Πού χρησιμεύει ο μαέστρος σε μιά Συμφωνική Ορχήστρα;

Ένα βασικό που δεν διάβασα ή μου ξέφυγε, είναι ότι ο μαέστρος προετοιμάζει/διδάσκει την ορχήστρα του (από συμφωνική Von Karajan μέχρι τρίο Jimi Hendrix) το πώς θα εκτελεστεί το έργο. 

Πιστεύει κανένας (για να το δούμε σε ένα πιο βατό επίπεδο) ότι τα κομμάτια του Χατζιδάκι με τις 9μελεις ορχήστρες που αναφέρθηκαν, θα ακουγόταν όπως ακούγονται, χωρίς την διδασκαλία/καθοδήγηση/διεύθυνση του Χατζιδάκι;  ή μήπως νομίζει ότι ο Jimi άφηνε τον Noel Redding να βαράει στο μπάσο ότι του κατέβει;

Για τις πρόβες μιλάω προφανώς που δεν τις βλέπει κανένας κι έτσι δεν βλέπει την ουσία της δουλειάς του μαέστρου ή "μαέστρου".

Επίσης μη ξεχνάμε ότι τις περισσότερες φορές, ο μαέστρος γράφει και τις παρτιτούρες ή τουλάχιστον καθοδηγεί αυτόν που γράφει.

Και το ότι σε ένα ενδεχόμενο φιάσκο, αυτός αναλαμβάνει την ευθύνη. Και το φιάσκο δεν γίνεται πάντα γνωστό στο κοινό, αν καταλαβαίνει κανένας τι εννοώ.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Ένα βασικό που δεν διάβασα ή μου ξέφυγε, είναι ότι ο μαέστρος προετοιμάζει/διδάσκει την ορχήστρα του (από συμφωνική Von Karajan μέχρι τρίο Jimi Hendrix) το πώς θα εκτελεστεί το έργο. 

Πιστεύει κανένας ότι τα κομμάτια του Χατζιδάκι με τις 9μελεις ορχήστρες που αναφέρθηκαν, θα ακουγόταν όπως ακούγονται, χωρίς την διδασκαλία/καθοδήγηση/διεύθυνση του Χατζιδάκι;

Για τις πρόβες μιλάω προφανώς π, που δεν τις βλέπει κανένας κι έτσι δεν βλέπει την ουσία της δουλειάς του μαέστρου.

Επίσης μη ξεχνάμε ότι τις περισσότερες φορές, ο μαέστρος γράφει και τις παρτιτούρες.


Φυσικά οι εργατικοί μαέστροι βρίσκονται περισσότερο στα βόρεια κράτη όπου η μουσική είναι θρησκεία. Οι δικοί μας, ακόμα και στις πρόβες, είναι εξαντλητικά νωχελικοί. Οι παραστάσεις τους σχεδόν ασήμαντες. Αυτό οφείλεται στο ότι ο έλληνας ποσώς ενδιαφέρεται για κλασική μουσική και προτιμάει να πηγαίνει στα τσιφτετέλια και να βλέπει γκόμενες να κουνάνε τα ωραία τους κορμιά. 

Θλίβομαι όταν σκέφτομαι πως τα παιδιά μου είχαν οικτρή μουσική εκπαίδευση στο σχολείο τους. 

Η αδυναμία εξολόθρευσης των τουρκικών στοιχείων στο πολιτισμικό μας γίγνεσθαι έχει αποβεί μοιραία καθώς καταστέλλει βάναυσα τις δυνατότητές μας σαν έθνος. 

Η επιστροφή σε αξίες μεγάλες είναι μονόδρομος. Στα μεγάλα αισθήματα και στις μεγάλες συγκινήσεις που φυσικά μόνο η βόρεια μουσική και τέχνη γενικότερα μπορεί να εμπνεύσει. Να ξαναγίνουμε γνήσια τέκνα της Ευρώπης και μαζί με αυτό, αναπόφευκτα, γνήσια τέκνα της πραγματικής, ελληνικής μας κουλτούρας.  

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Ε, ρε, θα τρίζουν τα κόκκαλα του Μητρόπουλου..




Ο οποιος μη ξεχναμε οτι ηταν και εκπληκτικος ΣΥΝΘΕΤΗΣ και αριστος  πιανίστας, μαλιστα σε μια παρασταση της Berliner Philharmoniker to 1930 όταν αρρώστησε ο πιανιστας της ορχηστρας με χαλαρότητα κάθισε στη θέση του και διευθύνοντας και την ορχηστρα έπαιξε το κονσέρτο νο.3 για πιάνο του Προκοπιεφ .

Εχω δυο φίλους που ειναι μαέστροι ,ενας στο Βερολίνο και ένας εδω και ειναι ΣΙΓΟΥΡΑ οι καλύτεροι ΜΟΥΣΙΚΟΙ που έχω γνωρίσει στη ζωή μου σε ΟΛΑ τα επίπεδα .

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Πιστεύει κανένας ότι τα κομμάτια του Χατζιδάκι με τις 9μελεις ορχήστρες που αναφέρθηκαν, θα ακουγόταν όπως ακούγονται, χωρίς την διδασκαλία/καθοδήγηση/διεύθυνση του Χατζιδάκι;

Για τις πρόβες μιλάω προφανώς π, που δεν τις βλέπει κανένας κι έτσι δεν βλέπει την ουσία της δουλειάς του μαέστρου.


Διδασκαλία/καθοδήγηση αναμφίβολα.

Διεύθυνση είναι υπερβολή κατα τη γνώμη μου και εξυπηρετεί περισσότερο στο να συμμετέχει και ο συνθέτης σαν μαέστρος στην εμφάνιση.

Εξ άλλου στις μικρές chamber orchestras δεν υπάρχει μαέστρος.

Φυσικά μπορεί να υπάρχει κάποιος να διευθύνει ακόμα και ένα τρίο και σίγουρα είναι καλό να υπενθυμίζει το ρεφραίν και να ρυθμίζει τις δυναμικές στα κουπλέ αλλά δεν είναι καθόλου απαραίτητος, όπως όλοι ξέρουμε και όπως δείχνει η συντριπτική πλειοψηφία των επαγγελματικών συνόλων παγκοσμίως. Αντιθέτως, είναι εξαίρεση.

 
Διδασκαλία/καθοδήγηση αναμφίβολα.

Διεύθυνση είναι υπερβολή κατα τη γνώμη μου και εξυπηρετεί περισσότερο στο να συμμετέχει και ο συνθέτης σαν μαέστρος στην εμφάνιση.

Εξ άλλου στις μικρές chamber orchestras δεν υπάρχει μαέστρος.

Φυσικά μπορεί να υπάρχει κάποιος να διευθύνει ακόμα και ένα τρίο και σίγουρα είναι καλό να υπενθυμίζει το ρεφραίν και να ρυθμίζει τις δυναμικές στα κουπλέ αλλά δεν είναι καθόλου απαραίτητος, όπως όλοι ξέρουμε και όπως δείχνει η συντριπτική πλειοψηφία των επαγγελματικών συνόλων παγκοσμίως. Αντιθέτως, είναι εξαίρεση.
Εκ πείρας σου λέω ότι και στα μικρά σχήματα χρειάζεται. Μπορεί εύκολα να ξεφύγει η κατάσταση σε κάποιες στιγμές ή απλά να χρειαστεί λάιβ καθοδήγηση.

Να φανταστείς ότι έχουμε φτάσει να έχουμε τα λεγόμενα μαεστρόφωνα.

Χειλόφωνα ουσιαστικά, που φοράει ο μαέστρος, για να τον ακούνε οι μουσικοί στα in-ear και όχι μόνο οι μουσικοί. Και ο τραγουδιστής και ο ηχολήπτης κλπ.

Μιλάμε τώρα για μοντέρνα σχήματα και για περιπτώσεις που δεν σηκώνουν ούτε ένα λάθος και όχι για τον τύπο που κουνάει τη μπακέτα στις συμφωνικές.

Αν και μου έχει τύχει και αυτό (μαεστρόφωνο) σε συναυλίες με συνδυασμό μοντέρνας ορχήστρας, συμφωνικής και χορωδών. Και ήταν σωτήριο. (Αν ξέρει να το χειριστεί ο μαέστρος?).

.

FB_IMG_1625042332579.jpg

FB_IMG_1625042501421.jpg

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Ε τότε ας παίρνανε ψυχολόγο.


Από το σχόλιό σου αυτό γίνεται πασίδηλο πως δεν έχεις παίξει ποτέ σε ομάδα αλλά ούτε και έχεις παρακολουθήσει αθλητική εκπομπή: το ότι ο προπονητής είναι και ψυχολόγος κι απαραίτητος για τη συνοχή, το ηθικό και τη ψυχολογία των αθλητών του είναι μια πραγματικότητα που μάλιστα συζητείται και στις εκπομπές από αθλητικογράφους και προπονητές.

Τούς κρατά προσγειωμένους, πειθαρχημένους και συγκεντρωμένους όσο κερδίζουν, τούς παρακινεί όσο χάνουν, κλπ

Μία άλλη πραγματικότητα είναι πως ένας αγώνας (αλλά και η προπόνηση/προετοιμασία γι' αυτόν) είναι για ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον όπου πρέπει να κερδίσεις κάποιον άλλο που κάνει το ίδιο με 'σενα.

Αυτό καθορίζει το ρόλο του προπονητή.

Σε μιά συναυλία η Ορχήστρα δεν έχει αντίπαλο! Παίζει και φεύγει.
 

Ούτε το σύστημα παίζει μπάλα


Τα συστήματα ΠΑΙΖΟΥΝ μπάλα: ο λόγος που δεν μπαίνει γκολ σε κάθε επίθεση είναι διότι οι παίκτες δεν είναι ρομπότ, να εκτελούν άψογα κάθε κίνηση, δική τους αλλά και του συμπαίκτη τους, διαχειριζόμενοι τέλεια την κάθε κίνηση του αντιπάλου και όντες άψογοι σωματικά να εκτελούν οποιαδήποτε κίνηση δίχως σωματική αδυναμία. Επίσης, η αντίπαλη ομάδα ανταποκρίνεται αναλόγως σε κάθε κίνηση του επιτιθέμενου.
 

 ούτε η παρτιτούρα σου λέει πώς να παίξεις κάτι (σου λέει μόνο τι να παίξεις, και προσπαθεί κατά προσέγγιση να καθοδηγήσει λίιιγο και το πώς, σε πολύ χοντρές γραμμές).


Έτσι, κι η παρτιτούρα ΠΑΙΖΕΙ μουσική, όπως πχ στο guitarpro: όλα τα όργανα ακούγονται ολόσωστα ταυτόχρονα, επειδή είναι ρομπότ και παίζουν άψογα στο σωστό tempo, πάντα πιστά στο μέτρο.

Αυτό αρκεί για μία μπάντα ή ορχήστρα: υπάρχουν συγκεκριμένες νότες, σε συγκεκριμένους χρόνους, σε μέτρο, με tempo.

Η παρτιτούρα τά λέει ΟΛΑ: ο καλός οργανοπαίκτης εκτελεί άψογα τις κινήσεις στο όργανο στο οποίο κατέχει τις τεχνικές, υπακούοντας άψογα στην παρτιτούρα.

Ο μαέστρος δεν έγραψε ούτε νότα, δεν παίζει ούτε νότα, απλώς χορεύει δείχνοντας "πόσο παθιασμένα νοιώθει τη μουσική" και, άρα, αξίζει το θαυμασμό που "τή νοιώθει τόσο όμορφα"...

Άν βάζαμε τις παρτιτούρες όλων των οργάνων οποιουδήποτε έργου στο guitarpro...

...πόσο διαφορετικά από την Ορχήστρα θα ακουστεί; (άν εξαιρέσουμε φυσικά τη διαφορά ήχου ψηφιακού/φυσικού μουσικού οργάνου)

Άν ο μαέστρος είναι τόσο απαραίτητος για να συγχρονιστούν τα μέλη μιάς Ορχήστρας...

...πώς καταφέρνουν και συγχρονίζονται συγκροτήματα σε live χωρίς μαέστρο;

Και μόνο που είναι πάνω από ένας μουσικός, από τους δύο μουσικούς και πάνω απαιτείται συγχρονισμός.

Πώς τά καταφέρνουν χωρίς μαέστρο;...! ?

Στο ποδόσφαιρο τι να τον κάνουν τον προπονητή?

Ας αποφασίσουν μεταξύ τους το σύστημα οι παίκτες, ας το κάνουν και προπόνηση να το ξέρουν.
Οι παίκτες είναι "υπάλληλοι" του προπονητή.

Ξέρουν να παίζουν ποδόσφαιρο.

Ο προπονητής είναι ο "Στρατηγός": ξέρει ΠΩΣ πρέπει να παιχτεί το ποδόσφαιρο, ΠΟΤΕ και απο ΠΟΙΟΥΣ κάθε στιγμή.

Σε μια Συμφωνική Ορχήστρα, η παρτιτούρα εξηγεί ΛΕΠΤΟΜΕΡΩΣ και το "τί", και το "πώς" και το "πότε". Έτσι, ο μαέστρος δεν έχει αντικείμενο.

Ή είναι όγδοο, ή δεν είναι. Ή είναι Σολ, ή δεν είναι. Ή είναι 125 bpm ή δεν είναι. Ή είναι 4/4 ή δεν είναι. Ή είναι staccato ή δεν είναι. Ή είναι pizziccato ή δεν είναι.

Στη καλύτερη των περιπτώσεων απλά θα παίζουν τις νότες τους...
"Απλά";

Τί άλλο να κάνουν δηλαδή;

Λίγο είναι να παίζουν τις νότες;

Η μουσική νότες είναι.

Το συναίσθημα παράγεται από τη σχέση μεταξύ τους, τη τεχνική, τη διάρκεια, τον ήχο συγκεκριμένων οργάνων.

Όλα, πράγματα που αναφέρονται στη παρτιτούρα.

Τί άλλο να κάνουν δηλαδή;

Να χορεύουν κιόλας;

Ξέχασα, αυτό τό κάνει ο μαέστρος!...

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Ξαναδιάβασε προσεκτικά αυτά που έγραψες.

Μόνος σου απαντάς στο γιατί είναι απαραίτητος ο μαέστρος.

Από το σχόλιό σου αυτό γίνεται πασίδηλο πως δεν έχεις παίξει ποτέ σε ομάδα αλλά ούτε και έχεις παρακολουθήσει αθλητική εκπομπή .....


Πόσο καλά με ξέρεις ....

 
Όλα πράγματα που αναφέρονται στη παρτιτούρα.
Σωστά, αλλά πόσα bpm κατεβαίνει το κομμάτι όταν γράφει rallentando; Το πολύ ίντερνετ δεν χρειάζεται, μού φαίνεται και όχι ο μαέστρος. Το ίδιο και η ημιμάθεια που το ακολουθεί.

 
  • Like
Reactions: Alex Raptakis
Ο μαέστρος είναι ο ζωγράφος
Όχι, ο ζωγράφος είναι ο συνθέτης του έργου.

Οι μουσικοί είναι τα χρώματα.


Όχι, τα χρώματα είναι τα μουσικά όργανα. Επίσης είναι οι τεχνικές τους, η αλληλουχία των νοτών, η διάρκειά τους, κλπ.

Σε τέτοιες ορχήστρες, οι μουσικοί (εκτός ίσως του σολίστα αν υπάρχει) είναι εργαλεία.
Εργαλείο είναι το μουσικό όργανο.

Τό κάνεις ό,τι θέλεις.

Ο μαέστρος ΔΕΝ κάνει την Ορχήστρα ό,τι θέλει, δεν τού ανήκουν οι ψυχές των οργανοπαικτών.

Άν εγώ, εκεί που παίζω τη "Λίμνη Των Κύκνων" με όλη την Ορχήστρα ξαφνικά τό γυρίσω και παίξω το "Master Of Puppets" ποιός θα μέ σταματήσει;

Ο μαέστρος;... Πώς; Με τη δύναμη του νού του;...

Σκέψου ότι κάθε φορά που διευθύνει ένας μαέστρος στην ουσία επανεφευρίσκει το κομμάτι.
Άρα ΑΛΛΑΖΕΙ το κομμάτι.

Υπάρχουν μαέστροι που θεωρείται ότι έχουν πετύχει εκτελέσεις καλύτερες ακόμα και από αυτό που ο συνθέτης είχε στο μυαλό του.
Και πάλι: τό άλλαξαν

Έχουν την δυνατότητα αλλαγής τέμπο και δυναμικής επάνω στο κομμάτι.
Άρα τό διασκευάζουν.

Δεν παίζουν πιά Μότσαρτ, αλλά κάτι άλλο, βασισμένο στη τέλεια σύνθεση του Μότσαρτ, και πειραγμένο από το θράσος του υπαλλήλου του Μότσαρτ, του μαέστρου.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Σε μια Συμφωνική Ορχήστρα, η παρτιτούρα εξηγεί ΛΕΠΤΟΜΕΡΩΣ και το "τί", και το "πώς" και το "πότε".

Ή είναι όγδοο, ή δεν είναι. Ή είναι Σολ, ή δεν είναι. Ή είναι 125 bpm ή δεν είναι. Ή είναι 4/4 ή δεν είναι. Ή είναι staccato ή δεν είναι. Ή είναι pizziccato ή δεν είναι.


Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα όμως οτι οι μουσικοί θα το εκτελέσουν και ακριβώς όπως πρέπει (Μη ξεχνάμε οτι όλοι οι μουσικοί μιας ορχήστρας είναι άνθρωποι με διαφορετικές προσλαμβάνουσες και χαρακτήρες).

Εκεί έρχεται ο μαέστρος για να τους πεί/καθοδηγήσει/συμβουλεύσει/διατάξει, με βάση τις γνώσεις του και την αισθητική του, πως θα ερμηνεύσουν το κάθε τι πέρα απο τις νότες τις οποίες θεωρείται δεδομένο οτι πρέπει να βγάλουν σωστά.

Δεν είναι τυχαίο που θα ακούσεις το ίδιο έργο, απο την ίδια ορχήστρα, με διαφορετικό μαέστρο, και θα διαφέρει κατα πολύ στην αισθητική και συναισθηματική του απόδοση (οπως πολύ σωστά πολλοί συμφορουμίτες προανέφεραν)

 
Πρωτα ηρθαν για το κλειδι του Φα, και σιωπησα
       - γιατι δεν ημουν πιανιστας.
Μετα ηρθαν για τον μαεστρο, και σιωπησα
       - γιατι δεν ημουν μαεστρος.
Τελος ηρθαν και για μενα, και σιωπησαν ολοι

       - γιατι ελειπε ο μαεστρος και χασανε ολοι το cue τους.

Τι α κανς, α κατς α σκας?

 
γιατί δε βλέπω διάθεση να δεχτείς απόψεις άλλων.
Το θέμα είναι ότι εγώ δεν μπήκα να προκαλέσω, να προβοκάρω, να φιλονικήσω ή να τσακωθώ.

Άλλοι ειρωνεύτηκαν.

Εγώ απλώς άνοιξα το νήμα "γκρινιάζοντας" για τη δημοσιότητα που παίρνει ένα πρόσωπο που, ΟΥΤΕ έγραψε το έργο, ΟΥΤΕ τό παίζει.

Κι αν σου φαίνεται εύκολο να ακούσεις το φάλτσο/λάθος ανάμεσα σε 100 όργανα και να καταλάβεις αυτόματα ποιος το έκανε, γίνε μαέστρος, να είσαι και πρώτη μούρη.
Άν παιχτεί κάτι λάθος ανάμεσα στα 100 όργανα ποιός φταίει;

Εγώ πιστεύω ο οργανοπαίκτης.

Εσείς πιστεύετε ο μαέστρος, αφού "ελέγχει τη ψυχή του οργανοπαίκτη ο οποίος είναι εργαλείο του μαέστρου"...

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
"Απλά";

Τί άλλο να κάνουν δηλαδή;

Λίγο είναι να παίζουν τις νότες;

Η μουσική νότες είναι.




Eισαι σίγουρος?

Και οι 2 αυτοι ντραμμερ τις ιδιες ΝΟΤΕΣ παιζουν,γιατι ο ενας εχει παιξει σε 1560 δισκους και τον αλλον δεν τον ξερει ουτε η μανα του? Γιατι με τον εναν σε πιανει υπνος και με τον αλλον θες να σηκωθεις και να χορεψεις?




 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα όμως οτι οι μουσικοί θα το εκτελέσουν και ακριβώς όπως πρέπει (Μη ξεχνάμε οτι όλοι οι μουσικοί μιας ορχήστρας είναι άνθρωποι με διαφορετικές προσλαμβάνουσες και χαρακτήρες).
Όπως τό βλέπω εγώ, αυτό είναι πρόβλημα του οργανοπαίκτη: άν δεν μπορεί να είναι "όσο ρομπότ (άρα άψογος στην εκτέλεση) απαιτείται", τί γυρεύει στην Ορχήστρα;

Άν πάω εγώ να παίξω βιολί που τό βλέπω μόνο στα χέρια του φίλου μου που παίζουμε μαζί... τί θα καταφέρει μαζί μου ο μαέστρος; Θα μπεί στη ψυχή μου να μέ καταστήσει "όργανό του";...

Το ΜΟΝΟ που δέχομαι ότι ΙΣΩΣ κάνει ο μαέστρος είναι το εξής:

Η νότα είναι αυτή, και η διαρκειά της εκείνη. Αυτό που ΔΕΝ αναφέρεται στη παρτιτούρα και αφορά το συναίσθημα, είναι το "πόσο δυνατά ή απαλά θα χτυπήσει/τραβήξει/φυσήξει τη νότα" ο οργανοπαίκτης.

ΙΣΩΣ λοιπόν ο μαέστρος να λέει αυτό.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Όχι, ο ζωγράφος είναι ο συνθέτης του έργου.

Όχι, τα χρώματα είναι τα μουσικά όργανα. Επίσης είναι οι τεχνικές τους, η αλληλουχία των νοτών, η διάρκειά τους, κλπ.

Εργαλείο είναι το μουσικό όργανο.

Τό κάνεις ό,τι θέλεις.

Ο μαέστρος ΔΕΝ κάνει την Ορχήστρα ό,τι θέλει, δεν τού ανήκουν οι ψυχές των οργανοπαικτών.

Άν εγώ, εκεί που παίζω τη "Λίμνη Των Κύκνων" με όλη την Ορχήστρα ξαφνικά τό γυρίσω και παίξω το "Master Of Puppets" ποιός θα μέ σταματήσει;

Ο μαέστρος;... Πώς; Με τη δύναμη του νού του;...

Άρα ΑΛΛΑΖΕΙ το κομμάτι.

Και πάλι: τό άλλαξαν

Άρα τό διασκευάζουν.

Δεν παίζουν πιά Μότσαρτ, αλλά κάτι άλλο, βασισμένο στη τέλεια σύνθεση του Μότσαρτ, και πειραγμένο από το θράσος του υπαλλήλου του Μότσαρτ, του μαέστρου.


Καταρχάς θα συμφωνήσουμε ότι ο συνθέτης είναι ο ζωγράφος. Όλα ξεκινούν και πηγάζουν από εκείνον. 

Εάν βγεις να παίξεις το πάπετ μάστερ θα φύγεις σούμπιτο και η ορχήστρα θα συνεχίσει χωρίς εσένα. 

Σε κανένα δεν ανήκουν οι ψυχές της ορχήστρας, από που προκύπτει κάτι τόσο εξωφρενικό; 

Εγώ είμαι purist με κάποιες εξαιρέσεις. Θέλω δηλαδή ο μαέστρος να φτάνει όσο το δυνατόν περισσότερο στο πνεύμα του δημιουργού όταν διευθύνει. 

Οι μαέτροι που θεωρούνται κορυφαίοι έχουν καταφέρει να κάνουν πρωτίστως αυτό και μετά φυσικά έδωσαν στον εαυτό τους, χάρη στην τεράστια πια εμπειρία και γνώση τους, την δυνατότητα εξερεύνησης, χωρίς, κι αυτό είναι σημαντικό, να προδίδουν το πνεύμα του έργου ή του δημιουργού. Και βέβαια παίζουν Μότσαρτ. Μα με μία πινελιά από Φον Κάραγιαν. Βέβαια, όλοι θα θέλαμε να ακούγαμε και να βλέπαμε Μότσαρτ υπό τη διεύθυνση Μότσαρτ μα όπως καταλαβαίνεις, αν δεν έχεις μια χρονομηχανή αυτό είναι αδύνατο. Αν ωστόσο η επιθυμία μας για αγνό Μότσαρτ είναι μεγάλη, φέρε δυο φτυάρια κι ένα φακό και πάμε να τον ψάξουμε κάπου στο Σάλτσμπουργκ ή στη Βιέννη. Κάπου στη Γερμανία όπως και να χει.   

Και για να το πάμε σε μια αντιστοιχία. Θεωρώ τις μοντέρνες παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας αξιολύπητες.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
12 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Δες και αυτά να καταλάβεις τι κάνει ο μαέστρος.






Ωρε ΣΩΒΕ που πεφτει.....?

"Atmen Sie lang"....θεος!

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Άν εγώ, εκεί που παίζω τη "Λίμνη Των Κύκνων" με όλη την Ορχήστρα ξαφνικά τό γυρίσω και παίξω το "Master Of Puppets" ποιός θα μέ σταματήσει;

Ο μαέστρος;... Πώς; Με τη δύναμη του νού του;...
Υπαρχουν κι αλλοι τροποι ?
 




Στα αυτονοητα θα απανταμε?
Φυσικα ο παιχτης φταιει.
Ο μαεστρος θα φταιει αν το γεγονος δεν ηταν μεμονομενο και παραυτα τον κραταει στην ορχηστρα.

Γιατι το τραβας στα ακρα?
Ποια ψυχη να κατευθυνει? Καθοδηγηση για το πως θελει να παιχτει το εργο κανει.
Ειναι κατι ευρεως αποδεκτο απο τους επαγγελματιες (σεσσιον) μουσικους.
ΚΑι ειναι λογικο.
Δεν παιζουν τη μουσικη τους, αλλα τη μουσικη αλλων.
Αυτοι οι αλλοι (ή αυτος που εχει αναλαβει να εκφρασει τους αλλους) θελουν να ακουστει με συγκεκριμενο τροπο η μουσικη τους.

.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα