blue είπε:
Ιn my book, supergroup είναι αυτό που γεμίζει γήπεδα, που δεν θα (ξανα)έρθει στην Ελλάδα και που όταν βγάζει δίσκο αλλάζει το μουσικό τοπίο και ύστερα από 2-3 χρόνια όλοι οι μουσικοί του αντίστοιχου είδους "συμμορφώνονται" σε αυτό.
Εγω παντως οταν ακουω "super group" στο Rock το μυαλο μου παει αμεσως σε Prog Rock καταστασεις, αρχιζοντας απο ELP και παει λεγοντας.
'Οπως και να το κάνουμε η (έστω και μερική) πληρότητα της πρώτης δεν συγκρίνεται με την απόλυτη υποκειμενικότητα της δεύτερης.
Δεν το κρύβω ότι ποτέ δεν κατάλαβα το fuzz σχετικά με τους Radiohead αλλά έχω "κουρδίσει" μυαλό και αυτιά λίγο διαφορετικά τόσα χρόνια οπότε μου δείχνω κατανόηση.
Αλλά όπως και να το κάνουμε και οι Radiohead, οι REM, οι RHCP, οι Metallica, (και ίσως Pearl Jam, Gun's & Roses, Faith No More και άλλοι), θεωρώ ότι πληρούν κάθε αντικειμενική προσπάθεια ορισμού του μεγάλου γκρουπ, ασχέτως αν μου/σου/μας/σας αρέσουν.
Είτε γιατί γεμίζουν στάδια πριν ανακοινώσουν καν την tour, είτε γιατί πουλάνε άλμπουμ σαν τρελλοί, είτε γιατί έχουν εκτεταμένη δισκογραφία, είτε γιατί κάθε άλμπουμ τους είναι πόνημα που περιέχει μία προσωπική (και ενίοτε ρηξικέλευθη) αισθητική πρόταση, είτε γιατί επηρρέασαν χιλιάδες μουσικούς, είτε γιατί όλα μαζί.
Ίσως κάποιοι θεωρείτε ότι έχουν το μειονέκτημα ότι δεν μπορούν να αποδείξουν ακόμα την αντοχή τους στον χρόνο. Δε νομίζω όμως ότι αυτό είναι ζήτημα καθότι κατέθεσαν τις προτάσεις τους εκτεταμένα στη διάρκεια του χρόνου και αυτές έγιναν ευρέως αποδεκτές.
Είναι γεγονός βέβαια ότι ο χρόνος είναι αδυσώπητος.
Εξάλλου ποιός νομίζετε ότι θυμάται σήμερα τους ELP;
C'est La Vie που τραγουδάνε κι οι ίδιοι.
Εκτός βέβαια και αν όπως σωστά παρατήρησε ο Νέστορας , ο Περικλής θέλει να μιλήσουμε για τα "10 θρυλικότερα συγκροτήματα" εγκλωβίζοντας έτσι μέσα στη λέξη "θρυλικότερα" την έννοια του παρελθόντος.
(Μην αρχίσουμε με τον Γηριατρικό Σύλλογο Κυλιομένων Πετρών. Τεράστιοι αλλά μπήκαν στον αυτόματο από τη δεκαετία του 80 και πλέον προσωπικά τους χαρακτηρίζω επιεικώς γραφικούς).
Απλώς να θυμόμαστε (οι εκεί γύρω στα -ήντα) ότι η μουσική δεν σταμάτησε στα 80s.
(Στην περίπτωση του Περικλή, στα 70s ;D)
)
