Τι είναι χειρότερο?

[PlasmaPool]

Η εξελιξη του ελληνικου χιπ χοπ ( ή αλλιως απο τον μπαναλ μπαφο στο  swag κοκορετσι ).

 

[LK]

@EZ

Δεν διαφωνούμε , απλά έλεγα στον Σπύρο την άποψή μου.

Ότι δεν χρειάζεται να έχεις ζήσει στον χρονο-χώρο που δημιουργήθηκε ή εξελίχθηκε ένα μουσικό είδος για να το ασπαστείς.

Όπως μπορεί να αισθανθεί τα μπλούζ ένας Έλληνας, κατά τον ίδιο μηχανισμό μπορεί να αισθανθεί και την hip-hop.

Ειναι απο τα λιγα ειδη οπου θα βρεις αξιολογες ισως αποπειρες σε καθε γωνια του πλανητη, "κουρδισμενες" στην εκαστοτε εποχη, κοινωνια και γλωσσα, συμπεριλαμβανομενης και της δικης μας.

Ισχύει.

 

[LK]

"Κοινωνικός καθρεφτισμός του εαυτού μας (κατοπτρικός εαυτός)" .

H θεωρία του  «κατοπτρικού εαυτού» νομίζω είναι κάτι άλλο.

Συμπεριφερόμαστε έναντι των τρίτων , όπως νομίζουμε ότι αναμένουν να συμπεριφερθούμε. 

Μπορεί και να κάνω λάθος.

 

[Rebel_Of_South]

Γκόμενες, άφθονα ναρκωτικά, ακριβά αμάξια, τεράστια σπίτια, υπερβολικά και πολλά κοσμήματα, τατουάζ της φυλακής, ζωή στο κλαμπ και γενικώς να μαμάω όπου βρω και όλοι οι άλλοι να πάνε να μαμηθούνε.




Αυτό είναι εν ολίγοις το όνειρο ενός πάμφτωχου, μαύρου παιδιού που γεννήθηκε σε γκέτο από μητέρα πουτάνα και πατέρα ισοβίτη και φαντάζεται πώς θέλει να είναι η ζωή του όταν μεγαλώσει. Οι επιλογές του, τώρα που είναι 17, είναι κάτι μεταξύ πείνας, φυλακής ή θανάτου πριν κλείσει τα 20.

Πάντως όλα τα μπολταρισμένα μου έφεραν στο μυαλό 80's Hard rock τύπου Motley Crew, Skid Row, Poison, Def Leppard, Whitesnake, Bon Jovi , Guns n Roses ;D

Θέλω να πω ότι αυτά δεν είναιο πρότυπα μόνο μιας κουλτούρας αλλά και του λατρεμένου χαρντ ροκ ( κάποτε τουλαχ.)

Πόσα καλά ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΑ ροκ ή μπλουζ π.χ. τραγούδια υπάρχουν σε σχέση με τις απόπειρες πάντα;

Διάβασα βιαστικά το θρεντ και δε θυμάμαι την πορεία της συζήτησης. Το point σου μπορεί να είναι άλλο, αλλά για μένα η απάντηση είναι ΠΟΛΛΑ

 

[fusiongtr]

H θεωρία του  «κατοπτρικού εαυτού» νομίζω είναι κάτι άλλο.

Συμπεριφερόμαστε έναντι των τρίτων , όπως νομίζουμε ότι αναμένουν να συμπεριφερθούμε. 

Μπορεί και να κάνω λάθος.

Στο περίπου έτσι είναι.

Όμως,

η συμμετοχή μας σε πολλές κοινωνικές ομάδες οι οποίες έχουν πολλές φορές μεγάλες αντιθέσεις μεταξύ τους, ή οι ρόλοι που καλούμαστε να "υποδυθούμε" ενέχουν αρκετές αντιφάσεις, ενστερνιζόμαστε συμπεριφορές τέτοιες, που μπορεί να αντανακλούν τα "σύμβολα" μιας άτυπης κοινωνικής ομάδας (αφού είμαστε "μέλος της"), και ταυτόχρονα να υιοθετούμε ασυνείδητα συμπεριφορές που έρχονται σε αντίθεση με αυτά ως μέλη μιας άλλης κοινωνικής ομάδας (πχ Έλληνας gangsta).

Στην πραγματικότητα, έχουμε πολλαπλούς κοινωνικούς εαυτούς, ανάλογα με αυτό που είπες (την "αναμενόμενη συμπεριφορά" ως μέλος κοινωνικής ομάδας).

Υπάρχει άραγε εκεί χώρος για τον δικό μας ατομικό εαυτό?

Ποιός είναι αυτός (ως άτομα και ως μέλη κοινωνικών ομάδων υιοθετώντας ρόλους συχνά αντιφατικούς)?

Ο "κατοπτρικός εαυτός" είναι ο κοινωνικός μας εαυτός, σε αντίθεση με τον εαυτό μας ως άτομα.

Πολύ ενδιαφέρουσα θεωρία οφείλω να ομολογήσω, που περιγράφει (θεωρώ) αρκετά καλά την υιοθέτηση συμπεριφορών που φαινομενικά δεν είναι συμβατές με το ευρύτερο περιβάλλον μας (κοινωνία) αλλά εκφράζουν κάποια "κοινωνικά σύμβολα" (σύμφωνα με την θεώρηση της κοινωνικής μας ζωής ως θεατρικής παράστασης) κάποιας κοινωνικής ομάδας στην οποία μπορεί να ανήκουμε (στην πραγματικότητα αυτό είναι το αντικείμενο της συζήτησης σχετικά με το βίντεο).

Εδώ δεν παίζει και το θέμα της ταύτισης βιωμάτων που έθιξε ο φίλτατος JJ.

Πω πω, τί έγραψα ο φούστης!

 

[schreivox]

Γκόμενες, άφθονα ναρκωτικά, ακριβά αμάξια, τεράστια σπίτια, υπερβολικά και πολλά κοσμήματα, τατουάζ της φυλακής, ζωή στο κλαμπ και γενικώς να μαμάω όπου βρω και όλοι οι άλλοι να πάνε να μαμηθούνε.

Αυτό είναι εν ολίγοις το όνειρο ενός πάμφτωχου, μαύρου παιδιού που γεννήθηκε σε γκέτο από μητέρα πουτάνα και πατέρα ισοβίτη και φαντάζεται πώς θέλει να είναι η ζωή του όταν μεγαλώσει. Οι επιλογές του, τώρα που είναι 17, είναι κάτι μεταξύ πείνας, φυλακής ή θανάτου πριν κλείσει τα 20.

Πώς και γιατί ο παραπάνω εφιάλτης μετατράπηκε σε υπέρτατο, διαπολιτισμικό κουλ από την αμερικάνικη show biz, είναι για μένα άξιο θαυμασμού και μόνιμη απορία.

Έγραψες!

 

[schreivox]

[ftp=ftp://www.youtube.com/watch?v=n6lxQ6JwlVY]https://www.youtube.com/watch?v=n6lxQ6JwlVY[/ftp]

Να ένα κομμάτι χωρίς ''αλητείες'' αλλά πολιτικό(κοινωνικό)  μήνυμα  O0

 

[harilatron]

Γιατί θεωρείται τόσο σημαντικό ένα καλλιτεχνικό (π.χ. μουσικό) ιδίωμα να "καταφέρνει να προσεγγίσει τα λαϊκά στρώματα" και να "μιλήσει στη γλώσσα τους"?

Λαϊκή απήχηση είχαν και ο Θεοδωράκης και ο Χατζηδάκις αλλά έδωσαν ποίηση του Ελύτη και του Γκάτσου, όχι γούνες και κώλους.

Κατά τη γνώμη μου αυτό που παρακολουθούμε στο video είναι καλλιτεχνικός λαϊκισμός και επαγγελματικό yolo. 

 

[Superfunk]

αλλά τα λεφτά κανείς δεν μίσησε.

Ακριβως

Το εχει πει και το αφεντικο αλλωστε

He said "C'mon don't tell me that the rich don't knowSooner or later it all comes down to money"

 

[mauromouris]

To "χρυσό" ρολόι εκεί γύρω στο 2:00 είναι αυτό

http://www.skroutz.gr/s/376165/Casio-DB-360GN-9AEF.html

οπότε έχω αρχίσει να υποπτεύομαι ότι η κόκα στην αρχή του βίντεο είναι αλεύρι  ;D

Ντααααμπ, σναπτσαα

 

[audiokostas]

Όσο και να συζητήσουμε επιχειρηματολογώντας διεξοδικά, προσωπικά, ακράδαντα πιστεύω πως, ότι και κορδέλα να βάλεις στη κουράδα, αυτή κουράδα θα παραμείνει και καμία έκπληξη ως προς αυτό.

Από την άλλη ανησυχώ όταν πρέπει να συζητήσουμε διεξοδικά περί της αξίας της κουράδας επειδή η δικτατορία της μετριότητας (που σοφά ανέφερε ο Χαρίλατρος) μας επιβάλλει με την μαζική παρουσία της την ανάγκη (για να μην πω την αστική ενοχή) να δικαιολογήσουμε τον λόγο ύπαρξής της.

Αφτά από με.

 

[theoctapus]

Από την άλλη ανησυχώ όταν πρέπει να συζητήσουμε διεξοδικά περί της αξίας της κουράδας επειδή η δικτατορία της μετριότητας (που σοφά ανέφερε ο Χαρίλατρος) μας επιβάλλει με την μαζική παρουσία της την ανάγκη (για να μην πω την αστική ενοχή) να δικαιολογήσουμε τον λόγο ύπαρξής της.

Αυτή η δικτατορία στην οποία αναφέρεσαι νομίζω είναι υπερεκτιμημένη και σίγουρα δεν καταλήγουμε σ' αυτό το συμπέρασμα βλέποντας ένα ολιγόλεπτο βίντεο στο youtube.

Οι κουράδες θα υπάρχουν όσο υπάρχουν και αριστουργήματα. Μην ελπίζετε στην εξάλειψή τους αφού αυτό δεν είναι εφικτό εκ φύσεως. Το φάσμα της δημιουργίας δεν μπορεί να κουρευτεί στα άκρα, τα άριστα και τα χείριστα πάντα συνυπάρχουν, το μόνο που αλλάζει είναι το κέντρο βάρους, ο μέσος όρος και συνεπώς το μόνο ερώτημα που έχει αξία είναι αν αυτός ο μέσος όρος είναι χαμηλότερος απ' ότι ήταν. Μπορεί να βγεί αυτό το συμπερασμα μέσα απ' αυτό το βίντεο; Όχι.

Οπότε δεν χρειάζεται λόγο ύπαρξης. Υπάρχει γιατί μπορεί. Το αν δικαιολογείται και γιατί το περιεχόμενο είναι άλλη κουβέντα.

 

[LK]

Συμφωνώ με τον theoctapus.

Ο παράδεισος του ενός είναι η κόλαση του άλλου (και αντίστροφα).

Προσωπικά εδώ και χρόνια έχω κάνει τις επιλογές μου σε όλα τα επίπεδα, αλλά καθόλου δεν με χαλάει η ύπαρξη περισσοτέρων ,ως και αντίθετων εντελώς από τις επιλογές μου , εναλλακτικών.

Κανένας δεν μου τις επιβάλει, κινούνται σε έναν παράλληλο κόσμο με τον δικό μου, και αν θέλω , εύκολα τις αγνοώ.

 

[audiokostas]

Κανένας δεν μου τις επιβάλει, κινούνται σε έναν παράλληλο κόσμο με τον δικό μου, και αν θέλω , εύκολα τις αγνοώ. 

Ώπα!

Δεν είπα "δεν μ'αρέσει και θα πάρω το ντουφέκι να βγω παγανιά να καθαρίζω αυτούς που διαφωνώ".

Όπως επίσης και δεν μπορώ το ξέπλυμα του κακού γούστου, του ατάλαντου, του βλαμμένου, του Καμμένου και κάθε αλλουνού καημένου μέσα απ τη κολυμπήθρα του Σιλωάμ "ε-γούστα-είναι-αυτά-και-ο-καθένας-αυτό-που-του-γουστάρει".

Δεν τα ακούω/βλέπω και συνειδητά τα αγνοώ αλλά αν η γνώμη μου ζητηθεί να εκφράσω, λέγω απερίφραστα πόσο για πέταμα είναι αυτό που με περισσή ψευδαίσθηση, έπαρση, κακογουστιά, κενότητα κι αμορφωσιά διατρανώνουν ως καλλιτεχνική έκφραση.

 

[jimaras97]

Μερικες αποριες μονο:

Γιατι δεν κατηγορουμε τους ρεμπετες που τραγουδουσαν επισης για μαγκια, φυλακη, παρανομια και ναρκωτικα?

Γιατι (οπως πολυ σωστα ανεφερε και ενα αλλο μελος) δεν εχουμε θεμα ως προς την "ταυτιση" των Βρετανων rocker των 60's με τους καταπιεσμενους και μελαγχολικους μπλουζιστες?

Αυτο που μας ενοχλει, τελικα, ειναι ο σκοπος ή ο τροπος επιτευξης του σκοπου σε ενα καλλιτεχνικο εργο?

 

[LK]

Ώπα!

Δεν είπα "δεν μ'αρέσει και θα πάρω το ντουφέκι να βγω παγανιά να καθαρίζω αυτούς που διαφωνώ".

Όπως επίσης και δεν μπορώ το ξέπλυμα του κακού γούστου, του ατάλαντου, του βλαμμένου, του Καμμένου και κάθε αλλουνού καημένου μέσα απ τη κολυμπήθρα του Σιλωάμ "ε-γούστα-είναι-αυτά-και-ο-καθένας-αυτό-που-του-γουστάρει".

Δεν τα ακούω/βλέπω και συνειδητά τα αγνοώ αλλά αν η γνώμη μου ζητηθεί να εκφράσω, λέγω απερίφραστα πόσο για πέταμα είναι αυτό που με περισσή ψευδαίσθηση, έπαρση, κακογουστιά, κενότητα κι αμορφωσιά διατρανώνουν ως καλλιτεχνική έκφραση.

Δεν το έγραψα σαν απάντηση σε εσένα Κώστα.

Γενική τοποθέτηση ήταν.

Πάντως , μιας και το ανέφερες, εγώ πλέον ούτε καν τη γνώμη μου δεν λέω, δεδομένου ότι το τι μου αρέσει ή τι όχι, είναι απολύτως σαφές στον κοινωνικό μου περίγυρο.

Θα ταν κάτι σαν πλεονασμός  ;D

 

[audiokostas]

.......εγώ πλέον ούτε καν τη γνώμη μου δεν λέω, δεδομένου ότι το τι μου αρέσει ή τι όχι, είναι απολύτως σαφές στον κοινωνικό μου περίγυρο.

Θα ταν κάτι σαν πλεονασμός  ;D

Να σου πω, άδικο μεγάλο δεν έχεις.

Απλά μερικές φορές λέω (και ενίοτε σκέφτομαι  ;D) μήπως η σιωπή δηλώνει κι ανοχή.....

Αυτο που μας ενοχλει, τελικα, ειναι ο σκοπος ή ο τροπος επιτευξης του σκοπου σε ενα καλλιτεχνικο εργο? 

Όχι βρε Τζιμάρα. Τι σκοπός και τρόπος. Απλά με ενοχλεί που ονομάζουν τα σκουπίδια καλλιτεχνικό έργο.&-

Τα περί blues στο Mississipi /reggae στη Jamaica / punk στο Λονδίνο (και με το μπαρδόν δηλαδής) είναι τόσο ρηχά και χιλιοειπωμένα που θα ακολουθήσω Λάκειο Τακτική, διαφορετικά θα ήταν πλεονασμός.

Είπα και ελάλησα και αμαρτία ουκ έχω και δε συνεχίζω επ' αυτού.

Θενκ γιου εντ μπεστ ριγκάρντς.

 

[npap]

Να σου πω, άδικο μεγάλο δεν έχεις.

Απλά μερικές φορές λέω (και ενίοτε σκέφτομαι  ;D) μήπως η σιωπή δηλώνει κι ανοχή.....

η "ανοχή" γενικά, είναι καλό πράμα Κώστα μ'...  και εν πολλοίς σε αυτήν στηρίζει την "ειρηνική" κοινωνική του συμβίωση το είδος μας...:angel:

όταν όμως εκλαμβάνεται βολικά ως "συνενοχή" από τον τυχόν κατά συνθήκη και αντικείμενο "μέτριο" (ή "κακό"), μετατρέπεται στον μεγαλύτερο εχθρό της οποιασδήποτε εν δυνάμει "προόδου" του (ή "φίλο" της ημιμάθειας του με άλλη ανάγνωση)...

κι όταν στο κάθε επίπεδο, που αντικειμενικά μπορούμε να "δούμε" και να συνεισφέρουμε επιχειρηματολογημένα  έξτρα "επιλογές", σιωπάμε, απλά πριμοδοτούμε την διαχρονική "νωχέλεια της νομοτέλειας"...

είναι σαν τον κλασικό "πανηγυρτζή" κιθαρίστα με την vintage 335 που παίζει μπασοκίθαρο ένα λα μινόρε σε όλο το κομμάτι, με την δικαιολογία ότι "...τι να σκάω τώρα... όλοι οι υπόλοιποι κάποια στιγμή πάλι από δω θα περάσουν..."  8) ;D

ε αν όλοι όσοι στο κοινό ή γενικά στο περιβάλλον του που καταλάβαιναν κάτι παραπάνω, επέδειξαν χρόνια "ανοχή", είτε από ευγένεια είτε από αδιαφορία, δεν υπήρξαν γι αυτόν "συνένοχοι" στην παγίωση της νοοτροπίας του?...

 

[LK]

Νίκο μ’ επειδή έχω λίγο ακόμα καφε στο ποτήρι  ;D ;D, και επειδή έχει ενδιαφέρον η προσέγγισή σου.

.......ή γενικά στο περιβάλλον του που καταλάβαιναν κάτι παραπάνω, επέδειξαν χρόνια "ανοχή", είτε από ευγένεια είτε από αδιαφορία, δεν υπήρξαν γι αυτόν "συνένοχοι" στην παγίωση της νοοτροπίας του?...

Μέχρι ποιο «βαθμό κοινωνικού περιβάλλοντος» (ξέρω δεν υπάρχει όρος  ;D  ;D, ....... καταλαβαίνεις τι εννοώ, συγγενής,φίλος, γνωστός, κ.ο.κ. ) νομιμοποιείται κάποιος να «παρατηρήσει» κάποιον άλλον (με την καλή πρόθεση ως δεδομένη στην υπόθεση-και φυσικά ευγενικά) για να μην εισπράξει ενδεχομένως το :

"Έτσι είμαι! Εσύ τι ζόρι τραβάς;"

 

[npap]

Μέχρι ποιο «βαθμό κοινωνικού περιβάλλοντος» (ξέρω δεν υπάρχει όρος  ;D  ;D, ....... καταλαβαίνεις τι εννοώ, συγγενής,φίλος, γνωστός, κ.ο.κ. ) νομιμοποιείται κάποιος να «παρατηρήσει» κάποιον άλλον (με την καλή πρόθεση ως δεδομένη στην υπόθεση-και φυσικά ευγενικά) για να μην εισπράξει ενδεχομένως το :

"Έτσι είμαι! Εσύ τι ζόρι τραβάς;"

Λάκη μ', μέχρι "βαθμού εξ από δω στον διάολον και παραπέρα" (αν υπάρχουν ας πούμε "εξωγήινοι" που βλέπουν τι κάνουμε ως είδος και μας "ανέχονται" δεν θα τους το συγχωρήσω ποτέ)... ;D O0 ;D

όσο για την ενδεχόμενη (εύστοχη) απάντηση που παραθέτεις, δεν την βλέπω ως τίποτα άλλο από μια δικαιωματική "επιλογή" (ουσιαστικά την "δυνατότητα" συνειδητής πλέον απόρριψης μίας επιλογής που δεν θα είχε αν δεν του την γνώριζες)...

νομικά η προσφορά δυνατότητας έξτρα επιλογής ως προς μια θετική κατεύθυνση δεν νομιμοποιείται? (δεν μιλώ σε καμία περίπτωση για την "επιβολή" έστω και κάποιας "αξιωματικά σωστής")... 8)