• Καλώς ήρθατε στο νέο forum! Σε περίπτωση που αντιμετωπίσετε κάποιο πρόβλημα επικοινωνήστε μαζί μας στο [email protected]. Διαβάστε και το σχετικό thread.

Πως ηχογραφούμε ηλ. κιθάρα; Αποκαλύψτε τα μυστικά σας!

Μια παρατήρηση και μια ερώτηση. :)

Η παρατήρηση είναι σε σχέση με το σχόλιο του Νικόδημου σχετικά με τη φασματική απόκριση των μικροφώνων που μιμούνται την απόκρισης της ακοήςμας.

Πολύ συχά αναφερόμαστε σε ένα σύστημα μέτρησης ή ένα αισθητήρα (εν προκειμένω το μικρόφωνο) και θεωρούμε ότι οδηγεί σε "φυσικότερο"αποτέλεσμα όταν μιμείται την απόκριση του αντίστοιχου δικού μας αισθητηρίου (είτε μιλάμε για το σύστημα της όρασης είτε της ακοής). Αυτό δεν είναι απόλυτα ακριβές, καθώς θεωρητικά η απόλυτα φυσική καταγραφή-αναπαραγωγή θα απαιτούσε την απολύτως "οριζόντια" (flat στα Κρητικά) καμπύλη απόκρισης τόσο του συστήματος εγγραφής όσο και αυτού της αναπαραγωγής. Το σχετικό roll off στις ψηλές και τις χαμηλές θα το κάνει έτσι κι αλλιώς το δικό μας αισθητήριο (κατά την ακρόαση). Τι είναι όμως αυτό που καθιστά χρησιμη μια τέτοια απόκριση? Μήπως το γεγονός ότι "συλλαμβάνει" το μεγαλύτερο μέρος της απαιτούμενης πληροφορίας χωρίς "ενέργεια" στις φασματικές περιοχές που έτσι κι αλλιώς δεν ακούγονται πολύ και απλώς "μπερδεύουν" το mix?

Η ερώτηση είναι: Αφού κάλλιστα στην επεξερασία μπορούμε να επέμβουμε στο φασματικό περιεχόμενο του track (και να κάνουμε και αυτό το roll off) και τελικά "περιορίζουμε" τις κιθάρες φασματικά (ο κανόνας μάλιστα λέει "διαφορετικά" την κάθε κιθάρα για να "ξεχωρίζουν") γιατί έχει τόση σημασία το πρωτογενές σήμα? Είναι προφανές ότι τα μικρόφωνα είναι διαφορετικά όπως και διαφορετικές είναι οι κιθάρες. Αλλά τελικά, φτάνεις να μην μπορείς να ξεχωρίσεις τις κιθάρες (και τους ενισχυτές) μετά την επεξεργασία που γίνεται πολλές φορές. Οταν το  αντιληφθούμε αυτό πολλές φορές απομυθοποιούνται ορισμένα πράγματα σε σχέση με την "ποιότητα" της κιθάρας και το τελικό προϊόν (το mix). Για τα μικρόφωνα... υπάρχει κάποιος λόγος που δεν ισχύει το ίδιο?

 
Είναι μια διαφορετική αντιμετώπιση πιστεύω... διαβάζοντας και συνομιλώντας με αρκετό κόσμο αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι το πρωτογενές σήμα που αναφέρεις είναι πολύ σημαντικό επειδή αρκετοί έχουν σαν αρχή να μην προχωρούν σε eq-ing των κιθαριστικών tracks, παρά να χρησιμοποιούν διαφορετικά μικρόφωνα και τοποθετήσεις για να πετύχουν αυτό που θέλουν. Άλλοι βέβαια δεν έχουν την πολυτέλεια να το κάνουν αυτό, είτε επειδή δεν έχουν την κατάλληλη πείρα, είτε την κατάλληλη συλλογή μικροφώνων (ακριβό χόμπυ!), είτε τον χρόνο που απαιτείται... χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και οι πιο "πιουρίστες" δεν θα καταφύγουν σε μικρές διορθωτικές κινήσεις με eq-ing (αν χρειαστούν) όταν "κάτσει" το track μέσα στο μιξ.

 
Δυο ειναι η καλυτεροι τροποι.

Ή καρφι σε μια καλη καρτα ηχου ή με silent sister. και τα 2 πανακριβα  :'(

 
Χαρίλαε αυτό που έγραψα εγώ (ή καλύτερα αυτό που εννοούσα ;D) είναι πως η συχνοτική απόκριση της συγκεκριμένης ομάδας μικροφώνων σε close micing ταιριάζει με αυτό που ακούμε εμείς από την θέση μας στον χώρο σε σχεση με την πηγή (ηχείο).

Δηλαδή κατά κάποιο τρόπο η απόκριση τους αφαιρεί την ενέργεια που ναι μεν υπάρχει στα 2 εκ. από το μεγάφωνο αλλά ουσιαστικά δεν φθάνει στα αυτιά μας είτε λόγω απόστασης, είτε λόγω διάχυσης , είτε και λόγω της δικής μας εντελώς off axis θέσης σε σχέση με το μεγάφωνο (ή μάλλον εξαιτίας του συνδυασμού αυτών). Γι'αυτό και αυτό που ακούμε από το μικρόφωνο μοιάζει αρκετά με αυτό που ακούγαμε σε μια φυσιολογική θέση δίπλα ή μπροστά στον ενισχυτή. Από την άλλη θα έχει σίγουρα μεγάλες διαφορές με αυτό που θα ακούγαμε αν "κολούσαμε" το αυτί μας στο μεγάφωνο, στην θέση δηλαδή που τοποθετούμετο μικρόφωνο. Αντίστοιχα και όπως προέβλεψες και εσύ αν βάζαμε ένα δυναμικό ή ένα ribbon μικρόφωνο στην θέση που βρισκόμασταν εμείς στον χώρο, το αποτέλεσμα θα ήταν και πάλι τελείως διαφορετικό με αυτό που ακούγαμε εμείς καθώς τότε θα είναι σαν όντως να έχουμε 2 διαδοχικά roll off στις ίδιες περίπου περιοχές (το μικρόφωνο και τα αυτιά μας :)). Το μυστικό της επιτυχίας στην όλη εξίσωση είναι πως πολύ απλά όταν φτιάχνουμε τον αγαπημένο μας ήχο στον αγαπημένο μας ενισχυτή δεν έχουμε το αυτί μας κολλημένο στο μεγάφωνο αλλά ισχύουν αυτά που ανέφερα παραπάνω στο πως προσλαμβάνουμε και αντιλαμβανόμαστε το ηχητικό σήμα. Και αυτόν τον αγαπημένο μας ήχο προσπαθούμε να αναπαράγουμε με ακρίβεια και όχι μια θολή και "κουνημένη", στο περίπου εικόνα του τι συμβαίνει

Αυτό λοιπόν εννοούσα όταν μιλούσα περί ταύτισης της απόκρισης των μικροφώνων με το αυτί μας ;)

Θα μου πεις γιατί να μην χρησιμοποιούμε τότε κάποιο φλατ μικρόφωνο στην δική μας θέση ακρόασης?

Υπάρχουν πολλοί λόγοι.....πρώτος ότι σε αντίθεση με τον πολύπλοκο ψυχοακουστικό τρόπο που αντιλαμβανόμαστε εμείς ένα ηχητικό ερέθισμα, η συμπεριφορά ενός μικροφώνου είναι αρκετά πιο απλοική και εξαρτάται από την διεύθηνση της ηχητικής πηγής σε σχέση με το πολικό του διάγραμμα αλλά και την απόσταση. Ετσι τα 2 βασικά πράγματα που μας ενδιαφέρουν σε σχεση με το αποτέλεσμα δηλαδή η συχνοτική απόκριση αλλά και η ευαισθησία μεταβάλονται ριζικά σε ένα τέτοιο σενάριο κάνωντας την χρήση ενός και μόνο distant mic προβληματική και απρόβλεπτη ως προς το αποτέλεσμα (ή καλύτερα εξαιρετικά ευμετάβλητη). Δεύτερος λόγος είναι πως ακόμη και ένα και μοναδικό distant mic μπορεί να έχει τρομερά προβλήματα διαφορών φάσης (λόγω των ανακλάσων του χώρου) και εκεί δεν μπορούμε να επέμβουμε καθόλου πλέον. Τρίτο και εξ'ίσου βασικό οι τρόποι με τους οποίους μπορούμε να πλησιάσουμε με μικρόφωνα την στερεοφωνική εικόνα που μας δίνουν τα αυτιά μας είναι σαφέστατα πιο πολύπλοκοι από την απλή τοποθέτηση ενός ζεύγους μικροφώνων στην θέση μας. Για την ακρίβεια πολλές φορές χρησιμοποιούμε αυτήν την λογική αλλά όχι μόνη της.

Και ένας βασικός λόγος για την χρησιμοποίηση συνδυασμών είναι και η δυνατότητα "πρόβλεψης" και αντιμετώπισης κάποιων διαφορετικών καταστάσεων και αναγκών που μπορεί να προκύψουν με την εξέλιξη της παραγωγής. Να έχουμε δηλαδή την δυαντότητα τόσο του συνδυασμού όσο και των μεμονωμένων επιλογών....και για να γίνει αυτό θα πρέπει να έχει προηγηθεί η σωστή (απ'όλες τις πλευρές - αισθητικά και τεχνικά) επιλογή και τοποθέτηση των μικροφώνων και κατα συνέπεια η σωστή - επιθυμητή (απ'όλες τις πλευρές - αισθητικά και τεχνικά) ηχητική καταγραφή του συμβάντος.

Τα παραπάνω σε συνδυασμό με το γεγονός πως σε ένα commercial περιβάλλον υπάρχει μια λογική ακολουθία πράξεων και πρακτικών και μια αρκετά πιεστική χρονική ακολουθία γεγονότων καθιστούν πολύ πιο πρακτική και χρηστική την επιλογή ενός συνδυασμού δοκιμασμένων λύσεων και πειραματισμού σε σχεση με την τοποθέτηση των μικροφώνων και του τι περιμένουμε ως ηχητικό αποτέλεσμα από αυτήν. Το ζητούμενο είναι πάντα αυτό που κάνουμε να οδηγήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο επόμενο σκαλοπάτι και ως διαδικασία αλλά και ως αποτέλεσμα. Είναι λοιπόν πολύ λογικό να θέλουμε την στιγμή που γράφουμε να ακούμε ουσιαστικά κάτι πολύ κοντά στο υποθετικό αποτέλεσμα γιατί αυτό βοηθάει πρώτα απ'όλα και στην εξέλιξη της διαδικασίας - είναι δηλαδή βασικότατος παράγωντας για να μπορούμε να κρίνουμε το αποτέλεσμα του κάθε σταδίου της ηχογράφησης ως καλό ή κακό, ως επιτυχημένο ή αποτυχημένο ώστε να επιλέγουμε και τα επόμενα βήματα μας. Δυστυχώς δεν ισχύει το "γράφω και μετά διορθώνω" ή όπως το λέμε στο χωριό μου "we'll fix it in the mix" ;D ;D ;D.....και δεν ισχύει ακόμη πιο πολύ στην ειδική περίπτωση της συχνοτικής απόκρισης του ηχογραφημένου υλικού. Δεν μπορείς να προσθέσεις κάτι που δεν υπάρχει και ούτε να αφαιρέσεις σε δραστικό βαθμό χωρίς συνέπειες κάτι που έχει ήδη γραφτεί.

Πιθανότατα τα πράγματα να είναι πολύ πιο απλά ως προσέγγιση σε ένα πιο "σπιτικό" περιβάλλον, δηλάδή εκεί όντως να μπορεί κάποιος να πειραματιστεί, να "διορθώσει" ή και απλά να συμβιβαστεί με την κατάσταση του. Επίσης είναι πολύ πιθανό η διαφορά ανάμεσα στην "εκ των υστέρων διόρθωση των πραγμάτων" και στην εξ αρχής σωστή προσέγγιση (την πιουρίστικη που λέει και ο μπλάντυ :))  να είναι από πολύ μικρή έως ασήμαντη για τους περισσότερους.

Επαναλαμβάνω λοιπόν για άλλη μια φορά πως οι διαφορές στην τελική ποιότητα του αποτελέσματος καλώς ή κακώς δεν είναι αναλογες και αντίστοιχες ούτε με την προσπάθεια, ούτε με το κόστος ούτε βέβαια με την απήχηση της στον τελικό αποδέκτη - ακροατή. Αυτή όμως ή έστω και μικρή έως ανύπαρκτη διαφορά είναι που καθορίζει τον High end χαρακτήρα κάποιων παραγωγών (ακόμη και όταν αυτές είναι LowFi αισθητικής ;)) και αυτή που καθορίζει και την ολοκλήρωση και επιτυχία ενός μουσικού εγχειρήματος.

Ελπίζω να απάντησα και να μην ξέφυγα πάλι.....

:) 

 
Last edited by a moderator:
Λοιπόν ανεβάζω και 2 κλιπάκια.

Για αρχή σκέφτηκα να βάλω έναν πιο rock/hard rock orientated ενισχυτή όπως ο JCM900 σε ένα αρκετά απλό αλλά πρακτικό stereo A-B set up, έναν συνδυασμό της λογικής ενός stereo pair αλλά με τις ιδιαιτερότητες 2 διαφορετικών μικροφώνων σε close micing τοποθέτηση. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα στήσιμο αντίστοιχο με την 1η φωτό της 3ης σειράς που παρέθεσα σε προηγούμενο ποστμε την διαφορά ότι εδώ είναι σε μια slanted 4 χ 12" καμπίνα. Αυτό δίνει το πλεονεκτημα να τοποθετήσουμε και τα 2 μικρόφωνα off axis διατηρώντας ακριβώς τις αποστάσεις ανάμεσα στους συνδυασμούς των μεγαφώνων - μικροφώνων και να μπορούμε έτσι να υπολογίσουμε καλύτερα τις διαφορές φάσης.

Θα πρέπει να σας προειδοποιήσω πως οι σχέσεις μου ως κιθαρίστας με το ροκ-ροκ (και ακόμη πιο πολύ με το χαρντ) δεν είναι και άριστες.....οπότε δείξτε καταννόηση (δεν υπήρχε δυστυχώς άλλος διαθέσιμος κιθαρίστας και θα πρέπει να με φάτε στην μάπα ;D ;D ;D) 

Το signal chain έχει ως εξής

Left: TLM193 - GreatRiver - TL Audio EQ ([email protected], +2db@20K, LoCut@70)

Right: SM57 - GreatRiver - Distressor (2-4db GR-opto) - TL Audio EQ (+1db@800, -2db@200, LoCut@100)

Στην συνέχεια τα στέλνω σε ένα stereo bus της 6000 με 1-2db gain reduction από το ΑΜΕΚ 9098 σε insert (stereo linked) και από εκεί AD

 
harilatron είπε:
Η ερώτηση είναι: Αφού κάλλιστα στην επεξερασία μπορούμε να επέμβουμε στο φασματικό περιεχόμενο του track (και να κάνουμε και αυτό το roll off) και τελικά "περιορίζουμε" τις κιθάρες φασματικά (ο κανόνας μάλιστα λέει "διαφορετικά" την κάθε κιθάρα για να "ξεχωρίζουν") γιατί έχει τόση σημασία το πρωτογενές σήμα? Είναι προφανές ότι τα μικρόφωνα είναι διαφορετικά όπως και διαφορετικές είναι οι κιθάρες. Αλλά τελικά, φτάνεις να μην μπορείς να ξεχωρίσεις τις κιθάρες (και τους ενισχυτές) μετά την επεξεργασία που γίνεται πολλές φορές. Οταν το  αντιληφθούμε αυτό πολλές φορές απομυθοποιούνται ορισμένα πράγματα σε σχέση με την "ποιότητα" της κιθάρας και το τελικό προϊόν (το mix). Για τα μικρόφωνα... υπάρχει κάποιος λόγος που δεν ισχύει το ίδιο?
Ωραία ερώτηση.

2 πράγματα που μπορώ να πω, είναι καταρχήν η δραστική μείωση της περαιτέρω επεξεργασίας των καναλιών στο digital domain, κάτι το οποίο από μόνο του είναι αρκετός λόγος νομίζω.

Το λέω αυτό γιατί μετά από 2-3 επεξεργασίες έχω παρατηρήσει ότι το υλικό αρχίζει να έχει παρενέργειες.

Στο cd που κάνουμε τώρα, έχουμε φτιάξει τον καλύτερο ήχο κιθάρας που είχαμε ποτέ γιατί έδωσα μεγάλη προσοχή σε αυτόν τον τομέα και τα περισσότερα tracks τελειώνουν την μίξη flat με ίσως λίγο μόνο HPF και δεν "καταστρέφονται" από ψηφιακά eq κλπ.

2ον δεν νομίζω ότι μια μετατόπιση ενός μικροφώνου μπορεί να περιοριστεί σε ψηφιακή αναπαράσταση κουνώντας ένα φίλτράκι σε ένα eq.. νομίζω ότι εμπεριέχονται πιο πολλά πράγματα από αυτό. Σίγουρα αλλάζει το gain τεράστιας ομάδας συχνοτήτων και έτσι με μια απλή κίνηση έχουμε τεράστια αλλαγή ηχοχρώματος για την οποία δεν μπορεί να γίνει πιστή αναπαραγωγή με ψηφιακά ή άλλου είδους τεχνητά εργαλεία.

Ακόμη, μετακινώντας προς τα πίσω ένα mic, παίρνουμε περισσότερο φυσικό χώρο ταυτοχρόνως με την αλλαγή του ηχοχρώματος.

Κάτι άλλο που μου ήρθε τώρα είναι το παιχνίδι με την φάση, το οποίο ούτε  αυτό μπορεί να αναπαραχθεί.

Π.χ, βάζοντας ένα μικρόφωνο ανάμεσα σε 2 ηχεία της καμπίνας, μπορείς να παράγεις έναν ήχο που διαρκώς αλλάζει εξαιτίας της αλληλεπίδρασης των 2 ηχείων πάνω στο μικρόφωνο (κάτι σαν την τεχνική vortex δηλ, αλλά σε παραλλαγή)

Με λίγα λόγια, ο πειραματισμός στην τοποθέτηση των μικροφώνων σου δίνει με μια κίνηση ένα ηχόχρωμα αντίστοιχο του πειράγματος 1000 συχνοτήτων , reverb και φάσης, και στο δίνει άμεσα ώστε να αποφασίσεις γρήγορα αν σου κάνει ή όχι και να συνεχίσεις παρακάτω.

 
Το δεύτερο είναι και πάλι στο βρώμικο κανάλι του JCM900 αλλά με το gain στο "παρά τέταρτο" και το volume της κιθάρας χαμηλωμένο.....πρόκειται για ένα καθαρούτσικο fingerstyle "μπαροκίζον ποστ-ροκο-ιντο θεματάκι" ;D ;D ;D

το signal chain είναι σχεδόν πανομοιότυπο

Left: TLM193 - GreatRiver - TL Audio EQ (-1.5db@200, +2db@20K, LoCut@70)

Right: SM57 - GreatRiver - Distressor (2-4db GR-opto) - TL Audio EQ ([email protected], -2db@200, LoCut@100)

αλλά έχει προστεθεί και ένα distressor παράλληλα στο TLM193 που αφού "ισοπεδώνει" το σήμα το επιστρέφει στο stereo bus αλλά στο κέντρο (παίζοντας κατά κάποιο τρόπο τον ρόλο ενός ambient mic) και πολύ χαμηλά σαν μιξ. Αυτό σε συνδυασμό με την τοποθέτηση της καμπίνας με πρόσωπο σε έναν untreated "σκληρό" τοίχο δίνει ένα ambience.

Γενικά αυτό το στήσιμοσε ότι αφορά τα μικρόφωνα δίνει ενα πολύ συμπαγές  στέρεο αποτέλεσμα χωρίς διαφορές φάσης , ενώ η όλη ιδέα της διευρυμένης στεροφωνικής εικόνας βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στην διαφορετικότητα των 2 μικροφώνων και όχι στις χρονικές διαφορές (απόσταση).

Απλό, όχι τίποτα σπουδαίο αλλά αποτελεσματικό και χωρίς κινδύνους.....

 
Last edited by a moderator:
Για να απαντήσω και στο αρχικό ερώτημα, ο τρόπος που ηχογραφώ κιθάρες είναι καταρχήν να ρυθμίζω τον ενισχυτή να παίζει όπως πρέπει (ασχέτως του τι έχει κάνει ο κιθαρίστας ;D).

Έπειτα βάζω ένα sm57 κοντά στο ηχείο, και σπανίως κολλημένο στο πανί της καμπίνας. Πάντα βάζω το αυτί μου να ακούσω τι γίνεται (με προσοχή!!!!) και μετά το 57άρι μπαίνει στην ίδια περιοχή όπου και αρχίζω τον πειραματισμό με την απόσταση και την γωνία μέχρι να πάρω επακριβώς τον ήχο του ενισχυτή.

Όταν αλλάζουμε ήχο μπορεί να αλλάξει και η τοποθέτηση γιατί οι διάφορες συχνότητες ακτινοβολούνται διαφορετικά από την καμπίνα.

 
Last edited by a moderator:
Kαι κάτι ακόμη που έμαθα "παθαίνοντας"..Ο ήχος πρέπει να είναι αυτός που θες στο recording. Mετά είναι πια αργά. Το φτιάχνεις όσο θες αλλά πάντα κάτι θα λείπει. Τουλάχιστον η δική μου εμπειρία αυτό δείχνει...

 
Σωστος ο haryy... λιγο πολυ και εγω το ιδιο κανω μονο που χρησημοποιω βοηθο και αντι για το αυτι μπροστα απο τον ενισχυτη βαζω τον βοηθο να ψαχνει την θεση...

Επισεις κατι που εχει βγει σε καλο ειναι το να εχεις καποια μικροφωνα φτινα η κακης ποιοτητας και να τα δοκιμαζεις, γιατι η κακη ποιοτητα μερικες φορες χρωματιζει τον ηχο με τον καλο τροπο..

 
Βέβαια για να είναι καλύτερο το αποτέλεσμα, θα πρέπει να έχουμε μία ιδέα του ήχου του συγκροτήματος πριν το recording.

Έτσι το αποτέλεσμα θα είναι συγκερασμός της δικής μας άποψης και του κιθαρίστα και αναλόγως του πόσο καλός είναι ο ήχος του κιθαρίστα, το ποσοστό θα παίζει. (σύμφωνα με την υποκειμενική μας άποψη πάντα, για να μην ξεχνιόμαστε)

Επειδή εγώ συνήθως ασχολούμαι με τον ήχο της δικής μου μπάντας, εννοείται ότι έχω "χωνέψει" τον ήχο της και έτσι κατά κάποιο τρόπο με διευκολύνει η προσέγγιση μου στην ηχογράφηση γιατί έχω ήδη μια πολύ καλή ιδέα του πως πρέπει να ακούγονται τα πράγματα (αυτό βέβαια προκύπτει και με την συμφωνία όλων)

Είναι δηλαδή άλλο ένα + η συμμετοχή των τεχνικών στο pre-production ώστε η "τριβή" με τα κομμάτια τους δίνει ξεκάθαρη εντύπωση για το πως πρέπει να ακούγεται η μπάντα και ξεκινούν ήδη να σκεφτονται για το πως θα γίνει σωστότερα η λήψη.

Έτσι γίνεται λίγο πιο αντικειμενικό το όλο αποτέλεσμα.

 
Nικόδημε ωραία κλιπς.

Με τους great river και τον distressor θα μας κάνεις να βγούμε στην Ομόνοια σε λίγο. ;D

Αλήθεια πως θα περιέγραφες τον great river? Διάφανο, χρωματισμένο σε κάποια περιοχή? (δεν τον έχω ακούσει γιαυτό ρωτάω..). Έχει "γρήγορα" μπάσα??

 
Τα Distressor είναι θρησκεία  ;D ;D ;D ;D

Το GR είναι σαφέστατα βασισμένο στο 1073....δηλαδή καθαρά (ίσως λίγο bright) και ισοροπημένα ψηλά και κάπως τονισμένα χαμηλομεσαία και χαμηλά...αυτό βέβαια εξαρτάται από το πόσο υπεροδηγήται και κατ'επέκταση από τον κορεσμό των μετασχηματιστών εισόδου και εξόδου. Δεν θα το χαρακτήριζα "γρήγορο" γενικότερα καθώς έχει μια τάση να "στρογγυλοποιεί" τα πράγματα αλλά με έναν πολύ όμορφο τρόπο. Γενικά δίνει μια "larger than life" αίσθηση αλλά ταυτόχρονα παραμένει αρκετά ρεαλιστικό....δηλαδή 1073 ;D ;D ;D αλλά κάπως πιο μοντέρνο (ειδικά σε συνδυασμό με τις επιλογές loading & impedance)

Γενικά αν και σαφέστατα χρωματισμένο δεν πάυει να είναι ευέλικτο.  ;)

Όταν ελευθερωθεί το στούντιο πιο αργά θα γράψω τίποτα ακόμη (αν δεν βαρεθώ πολύ  :P)

 
...λοιπόν ξεκίνησα να γράψω ένα κλιπάκι με ένα set up σαν το 2ο στην πρώτη σειρά της φωτό που έβαλα στην πρώτη σελίδα. Σκοπός μου ήταν να γράψω κάτι "καθαρό-ροκ" ( :o) και έστησα πάλι στο 900άρι αλλά τελικά κατέληξα να γράψω κάτι που μου θυμίζει θέμα από ελληνική 60'ς ταινία αλλά γυρισμένη κάπου στο Μεξικό (LaikoDesert)  ;D ::) ??? :o :o

http://rapidshare.com/files/239730207/WoodPecker_tg500__Lomo_GreatRiver__InvertedPolarity.wav

Τα μικρόφωνα όπως και στην φωτό είναι το Woodpecker της Blue και το Mk-101 ("Lomo" head) της Oktava. Το Woodpecker είναι ένα ενεργό ribbon και έχει αρκετά τονισμένα "άκρα" (για άκρα ribbon μιλάμε βέβαια) και προσωπικά το θεωρώ τρομερή επιλογή για πιο vintage ημιβρώμικες γκαραζοκιθάρες αλλά και μπάσα. Από την άλλη το Mk-101 είναι ένα καρδιοειδές LDC με απίστευτα flat response από τα 100Hz έως τα 5Κ , από εκεί και έως τα 10Κ έχει ένα μικρό dip για να επανέλθει και αρκετά πιο ψηλά να ακολουθήσει ένα ομαλό roll off.....δηλαδή το ακριβώς αντίθετο από τα περισσότερα bright σύγχρονα LDC. Έχει απίστευτα όμορφο ήχο απαλλαγμένο από οποιόδηποτε harsh στα ψηλά μεσαία ακόμη και όταν η πηγή είναι αρκετά bright αλλά παρ'όλα αυτά δεν του λείπει ο "αέρας". Έτσι στην ουσία τα 2 αυτά μικρόφωνα έχουν την ακριβώς αντίθετη συμπεριφορά στην κρίσημη περιοχή του attack της ηλ.κιθάρας (ή καλύτερα της συγκεκριμένης "γκαραζο-ντεζερτο-φινοςφιλμς" εκδοχής της). Αυτό σε συνδυασμό με ένα αρκετά πολύπλοκο compression δίνει την αίσθηση της κίνησης στην στερεοφωνική εικόνα.

...υπάρχει ένα μικρό τρίξιμο στο δεξί κανάλι κυρίως (Oktava)....είναι από τον ενισχυτή και ξεκίνησε να ακούγεται ακριβώς όταν ξεκίνησα να γράφω....αλλά δεν είχα το κουράγιο να ψάξω τι είναι  ::)

Το signal chain έχει ως εξής

Left: Woodpecker - JLM TG500 - Lawo EQ - AMEK 9098 - 6000 line in - Culture Vulture (insert)

Right: Mk-101 - GreatRiver - 6000 line in (with desk eq) - vari Mu (insert)

Στην συνέχεια τα 2 κανάλια πάνε σε ένα stereo bus στην 6000 με insert τα 2 Distressor σε linked (stereo) mode  και από εκεί AD.

Για το Great River τα είπαμε ,θέλω όμως να σταθώ στον συνδυασμό ribbon - JLM TG500 - Culture Vulture. Το TG 500 έχει μια απίστευτα ιδιαίτερη χροιά η οποία (για τα δικά μου γούστα) δένει απόλυτα με τον "ζεστό" (εντάξει εννοώ το HF roll off & mid boost κατά βάση, μην βαράτε  ;D)  ήχο του ribbon για αγριεμένες καθαρές κιθάρες...υπεροδηγήται πολύ εύκολα (και όχι πάντα όμορφα) και γι'αυτό προτίμησα το Culture Vulture για να αγριέψω λίγο παραπάνω το σήμα και να προσθέσω και λίγο valve harmonics.

Η συγκεκριμένη προενίσχυση είναι ΠΟΛΥ χρωματισμένη και ταιριάζει σε λίγα πράγματα.....σε αυτά τα λίγα όμως μπορεί να κάνει τρομακτική διαφορά.

Τέλος θέλω να πω πως η επιλογή του ενισχυτή είναι τελείως άστοχη για τον συγκεκριμένο ήχο (το JTM45 ή το Super-άκι θα είχαν πολύ καλύτερα αποτελέσματα) ενώ το reverb είναι από τον ενισχυτή. Ακόμη καλύτερη επιλογή θα ήταν και κάποια άλλη κιθάρα, αλλά δυστυχώς όπως όλοι ξέρετε αυτή που θα ήταν η ιδανικότερη έβερ επιλογή δεν είναι πια στα χέρια μου  :(

 
Last edited by a moderator:
Δυστυχώς είμαι αρκετά άσχετος με ενισχυτές, μικροφωνά κλπ(δλδ ούτε τις αντιστοιχίες των εικονικών ενισχυτών στους κανονικούς δεν ξέρω), έχω ασχοληθεί μόνο σε software προς το παρόν. Οπότε όποιος καταλάβει, κατάλαβε, δεν μπορώ να τα εξηγήσω καλύτερα.

Μετά από το guitar rig 2, πέρασα σε amplitube και guitar rig 3.

To guitar rig 3 το χρησιμοποιώ κυρίως για τα ρυθμικά (βρώμικα πάντα).

Καταρχήν σπλιτάρω το σήμα και στην μια μεριά χρησιμοποιώ skreamer, gratifier και ένα eq που τονίζει τα 70hz και μειώνει τα 600 (στο περίπου) και στην άλλη transamp και eq που κόβει εντελώς τα χαμηλά, ανεβαίνει και γίνεται ευθεία στα 100 περίπου και τονίζω τα 4500 hz. Τέλος βάζω και το matched cabinet tou gratifier (4x12).

Επειδή ηχογραφώ 2 κανάλια για τις ρυθμικές παναρισμένα 100%, αυτό είναι το ένα από τα 2 κανάλια και το άλλο είναι παρόμοιο με λίγο διαφορετικές ρυθμίσεις.

Στην συνέχεια, βάζω συνολικό eq στο κάθε κανάλι ξεχωριστά, στο οποίο τόνίζω μεσαίες και υψηλές συχνότητες. Το ρόλο του παίζει φυσικά και το συνολικό compression του κάθε κομματιού, καθώς oι ρυθμίσεις στο κομπρεσσορα, κάθε άλλο παρά "γραμμικές" είναι. 

Όσο έχω ασχοληθεί( το οποίο δεν είναι ούτε το 1/1.000.000 με αυτό που έχουν ασχοληθεί αρκετοί εδώ μέσα) αυτές είναι οι ρυθμίσεις για το καλύτερο αποτέλεσμα που μπόρεσα να βγάλω μέχρι στιγμής. Ελπίζουμε και σε καλύτερες μέρες.

Ακολουθεί δείγμα.

A ξέχασα. κιθάρα-->tubepre--->emu 1212m

http://www.box.net/shared/actc4hb29n

 
Ένα ακόμη κλιπάκι.....αυτή την φορά metal orientated  :o :o :o :o ....εννοείται πως δεν παίζω εγώ αλλά σύντροφος νοιζάς που ηχογραφούσε στο studio  ;)

Δεν θέλετε να με ακούσετε να προσπαθώ να παίξω μέταλ.....μπορεί να πάθετε ανακοπή από τα γέλια

Το set up είναι αντίστοιχο με το πρώτο στην 2η σειρά της φωτό, δηλαδή SM57 "κολλητά" αλλά off axis στο μεγάφωνο και TLM193 περίπου 60 εκ. από την καμπίνα (αλλά πιο προς το κέντρο σε σχέση με την φωτό). Ενισχυτής ο 6505+ και κιθάρα μία από αυτές τις Αη Σεχτέρ  ;D

Το signal chain είναι εξαιρετικά minimal

Left: SM57 - GreatRiver - Soundcraft 6000 line in - desk eq

Right: TLM193 - Soundcraft 6000 - desk eq

Το αποτέλεσμα είναι τελείως αλλού σε ότι αφορά προβλήματα φάσης και mono compatibility αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν μας ενδιαφέρει καθώς ο στόχος είναι το L-R hard panning και στην συνέχεια το double tracking με το ακριβώς αντίστροφο pan. Το "βασικό" μικρόφωνο σε ένα τέτοιο στήσιμο είναι το SM57 με το Neumann να δίνει την αίσθηση του χώρου (για να είναι εμφανές αυτό είναι και στο κλιπ πιο χαμηλά)

 
Aυτό είναι το καλύτερο κλιπ που άκουσα εώς τώρα! (σαν πρώην μετάλι που είμαι ;D)

Ειδικά το sm57 κανάλι είναι super.. Έκανες δραστικό EQ? Περίπου τι έκανες?

 
haryy είπε:
Aυτό είναι το καλύτερο κλιπ που άκουσα εώς τώρα! (σαν πρώην μετάλι που είμαι ;D)
...σε έχουμε καταλάβει haryy  :D

Ειδικά το sm57 κανάλι είναι super.. Έκανες δραστικό EQ? Περίπου τι έκανες?
...σου είπα ο συνδυασμός sm57 - GreatRiver "σκοτώνει"  ;)

Το eq της 6000 είναι δραστικό από την φύση του ακόμη και σε min. settings....δεν είναι δηλαδή αυτό που θα λέγαμε transparent ή χειρουργικό κλπ κλπ . Ουσιαστικά έχει ένα πολύ μικρό boost στα ψηλά (τα οποία όμως δεν είναι και τόσο ψηλά) και ένα μικρό άδειασμα στα χαμηλά μεσαία (κοντά στους 350) για να φανούν λίγο περισσότερο τα άκρα.

 
Προενίσχυση από το Digitech RP 80 συνήθως με τα cabinet simulations ανοιχτά και καρφί στο line in. Αν θέλω να γράψω κάτι στα γρήγορα χρησιμοποιώ τη μικροφωνάρα μου Ashton DM 50  ;D και την προενίσχυση της Soundblaster Live!5.1 digital.

 

Trending...

Νέα θέματα