Έχοντας επενδύσει στον αναλογικό ήχο από σχετικά μικρή μπορεί να πει κανείς ηλικία-είμαι 22- και βρισκόμενος σε χώρο με κάθε είδους αναλογικά μηχανήματα αναπαραγωγής και ηχογράφησης αυτό που ίσως έχω να βάλω στο τραπέζι είναι το εξής:
Κάθε μορφής ήχος που ακούγεται από ένα ψηφιακό μέσο έχει υποστεί επεξεργασία όσον αφορά το περιεχόμενο του.
Όταν μιλάμε για αναλογική ηχογράφηση-αναπαραγωγή έχουμε να κάνουμε με μια διαδικασία που περιλαμβάνει την μεταποίηση κυμάτων αέρα(για μικρόφωνα) ή και πιεζοηλεκτρικών(για μαγνήτες εγχόρδων) σε ηλεκτρικά.
Αυτά τα ηλεκτρικά κύματα με τη σειρά τους περνάνε από μια κονσόλα και μιξάρονται, περνάνε από κομπρέσσορες, φίλτρα ενδεχομένως και μετά καταλήγουν σε εγγραφέα ταινίας ρινισμάτων σιδήρου που αποθηκεύει αυτά τα ηλεκτρικά κύματα ώστε να γίνει αναπαραγωγή αυτών αργότερα, ουσιαστικά να γίνουν τα κύματα ρεύματος ξανά κύματα αέρα(ακουστές συχνότητες).
Με αυτή τη λογική και δεδομένου ότι το ρεύμα υπόκειται στους κανόνες της κβαντομηχανικής έχεις αποθηκεύσει ένα άπειρο στην κυριολεξία ποσοστό ενέργειας-πληροφορίας διότι χρησιμοποιείς ένα μέσο που έχει την βάση του στον ηλεκτρισμό.
Αντίθετα σε ένα ψηφιακό μέσο, γίνεται δειγματοληψία των ηλεκτρικών αυτών κυμάτων, στην ουσία όπως οι λάμπες φθορισμού που πατάνε στην αδυναμία του ανθρώπινου οφθαλμού να μπερδεύει επαναλαμβανόμενες εκλάμψεις φωτός 30 φορές το δευτερόλεπτο και άνω με συνεχές φως.
Αν έπρεπε ένα ψηφιακό μέσο να διατηρεί συνεχόμενη επαφή όπως ένα αναλογικό θα έπρεπε κάθε μουσικό κομμάτι να χρειάζεται έναν αποθηκευτικό χώρο γύρω στο 1 terrabyte για να το κάνει αυτό και μπορεί και να μην λέω αρκετά.
Πρακτικά τώρα,
οι διαφορές που ακούω εγώ από ένα μαγνητόφωνο και ένα ψηφιακό σήμα είναι πως εκεί που πχ μπορείς να κάθεσαι και να παίζεις-ακούς από μια μπομπίνα στα 15 ips για ώρες κυριολεκτικά είτε από ακουστικά είτε από ηχεία, μέσα στο pc αυτό δεν μπορεί να γίνεται για πάνω από 1-2 ώρες χωρίς να κουράζεσαι εκτενώς, λόγω του ότι το ψηφιακό σήμα έχει εγχειριστεί σε χίλια δύο σημεία(δειγματοληψία) με αποτέλεσμα αυτές οι επαναλαμβανόμενες εναλλαγές παύσης και έντασης- που δεν μπορείς να τις ακούσεις όπως ακριβώς με το παράδειγμα των λυχνιών φθορισμού- δημιουργούν πολύ περισσότερες περιττές αρμονικές από ένα αναλογικό σύστημα που περιέχει συμπαθητικές αρμονικές-το κάθε σημείο κάθε κύματος οδηγεί στο επόμενο χωρίς καμία απόσταση μεταξύ τους.
Λόγω αυτού του γεγονότος ένας δίσκος που έχει κοπεί από μαγνητόφωνο έχει επίσης μια πιο ευχάριστη επίδραση στον εγκέφαλο και τα επίπεδα του στρες του ατόμου από το mp3, ή τέλος πάντων ψηφιακού αρχείου.
Και αποδεδειγμένα μια καλή ακουστική εμπειρία επιδράει θετικά στα επίπεδα του στρες κάθε ατόμου.
Τα συμπεράσματα δικά σας, δεδομένου οτι σε περίοδο κρίσης δώσαμε τόσα εκατομμύρια σαν λαός για την ψηφιοποίηση ΟΛΩΝ των ΜΜΕ, κάτι που ήταν εντελώς περιττό και μάλλον κακό για την ποιότητα των πολυμέσων που φτάνουν σπίτια μας.(Όχι οτι θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να έβλεπες Ρουβά ή Ράδιο Αρβύλα αναλογικά).
) δεν νοείται ακρόαση μουσικής χωρίς την καλύτερη ποιότητα αναπαραγωγής της. Ακουστές όλες (όσο γίνεται) οι λεπτομέρειες ηχογράφησης, από τα gliss του χεριού στις χορδές μέχρι τους ανεπαίσθητους ήχους του στούντιο και το τελευταίο "τσικ" των τυμπάνων.... 
), ένα ποτό στο χέρι και μόνος.... 
