Μιας και αναφέρθηκε ο Μπετόβεν και η Πέμπτη:
Messiaen Vingt Regard sur L'enfant Jesus - Par Lui Tout a été Fait
Παίζει παπάδες ο θεός ο Roger Muraro (για αυτό και τον αναφέρω! Έχω το DVD! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ).
Λοιπόν, τι κάνει εδώ ο Messiaen? Και τι δε κάνει... Χαμός που χωρίς παρτιτούρα, δε μπορείς να εξηγήσεις (άρα αν περιμένετε κάτι τέτοιο απο αυτό το ποστ... σόρρυ).
Περι τα 02:00 όμως γυρνάει τα μπρος πίσω. Παίρνει το κομμάτι και του κάνει ένα retrograde και παίζει το μπρος πισω μέχρι την αρχή για να συνεχίσει. Και αυτό το παιχνίδι το συνεχίζει γενικά. Το κομμάτι το μισό είναι γραμμένο κανονικά και το άλλο μισό είναι πισογυρίσματα (κυριολεκτικά). Στο 04:06 τελειώνει αυτή η δουλειά για πρώτη φορα.
Η έμπνευση εδώ υπάρχει στην ιδέα να το γυρίσει ανάποδα, αλλά όχι στη μουσική.
---------------------
Αφού δεν είμαστε στο κεφάλι των συνθετών, δε μπορούμε να πούμε με σιγουριά (και το τονίζω αυτό, όπως και το γεγονός ότι όποιοι αριθμοί στο ποστ μου και στα παραπάνω (το 1% πχ), είναι καθαρά τυχαίοι και για να δώσουν μια μαθηματική αίσθηση στο τι λέω) το τί είχαν στο μυαλό τους και ΠΩΣ τα έγραψαν αυτά τα αριστουργήματα.
Μπορούμε όμως να αναλύσουμε το αποτέλεσμα και να δούμε γιατι μας αρέσουν τόσο. Απλό η σύνθετο.
Αν βάλουμε κάτω τις βασικές συνισταμένες του τι φτιάχνει ένα κομμάτι (τραγούδι) θα δούμε ότι υπάρχει μάλλον πεπερασμένος αριθμός πιθανοτήτων. Ειδικά αν μιλάμε για μια μελωδία, και όχι για ένα τεράστιο έργο (διάρκειας εννοώ). Αυτό σημαίνει είτε ότι οι συνδιασμοί είναι διαφορετικοί, είτε ότι πρακτικά η δουλειά που έχει πέσει είναι αυτό που κάνει το κομμάτι να ξεχωρίζει.
Μου είναι πλέον δύσκολο να σκεφτώ τι απο αυτά που κάνω σα συνθέτης είναι εμπνευσμένα, και ποιά είναι τυχαία, ποιά αποτέλεσμα δουλειάς κλπ... :-/ Αν ήταν πιο εύκολο θα το είχα κάνει.
τέλος πάντων κάποιες σκέψεις πάνω στο θέμα (περίπου).