- Μηνύματα
- 14,578
- Πόντοι
- 1,788
Θα προσπαθήσω σύντομα να βάλω χιλιοειπομένα (δίασπαρτα σε άλλα νήματα) πράγματα σε μια σειρά.
Σωστός ο ορισμός του Νίκου (npap).
Αν ο "καλός ήχος" είναι μετρήσιμο μέγεθος, τότε ναι, έτσι ορίζεται :"ως η πιστή αναπαραγωγή (το δυνατόν) του φυσικού ήχου".
Μας ενδιαφέρει πάντα αυτό;
Εμένα ΟΧΙ.
Θεωρώ την ηχογραφημένη μουσική, ΑΛΛΗ τέχνη από την ζωντανή μουσική.
ΑΝ έκρινα έτσι, το πιθανότερο θα ταν να θεωρώ ότι το "La Notte" του Antonioni θα ταν καλλίτερο αν μπορούσε να είχε γυριστεί έγχρωμο και στα 4K.
Με την καμία όμως!
Και όχι , από παρελθοντολαγνία, αλλά από αισθητική άποψη.
ΔΕΝ με ενδιέφερε σε αυτην την ταινία να δώ "πίστη πραγματικότητα - μια αποτύπωση του Μιλάνου το 1961".
ΕΙδα ένα έργο τέχνης, που του πάει το .....ασπρόμαυρο (με ότι artifacts και αν έχει).
Για να γυρίσω στη μουσική.
Για εμένα το ακούω μουσική ΔΕΝ είναι μόνο μια ενέργεια που αφορά μόνο μια αίσθηση.
Εμπλέκεται σαφώς κυρίαρχα η ακοή....αλλά και η αφή (που πιάνεις το εξώφυλλο του άλμπουμ και το ανοίγεις) , η όσφρηση αν θέλετε (αλλίως μυρίζει ένα album αλλιως ένα στικάκι), και φυσικά η ΟΡΑΣΗ.
Artwork album, ........μπομπινες να γυρνάν, δίσκοι να στοβλίζονται στο πλατό....VU meters στο σκοτάδι,.
Προσωπικά αρνούμαι να ακούσω μουσική (ή να κάνω ό,τιδήποτε άλλο) μονο με μία αίσθηση.
Μου έχει τύχει να απολάυσω το ίδιο κομμάτι περισσότερο σε έναν χώρο από έναν άλλο, και όχι από θέματα ακουστικής..
Επειδή, ναι είχε π.χ. καλλίτερο καναπέ.
Προσοχή, να απολάυσω καλλιτερα, όχι να ακούσω καλλιτερα (δεν με ενδιαφέρει μόνο να ακούω).
Το ψηφιακό; Χαράς Ευαγγέλια.
Και το χω και το χαίρομαι, και το χρησιμοποιώ παράλληλα.
Αυτά ;D
Σωστός ο ορισμός του Νίκου (npap).
Αν ο "καλός ήχος" είναι μετρήσιμο μέγεθος, τότε ναι, έτσι ορίζεται :"ως η πιστή αναπαραγωγή (το δυνατόν) του φυσικού ήχου".
Μας ενδιαφέρει πάντα αυτό;
Εμένα ΟΧΙ.
Θεωρώ την ηχογραφημένη μουσική, ΑΛΛΗ τέχνη από την ζωντανή μουσική.
ΑΝ έκρινα έτσι, το πιθανότερο θα ταν να θεωρώ ότι το "La Notte" του Antonioni θα ταν καλλίτερο αν μπορούσε να είχε γυριστεί έγχρωμο και στα 4K.
Με την καμία όμως!
Και όχι , από παρελθοντολαγνία, αλλά από αισθητική άποψη.
ΔΕΝ με ενδιέφερε σε αυτην την ταινία να δώ "πίστη πραγματικότητα - μια αποτύπωση του Μιλάνου το 1961".
ΕΙδα ένα έργο τέχνης, που του πάει το .....ασπρόμαυρο (με ότι artifacts και αν έχει).
Για να γυρίσω στη μουσική.
Για εμένα το ακούω μουσική ΔΕΝ είναι μόνο μια ενέργεια που αφορά μόνο μια αίσθηση.
Εμπλέκεται σαφώς κυρίαρχα η ακοή....αλλά και η αφή (που πιάνεις το εξώφυλλο του άλμπουμ και το ανοίγεις) , η όσφρηση αν θέλετε (αλλίως μυρίζει ένα album αλλιως ένα στικάκι), και φυσικά η ΟΡΑΣΗ.
Artwork album, ........μπομπινες να γυρνάν, δίσκοι να στοβλίζονται στο πλατό....VU meters στο σκοτάδι,.
Προσωπικά αρνούμαι να ακούσω μουσική (ή να κάνω ό,τιδήποτε άλλο) μονο με μία αίσθηση.
Μου έχει τύχει να απολάυσω το ίδιο κομμάτι περισσότερο σε έναν χώρο από έναν άλλο, και όχι από θέματα ακουστικής..
Επειδή, ναι είχε π.χ. καλλίτερο καναπέ.
Προσοχή, να απολάυσω καλλιτερα, όχι να ακούσω καλλιτερα (δεν με ενδιαφέρει μόνο να ακούω).
Το ψηφιακό; Χαράς Ευαγγέλια.
Και το χω και το χαίρομαι, και το χρησιμοποιώ παράλληλα.
Αυτά ;D