Πρώτη ηλ.κιθάρα/ενισχυτής.

[VangelisV]

Και σου φανηκε πιο ευκολοπαιχτη η fender απο την prs? 

ναι

 

[gkourmoul1]

α

 

[fusiongtr]

α

β

 

[rgxinap]

ναι

ποια είναι η πηγή της πληροφόρησής σου?

 αυτή η θεωρία είναι βασισμένη κάπου ή είναι με βάση τα δικά σου γούστα?

Αίσθηση. Πολύ δύσκολο να το αποδείξει κανείς με απόλυτα νούμερα. Σου έδωσα μια βοήθεια πριν, δηλ πόσοι jazz-rock βιρτουόζοι έπαιζαν Ibanez και πόσοι fender ή gibson την δεκαετία του 80, αν αυτό αρκεί. Εσύ απο την άλλη πως μπορείς να αποδείξεις οτι το μπράτσο της strat (αλήθεια ποιό απο όλα? το V το C?) είναι πιο εργονομικό?

ΥΓ

Και εγω με strat έμαθα και πάντα θέλω να γυρνάω στις strat, αλλά όταν θέλω να κάνω bend στο 20ο τάστο στην ΣΙ, τότε εύχομαι να μην είχε τετράγωνο heel αλλά AANJ, και 24 τάστα.

 

[gkourmoul1]

Σιγουρα ηταν μοδα στα 80's. Ειχαν καλυτερη στρατηγικη πωλησεων. Καινοτομιες που εισηγαγαν. Αντιγραφες απο gibson και fender κλπ. Καλυτερη ποιοτητα και φινιρισμα, σε πολλες περιπτωσεις. Οι πωλησεις και τα κερδη στα υψη.

Χωρις να μπορω να βρω στοιχεια, θεωρω οτι η πλειοψηφια των επαγγελματιων κιθαριστων ηταν παντα συνδεμενενοι με τις fender και gibson, οι οποιες κατεχουν και το 70+% της πιτας. Εννοω οτι οσοι και να ηταν οι ibanezακηδες, οι υπολοιποι ηταν παντα περισσοτεροι. Λογω του δραστηριου μαρκετινγκ της ιαπωνικης εταιριας, εχει περασει οτι πλειοψηφια επαιζε ibanez. 

Αυτη ειναι η αισθηση μου.

 

[rgxinap]

Για αυτό και δεν μίλησα για κιθαρίστες γενικώς και αορίστως αλλά για jazz-rock, δηλ κιθαρίστες "επιδόσεων". Αυτούς που προτιμούσαν να παίζουν παρά να πολεμούν με το όργανο, δηλ αυτούς που προτιμούσαν εργονομία, χαμηλότερο βάρος, όμορφο σύγχρονο σχέδιο χωρίς να θυσιάζεται το ηχητικό αποτέλεσμα.

Τεσπα, αυτα δύσκολο να αποδειχθούν με στοιχεία, είναι απλως αίσθηση.

 

[gkourmoul1]

Αυτο που ειναι γεγονος ειναι οτι εκεινη την εποχη, οι δυνατοτητες των fender και gibson ηταν περιορισμενες. Γιαυτο και βρηκε προσφορο εδαφος η ibanez. Εφτιαξε πιο μοντερνες και "γρηγορες" κιθαρες, οπου τις προτιμησαν οσοι ηθελαν να ξεφυγουν αυτον τον περιορισμο. Αυτη ειναι ιστορια.

Τωρα, εαν κατειχε με μεγαλυτερο μεριδιο, στην κατηγορια jazzrock, ή εαν ειναι σημερα οι βολικοτερες κιθαρες (λογικα δεν ειναι), δεν το γνωριζω καθως δεν υπαρχουν στοιχεια.

Σιγουρα ειναι ευκολως εννοουμενο οτι μιλαμε για πιο "γρηγορες" και με πιο πολλες δυνατοτητες, κιθαρες, απο τις fender και τις gibson. 

Βεβαια, δεν ταυτιζω τον ορο "ανεση" και "βολεψη" με τον ορο "βελτιωση" και "ταχυτητα".  Το γρηγορα και βελτιωμενο δεν ειναι παντα το πιο ανετο και φιλικο στην χρηση.

 

[Πνοή και Νύξη]

Άμα δώσεις μια κλασσική ή μια flamenco ή μια Maccaferri style σε έναν οποιοδήποτε average παίκτη θα σπάσει τα χέρια του. Αυτά τα είδη έχουν πρακτικά τα πιο άβολα μανίκια για τη συντριπτική πλειοψηφία των ειδών που παίζονται στην pop μουσική (rock, blues, metal, jazz inclusive). 

Όλα είναι σχετικά

Θεωρώ ότι τα μοντέρνα προφίλ της Fender και της Gibson (άρα και των Ιbanez, PRS, Epiphone, Squier, Harley Benton, Τaylor +100 μάρκες κλπ.) είναι αρκούντως εργονομικά και άνετα. Μην περιπλέκουμε τόσο καταστάσεις. Εγώ δεν έχω πρόβλημα να παίξω και με χοντρό και με λεπτό και με C και με V και με U και με 7,25" και με 12" και με 25,5 και με 24,75. Πιο ξεκούραστα μου φαίνονται τα μεσαίου μεγέθους (ούτε ρόπαλα ούτε ψιλά) μανίκια με jumbo ή medium jumbo τάστα. 

Το wizard είναι μανίκι επιδόσεων, όχι αρχάριου. Πολύ ιδιαίτερο προφίλ, λεπτό με φαρδιά ταστιέρα για συγκεκριμένο posture παιξίματος. Δεν θα το συνιστούσα σε average παίκτη. Μπορεί να πάθει τενοντίτιδα.