LK είπε:
Με τον ίδιο τρόπο που εσύ παίζεις μπλουζ (και μάλιστα πολύ καλά) και το κοινό στα live σας έρχεται να σας ακούσει (και πολύ καλά κάνει).
Λάκη κατ' αρχήν δεν τίθεται θέμα παρεξήγησης. Κατά δεύτερον δε με καλύπτεις. Δηλαδή εγώ ξέρω 10 τουλάχιστον credible λόγους που κάποιος μπορεί να ταυτίζεται με κάποιο μουσικό ιδίωμα ή τραγούδι. Οι πιο σημαντικοί από αυτούς έχουν να κάνουν με τον παραλληλισμό των βιωμάτων. Δηλαδή αυτό που τραγουδάς τόσο ωραία εσύ, σε κάποιο όχι πολύ μακρινό επίπεδο, το έχω περάσει κι εγώ. Η ιστορία σου δηλαδή, είναι κοντά στην ιστορία μου.
Π.χ. εξαιρετικά πόπιουλαρ κομμάτι με συγκεκριμένο μήνυμα (έστω εκπεφρασμένο χιουμοριστικά):
Εδώ είναι προφανές γιατί έχουμε 1,5 δις (!) βιουζ. Όλα τα παχουλά κοριτσάκια της υφηλίου, ταυτίστηκαν με την ιστορία.
Στην περίπτωση της gangsta αισθητικής και του όλου ιδιώματος, δεν μπορώ να εντοπίσω αναλόγου ισχύος ταύτιση. Γι' αυτό ακριβώς το όλο θέμα με κάνει να απορώ και να υποψιάζομαι ότι σε κάποια στυλ πια, έχει εξελιχθεί και ο τρόπος "πλασαρίσματος" αλλά και ο στόχος. Μια υπόθεση είναι ότι εδώ δεν τίθεται θέμα ταύτισης με την ιστορία (εκ των πραγμάτων) αλλά μετάδοσης, κατά κάποιον τρόπο, της φιλοδοξίας (για λεφτά, αμάξια, σπίτι κλπ) χωρίς να προϋπάρχει το έδαφος στο οποίο κανονικά θα επέτρεπε την καλλιέργεια της φιλοδοξίας αυτής. Οι βαθύτεροι μηχανισμοί που μπαίνουν σε λειτουργία είναι που με ενδιαφέρουν πολύ εδώ.
Πέραν αυτού και χωρίς καμία διάθεση ηθικολογίας: Ανεξαρτήτως μόδας, στυλ, αισθητικής, ύφους κλπ. προσωπικά με ενοχλεί όταν προωθούνται (είτε από το youtube είτε από την τηλεόρασή είτε από οπουδήποτε αλλού) lifestyles με τη σφραγίδα της δηθενιάς. Με άλλα λόγια "κάνε ό,τι μπορείς για να σε βλέπουν και να σε θαυμάζουν οι άλλοι. Το τι πραγματικά σου αρέσει είναι δευτερεύον και μικρής σημασίας".
Τελικά αυτό που θέλουμε. καταλήγει να ταυτίζεται με αυτό που θέλουν να βλέπουν οι άλλοι. Το αποτέλεσμα είναι μια δυστυχής κοινωνία που δεν ξέρει καν το λόγο της δυστυχίας της.
Τελειώνω γιατί πολλά είπα . Το ραπ και το χιπ-χοπ πάντα μου άρεσαν. Υπάρχουν καλλιτέχνες τους οποίους θεωρώ, εκτός από μουσικούς, πολύ σπουδαίους ποιητές και ορίτζιναλ λαϊκούς φιλοσόφους. Εκεί πιστεύω ότι βρίσκεται και το όποιο μεγαλείο του ιδιώματος. Μίλησε στη χαμηλή τάξη, στη γλώσσα της. Τραγούδησε τα προβλήματά της και σε πολύ μεγάλο βαθμό την ένωσε κάτω από τη στέγη μιας κοινής, σύγχρονης κουλτούρας. Όταν μπήκε στη μέση η show biz και όλα αυτό το έκανε κώλους και πισίνες, το πακέταρε και το έκανε εξαγωγή, ε θεωρώ ότι έπεσε χοντρή υποβάθμιση. Αυτά τα ολίγα. ;D