Πρώτη πρόβα-δοκιμή.

Ακόμη για αυτο μιλάτε...?!Απο αγγελίες τι περιμένεις να βρείς...οσες φορες εχω ψαξει απογοητευτηκα!Εκτος απο φετος που πηγε καλα το πραγμα και παιζουμε με καποια ατομα.(αμήν))Πριν κατι "μαεστρους-επαγγελματιες" κτλπ που αρχαριος σε ωδειο παιζει καλυτερα και δεν εχει και το καλαμι του...μην το αναλυσουμε.Καλή τύχη σε ολους και καλή χρονιά!

 
Λόγω του θανάτου του Neil Peart έπεσα πάνω σε διάφορα δημοσιεύματα σχετικά με τους Rush, σε ένα εκ των οποίων ο G. Lee λέει τα εξής σχετικά με τις ακροάσεις για τον αντικαταστάτη του πρώτου ντράμερ τους:

"On the day that Neil (Peart) auditioned, we had five guys in – three before Neil and one after. The last guy had come a long way, a two-hour drive, and it was a very uncomfortable situation having him audition after Neil, because Neil was so fucking good. This poor guy had written charts and was playing our songs to charts. We were going through the motions. It was really awkward. I’m looking at Alex and Alex is looking at me. We were embarrassed for this guy because we were both so excited by Neil’s playing. There was no denying that Neil was the man".

Εν συντομία, ο τύπος οδήγησε δύο ώρες - σα να λέμε ήρθε από τη Λαμία στην Αθήνα - είχε γράψει οδηγούς για τα κομμάτια και ήταν πανέτοιμος. Επαγγελματισμός, σοβαρότης, εχεμύθεια, αβίαστα και αβάδιστα στο χώρο σας.

Θα μου πείτε, έκανε audition για τους Rush.

Ναι, μόνο που οι Rush τότε ήταν ακόμα ένα μικρό ανερχόμενο γκρουπ με περιορισμένη επιτυχία σε τοπικό κυρίως επίπεδο, που, έχοντας βγάλει ένα μόνο άλμπουμ, προσπαθούσαν να γίνουν περισσότερο γνωστοί παίζοντας σε clubs.

O υποψήφιος ντράμερ δεν σκέφτηκε "Εντάξει μωρέ ας πάω εκεί χάμω αδιάβαστος, σιγά μην χάσω το χρόνο μου τώρα να μαθαίνω τα κομμάτια. Άμα είναι να δέσει το γλυκό, θα φανεί και έτσι. Άντε με τους μαλάκες, Led Zeppelin wannabes, που μου θέλουν και οντισιόν να 'ουμ".

Το ότι δεν πήρε το gig ήταν μέσα στο ρίσκο (και η γκαντεμιά τού να έχει παίξει πριν από αυτόν ο Peart, μεγάλη).  

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Φανταζομαι πως θα καταλαβε τον λογο που δεν πηρε τη θεση μολις θα πηγε στο πρωτο τους λαιβ, με τον νεο ντραμερ. 

Επισης, ειμαι σιγουρος πως η αξια του ντραμερ "εκ Λαμιας" δεν θα πηγε χαμενη. Καπου θα κατεληξε και αυτος, κανοντας την καριερα που του αρμοζει. Η εργατικοτητα και η σοβαροτητα ειναι δυο χαρακτηριστικα που ανοιγουν σχεδον ολες τις πορτες.

Η ταπεινη μου, και πολυ γενικη, αποψη ειναι πως καθενας παιρνει ΠΑΝΤΑ ο,τι του αξιζει.

 
Επισης, ειμαι σιγουρος πως η αξια του ντραμερ "εκ Λαμιας" δεν θα πηγε χαμενη. Καπου θα κατεληξε και αυτος, κανοντας την καριερα που του αρμοζει.
Πολύ πιθανό.

 
καθενας παιρνει ΠΑΝΤΑ ο,τι του αξιζει


Αν και πάμε offtopic, θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Στη ζωή, είτε μιλάμε για επαγγελματική δραστηριότητα είτε για ό,τι άλλο, σε πολύ λίγους σχετικά τομείς υφίσταται μετρήσιμη και αντικειμενική αξία για το άτομο. Ο καθένας παίρνει, κυρίως, αυτό που πιστεύει ότι αξίζει και διεκδικεί καλύτερα από τον ανταγωνισμό. Αυτό εντός κάποιων ορίων λογικής προφανώς, δηλαδή αν εγώ πιστεύω ότι αξίζω να γίνω πρόεδρος των ΗΠΑ, όσο κι αν το διεκδικήσω, δε θα το πετύχω ποτέ. Απλά η εικόνα της αξίας που έχουμε για τους ανθρώπους είναι, σε πλειοψηφικό βαθμό, καθρέπτισμα της αξίας που πιστεύουν ότι έχουν.

Να το πω και λίγο μπακάλικα, πιο προσανατολισμένα στο μουσικό πεδίο. Πολύ συχνά, ο καλύτερος μουσικός, δε θα πάρει τη θέση. Θα την πάρει ο λίγο χειρότερος ο οποίος όμως προωθεί τον εαυτό του αποτελεσματικότερα.

Γενικά ως είδος,  δεν έχουμε πολύ καλή σχέση με την ουσία των πραγμάτων (αντικειμενικότητα). Είμαστε συναισθηματικά όντα που σημαίνει ότι εντυπωσιαζόμαστε, συγκινούμαστε, παθιαζόμαστε και κυρίως πιστεύουμε με ένταση πράγματα που δε βασίζονται πουθενά. Ωραία όλα αυτά αλλά απ' την άλλη θολώνουν τα νερά.

 
Ο καθένας παίρνει, κυρίως, αυτό που πιστεύει ότι αξίζει και διεκδικεί καλύτερα από τον ανταγωνισμό.


Ο καθενας προσπαθει να παρει αυτο που πιστευει πως αξιζει, αλλα καταληγει να παιρνει αυτο που πραγματικα αξιζει.

Πολύ συχνά, ο καλύτερος μουσικός, δε θα πάρει τη θέση. Θα την πάρει ο λίγο χειρότερος ο οποίος όμως προωθεί τον εαυτό του αποτελεσματικότερα.


Δεν αρκει να εχεις καλο προιον, ωστε να εισαι επιτυχημενος. Εαν μιλησω μαρκετιστικα, το προϊον, σαν αγαθο, ειναι ενα κομματι του συνολικου προϊοντος.  Το να μπορεις να το υποστηριξεις και να το προωθησεις ειναι εξισου βασικο. Εαν δεν μπορεις να το κανεις, θεωρεισαι οτι εχεις ελλιπες προϊον, και οτι ο ανταγωνισμος εχει συγκριτικο πλεονεκτημα εναντι εσενα. Αρα, θα παρεις και την θεση που σου αρμοζει στην αγορα. Οχι τη θεση που νομιζεις οτι αξιζεις. Και οι μουσικοι δεν αποτελουν εξαιρεση.

Γενικοτερα, και εν ολιγοις, οπως βλεπω τα πραγματα απο τη σκοπια μου, καθενας μας βρισκεται εκει που πρεπει να ειναι, και βρισκεται για καποιον λογο εκει. Τιποτα δεν ειναι τυχαιο. Καθε δραση φερνει αντιδραση και ο καθενας μας κανει τις επιλογες του, οπου βασει αυτων καθοριζεται και η μοιρα του. Ειναι κατι που το ζω καθημερινα και το βλεπω να συμβαινει γυρω μου. Βεβαια, αλλοι βλεπουν το ποτηρι μισογεματο και αλλοι μισοαδειο...

 
Εαν δεν μπορεις να το κανεις, θεωρεισαι οτι εχεις ελλιπες προϊον
Συμφωνούμε.

καθενας μας βρισκεται εκει που πρεπει να ειναι
Καταλαβαίνω πώς το εννοείς. Η δική μου ένσταση είναι ότι δεν υπάρχει "πρέπει". 

Το ίδιο λέμε εν ολίγοις, από διαφορετική σκοπιά.

 
Θα θελα πολύ να μην ισχύει αυτό που λέει ο Γιώργος περί ελλιπούς προϊόντοςμ αλλά δυστυχώς ισχύει.

Εαν δεν μπορεις να το κανεις, θεωρεισαι οτι εχεις ελλιπες προϊον
Από κει και πέρα, το ίδιο λέτε, με άλλα λόγια.
Προσωπικές επιλογές (δουλειά-μελετη, αλλά και η επιθυμία να παίξεις ή όχι με τους status quo όρους του παιχνιδιου), τύχη και συγκυρία, συναναστροφές/δημόσιες σχέσεις, αλλά και το ταλέντο -για να μην ξεχνιομαστε, όλα παίζουν το ρόλο τους στην εξίσωση. Να χαμε να λέγαμε. It is what it is.

 
Δυστυχως ζουμε σε εναν πολυ πολυ ανταγωνιστικο κοσμο. Η πιτα εχει συγκεκριμενο μεγεθος και αναγκαζομαστε να τρωμε ενα μικρο κομματι, καθενας μας, εαν καταφερουμε να αποκτησουμε προσβαση σε αυτο. Και ειμαστε ολοι αναγκασμενοι να κανουμε υποχωρησεις και να παιζουμε με τους ορους του παιχνιδιου, εαν θελουμε την προσβαση αυτη. Αλλιως ψαχνουμε για αλλη πιτα και αλλο παιχνιδι(κατι που το γνωριζεις καλυτερα, φιλε Tamtam).

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Η ταπεινη μου, και πολυ γενικη, αποψη ειναι πως καθενας παιρνει ΠΑΝΤΑ ο,τι του αξιζει.


Ο καθένας παίρνει, κυρίως, αυτό που πιστεύει ότι αξίζει και διεκδικεί καλύτερα από τον ανταγωνισμό.


Ο καθενας προσπαθει να παρει αυτο που πιστευει πως αξιζει, αλλα καταληγει να παιρνει αυτο που πραγματικα αξιζει.


Και για να συνεισφέρω στο οφτοπικ, λόγο ιδιοσυγκρασίας... γενικα πρέπει να στρίψεις πολλές φορές για να κάτσει, όσο πιο πολλές φορές στρίψεις τόσο πιο πιθανό είναι να κάτσει, δηλαδή στη ουσία παίρνεις ότι κάτσει, καμία σχέση με το τι αξίζεις, και τι σημαίνει αξίζεις... αξίζεις άμα σου χει κάτσει

 
Ελα ρε, ον τοπικ ειμαστε ?

γενικα πρέπει να στρίψεις πολλές φορές για να κάτσει, όσο πιο πολλές φορές στρίψεις τόσο πιο πιθανό είναι να κάτσει


Συμφωνω. Οσο πιο πολυ επιμεινεις, τοσο πιο πιθανο ειναι να ερθει το επιθυμητο αποτελεσμα. 

Αλλα δεν ειναι θεμα ζαριας το εαν σου κατσει. Εχουν να κανουν και οι συγκυριες, αλλα κυριως εχουν να κανουν οι ατομικες ικανοτητες και δεξιοτητες, και κυριως οι επιλογες που κανεις.

δηλαδή στη ουσία παίρνεις ότι κάτσει, καμία σχέση με το τι αξίζεις, και τι σημαίνει αξίζεις.


Συμβιβαζεσαι με το κομματι της πιτας που θα σου λαχει. Αλλα αυτο δεν θα ερθει υστερα απο κληρωση. Θα ερθει με τον ιδρωτα, την προσπαθεια και την επιμονη σου. Και να μη σου ερθει, μελλοντικα θα σου ερθει κατι αλλο, ισως και καλυτερο. 

αξίζεις άμα σου χει κάτσει


Νομιζω οτι η "αξια" του καθενος μας ειναι συγκεκριμενη και δεν αλλαζει. Το θεμα ειναι το εαν και ποσο θα μας βοηθησει -η "αξια"- να καλυψουμε τις αναγκες μας. 

 
Μην υποτιμάς την τύχη gkourmoul1 καθώς είναι ο παράγοντας με το μεγαλύτερο βάρος και το καταλαβαίνεις αυτό καλά ή με κάτι πολύ καλό ή πολύ κακό (και στις δυο περιπτώσεις δεν πρόκειται να την αμφισβητήσεις ξανά) ύστερα δεν υποτιμώ τη σκληρή δουλιά (με την έννοια ''παλεύω με κάτι που δεν μου αρέσει'') ωστόσο έχω βγάλει το συμπέρασμα ότι ούτε απαραίτητη είναι ούτε το αποτέλεσμα είναι εγγυημένο :Ḋ και άμα η αξία του καθενός είναι τόσο συγκεκριμένη μέτρα τη ρε

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Εμένα πάντως, το "καλύτερο" μου, είναι όταν πηγαίνεις να σε πρωτοακούσει η μπάντα, έχεις προβάρει πάνω στο playlist που η ίδια η μπάντα σου έστειλε, έχεις αφιερώσει πολύ χρόνο και προσπάθεια για να το αποδώσεις όσο καλύτερα μπορείς, έχεις προσαρμοστεί στις συγκεκριμένες εκτελέσεις ή και σε όποιες ιδιαιτερότητες σου ζητούν και τελικά ακούς από τα μέλη της μπάντας φράσεις όπως: "αυτό ποιό είναι;" ή "α, το έχουμε και αυτό;" ή "πως παίζεται αυτό;" ? 

 
Εμένα πάντως, το "καλύτερο" μου, είναι όταν πηγαίνεις να σε πρωτοακούσει η μπάντα, έχεις προβάρει πάνω στο playlist που η ίδια η μπάντα σου έστειλε, έχεις αφιερώσει πολύ χρόνο και προσπάθεια για να το αποδώσεις όσο καλύτερα μπορείς, έχεις προσαρμοστεί στις συγκεκριμένες εκτελέσεις ή και σε όποιες ιδιαιτερότητες σου ζητούν και τελικά ακούς από τα μέλη της μπάντας φράσεις όπως: "αυτό ποιό είναι;" ή "α, το έχουμε και αυτό;" ή "πως παίζεται αυτό;" ? 
    Φυσιολογικο..

Ειναι ραντεβου στα τυφλα..Οτι και να σου πουν.. σοβαροτητα,, εμπειρια..εχουν κανει live κλπ...ολα ειναι σχετικα.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Εμένα πάλι μου έχουν τύχει όλα σχεδόν. 

Τραγουδιστές και τραγουδίστριες που δεν μπορούσαν να τραγουδήσουν μπροστά σε μικρόφωνο!!! Ή που απλά μίλαγαν, δεν τραγουδούσαν τις νότες και στο διάλειμμα σου έλεγαν για την καριέρα που ήθελαν να κάνουν επειδή είχανε γνωστή την τάδε ή τον τάδε. 

Μπασίστες που τώρα ξεκινούν να μαθαίνουν ενώ πριν ήταν κιθαρίστες, πληκτράδες κλπ. 

Πληκτράδες που δεν έπαιζαν συγχορδίες απλά έβαζαν κάποιο εφέ ορχήστρας και ακουγόταν ουάου και καλά. 

Ντράμερ που ξεκινούσαν τα τραγούδια καλά και μετά έπεφτε το τέμπο ή ξεχνιόντουσαν και άρχιζαν σόλο ή έπαιζαν το ίδιο όλα τα κομμάτια. 

Της κακομοίρας.

Και φυσικά σε όλες τις μπάντες που έτυχα, μόνο εγώ ήξερα τα τραγούδια και τους τα έδειχνα σε κάθε πρόβα. Τα άτομα δεν θυμόντουσαν ποτέ τίποτα εκτός από τα πολύ γνωστά ριφ (π.χ Paradise city), όποτε από κάποιο σημείο και μετά έγραφα τις συγχορδίες σε χαρτάκια. Αυτά έχουμε όλοι εμείς οι αυτοδίδακτοι. Πολύ περισσότερα κουσούρια και αρνητικά από όσους έχουν μία νορμάλ εκπαίδευση. 

Οι πιο πολλοί είναι μόνο για χαβαλέ δυστυχώς. Έπαιξα βέβαια και με δυο τρεις πολύ καλούς μουσικούς αν και μετά δεν συνεχίστηκε αυτό λόγω ωραρίων και υποχρεώσεων. 

Φυσικά κι εγώ έχω πάει σε πρόβα γνωρίζοντας τα κομμάτια λίγο αλλά αυτό είχε γίνει επειδή ξαφνικά άλλαξαν τα τραγούδια και έπρεπε να μάθω τρία άλλα σε δύο ημέρες και όταν δουλεύεις αρκετές ώρες είναι δύσκολες οι αλλαγές. Και βέβαια υπήρξαν και κάποιες φορές που απλά δεν έπαιζα τόσο καλά ή δεν ταιριάζαμε ή βρήκαν άλλον καταλληλότερο. 

Όταν όμως ταιριάζουν κάποιοι είναι τόσο ωραίο. Δεν λέω ότι όλα πρέπει να είναι εύκολα αλλά σε κάτι που σου αρέσει, αν συνεχώς προκύπτουν προβλήματα και λεπτομέρειες που σου την σπάνε, καλύτερα μόνος με ένα backing track ή με το Trio Band της Digitech και τέλος. 

Όμως η γιουτιουμπίστικη ή για να προσθέσω και το σαουντκλαντίστικη άποψη ή δυνατότητα στην προσέγγιση της μουσικής δεν έχει μόνο άσχημα αλλά και καλά φυσικά  ασχέτως αν οι άνθρωποι τις πιο πολλές φορές τα χρησιμοποιούν λάθος και εγωιστικα. Έχω ακούσει Έλληνες μουσικούς στο SoundCloud που πραγματικά με έχουν αφήσει άφωνο. Αυτό το free publish ας πούμε με την ανάλογη βέβαια ανταπόκριση δίνουν κουράγιο και νόημα στο να συνεχίσει κάποιος καλός μουσικός αυτό που αγαπάει.

 
Απέφευγα να διαβάσω το thread καιρό τώρα, αλλά τις τελευταίες μέρες έριξα μια ανάγνωση.

Νομίζω ότι το αυτονόητο είναι ότι αν σου ζητήσουν να ετοιμάσεις κάποια κομμάτια για να πάτε και να έχετε μια κοινή αναφορά, να το κάνεις όσο καλύτερα γίνεται. Να ξοδέψεις και 5ώρες/κομμάτι αν χρειαστεί. Γενικά είμαι άνθρωπος που δεν μου αρέσουν οι μετριότητες και χαλιέμαι όταν τα πράγματα δεν βγαίνουν όπως τα φανταζόμουν, ακόμη/ειδικά από εμένα. (το οτι δεν μου αρέσουν οι μετριότητες δεν σημαίνει ότι δεν έχω επίγνωση του επιπέδου μου ή των άλλων). Δεν καταλαβαίνω τη λογική του πασαλείμματος, πέρα από την έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτοσεβασμού. Μου φαίνεται αδιανόητο να δώσεις μικρό ποσοστό των ικανοτήτων/δυνατοτήτων σου από καχυποψία, επιφύλαξη ή δεν ξέρω κι εγώ τι. Αυτό για μένα είναι αδιαπραγματευτο. Για μένα είναι απλά σοβαρή έλλειψη αντίληψης και αυτογνωσίας. Υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα, και όσο πάει θα αμβλύνεται, κατανόησης ικανοτήτων/δυνατοτήτων/επιπέδου και έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν να μιλούν και δεν ξέρουν να ακούν. Γινόμαστε έρμαια αντικοινωνικής κοινωνικότητας. Προτιμώ έναν μέτριο που ξέρει ότι είναι μέτριος παρά έναν μέτριο που νομίζει ότι είναι καλός ή έναν καλό που νομίζει ότι δεν είναι καλός/ έχει το ανικανοποίητο. 

That said, δεν σημαίνει ότι μετράει η αρτιότητα στην εκτέλεση ή η υπακοή για να κερδηθεί ένα νέο μέλος μπάντας. Αλλά είναι το πρώτο πεδίο συνεννόησης. Το τι επίπεδο είναι ο μουσικός ή η μπάντα είναι εντελός αδιάφορο. Το που παίζει ή που στοχεύει, επίσης. Τα υπόλοιπα επίσης προαιρετικά. Δνε χρειάζεται να είσαι κολλήτός με κάποιον ή να ακούς τα ίδια πράγματα για να κάνετε χωριό μουσικά. Ίσα ίσα που βρίσκω ενδιαφέρον σε αυτό, γιατί δείχνει πόσο μπορεί να θυσιάσει ο καθένας από την προσωπικότητά του χαριν του αποτελέσματος.

Πρόσφατα χρειάστηκε να βάλουμε αγγελία για μέλος μπάντας. Χαλαρή κατάσταση, όχι πολύ βαρύγδουπα πράγματα, ούτε ομως και χαζοχαρούμενα. Έπρεπε να γίνει οντισιόν μιας και ενδιαφέρθηκαν 6 άνθρωποι, οι οποίοι μας τίμησαν με το χρόνο τους και προσπαθήσαμε μέσα από ένα μισάωρο έκαστος να κάνουμε μια πρώτη προσέγγιση. Διαθέσαμε μια μακρά playlist 80-90 κομματιών να επιλέξουν 4-5 έκαστος για να τα δουμε σε πρόβα. Κάποια επειδή είχαμε χρόνια να τα παίξουμε, έπρεπε να κάνουμε και εμείς μια επανάληψη. Δεν υπήρξε απαίτηση για "δέσιμο" ή "ξεπατίκωμα δομικό" Ούτε σύγκριση. Η πρόβα ηχογραφήθηκε, τα ακούσαμε όλοι, επισημάναμε υπέρ/κατά κλπ. και καταλήξαμε. Όχι στον καλύτερο, ούτε στον πιο συνεπή. Σε αυτόν που μας έκανε να παίξουμε/περάσουμε καλύτερα. Τελικά. Kαι το άλλο που συνέβη ήταν ότι έπρεπε να αλλάξουμε/προσαρμόσουμε σε πολύ μεγάλο ποσοστό το πρόγραμμα που υποτίθεται είχαμε έτοιμο για να κουμπώσει πάνω του. Οπότε όλα εξαρτώνται από συγκυρίες και καλή διάθεση.

Αυτή ήταν η αγγελία, έτσι για το εύθυμον.
 




 

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top