Το τραγούδι που μας έκανε ν' ασχοληθούμε με τη μουσική.

Βλέπω κομμάτια, διαβάζω τα σχόλια και αναρωτιέμαι ...

Μα ούτε ένας?

Ούτε ένας δεν ξεκίνησε από αυτό?

Το κλασσικό ...

Το ζμοκονδεγουότα?
Μα ειπα...με τραβηξε το στησιμο στο σολο στο highway star. Εδω παρατησα τον Carlosγια χάρη του

 
1981 whole lotta love, δυστυχως, γτ σιχαίνομαι το συγκεκριμένο. Φυσικά τα 2 σοκ συνεβησαν όταν ακουσα Van Halen και μετά το 1983 Malmsteen που κόντεψα να τα παρατήσω. Για κάποιο λόγο δεν επαθα σοκ με το 3ο τερας τον Uli Roth. Απο κει και πέρα ροκ, μεταλ, thrash, και τα λοιπά.

 
Εσύ ξεκίνησες σωστά (πρώτα ηλεκτρική), αν και ανάποδα από τους περισσότερους από μας.


οφτοπικ (ενδιαφέρον), αλλά 'νταξει, είναι πάααααρα παρα πολύ σχετικό το σωστό ρε συ.

Νομίζω ότι πρέπει να ξεκινάς με βάση τα ερεθίσματα που σου ανοίγουν την όρεξη.

Πιστεύω δεν υπάρχει μπούσουλας.

 
Νομίζω ότι πρέπει να ξεκινάς με βάση τα ερεθίσματα που σου ανοίγουν την όρεξη.


Ακριβώς!

 
1996 Β λυκείου...Τελευταίο θρανίο εγώ ....πρώτο θρανίο ο Βασίλης....κάπου στη μέση ο Ιωσήφ...

Μόλις έχει χτυπήσει το κουδούνι για μέσα από το διάλειμμα και τραγουδάω εγώ το αρχικό iconic χρωματικό ριφφ του μπάσου του for whom the bell tolls....για να απαντήσει ο Βασίλης από  μπροστα  χτυπώντας τα χέρια του στο θρανίο   "τα τα...τα τα...τα" το ακούω εγώ λέω...εδώ είμαστε...δεν είμαι ο μόνος....πετάγεται και ο Ίωσηφ...και λέει...."πανευκολο στην κιθάρα" 

Εγώ δεν είχα ξαναπιάσει ποτέ στη ζωή μου κιθάρα στα χέρια μου μέχρι τότε αν και είχα τρία τέσσερα χρόνια που άκουγα τα κλασσικά που ακούγαμε όλοι τοτε....Metallica Maiden Sabbath Nirvana κτλ...επόμενο που θυμάμαι ήταν να ζητάω από τον Ιωσήφ να μου δανείσει λίγες μέρες την κιθάρα του (μια μαύρη Washburn με Floyd rose....) Και εγώ να προσπαθώ να μάθω το For whom the bell tolls....

Μετά από λίγο καιρό κάναμε μπάντα με τα παιδιά αλλά εγώ έπιασα κιθαρα στην μπάντα τουλάχιστον δύο χρόνια μετά....

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:


Άκουγα και πριν αρκετή μουσική, έπαιζα και πιάνο, ωδείο κλπ.

Αλλά όταν μπαίνει το ριφφ στο 5.40, έπρεπε να κάνω και γω κάτι τέτοιο ή το ίδιο ή δεν ξέρω και γω τι !!!

12- 13 αν θυμάμαι καλά.

 
Μουσική άκουγα από βρέφος, δίσκοι 45 και 33 στροφών  ήταν πάντα διαθέσιμοι στο σπίτι. Ροκ με έμαθε ξάδερφος μεγαλύτερος. Μου έβαζε πάντα να ακούσω το irish tour και μετά μου εξηγούσε τι θα ακούσω παρακάτω. Κιθάρα γρατσουνούσα θορυβοδώς από τα 15 αλλά σοβαρά να συνθέσω τραγούδι μου προέκυψε κάπου στα 25. Η  αιτία : we want Moore με εκείνη την επική εκτέλεση του empty rooms.

 
Με πέθανες
Η αλήθεια είναι ότι και εμένα αυτό το 1996 κάπως μου ήρθε... ?

Περίμενε όμως γιατί μπορεί να προκύψει και κάνα «εγώ το 2002...» και να πάθουμε συλλογικό ντουβρουτζά ?

 
Μα στο μυαλό του 15χρονου το να παίζεις κιθάρα σαν guitar god σε κάνει αυτόματα γόη και περιζήτητο γκόμενο. Σιγά μην είχαμε υψηλότερα ιδανικά.?

Σάμπως μας εξήγησε κάποιος πως στο metal το κοινό είναι 98% άνδρες;?

 
Αυτά όλα είναι αντρικές μουσικές.

Το συνειδητοποιήσαμε αφού παντρευτήκαμε, (όχι επειδή έπαιζα κιθάρα φυσικά).

Και μέχρι τότε αναρωτιόμουν "γιατί είναι αξύριστες" το κοινό μου, ενώ είχα στο μυαλό μου

κάτι σαν αυτό.?




 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
 και μην μιλήσω για τζαζ...??
Στο μυαλό μου είσαι... Τα ίδια λέω στον admin και στα άλλα band members που μας έπιασε... γεροντοτζαζίαση. 

Σιγά μην έρθουν οι... κιουρίες να παρακολουθήσουν τον καταιγισμό από νότες ?

Πάλι για μαντράχαλους θα παίζουμε όπως στα (metal) νιάτα μας (όπως προσωπικά εγώ). 

 
Btw ποια σχολη;


ΑΣΟΕΕ

Απ' οτι καταλαβαινω,μονο εγω ειμαι που ξεκινησα μουσικη (κιθαρα) για να βγαζω γκομενες.


Εσύ κι ο Lemmy.

Πάλι για μαντράχαλους θα παίζουμε όπως στα (metal) νιάτα μας (όπως προσωπικά εγώ). 


Τότενες στα παλιά τα χρόνια, τα καλά, ακούγανε και τα κοριτσάκια τα εύμορφα ροκ και μέταλ.

Γεμάτες ήτανε οι παμπ και τα ροκ κλαμπ από γκομενάκια.

Την θυμάσαι φαντάζομαι την ιστορία από τα Μπόμπυς που έβλεπα να παίζει μια μπάντα :classic_tongue: και ερχότανε τα πιπίνια σαν τα κρύα τα νερά και με ρωτάγανε αν ξέρω αυτόν που παίζει μπάσο.

Και φυσικά τον ήξερα ... :classic_tongue:

 
Πρέπει να ήσουν πολύ μικρός ρε φίλε για εποχές Boby's 81-82 και έτσι φαινότανε ίσως.

Οι κιουρίες ήταν συνήθως Ευρωπαίες σερβιτόρες-τουρίστριες και αμερικάνες σύζυγοι στρατιωτικών. Κι η μπάντα συνήθως με τις πρώτες τραβιότανε.

Άστα... έπαιξα το Samba pa ti, 3 συνεχόμενες φορές ένα βράδυ υπο απειλή εκει μέσα. Βραδιές Rawhide.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Πρέπει να ήσουν πολύ μικρός ρε φίλε για εποχές Boby's 81-82


Για αργότερα μιλάω, τέλη 80s αρχές 90s.

Κάθε Σάββατο στην Γλυφάδα ήμανε και είχα γνωρίσει μέχρι και μοντέλες και ηθοποιούς (μικρούλες κι άβγαλτες ακόμα) σε μπαράκια εκεί.

Μέχρι και στο σπάιντερ έβλεπες γκομενάκια.

Ντόπια πιπίνια, όχι ξενόφερτα ασούμε.

Αλλά και στη Νέα Σμύρνη χαμός γινότανε.

Κάθε βράδυ στο little wing όλα τα κορίτσια της πλατείας και του σχολείου μέσα ήτανε.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top