Καλησπέρα κι από μένα από την πρωτεύουσα τις τρομοκρατίας (Βρυξέλλες).
Σήμερα συμπληρώνονται 5 εβδομάδες εγκλεισμού και πέρασα όλο το πρωί προσπαθώντας να ξυριστώ ύστερα από ένα μήνα.
Η χώρα δεν τα πάει καθόλου καλά, και είμαι φοβισμένος - μόνο σήμερα είχαμε 1,351 νέα κρούσματα επιβεβαιωμένα από το Federal Public Health Service στη μεσημεριανή press conference. Οι πιο πολοί είναι βέβαια οι ηλίθιοι Φλαμανδοί (756 ) που πηγαιναν χαλαρουά στην Ολλανδία να ψωνίσουν κοκό και στα νότια, οι Βαλλόνοι (437) που έχουν σχεσεις με Γαλλία - όπως θα ξέρετε και η Γαλλία και η Ολλανδία είναι από τις χειρότερες χώρες στο Covid19. Ετσι στις Βρυξ είχαμε "μόλις" 149 νέα κρούσματα - αλλα΄φανταστείτε το αυτό σε μια πόλη όση η Θεσσαλονίκη, να έχει 150 κρούσματα μέσο όρο τη μέρα. Νεκρούς έχουμε επίσης 140-150 ανά μέρα σε όλη τη χώρα. Κανονικός πόλεμος.
Μουσικά τώρα, είχα προλάβει ευτυχώς να πάρω μια κάρτα ήχου δανεική από τον ντράμερ και φίλο μου τον Σερζ, ο οποίος μου σέταρε και το παλιό μου λαπτοπ με ένα daw (Windows 7), για να προσθέσω κιθάρες στα κομμάτια του γκρουπ. Έτσι μου έμεινε και η κάρτα και γράφω τις κιθάρες μου με την ησυχία μου και χωρίς deadline. Οπως έχουν έρθει και τα πάνω κάτω με το βιολογικό μου ρολόι, μπορεί να ξυπνήσω στις 3 τη νύχτα και να γράφω κιθάρες, να δοκιμάζω ηχους κλπ ως το πρωί.
Με βρήκαν μάλιστα εύκαιρο, και διάφορα σχήματα με τα οποία είχα συνεργαστεί στο παρελθόν , ο ένας έχει μετοικήσει στη... Σκωτία με την οικογένειά του, ο άλλος μου στέλνει από τη Βραζιλία, ντράμερ κ.λπ., να τους προσθέσω κιθάρες και έτσι προχωρούν τουλάχιστον δυο τρια πρότζεκτ και έχω κάτι να ασχολούμαι.
Συναυλία στο μπαλκόνι όπως στα βίντεο του Youtube, δεν κάνω, γιατί... δεν έχω μπαλκόνι καν. Ενα χαζοπαράθυρο έχω μεγάλο, που βλέπει σε πίσω κήπους άλλων σπιτιών και λέμε καμιά κουβέντα με κάτι άτομα που βγαίνουν να φουμάρουν στην πίσω αυλή τους. Ξέρουν ότι παίζω και προσπαθούν να με πείσουν να βάλω το λουπεράκι και το Trio της Digitech και να τζαμάρουμε - ο απέναντι παίζει κάτι djembe και κρουστά διάφορα. Το σκέφτομαι όμως, γιατί από κάτω μένουν κάτι γεροντάκια και δεν θέλω να τα ανησυχήσω.
Εγώ τώρα, παιδιά, οικογένεια δεν έχω, και η μόνη μου επαφή με τον κόσμο είναι μέσω inbox που μιλάω σε καθημερινή βάση με τους συνεργάτες μου, με το αφεντικό, με φίλους και συγγενείς σε όλο τον κοσμο, από Πάρο και Κέρκυρα, μέχρι Αυστραλία και Χιλή. Και τους γονείς μου φυσικά, για τους οποίους αγωνιώ, επειδή ο πατέρας μου είναι ευπαθής ομάδα με πνευμονολογικά προβλήματα. Εκείνοι τουλάχιστον την παλεύουν ακόμη - έχουν ένα κηπάκο και ασχολούνται με την κηπουρική, βγαζουν βόλτα τη Σαϊτα, τη σκυλίτσα που τους μάζεψα το καλοκαίρι και έχουν γίνει τελείως sucker μαζί της, και βολτάρουν στο μπαλκόνι συνομιλώντας με τους γείτονες.
Καμιά φορά, σκέφτομαι ότι αν ήμουν στην Ελλάδα θα την πάλευα πιο εύκολα, οι φίλοι μου στο νησί, έχουν ένα κήπο, πάνε θάλασσα κλπ, Μετά όμως σκέφτομαι την ανεπαρκή κατάσταση της δημόσιας υγείας όπου το Ιατρικό κέντρο στην Πα΄ρο δεν έχει ούτε θερμόμετρο που λέει ο λόγος και ουσιαστικά αν σου συμβεί κάτι και δεν έχεις βίσμα να σε πάρει διακομιδή, είσαι εσύ κι θεός, και λέω καλύτερα εδώ, να παίζω κρυφτό με το θάνατο, μέχρι να περάσει αυτός ο εφιάλτης. Καμιά φορά, όπως απόψε, έρχεται μια κοπέλα με την οποια δεν προλάβαμε ούτε να φασωθούμε, και βγαίνουμε για τρέξιμο -αλλά όχιστο πάρκο, γιατί βγαίνει πολύς κόσμος, στους γύρω δρόμους, που είναι πιο έρημα. Φοράμε μάσκες, κάνουμε γρήγορο βάδην και λέμε τα νέα μας αλλά για παραπάνω, να αγγιχτούμε ή να κάνουμε σχέδια -στη φάση που όταν τη γνώρισα, μπορεί και να χώριζε με αυτόν που συζεί, αλλά τώρα, πάνε αυτά και για να αγγιχτούμε ή να πάμε κάπου -αφού είναι όλα κλειστά, ούτε λόγος.
Τις αγγελίες που είχα, για κάτι πεταλάκια που έδινα στο Noiz και στο Reverb τις έχω ανενεργές. Ούτε που θέλω να σκέφτομαι ότι θα πάω μέχρι το ταχυδρομείο να τα στείλω. Επίσης, παρότι είχα βρει ένα δυο πετάλια που τα ήθελα, το ένα ήταν από Γαλλια και το άλλο από UK, ούτε λόγος να τα παραγγείλω από αυτές τις χώρες. Ούτε καν από Τόμαν δεν θα αγόραζα αυτή την εποχή, γιατί έχει delivery points διάφορα κοντινά καταστήματα, τα οποία είναι όλα κλειστά.
Αυτά και σόρι για το σεντόνι.
Καλό κουράγιο σε όλους, έρχεται και άγρια ύφεση, βάλτε κανένα φράγκο στην άκρη (αν γίνεται), φυτέψτε λαχανικά στο μπαλκόνι, διαβάστε/δανειστείτε βιβλία, γιατί δεν θα περάσει εύκολα αυτό.
Και ξυριστείτε! Μετά από ένα μηνα χαλάς δυο ξυραφάκια για να γίνεις από Αυστραλοπίθηκος ανθρωπος ξανά.
