- Μηνύματα
- 2,362
- Πόντοι
- 1,208
The point is... για μενα πάντα, έτσι;Έχεις ένα δυνατό point εδώ παλικάρι.
Πολύ δυνατό.
Υπάρχουν αδικίες σε αυτόν τον κόσμο. Το ξέρουμε. Άλλες φορές αδικούμαστε, άλλες φορές αδικούμε. Αν εγώ έχω πρόβλημα με τον Μήτσο, και με αδικεί σε μια πτυχή της συνύπαρξης μας, εργασιακής, κοινωνικής, διαπροσωπικής, ιδεολογικής, όποιας φύσεως, πρέπει να πάω να του πω "ρε Μήτσο τι γ#_4+ ναουμ;" και να το λύσουμε. Αν εγώ ψηθώ ότι ο Μήτσος είναι χψιστής, και γι' αυτό είναι έτσι όπως είναι, πάει. Πρέπει να λύσουμε μετά το πρόβλημα σε ανώτατο επίπεδο, και να αναδείξουμε τον χψισμό, και να τον πολεμήσουμε όλοι μαζί. Φέξε μου και γλίστρησα.
Ταυτόχρονα ο Μήτσος τα έχει μαζί μου γιατί εγώ είμαι λίγο αβιστής χωρίς να το ξέρω, αλλά αυτός έτσι με κόβει. Και τελικά που καταλήγουμε; Να είμαστε μίζεροι, ανήμποροι, να περιμένουμε τη λύση από κάποιο μαγικό κοινωνικό μετασχηματισμό, αντί να μετασχηματιστούμε εμείς μέσω ημών. Σεχταρισμός. Διάσπαση. Σκατούλες.
Σκεφτείτε πόσα πράγματα υπάρχουν διαφορετικά που μας χαρακτηρίζουν. Σκεφτείτε τώρα πώς υπό ένα πουριτανικό πρίσμα όλα μπορούν να θεωρηθούν πάθη ή ατοπήματα. Πόσο ασυγχώρητα αμαρτήματα. Εδώ είμαστε. Ο σεβασμός στη διαφορετικότητα δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς την ανεκτικότητα. Μα όταν κάποιος περιχαρακώνεται σε ένα πολύ μικρό κομμάτάκι της ζωής και το ανάγει σε μέγιστο αγαθό, πώς να δει πέρα από αυτό;
Για να μην το κουράζω, αν βάλεις το μάτι πολύ πολύ κοντά στην ταστιέρα, μπορεί να περάσεις και την κιθάρα για άταστη.