Πως επηρέασε την μουσική δραστηριότητα σας το "Μένουμε σπίτι";

Πρώτα να πω οτι επιτέλους ξεκίνησε ένα θέμα για αυτό το τόσο σοβαρό φαινόμενο που άλλαξε τις ζωές μας, λίγο η πολύ.

Δεν σας κρύβω πως ήμουνα απογοητευμένος απο τα "αντανακλαστικά" του φόρουμ, θεωρώ φυσικό και πρέπον να μιλάμε γι αυτά, δεν είναι δα πολιτική η θρησκευτική κρίση να ακονίσουμε μαχαίρια...εγκρίνω κι επαυξάνω.

Εγώ ανήκω σε κείνους που ελάχιστα επηρεάστηκαν απο την καραντίνα, τυγχάνω παλιός φίλος της μοναξιάς και μέχρι τώρα την παλεύω μια χαρά. Ένα πράγμα μου λείπει έντονα, να παίξω λάιβ. Πρόβες κλπ ποτέ δεν κάναμε πολλές, ισορροπία σχετική κι εκεί.

Επειδή απο τεχνικό εξοπλισμό και γνώσεις βρίσκομαι περίπου στην πλίθινη εποχή, θεωρώ μεγάλο κατόρθωμα πως βρήκα τον τρόπο να φτιάχνω βιντεάκια με το κινητό μου και να τα ποστάρω στο φέησμπουκ, είναι ένα καινούργιο κι ευχάριστο παιχνίδι για μένα και το χαίρομαι δεόντως. Το ΦΜ εξάλλου είναι και η βασική μου παρέα αυτές τις μέρες και νύχτες, με όλα του τα άσχημα το απολαμβάνω (κατά κανόνα). Σταμάτησα να ψάχνω κιθάρες, πετάλια κι εξοπλισμό, είμαι θάλεγα 80% κάτω, εντυπωσιακό νούμερο για τα δεδομένα μου... Ακούω και παίζω μουσική περίπου όπως πάντα, ανησυχώ γενικά, όχι για μένα τόσο, την ήπια τη ζωή και σούρωσα του λόγου μου, όσο για τους νέους μουσικούς και γενικά νέους ανθρώπους.

Ειδικά το θέμα με τα επιδόματα είναι θλιβερό, πολλοί βρίσκονται σε τραγική κατάσταση και δεν έχουν στον ήλιο μοίρα αυτόν τον καιρό. Και φυσικά τόσοι και τόσοι άλλοι αγκαλιασμένοι με την δυστυχία και την απελπισία.

Είναι ένα γιγαντιαίο τεστ της δυτικής κοινωνίας τελικά όλο αυτό, πέρα απο την θλίψη για τις ζωές που χάνονται, είναι απορίας άξιο σε τι θα οδηγήσει όλος αυτός ο κυκεώνας. Καλή συνέχεια σε όλους.

 
Προσωπικά έχω την τύχη να μπορώ να δουλεύω απ' το σπίτι. Αυτό από τη μία σημαίνει ότι, προς το παρόν, το εισόδημά μου δεν πλήττεται αλλά από την άλλη πρέπει να είμαι καθημερινά ένα 8ωρο μπροστά στον υπολογιστή non-stop. Μόλις τελειώσω, το μόνο που δεν έχω όρεξη να κάνω είναι να κάτσω κι άλλο μπροστά στο PC. Οπότε recordings και τέτοια τα αποφεύγω, τουλάχιστον τις καθημερινές.

Επίσης ο εγκλεισμός έχει φέρει και τον από κάτω γκρινιάρη γείτονά μου μόνιμα στο σπίτι του ενώ υπό φυσιολογικές συνθήκες έλειπε συνέχεια. 'Ένα επιπλέον πρόβλημα είναι ότι έχουμε εντελώς διαφορετικά ωράρια: αυτός ξυπνάει μεσημέρι, εγώ χαράματα οπότε τις πιο παραγωγικές μου ώρες που είναι οι πρωινές, δεν μπορώ να ανοίξω ενισχυτή γιατί με το παραμικρό έχω παράπονα. Εξ ου και πλέον έχω στραφεί αρκετά στο amplitube , πράγμα που με ξενερώνει αρκετά γιατί με τα ακουστικά δεν έχω ποτέ τον ήχο που θέλω αλλά και γιατί η διαφορά αυτού που ακούω με το ηχογραφημένο αποτέλεσμα είναι πολύ μεγάλη όταν ακούσω τα tracks από τα μόνιτορ.

Όμως παίζω πολύ περισσότερο και μελετάω αρκετά. Η μπάντα είναι στον πάγο φυσικά και τώρα συζητάμε μήπως κάνουμε τίποτα ηχογραφήσεις εκ του μακρόθεν δηλαδή να γράψει ο καθένας τα parts του και να φτιάξουμε ένα ντεμάκι με νέα κομμάτια. Βέβαια αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάτσω να γράψω οδηγούς για καμιά δεκαριά κομμάτια, πράγμα που χρονικά μπορεί να γίνει μόνο ΣΚ.

Κατά τ' άλλα απολαμβάνω την ησυχία της Αθήνας, προφανώς βγαίνω ελάχιστα και μόνο για τα απαραίτητα, όχι πολύ λιγότερο απ' ό,τι και πριν δηλαδή. Με τους ανθρώπους μου μιλάμε καθημερινά και συχνά πια με video calls, πράγμα που δεν κάναμε ποτέ ως τώρα. Είμαι μια χαρά και δεν γκρινιάζω για τίποτα γιατί ξέρω ότι υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι που περνούν πολύ άσχημα και θα περάσουν ακόμα χειρότερα όταν λήξει ο συναγερμός.

Ευελπιστώ ότι όλη αυτή η πρωτοφανής ιστορία θα δώσει μια γερή κλοτσιά στην ανθρωπότητα ώστε να υπάρξει αναθεώρηση πολλών πραγμάτων που είχαν σαπίσει. Ειδικά η μαζική και μανιώδης ενασχόληση με το περιτύλιγμα, αυτό που φαίνεται και καθόλου αυτό που είναι, στάση που οδηγεί και στις αντίστοιχες επιλογές που επηρεάζουν και τους άλλους. Με λίγα λόγια, αυτό που μάθαμε και περάσαμε και στη νεότερη γενιά ότι η ζωή είναι ένα ασταμάτητο χαχάνισμα και ότι η ανοησία είναι ζητούμενο.

Θεωρώ ότι η σύγχρονη πληγή τoυ ανεπτυγμένου κόσμου ξεκινά από τη μονάδα και τον εξευτελισμό της αξίας της. Όταν ολόκληρες γενιές (και οι παλαιότερες) μεγαλώνουν με τη βεβαιότητα ότι τα likes, οι καρδούλες και τα emoticons στη σέλφι είναι μετρήσιμη αξία και επίτευγμα, αυτό είναι μια τρομαχτική απαξίωση των δυνατοτήτων μας. Είναι ένας καταστροφικός εθισμός στην ευκολία και στη θεώρηση της πραγματικότητας ως μιας μόνιμης παιδικής χαράς. 

Ίσως είμαι υπεραισιόδοξος αλλά θεωρώ ότι όλα αυτά αλλάζουν με ένα ισχυρό σοκ. Και ίσως αυτό που ζούμε, είναι μια πολύ καλή αρχή.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
..το μόνο που άλλαξε είναι η πλύση εγκεφάλου...και οι περισσότερες ώρες σύνθεσης. Το δεύτερο βέβαια δεν είναι και τόσο καλό στην σύνθεση, διότι όλες οι ώρες δεν είναι παραγωγικές.

Μελετάμε ταυτόχρονα.

Καλά είναι, να στέλνει ΔΝΤ λεφτά και εμείς να κάτσουμε και να το ρίξουμε στην πληκτρολογική επανάσταση.

ρε...τι ζούμε ρε !!

 
Δυστυχώς το μεταπτυχιακό που μου έχει φάει την ζωή + η τηλε-εργασία (κατάργηση του ωραρίου) δεν αύξησε τις ώρες μελέτης όσο θα ήθελα, απλά μπορώ να ασχολούμαι λίγοοοο περισσότερο! 

 
Από αυτόν τον εγκλεισμό έμαθα:

Έχω εξοπλισμό να γραψω 5 διπλά studio albums.

Έχω εξοπλισμό να γυρίσω 2-3 ταινίες.

Έχω εξοπλισμό να φωτογραφίσω ό,τι γουστάρω ακόμα και σε film.

Έχω εξοπλισμό να ακούσω και να δω πάνω από 5000 τίτλους μουσικής και ταινίες αντίστοιχα.

ΔΕΝ έχω εξοπλισμό να βράσω ούτε ένα αβγό. Βασικά ούτε αβγό δεν έχω.

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Δεν ημουν του έξω, αλλα πλέον βγαίνω καθημερινά για να παω τη γυναίκα στη δουλεια της που δεν οδηγεί και δεν μπορεί να πάρει μμμ και πάμε σουπερμάρκετ μια στο τόσο.

Μόνο λάιβ και εκδρομές μου λείπουν.

Τα ιδιαίτερα τα κανω όλα πλέον μέσω σκαιπ. Λες και το ήξερα λίγο πριν τη επιδημία είχα πάρει και επιπλέον εξοπλισμό 2η κάμερα για τα χέρια, πυκνωτικο mic, έμαθα κι ένα καινούριο software για πολυκάναλη μετάδοση ήχου μέσω σκαιπ, (το οποίο από default δέχεται μόνο μια πηγη ηχου) κι έτσι μεταδίδω και μου μεταδίδουν, εκτος της φωνής, και από την κάρτα ήχου κιθάρα εσωτερικά πχ από software ή πεταλιερα, τον ήχο του pc πχ backingtrack, cubase κλπ. Σούπερ πεντακάθαρα όλα.

Σεσιονς ηχογράφησης δεν υπάρχουν πια (ούτε σε στουντιο, ούτε από το σπίτι), εκτός από το fiverr που συνεχίζω κανονικά να ηχογραφώ, για Άγγλους κυρίως.

Κανένα τηλέφωνο, λίγο μεσαντζερ, καμιά ταινιουλα, κανένα pc game, λίγο FB, noiz.

Μουσικά είμαι σε καταστολή. Ούτε πρακτις, ούτε σύνθεση. Λίγα πραγματα.

Διαβάζω όμως όπως πάντα θέματα περί μουσικής και ακούω πολύ.

 
Σε όσους δούλευαν επαγγελματικά και εξαρτώνται οικονομικά από τη μουσική ήταν καταστροφικό διότι χάθηκε η μισή σχεδόν σεζόν στα μαγαζιά το τελευταίο σ-κ δηλ ήταν 6-7 Μαρτιου, χαθήκαν πολλά εξτρά στις απόκριες, πολλές εκδηλώσεις όπως πίτες, κάτι ξενοδοχειακά λάιβ τα οποία ήταν προγραματισμένα αυτούς τους μήνες όπως και τώρα το πάσχα....αυτό πήρε μπάλα και ηχολήπτες-φωτιστές-ενοικιάσεις ήχου κτλ

γενικά μας έχουν αφήσει χωρίς λεφτά και δεν δικαιούμαστε ούτε καν το επίδομα, ακόμα γίνονται συζητήσεις επ αυτού με συλλόγους μουσικών δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη γιαυτούς που εργαζόταν με εργόσημο τι θα ισχύσει....

όταν η μουσική δραστηριότητα συνδέτεται με τη μοναδική πηγή εσόδων οικονομικά είναι πάρα πολύ άσχημο.... δεν υπάρχει διάθεση ούτε να παίξεις μετά σπίτι....

 
Μεταπτυχιακά, εξοπλισμός, καριέρα, business plans..... 

 Μείνετε μαζί μου αν θέλετε να επιβιώσετε. Δέχομαι βιογραφικά. 

 Προσόντα που θα εκτιμηθούν. 

 Φυσική κατάσταση. 

 Γνώση χειρισμού όπλων και πολεμικών τεχνών. 

 Γνώσεις επιβίωσης στο ύπαιθρο , καλλιέργειας, εκτροφής ζώων. σκηνοπηγιας. 

 Πειθαρχία, αυτοελεγχος. δυνατότητα λειτουργίας με συνθήκες αγέλης, αποφασιστικοτητα 

 Come with me if you want to Live. 

 Χαχαχαχα 

 
Προσωπικά έχω την τύχη να μπορώ να δουλεύω απ' το σπίτι. Αυτό από τη μία σημαίνει ότι, προς το παρόν, το εισόδημά μου δεν πλήττεται αλλά από την άλλη πρέπει να είμαι καθημερινά ένα 8ωρο μπροστά στον υπολογιστή non-stop. Μόλις τελειώσω, το μόνο που δεν έχω όρεξη να κάνω είναι να κάτσω κι άλλο μπροστά στο PC. Οπότε recordings και τέτοια τα αποφεύγω, τουλάχιστον τις καθημερινές.

Επίσης ο εγκλεισμός έχει φέρει και τον από κάτω γκρινιάρη γείτονά μου μόνιμα στο σπίτι του ενώ υπό φυσιολογικές συνθήκες έλειπε συνέχεια. 'Ένα επιπλέον πρόβλημα είναι ότι έχουμε εντελώς διαφορετικά ωράρια: αυτός ξυπνάει μεσημέρι, εγώ χαράματα οπότε τις πιο παραγωγικές μου ώρες που είναι οι πρωινές, δεν μπορώ να ανοίξω ενισχυτή γιατί με το παραμικρό έχω παράπονα. Εξ ου και πλέον έχω στραφεί αρκετά στο amplitube , πράγμα που με ξενερώνει αρκετά γιατί με τα ακουστικά δεν έχω ποτέ τον ήχο που θέλω αλλά και γιατί η διαφορά αυτού που ακούω με το ηχογραφημένο αποτέλεσμα είναι πολύ μεγάλη όταν ακούσω τα tracks από τα μόνιτορ.

Όμως παίζω πολύ περισσότερο και μελετάω αρκετά. Η μπάντα είναι στον πάγο φυσικά και τώρα συζητάμε μήπως κάνουμε τίποτα ηχογραφήσεις εκ του μακρόθεν δηλαδή να γράψει ο καθένας τα parts του και να φτιάξουμε ένα ντεμάκι με νέα κομμάτια. Βέβαια αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάτσω να γράψω οδηγούς για καμιά δεκαριά κομμάτια, πράγμα που χρονικά μπορεί να γίνει μόνο ΣΚ.

Κατά τ' άλλα απολαμβάνω την ησυχία της Αθήνας, προφανώς βγαίνω ελάχιστα και μόνο για τα απαραίτητα, όχι πολύ λιγότερο απ' ό,τι και πριν δηλαδή. Με τους ανθρώπους μου μιλάμε καθημερινά και συχνά πια με video calls, πράγμα που δεν κάναμε ποτέ ως τώρα. Είμαι μια χαρά και δεν γκρινιάζω για τίποτα γιατί ξέρω ότι υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι που περνούν πολύ άσχημα και θα περάσουν ακόμα χειρότερα όταν λήξει ο συναγερμός.

Ευελπιστώ ότι όλη αυτή η πρωτοφανής ιστορία θα δώσει μια γερή κλοτσιά στην ανθρωπότητα ώστε να υπάρξει αναθεώρηση πολλών πραγμάτων που είχαν σαπίσει. Ειδικά η μαζική και μανιώδης ενασχόληση με το περιτύλιγμα, αυτό που φαίνεται και καθόλου αυτό που είναι, στάση που οδηγεί και στις αντίστοιχες επιλογές που επηρεάζουν και τους άλλους. Με λίγα λόγια, αυτό που μάθαμε και περάσαμε και στη νεότερη γενιά ότι η ζωή είναι ένα ασταμάτητο χαχάνισμα και ότι η ανοησία είναι ζητούμενο.

Θεωρώ ότι η σύγχρονη πληγή τoυ ανεπτυγμένου κόσμου ξεκινά από τη μονάδα και τον εξευτελισμό της αξίας της. Όταν ολόκληρες γενιές (και οι παλαιότερες) μεγαλώνουν με τη βεβαιότητα ότι τα likes, οι καρδούλες και τα emoticons στη σέλφι είναι μετρήσιμη αξία και επίτευγμα, αυτό είναι μια τρομαχτική απαξίωση των δυνατοτήτων μας. Είναι ένας καταστροφικός εθισμός στην ευκολία και στη θεώρηση της πραγματικότητας ως μιας μόνιμης παιδικής χαράς. 

Ίσως είμαι υπεραισιόδοξος αλλά θεωρώ ότι όλα αυτά αλλάζουν με ένα ισχυρό σοκ. Και ίσως αυτό που ζούμε, είναι μια πολύ καλή αρχή.


Μια απο ακριβώς τα ίδια σε οτι είπε ο @Jazzjoker πλήν του γκρινιάρη γείτονα.

έμαθα κι ένα καινούριο software για πολυκάναλη μετάδοση ήχου μέσω σκαιπ, (το οποίο από default δέχεται μόνο μια πηγη ηχου) κι έτσι μεταδίδω και μου μεταδίδουν, εκτος της φωνής, και από την κάρτα ήχου κιθάρα εσωτερικά πχ από software ή πεταλιερα, τον ήχο του pc πχ backingtrack, cubase κλπ. Σούπερ πεντακάθαρα όλα.


Ποιό είναι αυτο το software παναΐαμ να σωθούμε απο σκάιπ;;;;;;

 
Πριν σκάσει το βρωμομικρόβιο ήμουν ήδη σε μετακόμιση - μετάβαση - αποθήκευση εξοπλισμού και λοιπών προικιών.

Είχα πάρει και ένα βιολί  να το κουλαντρίζω , όπου είχα καταφέρει,  με περισσή επιτυχία,  να διώχνω από την πολυκατοικία κάθε ζώντα οργανισμό που διαθέτει αυτιά.    ?  

Λόγω των συνθηκών (οικογένεια στις ευπαθείς ομάδες) έχω μετοικήσει σε σπίτι όπου φιλοξενούμαι. Ευτυχώς εργάζομαι κανονικά και οι μέρες τηλεργασίας βοηθάνε να κερδίζω χρόνο και να ξεκαθαρίζω στην κούτρα μου, ποιο μουσικό πρότζεκτ θα εξελίξω. Αλλά δεν έχω παίξει ούτε μια νότα.

Ελπίζω στο μέλλον, στο μικρό μου σύμπαν, να καταφέρω να ξαναστήσω στο νέο μου σπίτι τα καλούδια μου.

 
Εγώ είμαι έτσι κι αλλιώς μέσα λόγω ιδιοσυγκρασίας.

Δεν έπαιζα που δεν έπαιζα πριν, αλλά τώρα χειροτέρεψαν τα πράγματα.

Ζω με την μητέρα μου που είναι μεν πάνω από 70 χρονών, αλλά είναι πάρα πολύ ενεργητική.

Κάθε μέρα έπαιρνε τους δρόμους από το πρωί μέχρι το βράδυ.

Τώρα είναι κλεισμένη μέσα και έχει πήξει, οπότε πρέπει να είμαι παρέα της.

Έχω και αρκετό άγχος όταν βγαίνει έξω έστω για ψώνια.

Από την άλλη έχω και κάποια θέματα με τον ήχο μου τώρα τελευταία.

Τώρα η κάρτα ήχου φταίει, η πεταλιέρα, τα καλώδια ... μακάρι να ήξερα.

Με απωθεί αυτό ακόμη περισσότερο από το να παίξω.

Δεν ακούω και μουσική τον τελευταίο καιρό, και αυτό με πετάει κι άλλο έξω από την λογική του παιξίματος.

Έχω και τα κολλήματά μου, πχ. τελευταία όλα μου φαίνονται αδιάφορα, ανούσια, ακούω κομματάρες και μου φαίνονται χωρίς ενδιαφέρον, τέλος πάντων.

Είμαι πιο πολύ εστιασμένος στο τι γίνεται με τον ιό, παρά στην μουσική.

Κατάθλα λέμε. 

 
Τουλαχιστον, εχεις αποκλεισει οτι ειναι οι χορδες. 


Δεν παίζει τέτοιο θέμα, είναι αρκετά παλιές για να έχω θέματα ήχου που έχω στις καινούριες. ?

 
προσωπικά, θέλω να πιστεύω ότι νομοτελειακά σε θεσμικό επίπεδο θα αλλάξει κάτι τις προς το θετικό μετά από όλα αυτά... ως προς τον παρονομαστή του κοινωνικού κλάσματος όμως, τα "μυαλά", γίνομαι όλο και περισσότερο απαισιόδοξος...

ελπίζω όμως πάντα να είμαι απλά επηρεασμένος από τον υπερβολικό διαδικτυακό βρώμικο "θόρυβο" κάποιων εξ αυτών, που ενδεχομένως και να σκεπάζει εύκολα (και πρόσκαιρα) μια εξισορροπητική αύξηση της εν γένει ανθρώπινης ενσυναίσθησης...

ΥΓ. -άσχετο-... Λάκη μου μη μου σκας... εγώ θα σε σώσω...? αξιοποίησε τον εξοπλισμό σου δημιουργικά... όλο και κάποιος vintage ενισχυτής σου θα ανεβάζει έντονο "πυρετό" με την χρήση... βάλε το αβγό σε ένα μπρίκι με νερό, τοποθέτησέ το πάνω του και μέχρι να ακούσεις ένα κόνσεπτ βινυλιάκι (εγώ ως εργένης έβρισκα αποτελεσματικότερα τα γερμανικά proggresive) έτοιμο... τώρα αν το θες πιο σφικτό προσθέτεις ανάλογα κάποια 45άρια στη συνταγή (κατά προτίμηση πρώιμο 50s rock n' roll)... τώρα πάλι αν το θες μελάτο, με κανα 7ιντσο Frankie Valli των 70ς θα σαι οκ... ?

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Τι κάνω τώρα ?

Σχέδια για το μέλλον

Βασικά με τάραξε λίγο στην αρχή το όλο σκηνικό και δεν έκανα τίποτε 

Μετά θυμήθηκα τη γωνιά του σπιτιού που έχει πάγκο και ξεκίνησα να φτιάχνω νέες κιθάρες, τι άλλο

Βέβαια σκέφτηκα τι φταίνε τα κακόμοιρα ξυλαράκια που τα κόβουμε τους παίρνουμε τη ζωή δλδ τα ξεραίνουμε και τάκάνουμε κιθάρες για να έχει ο κάθένας καμμιά δεκαριά στη καβάτζα και να χρειάζεται μόνο μία!

και τι το όφελος αφού έχω σταματήσει καμμιά 30κονταετία να νοιώθω τη μουσική και τώρα απλώς αντιγράφω τους άλλους σε αυτά που έχουν παίξει?

Παρ όλα αυτά μ αρέσει μου δίνει  χρόνο να σκεφτώ, νοιώθω σαν φοιτητής, έχω γίνει μικρότερος απο τα παιδιά μου !

ελπίζω να μας βγεί σε καλό, σίγουρα θα αλλάξει τη ζωή μας, νέα εποχή, νέα ήθη προσαρμογή χρειάζεται και υπομονή αφού δεν μπορούμε πλέον να ορίζουμε σχεδόν τίποτα

 
Εγώ λόγω του ότι αυτό το διάστημα βρίσκομαι στη πρώτη γραμμή... η κιθάρα αποτελεί το καταφύγιό μου.

 
Εγώ λόγω του ότι αυτό το διάστημα βρίσκομαι στη πρώτη γραμμή... η κιθάρα αποτελεί το καταφύγιό μου.


Να είσαι καλά γέρος και δυνατός να κρατάς τη πρώτη γραμμή ζωντανή!

Το καλύτερο καταφύγιο έχεις διαλέξει!

 
Προσωπικά λόγω του κλεισίματος των μαγαζιών (τα οποία φυσικά ορθώς έκλεισαν) με επηρέασε αφού έτσι κι αλλιώς δεν έπαιζα μουσική σπίτι. Ακόμα και σε επίπεδο μελέτης δεν ''κινείται'' τίποτα, αφού λόγω της κατάστασης ούτε πρόβες γίνονται ούτε τίποτα.

Με λίγα λόγια, μουσική ξηρασία.

Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ξηρασία γενικότερα, αφού προσπαθώ να περνάω εποικοδομητικά τον χρόνο μου, απλά σε

διαφορετικού είδους ενασχόληση.

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top