Για να μιλησω λιγο σοβαρα...Προσωπικα θελω απο μουσικους ν ακουω μουσικη και για φιλοσοφια να διαβαζω βιβλια.
Το ''ΤΙ θελει να πει ο ποιητης'' σε οποιαδηποτε μορφη τεχνης το βρισκω πολυ κουραστικο,δεν περναω καλα...βρισκω πολυ περισσοτερο βαθος σ εναν παππου αποφοιτο της τριτης ταξης του δημοτικου που χει φαει τη ζωη με το κουταλι, απ οποιονδηποτε wannabe φιλοσοφο.Αν θες να πεις κατι,καντο λιανα,ντεν καταλαβαινουμε..
Οταν δε βλεπω μουσικους να θελουν να μου πουν κατι επειδη δεν καταφερνουν να το πουν με τη μουσικη τους,μου σηκωνεται η τριχα..
Ως εκ τουτου δε βρισκω τιποτα το αξιολογο σ αυτο που ειδα.
Τα περι παιδειας ειναι για οσους εχουν την αναγκη να νιωσουν ανωτεροτητα γιατι σε τιποτα μαλλον δεν ειναι καλοι..
Παιδεια ειναι η σταση προς τον συνανθρωπο και το συνολο.
Οοοφ..πολυ φιλοσοφια ρε μαμωτ..
+ 2011
hadgi είπε:
Δηλαδή,αν το καινούργιο σου CD το ακούσει μουσικός κλασικής μουσικής(ή jazz ή trance κτλ) και το θάψει/κρίνει βάσει των κανόνων και της μουσικής που αυτός ακούει,εσυ δε θα πεις :
"αυτό είναι rock και όχι κλασική/jazz/trance οτιδήποτε";
Νομίζω,πως θα το πεις(άσχετα με το αν θα μου απαντήσεις πως δε σε ενδιαφέρει η γνώμη του ή πως αν δεν του αρέσει ποσώς σε ενδιαφέρει και ας μην το ακούσει)
Δηλαδή ο ''μουσικός'' κλασσικής μουσικής ( δεν είναι ακριβώς ''μουσικός'' περισσότερο είναι...σπουδαστής σε κάποιο κλασσικό όργανο και αρμονίας ) όταν ακούσει την συγκεκριμένη δουλεία θα την καταδικάσει-θάψει εκ των προτέρων λόγω κάποιας ανωτερότητας που δεν αντιλαμβάνομαι και καθιστά άλλα μουσικά είδη ''κατώτερα''? Σαν να λέμε δηλαδή ''κακό κομμάτι κλασσικής(?) μουσικής'' > ''μέτριο κομμάτι jazz'' > ''πολύ καλό ροκ κομμάτι'' > ''κορυφαίο κομματι trance''....
Ίσα ίσα, κάποιος που ΔΕΝ ασχολείται με το συγκεκριμένο είδος το πιο πιθανό είναι ότι όταν ακούσει τη συγκεκριμένη δουλειά π.χ. θα μείνει...άφωνος (όπως και εμείς άλλωστε ;D , αλλά εμείς, με τελευταίο εμένα, μπορούμε να κρίνουμε καλύτερα την σύνθεση, των ήχο, την παραγωγή κ.τ.λ.).
Επίσης, μπορεί να ακούσω έναν jazz-ίστα και να μου φανεί πολύ καλός (μην έχοντας εντρυφήσει και πολύ στην τζαζ και ένα πιο έμπειρο αυτί να τον βρει μέτριο). Όπως ακριβώς όταν παίζω εγώ σε φίλους που δεν πολυασχολούνται με τη μουσική και νομίζουν ότι είμαι ο ...malmsteen
Επομένως μη μασάμε άλλο αυτή τη καραμέλα του ''δεν το κατέχω άρα δεν μπορώ να το κρίνω''. Μπορώ, ίσα ίσα ''όσο πιο άσχετος είμαι, τόσο πιο επιεικώς θα το κρίνω''.
Όπως ανέφερα πιο πριν, μου έρχεται στο μυαλό το παραμύθι με τον βασιλιά, ο οποίος απείλησε τον ράφτη ότι αν δεν του φτιάξει το πιο κορυφαίο συνολάκι θα τον...παλούκωνε, και αυτός για να την βγάλει καθαρή επειδη δεν μπόρεσε να δημιουργήσει κάτι εκθαμβωτικό, του παρουσίασε έναν...αόρατο μανδύα, με την δικαιολογία ότι ''είναι ραμμένος με μια μαγική κλωστή που μόνοι οι άξιοι άνθρωποι (ιντελεακτσουάλε στην περίπτωσή μας ;D ) μπορούν να δουν''...φυσικά ο βασιλιάς αλλά και οι αυλικοί του τρομοκρατήθηκαν αφού δεν έβλεπαν τίποτα οπότε έκαναν την πάπια (-ωωω μα είναι φανταστική δημιουργία....-μα τί λέτε συνάδελφε, απλά φανταστική, παρομοιάζει το πέπλο της ζωής, αντικατοπτρίζει τα υπεριώδη χρώματα της ίριδας και τον αστερισμό του Ωρίωνα και το μιλλένιουμ φάλκον του Χαν Σόλο) με αποτέλεσμα να διασχίσει τα πλήθη γυμνός (και οι υπηκόοι ψάρωσαν) μέχρι που ένα παιδί είπε ''μπαμπά, γιατί ο βασιλιάς είναι γυμνός''? (μερικοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η ορίτζιναλ βέρζιον του Άντρερσεν ήταν ''μπαμπά, κοίτα τι μικρή τσουτσούνα έχει ο Βασιλιάς'' ) ''εεεεε...μην τον ακούτε, μικρό παιδάκι είναι, έλα τώρα παιδί μου'' και ξαφνικά άρχισαν οι ψίθυροι που μετατράπηκαν σε γέλια φωνάζοντας πως ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Guys it's official...το κομμάτι είναι απλά...σιωπή ;D
Δεν μιλάμε για καθαρά τεχνικά θέματα όπως είναι π.χ. η ανάλυση μιάς φούγκας. Ένας ολοπράσινος καμβάς ή η φωτογραφία μίας εκσπερμάτισης (υπαρκτά έργα) που να χτυπιέστε 
