Σπουδή στο 4'33"

philosophos είπε:
Χεχεχεχεχεχεχεχεχεχεχεχεχεχεχε!!!
και πούσαι...

Συγνώμη, αλλά εδώ είσαι λάθος. Το διαφανές αρχείο εικόνας που ανέβασες, παραμένει ίδιο κάθε φορά που το βλέπει ο οποιοσδήποτε. Δεν αλλάζει, δεν μεταβάλλεται... παραμένει στο τίποτα. Σε αντίθεση με το 4'33".
ΠΡΟΦΑΝΩΣ και το 4'33" αλλάζει. Εάν είμαι εγώ θεατής και βήξω στο 2'.25"...έχω επηρεάσει όλο το έργο...που να την αφήσω κιόλας ;D

 
harilatron είπε:
Δεν θα δώσει αξία στο έργο όμως. Το έργο πρέπει να κριθεί μόνο του. Ως αυτούσιο πνευματικό προϊόν και όχι ως παραξενιά του "μεγάλου".
Exactemonto dude

 
marathon είπε:
και πούσαι...ΠΡΟΦΑΝΩΣ και το 4'33" αλλάζει. Εάν είμαι εγώ θεατής και βήξω στο 2'.25"...έχω επηρεάσει όλο το έργο...που να την αφήσω κιόλας ;D
 :o :o :o

;D ;D ;D ;D ;D :'( :'( ;D ;D ;D :'( ;D

(Εχέκλασα απ' τα γέλια, πάω να σκουπιστώ.)

Άλλα emoticons, που να κρατάς το στομάχι σου από τα γέλια, δεν έχει το κατάστημα???

(Έτσι μπράβο να τεκμηριώνουμε τις απόψεις μας.)

 
theoctapus είπε:
Βάλ' το μπροστά από μια άλλη εικόνα.
Έχεις δίκιο. Δεν το σκέφτηκα έτσι.

Αλλά ποιά είναι η κρίσιμη μάζα ενασχόλησης πέρα της οποίας κάποιος μπορεί να έχει πλέον κάθε δικαίωμα κριτικής και ποιός την ορίζει; Επαναλαμβάνω, μιλάμε για τέχνες, όχι για αυστηρά ορισμένη επιστήμη, τα όρια είναι εξ ορισμού πιο θολά.
Η γνώση των παρακάτω θα βοηθήσει να αποφασίσεις για το έργο.

(...) η συλλογιστική του καλλιτέχνη, το γενικό πλαίσιο της εποχής, το περιβάλλον μέσα στο οποίο το δημιούργησε κλπ είναι αυτά που θα σε κάνουν να τον διαχωρίσεις (ως προσωπικότητα) από τον κάθε επιδοτούμενο παπατζή που κατουράει τοίχους.

Το έργο πρέπει να κριθεί μόνο του. Ως αυτούσιο πνευματικό προϊόν και όχι ως παραξενιά του "μεγάλου".
Ως παραξενιά, σίγουρα όχι. Ως συνέπεια της συλλογιστικής του, ναι. Όταν όμως αυτή η συλλογιστική είναι διαρκής και συνεπής, τότε δεν μπορείς να το κρίνεις αυτούσιο, το αδικείς. Το 4'33" ξεκίνησε από μια ιδέα του Cage το 1930 και "ωρίμασε" 20 χρόνια μετά. Θα ήταν κρίμα να το κρίνω από την στιγμή της παρουσίασής του, πετώντας τα 20 αυτά χρόνια. Η διαφορά του "μου αρέσει" από το "τι μ@κ@κί@ είναι αυτό" είναι τεράστια.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και το 4'33" αλλάζει. Εάν είμαι εγώ θεατής και βήξω στο 2'.25"...έχω επηρεάσει όλο το έργο...που να την αφήσω κιόλας ;D
Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ.

Η αλληλεπίδραση τέχνης/ανθρώπου, στην εποχή που ζούμε, είναι πλέον εφικτή, χάρη στα τεχνολογικά μέσα που διαθέτουμε. Τότε γινόταν με άσπρη μπογιά σε άσπρο καμβά, ή με έναν πιανίστα που δεν έπαιζε. Σήμερα γίνεται με μπλε ακτίνες που παίζουν μουσική, με οθόνες που αλλάζουν χρώματα ανάλογα με το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του καθενός... Take your pick.

 
dmilo είπε:
Συγνώμη, αλλά εδώ είσαι λάθος. Το διαφανές αρχείο εικόνας που ανέβασες, παραμένει ίδιο κάθε φορά που το βλέπει ο οποιοσδήποτε. Δεν αλλάζει, δεν μεταβάλλεται... παραμένει στο τίποτα. Σε αντίθεση με το 4'33".
και πούσαι...ΠΡΟΦΑΝΩΣ και το 4'33" αλλάζει. Εάν είμαι εγώ θεατής και βήξω στο 2'.25"...έχω επηρεάσει όλο το έργο...που να την αφήσω κιόλας ;D
Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ.
No comment.

Γιατί άμα comment, δεν θα είναι για καλό.

 
philosophos είπε:
Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ.

No comment.

Γιατί άμα comment, δεν θα είναι για καλό.
Πιστεύω πως γράφω σωστά και κατανοητά. Έκρινα (λάθος μου) πως το διαφανές αρχείο δεν αλλάζει σε κάθε του θέαση, σε αντίθεση με το 4'33" που αλλάζει σε κάθε του "εκτέλεση".

Και το ξαναέγραψα ως απάντηση στον marathon.

 
dmilo είπε:
Και το ξαναέγραψα ως απάντηση στον marathon.
Και το κατάλαβα και δεν σχολίασα ;D...

Εκτός εάν σχολίασα και έπεσες στη παύση ;D ;D ;D

 
marathon είπε:
Και το κατάλαβα και δεν σχολίασα ;D...

Εκτός εάν σχολίασα και έπεσες στη παύση ;D ;D ;D
Με τόσο μεγάλες παύσεις, δεν είναι και δύσκολο να πέσεις μέσα...  8)

 
O Cage ήθελε να καλέσει τον ακροατή να ακούσει το περιβάλλον, με ένα διφορούμενο νόημα. Απ'την μία πως η σιωπή η απόλυτη δεν υπάρχει, μονάχα η σχετική σιωπή, και πως μπορείς να βρεις μουσική και εκτός των οργάνων. Να συνθέσεις με το νου αρχικά διαχωρισμένους ήχους και να τους φέρεις μαζί.

Το πρόβλημα που έχω όταν αυτό θεωρείται αριστούργημα είναι το ίδιο που έχω με το χιούμορ όταν θεωρείται αριστούργημα. Το χιούμορ είναι στην ουσία, εν πολλοίς, ένας αγχολύτης, οπότε θεωρήστε πως όπου υπάρχει πολύ χιούμορ απ΄την άλλη υπάρχει πολύ άγχος. Σκεφτείτε το. Έτσι το 4΄33'' είναι έξυπνο, έίναι πρωτότυπο, είναι διαφορετικό και καλοδεχούμενο αλλά δεν είναι μουσική ούτε αριστούργημα.

 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top