Ο,τι ακούγεται ωραία σε εσένα πιστεύω είναι το καταλληλο. Σίγουρα θα είναι καλύτερο το αποτέλεσμα από το ενσωματωμένο του sy77. Εάν μιλάμε για περιπτώσεις παραγωγής και όχι πχ κάποιο live, πιστεύω ίσως η καλύτερη λύση είναι τα εφέ του daw,εκτός εάν μιλάμε για μια τεράστιων δυνατοτήτων μοναδα εφέ.
Ο,τι ακούγεται ωραία σε εσένα πιστεύω είναι το καταλληλο. Σίγουρα θα είναι καλύτερο το αποτέλεσμα από το ενσωματωμένο του sy77. Εάν μιλάμε για περιπτώσεις παραγωγής και όχι πχ κάποιο live, πιστεύω ίσως η καλύτερη λύση είναι τα εφέ του daw,εκτός εάν μιλάμε για μια τεράστιων δυνατοτήτων μοναδα εφέ.
Είναι ωραίο το MidiVerb4 αλλά τώρα το έχω και δίνει εφέ σε άλλο synth που δεν έχει τέτοια μονάδα εφέ δικιά του.
Άρα, πρέπει να μπει και μια μικρή κονσόλα στο παιχνίδι (θα παίρνει εισόδους και από τα 2 synth) αλλά έτσι αρχίζει και γίνεται περίπλοκο.
Άρα, είναι καλύτερη η άλλη λύση, πας στο τέλος, μετά την ηχογράφηση του SY77, και κάνεις όσες επεξεργασίες εφέ θέλεις στον Η/Υ.. Αρκεί το s/w εφέ να είναι ΟΚ.. Βασικά για κανένα ελαφρύ reverb μιλάμε μάλλον..
Το SY22 το έχω παίξει, το είχε ένας φίλος. Το SY99 το έχει ακόμα ένας φίλος αλλά δεν το έχω παίξει ποτέ. Το SY55 το έχω ακόμα σε κάποια ντουλάπα, θέλει service καθώς κάποια πλήκτρα δεν ακούγονται και η μία έξοδος είναι νεκρή. Το SY77 το είχα εις διπλούν, το τελευταίο είχε αγοραστεί από μια Γερμανική εταιρεία που ειδικευόταν στο service και την πώληση μεταχειρισμένων synths. Το κράτησα ως το 2017.
Η σύνδεση του σε κάποια εξωτερική μονάδα εφέ είναι αναγκαία, ιδιαίτερα για reverbs.
Πολύ καλό και σίγουρα δεν θα κοστίζει 20,000£ ? [και δεν θα δεχτώ διορθώσεις στο ποσό!]
Πάντως, κι εγώ βλέπω τα συνθς τελικά να γίνονται όλα ένα VST σε κάποιον Η/Υ.
Ίσως είναι και η αναμενόμενη εξέλιξη. Είναι πολύ πιο πρακτικό για όλους αν εξαιρέσεις τα live.
Ήθελα να γράψω και παραπάνω με αφορμή το SY77:
το κακό και με κάποια παλιότερα synths που έχουν δείγματα φυσικών-πραγματικών οργάνων (πιάνα, αρμόνια, κιθάρες, σαξόφωνα, έγχορδα πνευστά ορχήστρας κλπ.) είναι ότι είναι σχεδόν a priori ξεπερασμένα σαν ποιότητα ήχου. Ειδικά στο πιάνο βλέπεις τεράστια διαφορά ανάμεσα σε SY99 και SY77 μόνο (για το SY77 είχαν ήδη βγάλει κάρτα επέκτασης γιατί το αρχικό δείγμα ήταν μέτριο).
Ακόμη και τέλειο sampling να είχαν κάνει η μνήμη ήταν πάρα πολύ μικρή για κάτι καλύτερο.
Σου μένουν άρα οι υπόλοιποι ήχο, όσοι είναι αυτοί..
'Όχι, δεν είναι καθόλου πιο πρακτικό για όλους. Μην μπερδεύεσαι, τα φυσικά όργανα οποιουδήποτε τύπου ποτέ δεν θα εκλείψουν, κι αυτό δεν έχει να κάνει (μόνο) με live καταστάσεις. Υπάρχει μια τεράστια αγορά αναλογικών synths παράλληλα με την αγορά ψηφιακών synths, και αυτό κάτι λέει. Επίσης τουλάχιστον το 1/3 των synth players δεν ασχολείται ούτε με VST ούτε με κάπoιο DAW (παρά μόνο στο στάδιο της ηχογράφησης), τα MPCs πουλάνε σαν φρέσκο ψωμάκι και κάθε χρόνο κυκλοφορούν χιλιάδες κομμάτια δημιουργημένα μόνο πάνω σε αυτά. Όπως δεν εξαφανίστηκαν οι κιθάρες ή τα πνευστά ή άλλα ακουστικά όργανα με την έλευση του sampler (υπήρχε αυτή η φοβία ανάμεσα στου μουσικούς για πολλά χρόνια) έτσι δεν θα εξαφανιστούν ποτέ και τα hardware synths. Δεν έχουμε όλοι την όρεξη να παίζουμε με ένα mouse μπροστά σε μια οθόνη, κάποιοι (και είναι αμέτρητοι) γουστάρουν να παίζουν με πραγματικά όργανα, όχι με τις virtual υλοποιήσεις τους, και αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ.
Τα hardware synths θα υπάρχουν για πάντα μια και αυτά εξελίσσονται τεχνολογικά με τον χρόνο. Εδώ ακόμα υπάρχουν και πωλούνται synths που εξελικτικά έχουν μείνει στην εποχή του χαλκού, τι συζητάμε τώρα?? Είδες την αγορά αναλογικών synths να συρρικνώνεται επειδή υπάρχουν ένα μύριο VSTs που προσμοιάζουν τον ήχο τους? Ίσα ίσα που η αγορά των αναλογικών είναι πιο μεγάλη από κάθε άλλη εποχή.
το κακό και με κάποια παλιότερα synths που έχουν δείγματα φυσικών-πραγματικών οργάνων (πιάνα, αρμόνια, κιθάρες, σαξόφωνα, έγχορδα πνευστά ορχήστρας κλπ.) είναι ότι είναι σχεδόν a priori ξεπερασμένα σαν ποιότητα ήχου. Ειδικά στο πιάνο βλέπεις τεράστια διαφορά ανάμεσα σε SY99 και SY77 μόνο (για το SY77 είχαν ήδη βγάλει κάρτα επέκτασης γιατί το αρχικό δείγμα ήταν μέτριο).
Ακόμη και τέλειο sampling να είχαν κάνει η μνήμη ήταν πάρα πολύ μικρή για κάτι καλύτερο.
Σου μένουν άρα οι υπόλοιποι ήχο, όσοι είναι αυτοί.
Τα romplers που δεν έχουν δυνατότητα να φορτώσουν user/3rd party samples είναι καταδικασμένα να γίνουν κάποια στιγμή παρωχημένα. Βέβαια τα παλιά romplers δεν είχαν samples μόνο από άλλα όργανα, διέθεταν και samples καθαρά από ηλεκτρονικές πηγές, οπότε και ανάλογα με τις δυνατότητες διαμόρφωσης του κάθε μοντέλου, η χρονολογία απόσυρσης παίζει. Δεν αγοράζουν όλοι romplers για να παίζουν με ήχους ακουστικών οργάνων, τα romplers δεν διαθέτουν μόνο αυτού του τύπου τις κυματομορφές.
Οι περιπτώσεις των SY77/99 ξεφεύγουν από τα παραπάνω εν μέρει, μια και εκτός της sample engine διαθέτουν και μια FM engine που σκοτώνει, και αυτό τα κάνει μεν obsolete σαν romplers, αλλά σαν synths γενικά θα παραμένουν πάντα επίκαιρα, αφού η FM engine τους είναι ανεξάντλητη. To γιατί να αγοράσει τώρα κάποιος ένα όργανο 35 χρόνων για την FM του όταν υπάρχουν στην αγορά τα Montage και τα MODX, τα οποία κουβαλάνε μια FM engine-τέρας, είναι μια άλλη συζήτηση.
'Όχι, δεν είναι καθόλου πιο πρακτικό για όλους. Μην μπερδεύεσαι, τα φυσικά όργανα οποιουδήποτε τύπου ποτέ δεν θα εκλείψουν, κι αυτό δεν έχει να κάνει (μόνο) με live καταστάσεις. Υπάρχει μια τεράστια αγορά αναλογικών synths παράλληλα με την αγορά ψηφιακών synths, και αυτό κάτι λέει. Επίσης τουλάχιστον το 1/3 των synth players δεν ασχολείται ούτε με VST ούτε με κάπoιο DAW (παρά μόνο στο στάδιο της ηχογράφησης), τα MPCs πουλάνε σαν φρέσκο ψωμάκι και κάθε χρόνο κυκλοφορούν χιλιάδες κομμάτια δημιουργημένα μόνο πάνω σε αυτά. Όπως δεν εξαφανίστηκαν οι κιθάρες ή τα πνευστά ή άλλα ακουστικά όργανα με την έλευση του sampler (υπήρχε αυτή η φοβία ανάμεσα στου μουσικούς για πολλά χρόνια) έτσι δεν θα εξαφανιστούν ποτέ και τα hardware synths. Δεν έχουμε όλοι την όρεξη να παίζουμε με ένα mouse μπροστά σε μια οθόνη, κάποιοι (και είναι αμέτρητοι) γουστάρουν να παίζουν με πραγματικά όργανα, όχι με τις virtual υλοποιήσεις τους, και αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ.
Τα hardware synths θα υπάρχουν για πάντα μια και αυτά εξελίσσονται τεχνολογικά με τον χρόνο. Εδώ ακόμα υπάρχουν και πωλούνται synths που εξελικτικά έχουν μείνει στην εποχή του χαλκού, τι συζητάμε τώρα?? Είδες την αγορά αναλογικών synths να συρρικνώνεται επειδή υπάρχουν ένα μύριο VSTs που προσμοιάζουν τον ήχο τους? Ίσα ίσα που η αγορά των αναλογικών είναι πιο μεγάλη από κάθε άλλη εποχή.
Τα romplers που δεν έχουν δυνατότητα να φορτώσουν user/3rd party samples είναι καταδικασμένα να γίνουν κάποια στιγμή παρωχημένα. Βέβαια τα παλιά romplers δεν είχαν samples μόνο από άλλα όργανα, διέθεταν και samples καθαρά από ηλεκτρονικές πηγές, οπότε και ανάλογα με τις δυνατότητες διαμόρφωσης του κάθε μοντέλου, η χρονολογία απόσυρσης παίζει. Δεν αγοράζουν όλοι romplers για να παίζουν με ήχους ακουστικών οργάνων, τα romplers δεν διαθέτουν μόνο αυτού του τύπου τις κυματομορφές.
Οι περιπτώσεις των SY77/99 ξεφεύγουν από τα παραπάνω εν μέρει, μια και εκτός της sample engine διαθέτουν και μια FM engine που σκοτώνει, και αυτό τα κάνει μεν obsolete σαν romplers, αλλά σαν synths γενικά θα παραμένουν πάντα επίκαιρα, αφού η FM engine τους είναι ανεξάντλητη. To γιατί να αγοράσει τώρα κάποιος ένα όργανο 35 χρόνων για την FM του όταν υπάρχουν στην αγορά τα Montage και τα MODX, τα οποία κουβαλάνε μια FM engine-τέρας, είναι μια άλλη συζήτηση.
Μπορείς πάντα να χρησιμοποιήσεις και τα δείγματα πραγματικών οργάνων για άλλες χρήσεις εκτός από τις "κανονικές", το μόνο εμπόδιο είναι η φαντασία. Στο SY77 μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις σαν ατάκες (π.χ. ατάκα από κόρνο και συνεχίζει τον ήχο η FM Synthesis), ή σε layer "μεγαλύτερου" ήχου σαν έξτρα συστατικό (π.χ. έγχορδα μαζί με κάποιο synth lead), ή στην RCM σύνθεση (δυσκολάκι αυτό), ή σε εξωπραγματικά όργανα που μοιάζουν με αληθινά με χρήση φίλτρων (αυτό αν πετύχει δίνει καταπληκτικό αποτέλεσμα!) και διάφορα άλλα τέτοια.. Βέβαια πρέπει να ξέρεις πολύ καλά τι κάνει το συγκεκριμένο συνθεσάιζερ πριν προχωρήσεις.. Και φυσικά, τότε χρειάζεσαι οπωσδήποτε software editor για λόγους εργονομίας..
Μπορείς πάντα να χρησιμοποιήσεις και τα δείγματα πραγματικών οργάνων για άλλες χρήσεις εκτός από τις "κανονικές", το μόνο εμπόδιο είναι η φαντασία. Στο SY77 μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις σαν ατάκες (π.χ. ατάκα από κόρνο και συνεχίζει τον ήχο η FM Synthesis), ή σε layer "μεγαλύτερου" ήχου σαν έξτρα συστατικό (π.χ. έγχορδα μαζί με κάποιο synth lead), ή στην RCM σύνθεση (δυσκολάκι αυτό), ή σε εξωπραγματικά όργανα που μοιάζουν με αληθινά με χρήση φίλτρων (αυτό αν πετύχει δίνει καταπληκτικό αποτέλεσμα!) και διάφορα άλλα τέτοια.. Βέβαια πρέπει να ξέρεις πολύ καλά τι κάνει το συγκεκριμένο συνθεσάιζερ πριν προχωρήσεις.. Και φυσικά, τότε χρειάζεσαι οπωσδήποτε software editor για λόγους εργονομίας..
Ένα από τα πιο σπάνια και περίεργα digital synths που έχουν φτιαχτεί, το Γερμανικό Neuron χρησιμοποιούσε μια νέα μορφή επεξεργασίας & σύνθεσης ήχων. Για όποιον θέλει να διαβάσει λεπτομέρειες παραθέτω ένα λινκ στο τέλος απ'το review του SOS το 2003. Ήταν αρκετά ακριβό και δύσχρηστο, και όποιος ήθελε να ασχοληθεί σοβαρά με το editing του ήχου του, η σύνδεση του με ένα Mac ή pc ήταν μονόδρομος. Μάλλον κυκλοφόρησε την λάθος εποχή, με λίγες τροποποιήσεις και προσθήκες σήμερα ("normal"/πιο συμβατικό design, μεγάλη color touch screen κλπ) θα ταίριαζε μια χαρά στην εποχή μας.
Αναλογικό, 16-φωνικό και σπάνιο (κατά τα άλλα και εν έτει 2024 κάποια ταγάρια κατασκευάζουν ακόμα μονοφωνικές πατάτες, τις πουλάνε σε τιμή πολλαπλάσια ενός Montage M8x και κάποια μεγαλύτερα ταγάρια τρέχουν και τις αγοράζουν?).
Το Chroma ήταν αρχικά να κατασκευαστεί από την ARP, δικό της σχέδιο ήταν, αλλά δεν πρόλαβε λόγω πτώχευσης της εταιρείας το 1981, οπότε τα σχέδια αγοράστηκαν από την CBS που είχε την Rhodes, και έτσι το synth κατασκευάστηκε και κυκλοφόρησε σαν Rhodes όργανο.
Προχωρημένο synth για την εποχή του και πανάκριβο, είχε 64 βαρυκεντρισμένα ξύλινα πλήκτρα με initial touch, ενώ κυκλοφόρησαν ελάχιστες units και με poly-aftertouch. Αν και αναλογικό διέθετε μικροεπεξεργαστή και μπορούσε να συνδεθεί με Apple II για sequencing duties ή με το Chroma Expander, το οποίο ήταν τεράστιο και δεν διέφερε σε τίποτα από το Chroma παρά μόνο στο ότι δεν είχε πληκτρολόγιο.
To Chroma κυκλοφόρησε -κι αυτό- τη λάθος εποχή, μια και ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του βγήκε το DX7 και τα παράγωγα του και πήρε σβάρνα όλη την αναλογική synth βιομηχανία. Η ανωτερότητα και ο φρέσκος αέρας που έφερνε η FM engine του DX7 σε συνδυασμό με τη χαμηλή τιμή του ($2,000 vs $5,300) δεν άφηνε περιθώρια επιβίωσης σε έναν αναλογικό γίγαντα σαν το Chroma. Έτσι, μετά από δύο χρόνια ζωής και λιγότερες από 3,000 units, το Chroma μάς αποχαιρέτησε.
DX1, τo "Holy Grail" της DX σειράς, το πιο ακριβό FM synth που έχει κατασκευαστεί ποτέ και ένα από τα πλέον σπάνια synths στην ιστορία, αφού κατασκευάστηκαν μόνο 140 units. Το DX1 κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά με το DX7 και τεχνικά ήταν δύο DX7 μαζί. Πιο συγκεκριμένα, το DX1 ήταν ένα bi-timbral 6-operator/32-algorithm FM synth και διέθετε 32-voice (max) πολυφωνία, 73-weighted wooden keys με initial & poly-aftertouch, μεγάλη (για την εποχή) LCD screen και LED parameter displays για ευκολότερο προγραμματισμό, κατασκευή από μέταλλο & ξύλο, XLR & jack εξόδους, έξοδο ακουστικών και εισόδους για breath controller, volume & mod. pedals και sustain & portamento footswitches, και φυσικά τα -τότε νέα- MIDI IN/OUT/THRU.
Τσεκάρετε ξανά τα specs που είχε το DX1 πίσω στο 1983 και συγκρίνετε τα με κάτι αστεία specs σε σημερινά digital synths που πωλούνται ένα σκασμό λεφτά, για να καταλάβετε τι δούλεμα και κλέψιμο πέφτει στις μέρες μας (πχ, bi-timbral synths των 2-3 oscillators με 8-voice πολυφωνία και ADSR περιβάλλουσες με τιμή στα €2Κ+, με το DX1 να έχει 32-voice πολυφωνία και 8-stage amp. & pitch περιβάλλουσες 41 χρόνια πριν).
Μια και αναφέραμε την 32-voice πολυφωνία του DX1, πράγμα εξωπραγματικό για synth της εποχής, να πούμε ότι το synth την αξιοποιούσε με τρία play modes, τα Single, Dual & Split modes. Στο Single mode το synth έπαιζε ένα patch με 32-voice πολυφωνία , στο Dual mode με δύο patches σε layer και 16-voice πολυφωνία και στο Split mode με δύο patches σε split και 16-voice πολυφωνία για κάθε patch. Το όργανο ήταν τεράστιο σε μέγεθος και ζύγιζε 51 κιλά. Δυστυχώς η πάρα πολύ υψηλή τιμή του το καθιστούσε απλησίαστο για την συντριπτική πλειονότητα των μουσικών. Με τιμή αγοράς τα $14,000 ($44,000 σε σημερινές τιμές) μόνο κάποια μεγάλα στούντιο και λίγοι διάσημοι κ' φραγκάτοι μουσικοί μπορούσαν να το αγοράσουν. Για το λόγο αυτό πήγε άπατο, ενώ το DX7 στα μόλις $2,000 έγινε παγκόσμιο best seller.
Το 1985 κάνει την εμφάνιση του το DX5, που στην ουσία είναι ένα DX1 σε διαφορετικό "κέλυφος" και με πολύ χαμηλότερη τιμή, στα "μόλις" $3,5Κ (γύρω στις $11,000 σήμερα). Μεταλλική κατασκευή με 76-key synth type πληκτρολόγιο με initial & channel aftertouch (πάει το poly), ίδια in/outputs, σχεδόν ίδιο πάνελ αλλά με τα LED parameter displays να έχουν φύγει, και φυσικά πολύ λιγότερο βάρος (19 κιλά). Το δε "αεροδυναμικό" minimal design του προσωπικά ακόμα και σήμερα το βρίσκω υπέροχο.
Ίδια specs λοιπόν με το DX1, αλλά κι αυτό δεν πούλησε αρκετά λόγω τσιμπημένης τιμής και της παντοκρατορίας του DX7, που μέσα σε μόλις δύο χρόνια είχε σαρώσει τα πάντα στην synth αγορά. Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του DX5 η Yamaha βγάζει τη νέα 16bit DX γενιά και το bi-timbral DX7 II, και οι 14bit γίγαντες της DX σειράς μάς αποχαιρετούν οριστικά.
Πιάστε το μπουρνούζι, ακολουθεί γερό οφθαλμόλουτρο.?
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να σας βοηθήσει να εξατομικεύσετε το περιεχόμενο, να προσαρμόσετε την εμπειρία σας και να σας κρατήσει συνδεδεμένους εάν εγγραφείτε.
Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε αυτόν τον ιστότοπο, συναινείτε στη χρήση των cookies από εμάς.