις.

 

[sultan of string]

όσο για τις ροκ καφρίλες ας σημειωθεί ότι επί τουλάχιστον 70 χρόνια ένα τεράστιο κομμάτι της μουσικής βιομηχανίας ασχολείται με την παραμόρφωση και πως θα την πετύχει σε όλες τις μορφές της στην τότε και σύγχρονη μορφή της μουσικής παραγωγής.

 

[manosx]

Αν όμως θεωρείς ότι οι ροκ καφρίλες δεν συγκαταλέγονται στα είδη που μπορεί κάποιος να απολαύσει τη χρήση state-of-the-art εξοπλισμού από την παραγωγή στην κατανάλωση, μάλλον κάπου υπερβάλλεις.

 Όπως σε κάθε τι, έτσι και στην ηχογράφηση η κλασσική είναι το τοπ. Περίπου 1 δισεκατομμύριο φορές δυσκολότερο ? είναι να ηχογραφήσεις μια συμφωνική από ένα ροκ γκρουπ. Και οι ειδικοί στην πιστότητα λοιπόν, εδώ και 40 σχεδόν χρόνια την ετυμηγορία την έβγαλαν: Το ψηφιακό είναι προτιμότερο.

 Τώρα, αν θέλει κάποιος μπομπινίλα,, σε καμία περίπτωση δεν τη θέλει για την πιστότητα αλλά για τον χαρακτήρα της. Εκεί λοιπόν δεν μπορεί κανείς να σου πει τίποτα. Βέβαια ΙΜΗΟ μπορείς να πάρεις ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ μεγάλο μέρος του χαρακτήρα αυτού μέσα στο DAW αν ξέρεις τι κάνεις, αλλά όπως και να έχει είναι αισθητική επιλογή, και η αισθητική είναι υποκειμενική.

 Αλλά please, μη μιλάμε για "ανώτερη πιστότητα της μπομπίνας", γιατί βάζει τα γέλια ο von Karajan και πεθαμένος, και ανατριχιάζουν οι περαστικοί στο Σάλσμπουργκ ?

 

[sultan of string]

ε βέβαια...οι περαστικοί στο Σάλτσμπουργκ....μιλάμε για την πεμπτουσία της ηχοληπτικής τεχνογνωσίας....

 

[manosx]

ε βέβαια...οι περαστικοί στο Σάλτσμπουργκ....μιλάμε για την πεμπτουσία της ηχοληπτικής τεχνογνωσίας....

 Τι σχέση έχουν οι περαστικοί από τον τάφο του με την ηχοληψία; Και τελικά εσύ θέλεις να συζητήσεις ή όχι;

 

[sultan of string]

 Τι σχέση έχουν οι περαστικοί από τον τάφο του με την ηχοληψία; Και τελικά εσύ θέλεις να συζητήσεις ή όχι;

έλα μου ντε...

εσύ το είπες, άρα κάτι ξέρεις ότι ξέρουν....

δεν θέλω να συζητήσω.

Μπορούμε να το σταματήσουμε?

 

[manosx]

Μην ξαναγράψεις εδώ και μην ξαναδιαβάσεις το θέμα. Problem solved.

 

[sultan of string]

Μην ξαναγράψεις εδώ και μην ξαναδιαβάσεις το θέμα. Problem solved.

το θέμα είναι το loudness war και έχει ξεφύγει ήδη.

 

[manosx]

το θέμα είναι το loudness war και έχει ξεφύγει ήδη.

 Σε αυτό έχεις απόλυτο δίκιο.

 Κάτσε να βοηθήσω να επανέρθουμε στο θέμα:

 Τι έγινε παιδιά, βγήκαν καινούργια Mac Pro; ?

 

[Superfunk]

μπομπίνα έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Την δυνατότητα να γράφεις στα κόκκινα και να ακούγεται καλά. Κανένα άλλο μέσο δεν το έχει αυτό.

Crazy priest has named you ?

Back to reality τώρα:

Ο μοναδικός λόγος που πλέον κάποιοι χρησιμοποιούν μπομπίνες είναι για να πετύχουν το κομπρεσσαρισμα και την παραμόρφωση που κάνει κυρίως στα ντραμς , βέβαια και ΠΑΛΙ αφού γίνει αυτό τα tracks φορτώνονται σε daw για την τελική μίξη στο 99% των περιπτώσεων.

Τζάμπα κόπος καΤεμε μια και αυτό το ηχόχρωμα το επιτυγχάνεις με χίλιους δύο άλλους τρόπους αν θες..

Μη θεοποιείτε λοιπόν έναν απλό αναλογικό ... καταγραφέα.... ? είναι πλέον ξεπεραΖμενος ακόμα και σαν εφέ...

Όμορφα πάντως είναι για...ντεκόρ. στα Hansa που επισκέπτομαι συχνά πυκνά έχουν καμμία δεκαριά στον τοίχο για... σουβενίρ ?