Tι κανει επιτυχημενη μια μπαντα?

Μου κάνει εντύπωση πόσο πολλοί συνδέουν την επιτυχία μιας μπάντας με τα φράγκα, ακόμα και για κονέ διάβασα κάπου...

Τέλος πάντων τα αξιακό σύστημα του καθένος ορίζει τι σημαίνει επιτυχία. Άρα σίγουρα μια μπάντα είναι επιτυχημένη για τα μέλη της όταν αυτές οι αξίες είναι κοινές και εκπληρώνονται μέσα από αυτή. Για άλλες μπάντες θα είναι τα φράγκα, για άλλες οι γκόμενες (μην ξεχνάμε τον Φρόυντ), για άλλες καθ' αυτό το μουσικό αποτέλεσμα, για άλλες η αναγνώριση από το ευρύ κοινό, για άλλες οι συναυλίες στο ολυμιπιακό στάδιο και για άλλες  οι μπύρες μετά την πρόβα.

Να απαντήσω λοιπόν για μένα, στο Thread σε δύο μέρη.

α. Τι κάνει επιτυχημένη μια μπάντα στην Ελλάδα, το Λουξεμβούργο ή τη Γουαδελούπη.

Όλα τα μέλη να αντιμετωπίζουν εξ αρχής τη μουσική ως τέχνη χωρίς επαγγελματική προοπτική και απελευθερωμένοι να κάνουν αυτό που γουστάρουν ακριβώς. Να μην περιμένουν να πιαστούν από την πρώτη ευκαιρία, να μην αντιμετωπίζουν την κατάσταση με διάθεση αριβιστικη γενικότερα. Στο τέλος της ημέρας να περνάνε όλοι καλά και όλα τα μέλη της να κάνουν αυτό που τους γεμίζει και τους εκφράζει.

β. Τι κάνει επιτυχημένη μια μπάντα στην Αμερική ή το Αγγλία.

Όλα όσα ανέφερα παραπάνω με τη διαφορά ότι σαν κατάληξη της προσπάθειας τα μέλη της καταφέρνουν να ζούν από αυτήν την ενασχόληση, έχωντας την μελύτερη δυνατή απήχηση στο κοινό που τους ενδιαφέρει.

 
Superfunk είπε:
Ναι,ειμαι σιγουρος οτι ολοι οι καλοι ντραμμερ των ΗΠΑ θα συρρευσουν στην Ελλαδα για να ζησουν το ονειρο του ελληνα ροκ σταρ..... ;D
Γιατί κολλάτε στους Ντράμερ.

Στην Ελλάδα υπάρχουν άριστοι σέσσιον ντράμερ , όπως για  παράδειγμα ο Μ. Καπιλίδης , ο Κτιστακης  και άλλοι πολλοί.

Το θέμα είναι , έρχονται να παίξουν με ένα πχ ροκ συγκρότημα αν δεν υπάρχουν κάποιες

προδιαγραφές επιπέδου?

  Τιμιότητα+2

 
THEOD είπε:
Γιατί κολλάτε στους Ντράμερ.

Στην Ελλάδα υπάρχουν άριστοι σέσσιον ντράμερ , όπως για  παράδειγμα ο Μ. Καπιλίδης , ο Κτιστακης  και άλλοι πολλοί.

Το θέμα είναι , έρχονται να παίξουν με ένα πχ ροκ συγκρότημα αν δεν υπάρχουν κάποιες

προδιαγραφές επιπέδου?

  Τιμιότητα+2
λεμε τωρα...

κατα τα αλλα

+1200

 
kpeyos είπε:
Μου κάνει εντύπωση πόσο πολλοί συνδέουν την επιτυχία μιας μπάντας με τα φράγκα, ακόμα και για κονέ διάβασα κάπου...

Τέλος πάντων τα αξιακό σύστημα του καθένος ορίζει τι σημαίνει επιτυχία. Άρα σίγουρα μια μπάντα είναι επιτυχημένη για τα μέλη της όταν αυτές οι αξίες είναι κοινές και εκπληρώνονται μέσα από αυτή. Για άλλες μπάντες θα είναι τα φράγκα, για άλλες οι γκόμενες (μην ξεχνάμε τον Φρόυντ), για άλλες καθ' αυτό το μουσικό αποτέλεσμα, για άλλες η αναγνώριση από το ευρύ κοινό, για άλλες οι συναυλίες στο ολυμιπιακό στάδιο και για άλλες  οι μπύρες μετά την πρόβα.

Να απαντήσω λοιπόν για μένα, στο Thread σε δύο μέρη.

α. Τι κάνει επιτυχημένη μια μπάντα στην Ελλάδα, το Λουξεμβούργο ή τη Γουαδελούπη.

Όλα τα μέλη να αντιμετωπίζουν εξ αρχής τη μουσική ως τέχνη χωρίς επαγγελματική προοπτική και απελευθερωμένοι να κάνουν αυτό που γουστάρουν ακριβώς. Να μην περιμένουν να πιαστούν από την πρώτη ευκαιρία, να μην αντιμετωπίζουν την κατάσταση με διάθεση αριβιστικη γενικότερα. Στο τέλος της ημέρας να περνάνε όλοι καλά και όλα τα μέλη της να κάνουν αυτό που τους γεμίζει και τους εκφράζει.

β. Τι κάνει επιτυχημένη μια μπάντα στην Αμερική ή το Αγγλία.

Όλα όσα ανέφερα παραπάνω με τη διαφορά ότι σαν κατάληξη της προσπάθειας τα μέλη της καταφέρνουν να ζούν από αυτήν την ενασχόληση, έχωντας την μελύτερη δυνατή απήχηση στο κοινό που τους ενδιαφέρει.
To a για μενα σημαινει "ενταξει δε μπορουμε να γινουμε και u2 γιατι μας εχουν παρει τα χρονια " ας κανουμε κατι που γουσταρουμε κοινως χομπιστες.Επισης αν δε ζουνε απο αυτο σημαινει οτι απο πισω εχουν μπατζετ απο καπου,οποτε λογικο μου φαινεται να μη τους νοιαζει αν θα βγαλουν λεφτα απο αυτο.Γιατι δε νομιζω να εισαι 18-22 και οταν εισαι σε μια μπαντα να μην ονειρευεσαι γεματα σταδια λεφτα και γυναικες.Ενταξει για τις γυναικες το αφηνω εξω.Μπορει να εισαι κατασταλαγμενος

 
Απο οτι φαινεται το παρεξηγησα το θεμα και ειμαι εκτος,νομιζα οτι αφορουσε την ΕΜΠΟΡΙΚΗ επιτυχια μιας μπαντας,αλλα μαλλον δεν την αφορα,οποτε αγνοειστε αυτα που εγραψα.

Υπο αυτο το πρισμα μη σκατε και πολυ για το τι κανει "επιτυχημενη" μια μπαντα μια και ΟΛΟΙ μας θα ισχυριστουμε οτι η μπαντα μας ειναι επιτυχημενη γιατι...ετσι μας αρεσει... ;D

Αρα ειμαστε ,και ειναι και οι αλλοι...ΟΛΟΙ επιτυχημενοι... ;D 

 
Superfunk είπε:
Απο οτι φαινεται το παρεξηγησα το θεμα και ειμαι εκτος,νομιζα οτι αφορουσε την ΕΜΠΟΡΙΚΗ επιτυχια μιας μπαντας,αλλα μαλλον δεν την αφορα,οποτε αγνοειστε αυτα που εγραψα.

Υπο αυτο το πρισμα μη σκατε και πολυ για το τι κανει "επιτυχημενη" μια μπαντα μια και ΟΛΟΙ μας θα ισχυριστουμε οτι η μπαντα μας ειναι επιτυχημενη γιατι...ετσι μας αρεσει... ;D

Αρα ειμαστε ,και ειναι και οι αλλοι...ΟΛΟΙ επιτυχημενοι... ;D 
Για εμπορικη επιτυχια μιλουσα εξ αρχης.Δεν ειμουν σαφης.

 
Αυτη την επιτυχια μονο ξερω και εγω... ;D,οποτε διαβαστε ξανα αυτα που εγραψα... :)

 
sixtrip είπε:
Ε καλα δε ζουμε στο μεσαιωνα.Μπορεις να φερεις καλο μιλκ ή να πας καπου που έχει καλό μιλκ :)
Δυστυχώς κάνεις λάθος και στο πρώτο και στο δεύτερο. Ο μόνος λόγος που το σχολιάζω είναι διότι ξέρω ότι πολλοί νέοι άνθρωποι σκέπτονται έτσι: ότι όλα είναι διαθέσιμα και απέχουν από εμάς μία δρασκελιά (ή ένα εισιτήριο αεροπλάνου).

Στην πραγματικότητα μας χωρίζουν εκατονταετίες παιδείας: θυμάμαι διάβαζα μία συνέντευξη του Phillinganes πριν... είκοσι χρόνια, όταν ασχολιόμουν και εγώ με μπάντες και μαλάκίες, και έλεγε ο άνθρωπος ότι το μεγαλύτερο πρόβλήμα των παραγωγών στο LA ήταν ότι δεν ήξεραν ποιον να πρωτοδιαλέξουν για μία ηχογράφηση καθώς όλη η πόλη ήταν ένα μεγάλο talent pool.

Θυμάμαι σα τώρα ότι κόντεψαν να με πάρουν τα κλάμματα στη συνειδητοποίηση ότι εδώ είχαμε ακριβώς το ανάποδο πρόβλημα.. ότι δεν μπορούσες να βρεις μουσικούς που να έρχονται στην ώρα τους για πρόβα (το να παίζουν καλά... δεν το ψάχναμε καθόλου...).

Οι σέσσιον μουσικοί που ανέφερε ο THEOD ΔΕΝ είναι αυτό που συζητάμε: συζητάμε για τη πιθανότητα να φτιάξει κανείς το γλυκό με προσιτά, σπιτικά υλικά.. όχι με το να καλέσουμε εξωτερικό σεφ.

 
Οι σέσσιον μουσικοί που ανέφερε ο THEOD ΔΕΝ είναι αυτό που συζητάμε: συζητάμε για τη πιθανότητα να φτιάξει κανείς το γλυκό με προσιτά, σπιτικά υλικά.. όχι με το να καλέσουμε εξωτερικό σεφ.
επισης να ξεκαθαρισω οτι..ενας τραγουδιαρης/Συνθετης και μερικοι SESSION μουσικοι....ΔEN ειναι μπαντα..

αυτος ας πουμε ειναι ενας ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟΣ τραγουδιαρης/συνθετης με μερικους (ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟΥΣ) σεσσιον μουσικους



αυτο ειναι ΜΠΑΝΤΑ (CORRECTION: ειναι Η μπαντα)

The Beatles - Please Please Me.

 
sixtrip είπε:
η συναδελφικοτητα η απο κοινου εμπνευση/σεβασμου/κατανοηση κανουν την μπαντα πετυχημενη

 
trolley είπε:
Οι σέσσιον μουσικοί που ανέφερε ο THEOD ΔΕΝ είναι αυτό που συζητάμε: συζητάμε για τη πιθανότητα να φτιάξει κανείς το γλυκό με προσιτά, σπιτικά υλικά.. όχι με το να καλέσουμε εξωτερικό σεφ.
Ναι ,

Πολύ καλό .

Η κυρίως  προϋπόθεση για να δέσει το γλυκό είναι η χημεία μεταξύ των μουσικών και παράλληλα ό κοινός στόχος.

Στη χημεία βρίσκετε η εκπαιδευμένα κοινή ρυθμική αγωγή,η κοινή αρμονική υποστήριξη, ο κοινός ζήλος και αγάπη (υποχωρήσεις ,παραχωρήσεις,αφοσίωση,θυσίες κλπ κλπ).Επίσης   υπάγεται και ένα έστω μικρο ταίριασμα στους χαρακτήρες και στην ψυχοσύνθεση των μελών .

Κοινός στόχος είναι η προσπάθεια να βγάλει ενα σύνολο απο οργανοπαίκτες Μουσική.

Για να γίνει αυτό πρέπει τα μέλει να  έχουν ξεπεράσει εγωιστικά ατομικά κρούσματα του στυλ ,  πρέπει να ακούγεται ποιο δυνατά το όργανο μου ,Φταίει πχ ο μπασίστας που δεν παίζουμε σωστά  και πολλές άλλες μικρότητες που το μόνο που κάνουν είναι κρατάνε  πίσω την μπάντα .Αν πραγματικά δεν μπορεί να ακολουθήσει ένα μέλος ή το βοηθάνε να προχωρήσει ή αν δεν έχει κανένα ταλέντο αποχωρεί. Το αποτέλεσμα πάντα

έχει σχέση με τη μουσική του σύνολου .

Παρεμπιπτόντως πίσω από όλα αυτά κρύβεται η τιμιότητα   ;)

 
Κατά την γνώμη μου, η επιτυχία μιας μπάντας βρίσκεται σε δύο επίπεδα.

Α) Η προσωπική επιτυχία των μουσικών(οι μεταξύ τους σχέσεις, η χαρά της δημιουργίας, η μουσική επικοινωνία, η βελτίωση της μουσικής του κάθε μέλους κ.α.)

Β) Η επιτυχία της μουσικής της μπάντας(η μπάντα με την μουσική της να ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ κάτι στο κοινωνικό σύνολο)

 
kostri είπε:
Α) Η προσωπική επιτυχία των μουσικών(οι μεταξύ τους σχέσεις, η χαρά της δημιουργίας, η μουσική επικοινωνία, η βελτίωση της μουσικής του κάθε μέλους κ.α.)
Δεν υπάρχουν δηλ επιτυχημένες μπάντες που τα μέλη τους είναι σκοτωμένα μεταξύ τους? Αδελφός με αδελφό...ας πούμε...

 
marathon είπε:
Δεν υπάρχουν δηλ επιτυχημένες μπάντες που τα μέλη τους είναι σκοτωμένα μεταξύ τους? Αδελφός με αδελφό...ας πούμε...
Αμέτρητες(ειδικά μπάντες με αδέρφια..).

Απλώς, το Α και το Β είναι ανεξάρτητα. Είναι 2 επίπεδα στα οποία μπορούμε, κατά την γνώμη μου, να βρούμε τι σημαίνει επιτυχία σε μία μπάντα.

 
sixtrip είπε:
To a για μενα σημαινει "ενταξει δε μπορουμε να γινουμε και u2 γιατι μας εχουν παρει τα χρονια " ας κανουμε κατι που γουσταρουμε κοινως χομπιστες.Επισης αν δε ζουνε απο αυτο σημαινει οτι απο πισω εχουν μπατζετ απο καπου,οποτε λογικο μου φαινεται να μη τους νοιαζει αν θα βγαλουν λεφτα απο αυτο.Γιατι δε νομιζω να εισαι 18-22 και οταν εισαι σε μια μπαντα να μην ονειρευεσαι γεματα σταδια λεφτα και γυναικες.Ενταξει για τις γυναικες το αφηνω εξω.Μπορει να εισαι κατασταλαγμενος
Kατ' αρχάς φαίνεται ότι το θέμα αφορά την Εμπορική επιτυχία και ως εκ τούτου είμαι off topic. Μιάς που κι αυτό το topic σε λίγο θα μιλάει για Telecaster όμως νομίζω ότι δικαιούμε να συνεχίσω.

Λοιπόν ήμουν 14-15 χρονών όταν μου δόθηκε ή επιλογή να συνεχίσω με την υποτροφία μου στο Ωδείο αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το λύκειο ή να το παρατήσω εντελώς και να ασχοληθώ σοβαρά με τα μαθήματά μου. Χαίρομαι που επέλεξα το δεύτερο και δεν κλαψομνζω τώρα στα 34 σαν κάτι φίλους που περιμένουν να ζήσουν στην Ελλάδα από τη μουσική και αναγκάζονται να παίζουν όπου να 'ναι, ότι να 'ναι και πάλι δε βγαίνουν. Επίσης χαίρομαι που έχω τα φράγκα να παίζω με ότι γουστάρω, και όποτε γουστάρω και με όποιους γουστάω ότι γουστάρω. Έχω παίξει και session πλήκτρα ένα φεγγάρι σε κάτι πυξλαξοσκατοειδή (σαν φοιτητής για το νυχτοκάματο) και ήταν πολύ χειρότερα από τη δουλειά που κάνω τώρα σε πληροφορώ.

Άρα δεν τίθεται θέμα ηλικίας, τίθεται θέμα βλακείας. Μου λές ότι είναι ο άλλος 22 χρονών, ok, δεν είvαι 8. Δες τι συμβαίνει γύρω σου, ποιοί τα έχουν καταφέρει και πές μου αν δεν έχεις τα φράγκα από πίσω ότι σοβαρά θα στηρίξεις τη ζωή σου σε αυτό το πράγμα, όταν δεν έχεις εξαρχής ούτε τα guts να σηκωθείς να φύγεις και να το κάνεις με πραγματικές πιθανότητες στο εξωτερικό. Τι θα παίξεις θεωρείς στην Ελλάδα δηλαδή - τρία είδη υπάρχουν που επιβιώνουν τα σκυλάδικα, το death metal (οριακά και λίγοι) και τα πυξλαξοειδή (επίσης οριακά). Τώρα τελευταία και κάτι ρεγγε μπάντες part time τα καλοκαίρια αλλά πρέπει ο Frontman να είναι ωραίος γκόμενος αλλιως δεν πάς πουθενά. Τι μου λες λοιπόν...

 
Νομιζω οτι χανουμε λιγακι την μπαλλα (και δεν θα μιλησω για τελε.. ;D)

Ο τιτλος ειναι πολυ συγκεκριμενος,μετα την επεξηγηση του ΟΡ.

Ρωταει τι πρεπει να κανει μια μπαντα ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ για να πετυχει (δεν αναφερεται υποχρεωτικα σε ΡΟΚ μπαντα,αλλα σε ΜΠΑΝΤΑ γενικα).

Επιμενω οτι αν κανει (η αν εχει) ΟΛΑ αυτα που προτεινω ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να μην πετυχει...ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ και ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ μουσικη και να παιζει (ενταξει σε χωρες με μουσουλμανικα καθεστωτα που απαγορευεται η μουσικη μαλλον δεν θα πετυχει...)

Δυστυχως ειναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ να τα κανει (η να τα εχει) ολα αυτα μαζι,για αυτο και λιγες μπαντες τελικα τα καταφερνουν.

Δεν υπάρχουν δηλ επιτυχημένες μπάντες που τα μέλη τους είναι σκοτωμένα μεταξύ τους? Αδελφός με αδελφό...ας πούμε...
αυτο ειναι ΣΥΝ κατα τη γνωμη μου μια και δινει ενταση και edge στη μπαντα μια και λειτουργει  ως υγιης ανταγωνισμος,φτανει βεβαια να μη διαλυει την συμμορια...

 
kpeyos είπε:
Άρα δεν τίθεται θέμα ηλικίας, τίθεται θέμα βλακείας. Μου λές ότι είναι ο άλλος 22 χρονών, ok, δεν είvαι 8. Δες τι συμβαίνει γύρω σου, ποιοί τα έχουν καταφέρει και πές μου αν δεν έχεις τα φράγκα από πίσω ότι σοβαρά θα στηρίξεις τη ζωή σου σε αυτό το πράγμα, όταν δεν έχεις εξαρχής ούτε τα guts να σηκωθείς να φύγεις και να το κάνεις με πραγματικές πιθανότητες στο εξωτερικό.
συνεχίζω και εγώ το offtopic και θα απαντήσω παρακάτω στο θέμα.

Δυστυχώς για πολλούς αυτό είναι το πρόβλημα. Τα λέγαμε και στο θρεντ για την μουσικολογία αλλά η ουσία για μένα είναι ότι εαν δεν έχεις Το ταλέντο και αν δεν εισαι έτοιμος να πεινάσεις, δύσκολα θα κάνεις την συνετή επιλογή (να μην γίνεις δηλαδή "μουσικός" στην ελλάδα). Επίσης, εάν έχεις λυμένο το οικονομικό σου πρόβλημα, απλώς θα μεταθέσεις στο μέλλον την στιγμή που θα συνειδητοποιήσεις (στο 90-99% των περιπτώσεων) ότι επέλεξες μια "μη-βιώσιμη" λύση για να ζήσεις. Και τότε θα είναι αργά για μετάνοιες (προσωπικά πιστεύω ότι και στα 22 έχεις ήδη χάσει αρκετό χρόνο).

on-topic

1. Να προσφέρει κάτι νέο, για το οποίο υπάρχει ήδη ακροατήριο ή δύναται να υπάρξει ακροατήριο (ναι, θέλει γνώσεις ή έστω αίσθηση του marketing.)

2. Να έχει το απαραίτητο προφιλ και επίπεδο για να στηριξει πρακτικά αυτό που πάει να παίξει/παρουσιάσει

3. Να έχει όρεξη και αντοχή.

4. Να είναι και τυχερή!

Για τις διαπροσωπικές σχέσεις δεν είμαι σίγουρος ότι συμφωνώ με SF, σε εμένα οι κακές σχέσεις (όποτε υπήρξαν) δεν παίξανε ποτέ καλό ρόλο στην μέχρι τώρα μουσική μου πορεία.

Αλλά στο

Μετα χρειαζεται ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ εναν ανθρωπο που να ΤΡΕΧΕΙ για αυτη (μπορει και να ειναι και μελος της μπαντας) και να ΔΟΥΛΕΥΕΙ ολημερις και οληνυχτις για να την πρωθησει.
συμφωνώ απόλυτα.

 
kpeyos είπε:
Kατ' αρχάς φαίνεται ότι το θέμα αφορά την Εμπορική επιτυχία και ως εκ τούτου είμαι off topic. Μιάς που κι αυτό το topic σε λίγο θα μιλάει για Telecaster όμως νομίζω ότι δικαιούμε να συνεχίσω.

Λοιπόν ήμουν 14-15 χρονών όταν μου δόθηκε ή επιλογή να συνεχίσω με την υποτροφία μου στο Ωδείο αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το λύκειο ή να το παρατήσω εντελώς και να ασχοληθώ σοβαρά με τα μαθήματά μου. Χαίρομαι που επέλεξα το δεύτερο και δεν κλαψομνζω τώρα στα 34 σαν κάτι φίλους που περιμένουν να ζήσουν στην Ελλάδα από τη μουσική και αναγκάζονται να παίζουν όπου να 'ναι, ότι να 'ναι και πάλι δε βγαίνουν. Επίσης χαίρομαι που έχω τα φράγκα να παίζω με ότι γουστάρω, και όποτε γουστάρω και με όποιους γουστάω ότι γουστάρω. Έχω παίξει και session πλήκτρα ένα φεγγάρι σε κάτι πυξλαξοσκατοειδή (σαν φοιτητής για το νυχτοκάματο) και ήταν πολύ χειρότερα από τη δουλειά που κάνω τώρα σε πληροφορώ.

Άρα δεν τίθεται θέμα ηλικίας, τίθεται θέμα βλακείας. Μου λές ότι είναι ο άλλος 22 χρονών, ok, δεν είvαι 8. Δες τι συμβαίνει γύρω σου, ποιοί τα έχουν καταφέρει και πές μου αν δεν έχεις τα φράγκα από πίσω ότι σοβαρά θα στηρίξεις τη ζωή σου σε αυτό το πράγμα, όταν δεν έχεις εξαρχής ούτε τα guts να σηκωθείς να φύγεις και να το κάνεις με πραγματικές πιθανότητες στο εξωτερικό. Τι θα παίξεις θεωρείς στην Ελλάδα δηλαδή - τρία είδη υπάρχουν που επιβιώνουν τα σκυλάδικα, το death metal (οριακά και λίγοι) και τα πυξλαξοειδή (επίσης οριακά). Τώρα τελευταία και κάτι ρεγγε μπάντες part time τα καλοκαίρια αλλά πρέπει ο Frontman να είναι ωραίος γκόμενος αλλιως δεν πάς πουθενά. Τι μου λες λοιπόν...
Προσωπικά με τον όρο επιτυχία αντιλαμβάνομαι μόνο την εμπορική … άλλωστε είναι η μόνη μετρήσιμη….

Τώρα για τα υπόλοιπα που παραθέτεις … έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα, και εγώ αυτές τις επιλογές έχω κάνει και δυστυχώς βλέπω παιδικούς φίλους που έχουν κάνει μουσικοεπιλογές (και έμειναν στην Ελλάδα) μετά από όλα αυτά χρόνια να γκρινιάζουν ατελείωτα…….

 
Οφ τοπικ

Τι διαφορά έχει ένας επαγγελματίας κιθαρίστας από μία πίτσα γίγας ? 8)

 
pan12 είπε:
Προσωπικά με τον όρο επιτυχία αντιλαμβάνομαι μόνο την εμπορική … άλλωστε είναι η μόνη μετρήσιμη….
Συμφωνω.

Xρειαζεται:

Καλο μανατζερ με αμεση προσβαση στα μιντια του καιρου μας και καλο φροντμαν με φωνη οχι κατω του μετριου.

Τα υπολοιπα οπως το παθος για διακριση κτλ ειναι ευνοητα.

Απο μουσικο επιπεδο...απλα,κατανοητα πραματα στο μεσο ακροατη αλλά παιγμενα καλα...(2μιση συγχορδιες,πιασαρικα ρεφραινακια...κτλ)

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top