Johnny.T είπε:
Παντως γουσταρετε ρε κουφαλες μια φορα το μηνα να ριχτετε ενα θρεντ σαραντα σελιδες για τα ξυλα.Και τα ιδια και τα ιδια με αλλη διατυπωση .αχχααχχαχαχαχααχα.Δουλεια δεν ειχε ο διαολος πηδουσε τα παιδια του.Δεν το λεω για κακο.Συνεχιστε να κοβετε τα δεντρα.Γουσταρω.
Ναι , μόνο που θα δεις ότι τα thread που ανοίγονται με θέμα τα κσύλα έχουν συνήθως κεντρική ιδέα ότι "τα ξύλα δεν παίζουν ρόλο στον ήχο" και ποτέ το αντίθετο.
Άσχετο - σχετικό: πρόσφατα αγόρασα (στο εξωτερικό) την πιο βαριά κιθάρα που έχω πιάσει ποτέ όσα χρόνια παίζω. Μαόνι, ηλεκτρική από το Βιετνάμ (!) με σετ νεκ, και δυο P90 που παίζουν ονειρικά - εννοώ με "χαρακτήρα".
Έψαχνα μια φτηνή κιθάρα με p90 και εκεί που αμφιταλαντευόμουν ανάμεσα σε κάτι AXL και κάτι KRAMER απομίμηση
Gibson Junior, έπεσα πάνω σε αυτό το άσχημο κιθαρόνι, που το έδινε ένας πιτσιρικάς χαβυμεταλλάς - πήγα σπίτι του και την πήρα. Την έδινε 125 ευρώ.
Μάγκες, την ακούμπησα και έπαιξα 20 δεύτερα στον ενισχυτή, λέω "εντάξει είναι , αλλά είναι και λίγο βαριά ε;" Ναι , γι΄αυτό τη δίνω, μου λέι ο πιτσιρίκας, δικιά σου αν θες για 100 ευρώ (με θήκη). Φοβήθηκε μην δεν την πάρω...
Είναι ασιατικό μαόνι, και επειδή αδυνατώ να πιστέψω ότι οι Βιετναμέζοι φτιάχνουν τόσο κορυφαίους μαγνήτες, δεν ξέρω που να το αποδώσω, αλλά το sustain της είναι απλώς απίστευτο και βάζει κάτω και τους Dimarzio και PRS humbuckers που έχω σε άλλο μαόνι...
Θα περιέγραφα τον ήχο της σαν τις κιθάρες στα πρώτα άλμπουμς των Scorpions (no one like you κιέτσ') , έχουν bite (λόγω P90-ίλας), και το sustain τους είναι άλλο πράγμα...
Μακάρι να έβρισκα στοιχεία για το πότε κατασκευάστηκε. Έγραψα στο υποτίθεται μαγαζί της Spear, έφαγα τα φόρα (οι αμερικανοί συνάδελφοι έχουν να λένε σπουδαία λόγια για τα όργανα από Βιετνάμ, αλλά για τα ακουστικά κυρίως, για τις ηλεκτερικές κιθάρες τους δεν βρίσκω παρά ελάχιστα).
Λένε ότι όταν μια κιθάρα δεν είναι "καλή" , δεν είναι ζυγισμένη σα να λέμε στην ποσόστωση των ξύλων που την απαρτίζουν, μπορεί να σε κουράζει αν είναι βαριά, να γέρνει ξέρω γω προς το μπράτσο αν είναι πολύ ελαφριά (είχα ένα τέτοιο μπασο κάποτε της Ibanez). Aλλά αυτό το πράγμα που πήρα, είναι ό,τι πιο βαρύ έχω πιάσει - φάση
Gibson και Ιbanez Les Paul των 70s.
Σόρι για την πολυλογία...
Πάω να παίξω με τα μαόνια μου τώρα.
