Δε διάβασα όλες τις σελίδες, και συγγνώμη αν εχει ξαναειπωθει η άποψή μου.
Οι θέσεις υπέρ ή κατά της παραμονής στην Ελλάδα που διάβασα, αφορούν μόνο την Αθήνα (και κατ'επέκταση λίγες μεγάλες πόλεις ίσως...Θεσ/νικη, Πατρα κτλ).
Στις μικρότερες πόλεις, τις κωμοπόλεις ή τα χωριά, τα πράγματα δεν είναι (ακόμα?) τόσο απελπιστικά ώστε να δικαιολογούν ακραίες αρνητικές (αλλά ούτε και θετικές) θέσεις.
Για παράδειγμα, σε κανένα χωριό δεν εχω συναντήσει αστεγο.
Εχω συναντήσει άνεργο 50ρη, χωρις καμια πλάτη απο οικογένεια, που συντηρείται όμως από τους γείτονες για την τροφή, το ρεύμα κτλ, και εξυπηρετείται απο τους τοπικούς γιατρούς χωρις επιβάρυνση.
Αντιστοιχη περίπτωση, απολυμένου (οικογενειάρχη αυτή τη φορα), που συντηρείται πλέον με αρκετες εποχιακές αγροτικές δουλειές φίλων κτλ, και τα βγαζει περα αξιοπρεπως.
Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις, στον τόπο καταγωγης μου, που επισκέπτομαι αρκετες φορες το μήνα, αλλα ας μη το κουράσω άλλο.
Όλα τα παραπανω με οδήγησαν να ψηφίσω το "εντος και δεν θελω να φύγω". Γιατί η αλληλεγγύη που υπάρχει στις μικρές κοινότητες, μου προσφέρει μια ασφάλεια και μια ηρεμία, που παρατηρώ ότι λείπει από πολλους φίλους και γνωστούς στις μεγάλες πόλεις (και είναι λογικό).
Προσωπικό παραδειγμα. Παρότι άνεργος και ανασφάλιστος, ξέρω ότι σε κάποια στιγμή σοβαρής αναγκης, υπάρχει απο πίσω μου ενα σόι 100 ατόμων, και μια κοινότητα μερικών χιλιάδων, που θα με στηρίξει, άσχετα αν στις συναντήσεις βριζόμαστε, ή στο δρομο δε θελουμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλο
Ακομα λοιπόν και να είχα τη δυνατότητα και τις προοπτικές να φυγω εξω, δε θα το προτιμούσα από την ασφάλεια που μου δίνει η έννοια της κοινότητας (με την ανθρώπινη έννοια).
Αφήνω έξω τα πολλά αρνητικά της επαρχίας, καθ'υπόδειξη του αφεντικού ;D
ΥΓ: Στις μικρές πολεις, δεν υπάρχει επίσης το "ετρεχα όλη μέρα σε υπηρεσιες και γραφεία για να μαζεψω χαρτιά". Νταξει, μπορει να τυχει, αλλά δε σε τρελαίνει όπως σε μια μεγάλη πόλη που χρειάζεσαι μια ωρα για να πας απο το ενα στο άλλο και να βρεις να παρκαρεις, και να βρίζεσαι και και και...
