Περι βινυλίων (προ cd era) και άλλα διάφορα

[Waterfall-K]

άκουσε προσεκτικά  το βίντεο 23-32

my mixes

fair enough όπως λέει. Τα δικά του (ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΠΟΤΕ) θα τα ακούσουμε σε σιντι

Βρε άσε τι λέει στο βίντεο -το οποίο παρεμπιπτόντως δεν έχεις δει ολόκληρο- και μην παίρνεις στην κυριολεξία κάποιες φράσεις. Ξαναλέω, το βίντεο έχει θέμα το LP και πόσο υποδεέστερο είναι έναντι του CD. Αυτά που λέει είναι δεδομένα δεκαετιών, το ότι εσύ και 10-20 άλλοι βινυλιόπληκτοι τα αμφισβητείς δεν έχει καμία απολύτως σημασία.

 

[Terry RoscoeBeck5]

Αγόρια IMHO το θέμα - μέσες άκρες- έχει ως εξής: Το βινύλιο, το αναλογικό βινύλιο είναι τέζα συνυφασμένο με ότι μεγαλειωδέστερο έχει παρουσιάσει μουσικά η ανθρώπινη διανόηση του 20ου αιώνα. Ασχέτως μουσικού είδους, προσανατολισμού κλπ... Παραγωγές βγαλμένες από τα όνειρα, από "μάστορες" παραγωγούς που δεν είχαν τις ασύλληπτες ψηφιακές ευκολίες, αλλά έβγαλαν τους ήχους που οριοθέτησαν τα πάντα. Έγιναν το απόλυτο reference. 

Το CD και η ψηφιακή επανάσταση, έκανε πιο εύκολα τα πάντα, αλλά σιγά- σιγά αρχίσαμε να χάνουμε την "ουσία"- τη μουσική.

Το σήμερα, με τις πλατφόρμες, το "περιεχόμενο", και φυσικά τη σούπερ ψηφιακή "μαλακοποίηση" της όλης διαδικασίας - της παραγωγικής, της παικτικής, της συνθετικής- για εμένα σημαίνει ένα πράγμα. Η μουσική όπως την ξέραμε μας έχει κουνήσει προ πολλού μαντίλι. 

Δίσκοι- μνημεία όπως αυτά που ανέβασε ο @sultan of string (και άλλα πολλά) δεν θα βγουν ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ. Και ας βγαίνει απίστευτα μεγαλύτερη "ποσότητα" μουσικής σήμερα σε σχέση με τότε.

Σας το έχω ξανά πει: Είμαστε είδος προς εξαφάνιση ??

Βέβαια, όπως και το βινύλιο, από καιρού εις καιρόν, έτσι και κάποιοι μελλοντικοί "εμείς" θα κάνουν ένα revival, ένα comeback, αλλά έτσι... Για το retrospective, την τιμή των όπλων κλπ...

Οπότε ας βολευτούμε τώρα με κάνα... The Tortured Poets Department- από πλατφόρμα "περιεχομένου" φυσικά- και ας απολαύσουμε την καλοκαιρινή νύχτα.

 

[Trolley]

Το σήμερα, με τις πλατφόρμες, το "περιεχόμενο", και φυσικά τη σούπερ ψηφιακή "μαλακοποίηση" της όλης διαδικασίας - της παραγωγικής, της παικτικής, της συνθετικής- για εμένα σημαίνει ένα πράγμα. Η μουσική όπως την ξέραμε μας έχει κουνήσει προ πολλού μαντίλι. 

Αυτά ισχύουν για το ροκ και την ποπ, η τζαζ και η κλασσική είναι πολύ καλά, το ίδιο ευχόμεθα και δι υμάς.

Αυτό που διδάσκεται κανείς, είναι πως σε μία εποχή που υπάρχουν τόσες ευκολίες, πρέπει να δημιουργήσει τεχνητές δυσκολίες στον εαυτό του αν είναι να μείνει δημιουργικός. Δηλαδή, όχι στους 8500 ήχους, 452 κανάλια, 3234 plugins και 2452452 followers. Όχι στα σκουπίδια σε θάλασσες και ακτές. Ναι, στην απλότητα, την πραγματική δεξιοτεχνία, τις σωστές ηχογραφήσεις χωρίς περιττό ρηβέρμπ.

Ναι στο βινύλιο των 180 γρ (το στάνταρ - επιτέλους - στις μέρες μας), όχι στα αγνώστου ταυτότητας / ποιότητας flac και mp3, ναι στα CD, γενικά όχι σε too much information που δεν χρειάζεται και δεν μπορεί να επεξεργαστεί κανένας μας.

Θα έγραφα και για το ΑΙ, αλλά περιμένω να εφευρεθεί πρώτα.

 

[sultan of string]

Βαζω τρια εξωφυλλα από σχεδόν τους πρώτους μου δίσκους(2τραφικ) και 2 από τους πιό πρόσφατους.

ο ένας κοστίζει 145, λίγο αργότερα 220.

Οι δυο επανεκδόσεις 17.99 και 22.99

αν θυμάμαι καλά τότε ένα φιατ 124 κόστιζε 150000, σήμερα ένα αντίστοιχο γύρω στις 22000 ? δηλαδη Χ1000 σε καταναλωτικά προϊόντα ίσως είναι λογικη αναλογία

τους 3 απο τους 4 τους έχω σε cd

Εννοείται πλεον δεν ακουω ποτε τα σιντι.

το weather report είναι επανέκδοση δηλαδή ψηφιακό αλλά προτιμω να το ακούω απο το βινύλιο

 

[MGs]

Η αποστειρωμένη ευκρίνεια δέν ήταν ποτέ ζητούμενο για μιά απολαυστική ακρόαση ενός μουσικού κομματιού.

Οπως το ψηφιακό μέσο εχει εφαρμογές που υπερτερεί στα πάντα,οπως π.χ σε 3d ηχο κινηματογράφου,έτσι και το αναλογικό μέσο με τις ταινίες,λάμπες ,τις βελόνες και τα σχετικά θα αποτελεί μεχρι το σβήσιμο του ήλιου το ιδανικότερο μέσο απόδοσης μουσικής,ώς προς την ανθρώπινη ακοή.

Γι αυτό περνάμε τα οργανα απο πεταλια ενισχυτες,λαμπες,μικρόφωνα,για να τα κάνουμε πιό ελκυστικά και όχι πιο αναλυτικά.

Γι αυτό έχει σαλέψει ο κόσμος,γιατί κοιτάει μια οθόνη οπου ο εγκεφαλος προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει χρώματα που δέν υπάρχουν στην φύση και λαμβάνει ήχους προσπαθόντας διαρκώς να προσδιορήσει.

Ασε που η συμπίεση στο ψηφιακό μέσο το πρωτο πραγμα που θεωρεί σαν περιττή πληροφορία,δέν είναι μόνο η κορυφή μίας δυναμικής,αλλά και ότι βρίσκεται μέσα κα γύρω απο αυτήν,το οποίο οναμάζεται βάθος.

 

[Trolley]

Η αποστειρωμένη ευκρίνεια δέν ήταν ποτέ ζητούμενο για μιά απολαυστική ακρόαση ενός μουσικού κομματιού.

Ένας φίλος, φανατικός hi-fi junkie της CD περιόδου, είχε δώσει δεκάδες χιλιάδες ευρώ σε εξοπλισμό και μιλούσε με ενθουσιασμό για την ανάλυση, την στεροφωνική εικόνα, το λόγο σήματος-προς-θόρυβο κλπ. Ήτο δε, φανατικός φίλος της συμφωνικής μουσικής.

Κάποια στιγμή, στα 40+ παρακαλώ, πήγε για πρώτη φορά στη ζωή του να ακούσει μία συμφωνική ορχήστρα σε ζωντανό περιβάλλον, στο Μέγαρο. Με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει "Μαλάκα, το πρώτο πράγμα που παρατήρησα είναι ότι δεν υπάρχουν "στερεοφωνικές εικόνες" και τέτοια" και μετά μουρμούραγε κάτι ακατάληπτα. Δεν ξαναέδωσε ποτέ χρήματα για τίποτε τέτοιο, γενικώς πλέον ακούει μόνο χιπ-χοπ από το κινητό του.

 

[Waterfall-K]

Η αποστειρωμένη ευκρίνεια δέν ήταν ποτέ ζητούμενο για μιά απολαυστική ακρόαση ενός μουσικού κομματιού

H "αποστειρωμένη ευκρίνεια" (aka ΠΙΣΤΟΤΗΤΑ) ήταν, είναι και θα είναι το Νο1 ζητούμενο κάθε ηχογράφησης, από τον ήχο μιας κλανιάς μέχρι τον ήχο της Συμφωνικής της Βιέννης.

το αναλογικό μέσο με τις ταινίες, λάμπες, τις βελόνες και τα σχετικά θα αποτελεί μεχρι το σβήσιμο του ήλιου το ιδανικότερο μέσο απόδοσης μουσικής

για τους αδαείς. 

Γι αυτό περνάμε τα οργανα απο πεταλια ενισχυτες,λαμπες,μικρόφωνα,για να τα κάνουμε πιό ελκυστικά και όχι πιο αναλυτικά.

Μπερδεύεσαι, και μπερδεύεις και άλλους.

η συμπίεση στο ψηφιακό μέσο το πρωτο πραγμα που θεωρεί σαν περιττή πληροφορία,δέν είναι μόνο η κορυφή μίας δυναμικής,αλλά και ότι βρίσκεται μέσα κα γύρω απο αυτήν,το οποίο οναμάζεται βάθος.

Το τι αρλούμπα σκέφτεται κανείς για να δικαιολογήσει τα κολλήματα του δεν λέγεται.? 

Το κακό είναι ότι αυτές οι αρλούμπες γράφονται σε ένα -υποτίθεται- τεχνικό φόρουμ που ασχολείται με τον ήχο.?

Προσγειωθείτε ρε σεις στον 21ο αιώνα, έλεος...?

 

[MGs]

Τα καλύτερα αγάλματα που θα δεί ποτέ η ανθρωπότητα φτιάχτηκαν πριν πολλά χρόνια,οι καλύτεροι πίνακες ζωγραφίστηκαν,τα καλύτερα τραγούδια τραγουδήθηκαν,οι καλύτερες ιστορίες αποτυπώθηκαν σε χαρτί και όλα αυτά με υποδεέστερα μέσα από ότι διαθέτουμε σήμερα.

Η πρόοδος και η εξέλιξη επωφελεί μόνο όταν δέν επισκιάζει τήν ουσία του πράγματος.

Μία είναι η ουσία,δέν υπάρχει αθανασία.

 

[Μανώλης Χναράκης]

Η πρόοδος και η εξέλιξη επωφελεί μόνο όταν δέν επισκιάζει τήν ουσία του πράγματος.

+1

Μία είναι η ουσία,δέν υπάρχει αθανασία.

+1 ?

 

[npap]

Το κακό είναι ότι αυτές οι αρλούμπες γράφονται σε ένα -υποτίθεται- τεχνικό φόρουμ που ασχολείται με τον ήχο.

?

 

[LK]

Η ηχογραφημένη μουσική είναι μια εντελώς διαφορετική τέχνη από τη ζωντανή μουσική.

Όπως ακριβώς ο κινηματογράφος με το θέατρο.

Ή η φωτογραφία με την πραγματική ζωή.

Εμένα  σε καμία περίπτωση δεν με ενδιαφέρει να καταγραφεί και να αναπαραχθεί "πιστά" η πραγματικότητα σε οποιοδήποτε είδος (οπτικό ή ακουστικό) .

Διότι ούτε απαραίτητα θα έχει "βάθος" μια μουσική εκτέλεση , εκτός αν περφομάρει κάποιος σε τεράστιο χώρο.

Διότι δεν βλέπουμε Multi angle (κινηματογράφος) , ούτε φυσικά ασπρόμαυρα (φωτογραφία).

Την πρώτη φορά (και τελευταία) που πήγα σε γήπεδο να δω έναν αγωνα μπάσκετ απογοητεύηκα.

Διότι ούτε replay είχε , ούτε κοντινά πλάνα , ούτε πολυκάμερο.

Ό,τι έπιανε το μάτι μου , με την περιορισμένη ορατότητα που είχα από τη θέση μου.

Σε καμία περίπτωση δεν με ενδιαφέρει η πιστότητα στην  αποτύπωση της πραγματικότητας (γι αυτό και δεν πάω π.χ. σε live).

Το αντίθετο.

Θέλω το enhance.

Το enhance του studio (μουσικού ή κινηματογραφικού ή φωτογραφικού).

Αυτό το enhance όμως μπορεί να επέλθει και να με γοητεύσει και από artifacts , ακόμα και από  τους περιορισμούς του μέσου αναπαραγωγής.

Αυτό μπορεί να είναι ακόμα ακόμα και....1. θόρυβος, 2.  χρατς χρουτς 3. Τζίτερ 4. κορεσμός.....5.....

 

[Trolley]

Την πρώτη φορά (και τελευταία) που πήγα σε γήπεδο να δω έναν αγωνα μπάσκετ απογοητεύηκα.

Έχω ακριβώς την ίδια εμπειρία.

Και, βέβαια, συμφωνώ εις όλα.

 

[Nikolas]

Ρε παιδιά αυτό είναι απίθανο.

Μπήκα να ρωτήσω που θα μπορούσα να απεθυνθώ γιατί θα έρθουν στην κατοχή μου μεγάλος αριθμός βινυλίων, και πέφτω πρώτο θέμα σε αυτό...

Λοιπον, αγαπητέ ΛΚ συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες, με μια μικρή διαφορά (και το διδακτορικό μου ήταν πάνω σε αυτό ακριβώς το θέμα). Η ζωντανή μουσική, ή θέατρο, ή σπορ, κλπ, δεν είναι κατώτερα. Απλά διαφορετικά από την ηχογραφημένη μουσική, τον κινηματογράφο, και τις αναμεταδόσεις των αγώνων..

Αυτά τα ολίγα. Κατά τα άλλα το βινύλιο έχει κάτι το μαγικό... Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, αλλά κάτι που δεν πιάνουν οι αριθμοί και το ΑΙ....

 

[LK]

 Η ζωντανή μουσική, ή θέατρο, ή σπορ, κλπ, δεν είναι κατώτερα. Απλά διαφορετικά από την ηχογραφημένη μουσική, τον κινηματογράφο, και τις αναμεταδόσεις των αγώνων..

 

Δεν είπα ότι είναι κατώτερα.

Απλά εμένα δεν μου αρέσουν.

 

[Nikolas]

Δεν είπα ότι είναι κατώτερα.

Απλά εμένα δεν μου αρέσουν.

Σωστά. Απλά υπήρχε ένας απόηχος στα λεγόμενά σου... ή έτσι μου φάνηκε. Αλλά οκ έχεις δίκιο και αντανακλαστικά απάντησα.

 

[LK]

Επίσης , να προσθέσω, το "πως το ήθελε ο καλλιτέχνης" και πως αυτό αναπαράγεται είναι αλυσιτελές.

Όταν μια τηλέοραση ή άλλη συσκευή αναπαραγωγής εικόνας, έχει ρυθμίσεις brightness - contrast- color - saturation.

Όταν ένα ηχοσύστημα έχει equalizer , το "πώς το ήθελε ο καλλιτέχνης " πάει περίπατο , ακόμα και όλα flat / zero να τα έχεις.

Αυτό που ο καλλιτέχνης οφείλει (και δεν ειναι υποχρέωση του καταναλωτή) είναι να προνοήσει και  να δώσει μια παραγωγή που θα ακόυγεται/ βλέπεται  όσο πιο κοντά ήθελε σχεδόν παντού.

Είναι δική του δουλειά.

 

[Trolley]

Επίσης , να προσθέσω, το "πως το ήθελε ο καλλιτέχνης" και πως αυτό αναπαράγεται είναι αλυσιτελές.

Έχω άλλη μία ιστορία, σχετική κατά τη γνώμη μου.

Ένας φίλος ηχολήπτης, αναμφίβολα γνώστης, εργαζόταν για μία περίοδο σε μία αντιπροσωπεία που εισήγαγε μία επιφανέστατη μάρκα ηχείων μόνιτορ.

Ένας έλλην μουσικός (επίσης πολύ γνωστός) που συνθέτει τζαζ μουσική, είχε έλθει σε επαφή με την εν' λόγω αντιπροσωπεία και είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για ένα ακριβούλι μοντέλο της εν´ λόγω μάρκας.

Επειδή η ανάληψη της αντιπροσωπείας ήταν πρόσφατο γεγονός και χρειαζόταν να δημιουργηθεί κάποια καλή φήμη, αλλά και επειδή τον γουστάρανε τον εν' λόγω συνθέτη, προσφέρθηκαν να πάνε στο στούντιο / σπίτι του και να του κάνουν ζωντανή επίδειξη των ηχείων, καθώς και να του τα αφήσουν για μερικές ημέρες.

Πολύ πριν φύγουν από τον χώρο, ο συνθέτης είχε αλλάξει δέκα χρώματα ισχυριζόμενος ότι δεν αναγνωρίζει τίποτε απ' ότι ακούει, ότι ποτέ δεν είχε προσέξει τόσα προβλήματα στα ηχοχρώματα, τη μίξη κλπ. Σε τέτοιο βαθμό, που έχασε το κέφι του, έψαχνε να βρει μήπως υπήρχε κάποιος κρυμένος ισοσταθμιστής στην αλυσσίδα του σήματος, επιφυλάξεις που εκδήλωσε και στα τηλεφωνήματα που ακολούθησαν τις επόμενες ημέρες.

ΔΕΝ αγόρασε τα ηχεία, έμεινε με αυτά που είχε.

σ.σ. Τα ηχεία τα άκουσα και εγώ, στο σπίτι του φίλου μου όπου και κατέληξαν - δεν είχε κανείς καρδιά να τα ξαναβάλει στα κουτιά τους. Τα απάγανε άσχημα (με κάποιες ηχογραφήσεις).

 

[noe13]

Έχω ακριβώς την ίδια εμπειρία.

Και, βέβαια, συμφωνώ εις όλα.

Το να παρακολουθήσεις έναν αγώνα κάποιου αθλήματος από κοντά δεν είναι μόνο το τι βλέπει το μάτι.... Ειναι ο παλμός του κόσμου, τα συναισθήματα η αίσθηση του 'ήμουν κ εγώ εκει'.... 

 

[Trolley]

Το να παρακολουθήσεις έναν αγώνα κάποιου αθλήματος από κοντά δεν είναι μόνο το τι βλέπει το μάτι.... Ειναι ο παλμός του κόσμου, τα συναισθήματα η αίσθηση του 'ήμουν κ εγώ εκει'....

Ισχύει, αν κάποιος το απολαμβάνει δεν έχω να πω τίποτε εναντίον του.

Αυτό που προσπαθούμε να πούμε (νομίζω) είναι ότι η "πιστή" τηλεοπτική μετάδοση του αγώνα μπάσκετ, θα σήμαινε ότι βάζω μία ακίνητη κάμερα σε μία γωνία και ένα καλό μικρόφωνο. Αλλά στην πράξη, είναι κάτι πολύπλοκο που εμπλέκει ένα ολόκληρο στούντιο και πολλές κάμερες (και γραφικά, και εφέ κλπ). Οπότε το ζητούμενο στην τηλεοπτική μετάδοση δεν είναι η λεγόμενη "πιστότητα".

 

[cos_dr]

Έχω άλλη μία ιστορία, σχετική κατά τη γνώμη μου.

Ένας φίλος ηχολήπτης, αναμφίβολα γνώστης, εργαζόταν για μία περίοδο σε μία αντιπροσωπεία που εισήγαγε μία επιφανέστατη μάρκα ηχείων μόνιτορ.

Ένας έλλην μουσικός (επίσης πολύ γνωστός) που συνθέτει τζαζ μουσική, είχε έλθει σε επαφή με την εν' λόγω αντιπροσωπεία και είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για ένα ακριβούλι μοντέλο της εν´ λόγω μάρκας.

Επειδή η ανάληψη της αντιπροσωπείας ήταν πρόσφατο γεγονός και χρειαζόταν να δημιουργηθεί κάποια καλή φήμη, αλλά και επειδή τον γουστάρανε τον εν' λόγω συνθέτη, προσφέρθηκαν να πάνε στο στούντιο / σπίτι του και να του κάνουν ζωντανή επίδειξη των ηχείων, καθώς και να του τα αφήσουν για μερικές ημέρες.

Πολύ πριν φύγουν από τον χώρο, ο συνθέτης είχε αλλάξει δέκα χρώματα ισχυριζόμενος ότι δεν αναγνωρίζει τίποτε απ' ότι ακούει, ότι ποτέ δεν είχε προσέξει τόσα προβλήματα στα ηχοχρώματα, τη μίξη κλπ. Σε τέτοιο βαθμό, που έχασε το κέφι του, έψαχνε να βρει μήπως υπήρχε κάποιος κρυμένος ισοσταθμιστής στην αλυσσίδα του σήματος, επιφυλάξεις που εκδήλωσε και στα τηλεφωνήματα που ακολούθησαν τις επόμενες ημέρες.

ΔΕΝ αγόρασε τα ηχεία, έμεινε με αυτά που είχε.

σ.σ. Τα ηχεία τα άκουσα και εγώ, στο σπίτι του φίλου μου όπου και κατέληξαν - δεν είχε κανείς καρδιά να τα ξαναβάλει στα κουτιά τους. Τα απάγανε άσχημα (με κάποιες ηχογραφήσεις).

Είναι αλήθεια αυτά που λες ή μας λες ιστορίες για αγρίους. ?

 Πλάκα κσνω, συμφωνώ και έχω και εμπειρία πρόσφατη διότι καταφέραμε με την εξέλιξη της τεχνολογίας, και την αγορά ακόμα και τα φθηνά ηχεία και ακουστικά, καλή ώρα όπως τα presonus καλή ώρα τα δύο τελευταία ζεύγη που πήρα να είναι αρκετά revealing  και unforgiving ακόμα και σε χώρους καθημερινούς όπως το σαλόνι μας, (το ίδιος και τα ακουστικά) βοηθώντας μας ουσιαστικά κατά την παραγωγική διαδικασία. 

 Μπράβο τους. Μπράβο. Γι αυτό είμαι ο καλύτερος.