- Μηνύματα
- 1,713
- Πόντοι
- 938
Ζητώ συγγνώμη, ανοίγω μια παρένθεση για να δώσω μια ερμηνεία σε μια ψιλοπαρεξηγηση που αφορά το glossy/non glossy και την γενικότερη αντίληψη περί γρήγορου/αργού μανικιού. Έχω την αίσθηση ότι οι κιθαρίστες στο παρελθόν "μάταραν" τα μανίκια τους επειδή το nitrocellulose finish σε πολλές των περιπτώσεων, λόγω σφαλμάτων σε περιεκτικότητες πλαστικοποιητών, αποκτούσε θαμπάδα με την επαφή με το δέρμα και γινόταν κολλώδες, γεγονός που όντως αποτελεί τροχοπέδη σε κάθε είδους άνεση του χεριού στο μανίκι. Ο μόνος τρόπος να φεύγει αυτή η κολλώδης θαμπάδα, είναι το ματάρισμα με ψιλό γυαλόχαρτο ή ακόμη καλύτερα/εύκολα με σύρμα ή scotch brite.
Tα μανίκια που δεν είναι φινιρισμένα με nitro, αλλά με πολυουρεθάνες και πολυεστέρες ή ακρυλικά δεν έχουν τέτοιο θέμα.
Εμένα προσωπικά δεν με ενόχλησε ποτέ το gloss neck και πάντοτε έπαιζα χωρίς πρόβλημα και θεωρώ ότι είναι άλλη μία από τις πολλές παρεξηγήσεις στα κιθαριστικά θέματα που έχουν αποκτήσει διαστάσεις αστικού μύθου. Μπορώ επίσης να παραθέσω είδη οργάνων με gloss φινίρισμα τα οποία χρησιμοποιούνται κατά κόρον σε "βιρτουόζικα" είδη, όπως manouche κιθάρες, flamenco και κλασσική, jazz archtops, μπουζούκια κλπ.
Μετά δε, το πρόσφατο βιντεο με τον master luthier της Fender που έριξε το τιπ για τα glossy μανίκια, με την πρώτη ευκαιρία θα το δοκιμάσω και θα επανέλθω με συμπεράσματα.
Κλείνει παρένθεση, ευχαριστώ και sorry για το off topic.
Eπίσης, περί εργονομίας, κι εμένα η Stratocaster με κουράζει και στέκεται εμπόδιο στο ήδη περιορισμένης δυνατότητας-αλλά ενσυνείδητης επιλογής, παίξιμό μου. Όλα στο δεξί (διακόπτες, knobs, contour, saddles, μεσσαίος μαγνήτης)
