Θα ξεκινήσω απο τα δυσάρεστα 
.... άν χαρήκατε ότι την έκανα την πατήσατε....ήπια το ξυδάκι μου κι επέστρεψα για να συνεχίσω να σας...σπάω τα νεύρα....πόσο θα ήθελα όμως να σας στήσω όπως ο Ορέστης Μακρής τις κόρες στη "θεία απ το Σικάγο" στη σειρά για ένα .....shreddoχαστούκωμα δε λέγεται...τέλος αυτό,πάμε παρακάτω...
Θυμάστε το πόστ "προβλέψεις 2007" ??? ...υπήρξαν όμορφα χιουμοριστικά δημοσιεύματα,κάποια λίγο απαισιόδοξα,κι ένα δικό μου,λιτό κι αισιόδοξο...όσοι θέλετε,ρίξτε του μια ματιά...κάνω εδώ μια διασύνδεση και με το δικό μου παλαιότερο " το δικο μου χριστουγεννιάτικο δώρο...απόλυση ",όπου μέσα στη μαυρίλα και την άμμετρη στενοχώρια και ανισορροπία μου τότε,βρήκα ανθρώπους που με τα λόγια τους με στήριξαν και κατα καιρούς σε άλλα θέματα/δημοσιεύματα είχαμε την ευκαιρία να μαθαίνει ο ένας απ' τον άλλο,να λέμε τα αστεία μας,ακόμα και να τη λέμε και να μας τη λένε,πάντα όμως όμορφα και φιλικά.Ηταν ένας εφιάλτης στην ηλικία μου η ξαφνική ανεργία,το άδικο και το τρομακτικό της μη ανταπόκρισης μου στις υποχρεώσεις της οικογενείας,και πολλά άλλα που δεν έγραψα που μαζί έφερε αυτή η κατάσταση,και καλά έκανα τελικά....σχεδόν τρείς μήνες μόνος μέσα στο σπίτι,έβγαινα μόνο για εφημερίδες και τσιγάρα...μια κατάσταση για γέλια και κλάμματα,αλλά όπως είπε κι ένας φίλος απο εδώ,είμαι μάλλον άνθρωπος που δεν παίρνει απο λόγια
,οπότε ότι κι αν μου έλεγε κανείς,εγώ προτιμούσα την απομόνωση και τη μοναξιά..σχετικά βέβαια όλα αυτά,γιατί λίγο εσείς εδώ και λίγο περισσότερο γυναίκα και ο γιός μου και οι κιθάρες μου στο σπίτι,ήταν πολύτιμοι φίλοι.Γιατί τα γράφω όλα αυτά ?? υπάρχει λόγος για μένα σοβαρός...αυτούς τους τρείς μήνες πήγαινα καθημερινά σχεδόν σε συνεντεύξεις,απλά ελάτε στη θέση μου....σχεδόν κάθε φορά που επέστρεφα και είτε οι άνθρωποι μου με κοίταζαν στα μάτια περιμένωντας να δούν κάτι καλύτερο στο δικό μου βλέμμα..μέσα στο χάος και τη θλίψη μου απέρριψα τρείς προτάσεις τις οποίες θεώρησα εξευτελιστικές,άτιμες και σχεδόν...υβριστικές.....προσευχόμουν να μήν πάνε ούτε άλλοι συνάδελφοι,όσο ανάγκη κι άν είχαν,για να σβήσουν απο το χώρο κάποιοι αλητήριοι εκμεταλευτές και καθόλου επαγγελματίες..Ωσπου την προηγούμενη εβδομάδα είχα ανταπόκριση απο δύο σοβαρές εταιρείες,με τη μια εκ των οποίων βρήκαμε κοινό τόπο και την Παρασκευή που μας πέρασε σφίξαμε τα χέρια για συνεργασία.
Σας ευχαριστώ όλους παιδιά,μέσα απο την ψυχή μου,για όλα.Ενα φόρουμ μπορεί να είναι απο τίποτε,έως πάρα πολλά για κάποιους συνανθρώπους μας.Γι αυτό συνεχίστε να είστε αυτό που είστε,μη τρελλαίνεστε και μη το βάζετε κάτω για κανέναν.Φοβάμαι ότι διανύουμε περίεργη εποχή,και ότι τα ματάκια μας θα δούν πολλά...όμως πρέπει να συνεχίσουμε να βλέπουμε και την όμορφη πλευρά των πραγμάτων,να ελπίζουμε και να πιστεύουμε στην ανθρωπιά και την καλωσύνη.
Ξέρω ότι δεν αρκεί,αλλά σας ευχαριστώ και πάλι και σας στέλνω την αγάπη μου...
.... άν χαρήκατε ότι την έκανα την πατήσατε....ήπια το ξυδάκι μου κι επέστρεψα για να συνεχίσω να σας...σπάω τα νεύρα....πόσο θα ήθελα όμως να σας στήσω όπως ο Ορέστης Μακρής τις κόρες στη "θεία απ το Σικάγο" στη σειρά για ένα .....shreddoχαστούκωμα δε λέγεται...τέλος αυτό,πάμε παρακάτω...Θυμάστε το πόστ "προβλέψεις 2007" ??? ...υπήρξαν όμορφα χιουμοριστικά δημοσιεύματα,κάποια λίγο απαισιόδοξα,κι ένα δικό μου,λιτό κι αισιόδοξο...όσοι θέλετε,ρίξτε του μια ματιά...κάνω εδώ μια διασύνδεση και με το δικό μου παλαιότερο " το δικο μου χριστουγεννιάτικο δώρο...απόλυση ",όπου μέσα στη μαυρίλα και την άμμετρη στενοχώρια και ανισορροπία μου τότε,βρήκα ανθρώπους που με τα λόγια τους με στήριξαν και κατα καιρούς σε άλλα θέματα/δημοσιεύματα είχαμε την ευκαιρία να μαθαίνει ο ένας απ' τον άλλο,να λέμε τα αστεία μας,ακόμα και να τη λέμε και να μας τη λένε,πάντα όμως όμορφα και φιλικά.Ηταν ένας εφιάλτης στην ηλικία μου η ξαφνική ανεργία,το άδικο και το τρομακτικό της μη ανταπόκρισης μου στις υποχρεώσεις της οικογενείας,και πολλά άλλα που δεν έγραψα που μαζί έφερε αυτή η κατάσταση,και καλά έκανα τελικά....σχεδόν τρείς μήνες μόνος μέσα στο σπίτι,έβγαινα μόνο για εφημερίδες και τσιγάρα...μια κατάσταση για γέλια και κλάμματα,αλλά όπως είπε κι ένας φίλος απο εδώ,είμαι μάλλον άνθρωπος που δεν παίρνει απο λόγια
,οπότε ότι κι αν μου έλεγε κανείς,εγώ προτιμούσα την απομόνωση και τη μοναξιά..σχετικά βέβαια όλα αυτά,γιατί λίγο εσείς εδώ και λίγο περισσότερο γυναίκα και ο γιός μου και οι κιθάρες μου στο σπίτι,ήταν πολύτιμοι φίλοι.Γιατί τα γράφω όλα αυτά ?? υπάρχει λόγος για μένα σοβαρός...αυτούς τους τρείς μήνες πήγαινα καθημερινά σχεδόν σε συνεντεύξεις,απλά ελάτε στη θέση μου....σχεδόν κάθε φορά που επέστρεφα και είτε οι άνθρωποι μου με κοίταζαν στα μάτια περιμένωντας να δούν κάτι καλύτερο στο δικό μου βλέμμα..μέσα στο χάος και τη θλίψη μου απέρριψα τρείς προτάσεις τις οποίες θεώρησα εξευτελιστικές,άτιμες και σχεδόν...υβριστικές.....προσευχόμουν να μήν πάνε ούτε άλλοι συνάδελφοι,όσο ανάγκη κι άν είχαν,για να σβήσουν απο το χώρο κάποιοι αλητήριοι εκμεταλευτές και καθόλου επαγγελματίες..Ωσπου την προηγούμενη εβδομάδα είχα ανταπόκριση απο δύο σοβαρές εταιρείες,με τη μια εκ των οποίων βρήκαμε κοινό τόπο και την Παρασκευή που μας πέρασε σφίξαμε τα χέρια για συνεργασία.Σας ευχαριστώ όλους παιδιά,μέσα απο την ψυχή μου,για όλα.Ενα φόρουμ μπορεί να είναι απο τίποτε,έως πάρα πολλά για κάποιους συνανθρώπους μας.Γι αυτό συνεχίστε να είστε αυτό που είστε,μη τρελλαίνεστε και μη το βάζετε κάτω για κανέναν.Φοβάμαι ότι διανύουμε περίεργη εποχή,και ότι τα ματάκια μας θα δούν πολλά...όμως πρέπει να συνεχίσουμε να βλέπουμε και την όμορφη πλευρά των πραγμάτων,να ελπίζουμε και να πιστεύουμε στην ανθρωπιά και την καλωσύνη.
Ξέρω ότι δεν αρκεί,αλλά σας ευχαριστώ και πάλι και σας στέλνω την αγάπη μου...
