Δεν είναι ακριβώς κριτική αυτό που θα γράψω, αλλά μάλλον δεν ταίριαζε και πουθενά αλλού.
Τους τύπους του είχα ακούσει πιο παλιά που ήταν στην φάση ακόμα demo, όπου ειδικά από τον υπερκομμάταρο demons, έβλεπες ότι υπήρχε ψωμί. Μετά από περίπου 2 χρόνια αναμονής βγάζουν δισκάκι.
Μεχρι στιγμής έχει παίξει μπόλικες φορές, όχι όμως αρκετές για να πω "εκει έχουμε αυτό και το άλλο και το παράλλο".
Όπως και να χει, οι funkiες (κατά το φακιες), δεν κρίβονται όπως και ο βήχας. Από και πέρα πατάνε αρκετά και σε ροκ ριφφιές του στύλ Μορελο, faith no more και άλλα(θυμίζει ο ηχος τους ίσως και incubus του πρώτου αλμπουμ) όπως και γενικότερος πειραματισμός(να πω την αληθεια μου θυμίζουν και λίγο theater του falling into infinity σε σημεία).
Αυτά για την περιγραφή του ήχου και όχι για να μπουν σε καλούπια.
Γενικά πολύ ζωντάνια, καλοστημένα τραγούδια,(σε σημεία ίσως να ήθελα περισσότερο ροκ και λιγότερο φανκ, αλλά αυτό είναι προσωπικά γούστα), γκρουβάρουν τρελα- γενικά το χουν.
Σίγουρα από τα καλύτερα πράγματα που έχουν κυκλοφορήσει εντός ελλάδας.
Τους τύπους του είχα ακούσει πιο παλιά που ήταν στην φάση ακόμα demo, όπου ειδικά από τον υπερκομμάταρο demons, έβλεπες ότι υπήρχε ψωμί. Μετά από περίπου 2 χρόνια αναμονής βγάζουν δισκάκι.
Μεχρι στιγμής έχει παίξει μπόλικες φορές, όχι όμως αρκετές για να πω "εκει έχουμε αυτό και το άλλο και το παράλλο".
Όπως και να χει, οι funkiες (κατά το φακιες), δεν κρίβονται όπως και ο βήχας. Από και πέρα πατάνε αρκετά και σε ροκ ριφφιές του στύλ Μορελο, faith no more και άλλα(θυμίζει ο ηχος τους ίσως και incubus του πρώτου αλμπουμ) όπως και γενικότερος πειραματισμός(να πω την αληθεια μου θυμίζουν και λίγο theater του falling into infinity σε σημεία).
Αυτά για την περιγραφή του ήχου και όχι για να μπουν σε καλούπια.
Γενικά πολύ ζωντάνια, καλοστημένα τραγούδια,(σε σημεία ίσως να ήθελα περισσότερο ροκ και λιγότερο φανκ, αλλά αυτό είναι προσωπικά γούστα), γκρουβάρουν τρελα- γενικά το χουν.
Σίγουρα από τα καλύτερα πράγματα που έχουν κυκλοφορήσει εντός ελλάδας.
