Και για να πω και την προσωπική μου άποψη, είχα και έχω κιθάρες "σερβάντες" που λέει κι ο ΣΦ, τις οποίες προσέχω σαν τα μάτια μου. Σίγουρα πάντως όχι όσο ο LK.
Την σχεδόν ιδιοκατασκευή την Στραβοκάστερ που χρησιμοποιώ όλο και περισσότερο, την ακουμπάω όπου να'ναι και δεν με πειράζει αν φάει καμμιά στραβή. Οχι όμως και επίτηδες.
Σε γενικές γραμμές πάντως θεωρώ πως οι κιθάρες είναι για να παίζονται. Κι αυτό έχει την φυσική φθορά του.
Παλαιότερα το '80, είχα μια μαύρη
Gibson Les Paul Custom που δούλευα πολύ σε ξενύχτια.
Είχε αυτοκόλλητο λιοντάρι πίσω απο την γέφυρα, κανα δυο χτυπήματα γερά και κανονικό facelift. Απο κρεμ pick-up rings, αφαιρεμένο pickguard, αφαιρεμένα καπάκια μαγνητών... τα πάντα. Αυτην είχα, αυτήν παίδευα. Και ήταν εξαιρετική κιθάρα κι εργαλείο. Αναρωτιέμαι ποιός την έχει σήμερα. (γαμώτ...)
Πολύ αργότερα μου παρουσιάστηκε η ευκαιρία να πάρω μια ολοκαίνουργια Tele relic με το όνομα ενος πανκ κιθαρίστα που δεν θυμάμαι και που είχε θαυμάσιο ήχο. Η γεφυρα ήταν σκουριασμένη και τα κλειδιά επίσης ενω η τΟστιέρα είχε υπολείματα γλύτσας. Ημαρτον! Ε... δεν την πήρα κι ας ήταν κιθαρούκλα.