LK είπε:
Συνήθεια των φαντάρων ήταν, με το που έπαιρναν τα ρούχα τους, να τα σκίζουν και να τα βρωμίζουν για να φαίνονται ….παλιοί.
Ήμουν σειρά απόλυσης, δηλαδή τι σειρά απόλυσης, σε 2 μέρες απολυόμουν......
Τελευταία υπηρεσία μου ήταν να μεταβώ σε μια μονάδα (ήμουν αποσπασμένος αλλού) και να κάνω μια δουλειά.
Οι ψαράδες εκεί…..λόγο γυαλίσματος και αφθαρσίας της στολής μου…..με πέρασαν και νεοσύλλεκτο ……και προσπάθησαν ….να με ψαρώσουν. ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D
Δεν φαντάζεσαι τι μνήμες ξυπνάς.
Αυλώνα, "μαύρος", έχω γυρίσει απ' την μονάδα στην Μυτιλήνη, και μετράω δύο μήνες να απολυθώ (ήταν Ιούλιος και έπαιρνα την "ροζαλία" Σεπτέμβρη).
Ήμουν στην στρατολογία, "υπεύθυνος" (δεξί χέρι του υπολοχαγού της στρατολογίας) ειδικά για κατατάξεις (απίστευτα τριήμερα) και απολύσεις.
Όταν κάποιος απολυόταν, μας άφηνε το λουκάνικο με όλα τα ρούχα μέσα, και όταν ήταν Ι-5, τα ρούχα ήταν απείραχτα.
Τα τσιμπούσαμε κι εμείς για να μην πλένουμε συχνά τα δικά μας.
Απόγευμα Ιουλίου, κάθομαι στα σκαλιά των εστιατορίων και κοιτάζω το ήλιο να δύει αργά, μασουλώντας ένα ροδάκινο.
Ξαφνικά ακούω δίπλα μου μια φωνή.
"Και τι σειρά είσαι φιλαράκι?"
Γυρνάω και βλέπω έναν πιτσιρικά με λερωμένα και τριμμένα ρούχα παραλλαγής να με κοιτάει μάλλον προκλητικά.
"Πολύ παλιός" του λέω χαλαρά συνεχίζοντας να κοιτάω τον ουρανό.
"Έλα ρε, σοβαρά? Δηλαδή? Είσαι δύο μήνες εδώ? Με καινούργια ρούχα?" μου λέει και αρχίζει να γελάει κοροϊδευτικά έτοιμος να αρχίσει τις "διαταγές".
Χαμογελώντας αχνά και αδιάφορα, του είπα "Θα σου πω μόνο ότι αυτό που με βλέπεις να κάνω τώρα, το έχω κάνει εκατοντάδες φορές".
Και έχοντας τελειώσει το ροδάκινο πέταξα το κουκούτσι με δύναμη πίσω μου κοιτάζοντας ακόμα τον ήλιο.
Το κουκούτσι, κατά διαολική σύμπτωση, πήγε κι έπεσε μέσα σ' ένα βαρέλι για σκουπίδια, καμιά δεκαπενταριά μέτρα μακριά.
Γύρισα και τον κοίταξα.
Είχε "ασπρίσει".
"Συγγνώμη ρε φιλαράκι, σε πέρασα για νέο" μου είπε και .... την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια.
Συγγνώμη που σας κούρασα παιδιά, αλλά καμιά φορά οι ρουφιάνες οι θύμησες ...