Να βάλω κι εγώ τον οβολό μου, αν και μόνο 2 χρόνια όξω.
Σίγουρα τα πράγματα είναι καθαρά υποκειμενικά. Οι κοντινοί μου φίλοι είναι Λονδίνο και δε συζητάνε να γυρίσουν πριν τη σύνταξη (λείπουν ήδη 3 έως 5 χρόνια), αλλά γνώρισα και άτομα εδώ που δε μπορούσαν να ζήσουν χωρίς φρέντο και μπουζούκι, τα οποία γύρισαν με το που τελείωσαν σπουδές ή πρακτική.
Το θέμα γυναίκα και παιδιά επίσης πολύ σοβαρό. Εγώ είμαι με ντόπια εδώ και πάμε να συγκατοικήσουμε soon, οπότε καλώς ή κακώς δε μπορώ να μπω στη θέση του ελληνικού ζευγαριού που ζει έξω.
That said, ούτε για μένα τίθεται συζήτηση. Η ποιότητα ζωής μου έχει εκτοξευτεί εδώ. Τι εννοώ:
- Ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Ακούω κόρνα 2-3 φορές τη βδομάδα, μπορώ να προγραμματίσω τη μέρα μου με ακρίβεια λεπτού, ξυπνάω το πρωί και ακούω πουλάκια, κλπ. Σημειωτέον ότι δε ζω σε κάνα χωριό, είμαι καρακέντρο Άμστερνταμ.
- Κεφάλαιο δουλειά. Ξεκινάμε από το ότι το επάγγελμά μου δεν υπάρχει στην Ελλάδα, αλλά πες ότι αυτό είναι πολύ συγκεκριμένη περίπτωση. Πέραν αυτού, η εξέλιξη που έχω εδώ, οι προοπτικές, ο τρόπος που με αντιμετωπίζουν τα αφεντικά μου, η εργασιακή κουλτούρα, αλλά και ο μισθός, καθιστούν οποιαδήποτε σύγκριση με πίσω το λιγότερο κωμικοτραγική. Ξέχασα να αναφέρω τα ωράρια. Αυστηρά 8ωρο, αν δουλεύεις παραπάνω σε καθίζουν κάτω και σε ρωτάνε τι δεν πάει καλά, αν χρειάζεσαι βοήθεια κλπ. Για να κλείσω τα της δουλειάς, στο γραφείο πάω όποτε θέλω (1-2 φορές τη βδομάδα) και δουλεύω τόσο ώστε τα projects που τρέχω να είναι up to date. Δεν ενδιαφέρει κανέναν πόσο δουλεύω, από πού, ή πώς βγαίνει η δουλειά, το μόνο που κοιτάνε είναι το αποτέλεσμα.
- Διασκέδαση/αναψυχή. Περπατάω 5 λεπτά και έχω πρόσβαση σε jazz clubs, μπουντρούμια techno, καταπράσινα πάρκα. Κάνω ποδήλατο σε ένα οδικό δίκτυο που με έχει ως προτεραιότητα με αντίστοιχους κανόνες αλλά και υποδομές. Πάλι, μη μπούμε σε συγκρίσεις...
- Κοινωνική ζωή. Πολύ πιο εύκολοι άνθρωποι, ανοιχτοί αν δείξεις ενδιαφέρον να ενσωματωθείς, ξέρουν να περνάνε καλά και κυρίως, είναι ειλικρινείς. Ξέρεις τι παίρνεις, δεν έχουν αυτή την κουτοπονηριά του Έλληνα που αναφέρθηκε μερικές σελίδες πίσω. Δεν έχω βιώσει κανένα ρατσισμό σε καμία διάσταση της ζωής μου, ίσα ίσα που λατρεύουν την Ελλάδα για τον ήλιο και τη χωριάτικη.
Ας μην τα πολυλογώ, ούτε σκέψη δεν υπάρχει για πίσω. Μου λείπουν οι γονείς και οι στενοί φίλοι, αλλά και η ανεμελιά των φοιτητικών χρόνων που ούτε βρακί δεν έπλενα, αλλά η ζωή που έχω εδώ δεν ανταλλάζεται με τίποτα. Ελπίζω ο OP να βρει μια λύση και να μην ταλαιπωρείται.
