O Cage ήθελε να καλέσει τον ακροατή να ακούσει το περιβάλλον, με ένα διφορούμενο νόημα. Απ'την μία πως η σιωπή η απόλυτη δεν υπάρχει, μονάχα η σχετική σιωπή, και πως μπορείς να βρεις μουσική και εκτός των οργάνων. Να συνθέσεις με το νου αρχικά διαχωρισμένους ήχους και να τους φέρεις μαζί.
Το πρόβλημα που έχω όταν αυτό θεωρείται αριστούργημα είναι το ίδιο που έχω με το χιούμορ όταν θεωρείται αριστούργημα. Το χιούμορ είναι στην ουσία, εν πολλοίς, ένας αγχολύτης, οπότε θεωρήστε πως όπου υπάρχει πολύ χιούμορ απ΄την άλλη υπάρχει πολύ άγχος. Σκεφτείτε το. Έτσι το 4΄33'' είναι έξυπνο, έίναι πρωτότυπο, είναι διαφορετικό και καλοδεχούμενο αλλά δεν είναι μουσική ούτε αριστούργημα.