Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου με τους YES (φωτογραφίες)

Waterfall-K

🎹🎹🎹🎹🎹
Μηνύματα
13,618
Πόντοι
1,848
Την ιστορία νομίζω την ξέρετε. Για όσους δεν την ξέρουν:

O Rick Wakeman αφήνει τους ??? τον Μάιο του 1974, μετά την world tour για το άλμπουμ "Tales From Topographic Oceans". Έτσι το group έμεινε ξαφνικά από πληκτρά. Ο Jon Anderson είχε τη λύση, ή τουλάχιστον έτσι πίστευε. Το πρώτο όνομα που του ήρθε στο μυαλό ήταν το όνομα του Παπαθανασίου, τον οποίο είχε γνωρίσει λίγο νωρίτερα, τον θαύμαζε απεριόριστα και τον θεωρούσε τον καλύτερο πληκτρά της εποχής. Επικοινωνεί λοιπόν με τον Παπ. ο οποίος έμενε τότε στο Παρίσι και κανονίζουν να έρθει στην Αγγλία και να κάνει κάποιες πρόβες με τους YES, και αν τα βρουν μουσικά να πάρει τη θέση του Wakeman. Ο Παπ. μαζεύει όλο τον εξοπλισμό του, παίρνει μία εκ των δύο Rolls Royce που είχε και πάει να συναντήσει τους YES. Από το πρώτο τζαμάρισμα που είχε με την μπάντα τα μέλη της κατάλαβαν ότι αυτός ήταν ο ιδανικός αντικαταστάτης του Wakeman, και όπως είχε πει αργότερα ο Chris Squire, "??? ???? ???? ??????? ???? ??? ????????? ???????????". 

 Μέσα στις επόμενες 3 βδομάδες όμως που πέρασαν μαζί, φάνηκε καθαρά ότι η συμβίωση με τον Παπ. δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Αρχικά, και σαν πολυοργανίστας που ήταν, άρχισε να "συμβουλεύει" τους υπόλοιπους στον τρόπο που μπορούν να παίξουν κάποια σημεία σε διάφορα κομμάτια, του στυλ "ντράμερ, ωραίος, αλλά μήπως να δοκίμαζες να το παίξεις έτσι? ή "μπασίστα, άψογος, αλλά για δοκίμασε να παίξεις κι αυτό." ? Αυτό δε που είχε πει στον Steve Howe τον είχε στείλει αδιάβαστο:
"??? ???? ?????, ??. ?????? ?? ??? ? ???? ??????????."? 

Αλλά πέρα από τα παραπάνω, οι πραγματικοί λόγοι που τελικά ο Παπ. δεν έγινε μέλος των YES (προς μεγάλη απογοήτευση τους), ήταν ότι ο ίδιος ένιωθε μουσικά εγκλωβισμένος μέσα σε μια μπάντα, έστω κι αν αυτή η μπάντα ήταν οι YES, και βαριόταν αφόρητα και μόνο με τη σκέψη ότι θα παίζει σε lives συνεχώς τα ίδια και τα ίδια κομμάτια. Τον Παπ. δεν τον χωρούσε πια καμία μπάντα. Γι αυτή την συνάντηση κορυφής, οι YES κάποια χρόνια μετά είχαν πει: 
- Jon Anderson: «?? ??????? ??? ???? ?? ???????, ??? ?? ????? ???????? ?????? ?? ?? ???? ???? ??? ?????? ???????.» 
- Steve Howe: «?? ??? ?????? ????????????. ?? ????? ??? ??? ??????? ????????????? ????? ???? ??? ?????????, ??? ?? ???? ? ??? ???????? ?? ??? ????. ?? ??? ???? ???-?????????, ??? ?? ?????'? ??? ???? ?? ?? ??? ????? ?? ????. ?? ?????? ????? ????? ??? ???? ?? ???? ??? ???? ???? ?? ??? ??? ????? ???.
"????, ???'? ??? ???? ???? ??? ????????. ??'?? ??????? ?????? ???? ??? ???, ?? ???? ???? ?????." ??? ?? ??????'? ?????????? ???????? ?? ????, ?? ????'? ???? ?? ??????? ???? ? ?????. ?? ??? ?? ??????, ? ?????, ??? ???? ?????? ??? ????????. ?? ??? ??? ????? ?? ?????? ???????. 
"??! ??? ?????!" ??? ??'? ??? ?? ??? ????? ??? ???? ???? ????, ???? ????, ??? ??? ???????. ???? ???? ???????? ?? ? ???? ??????. 
"??! ???? ???? ?????, ????" ??? ??'? ????? ???? ?? ???? ???? ????, ? ??? ???? ??? ??????? ?? '??? ?????? ????'. ????????? ??????? ??????? ???, ??? ?? ??? ????, "???...????? ?? ???? ???? ???? ????"»
- Alan White: «?? ????? ????? ???? ??????. ??? ?? ????? ?????, ??? ????? ???????????.» 

Έτσι λοιπόν ο Παπ. μάζεψε τα μπογαλάκια του και γύρισε στο Παρίσι. H μετέπειτα πορεία του τον δικαίωσε φυσικά. Με τον Jon Anderson κράτησε επαφή, έγιναν κολλητοί και συνεργάστηκαν δισκογραφικά, τόσο σε κάποια προσωπικά άλμπουμς του Παπ. όσο και στα κλασικά πλέον άλμπουμς που κυκλοφόρησαν μαζί κάτω από το όνομα ??? ??? ????????.

Μέχρι σήμερα κανείς δεν είχε δει κάποια φωτό από αυτή τη συνάντηση. Μέχρι σήμερα. Παρακάτω 10 φωτογραφίες που πρώτη φορά βγαίνουν στη δημοσιότητα. Δυστυχώς δεν είναι πολύ καθαρές αλλά δεν έχει σημασία, εδώ μιλάμε για ιστορικές φωτογραφίες-ντοκουμέντα.? 

image.jpeg

image.jpeg

image.jpeg

image.jpeg

image.jpeg

image.jpeg

image.jpeg

image.jpeg

image.jpeg

image.jpeg

 
Ρε πως γλιτώσαμε το ντουμπλεφας, φαντάζεσαι και Γιες ΚΑΙ Πατατανατσίου, μιλάμε για καταστροφή του πλανήτη. Ωσαννά και τρεις Αλή λαίμαι όλμος

Φίου...

 
Ρε πως γλιτώσαμε το ντουμπλεφας, φαντάζεσαι και Γιες ΚΑΙ Πατατανατσίου, μιλάμε για καταστροφή του πλανήτη. Ωσαννά και τρεις Αλή λαίμαι όλμος

Φίου...
Η ανθρωπότητα έχασε μερικά άλμπουμς-αριστουργήματα. Μην λυπάσαι Samy και μην πέφτεις στα πατώματα, ό,τι έγινε έγινε...?

 
Η ανθρωπότητα έχασε μερικά άλμπουμς-αριστουργήματα.
Ας ήταν έστω και ένα... Νομίζω ότι θα ήταν αρκετό για πολλές γενιές αργότερα.

Οι Yes ήταν στην εποχή της απόλυτης "δημιουργικής τρέλας" τους (εποχή Tales From Topographic Oceans), ο Vangelis ήταν έτοιμος να "απογειωθεί"- θα μπορούσε να έχει προκύψει κάτι stellar.

Κρίμα... 

 
Ας ήταν έστω και ένα... Νομίζω ότι θα ήταν αρκετό για πολλές γενιές αργότερα.

Οι Yes ήταν στην εποχή της απόλυτης "δημιουργικής τρέλας" τους (εποχή Tales From Topographic Oceans), ο Vangelis ήταν έτοιμος να "απογειωθεί"- θα μπορούσε να έχει προκύψει κάτι stellar.

Κρίμα... 
Απλα....κάτι λίίιγο καλύτερο από τα Jon and Vangelis...?

 
Ρε πως γλιτώσαμε το ντουμπλεφας, φαντάζεσαι και Γιες ΚΑΙ Πατατανατσίου, μιλάμε για καταστροφή του πλανήτη. Ωσαννά και τρεις Αλή λαίμαι όλμος

Φίου...
Για φαντάσου όμως σε ένα παραλληλο σύμπαν... The Stranglers feat. Vangelis!

Εναλλακτικά Yes feat Βασίλης Βασιλειάδης! (αυτό θα ψηνόμουν και εγώ να το ακούσω)

 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
Η εν' λόγω ιστορία, πάντα μου ακουγόταν ως κωμικοτραγική... δηλαδή πόσο Γότθος πρέπει να είσαι για να πας να πεις στον Howe αυτό που του είπε, ή να πας να κάτσεις εκεί που κάθεται ο Alan White;

Αλλά πέραν αυτών, δε νομίζω ότι η συνεργασία θα είχε αποδώσει τίποτε ιδιαίτερο. Οι Yes δεν χρειαζόντουσαν έναν κημπορντίστα με attitude και ειδικές συνθετικές δεξιότητες. Όπως έχει επισημανθεί και από άλλους, όλα αυτά τα χρόνια, ο κυρίως υπευθυνος για τον ήχο τους είναι ο Howe και όχι ο εκάστοτε πληκτράς τους. Αλλάζανε πληκτρά, από τον πιο μετρημένο μέχρι τον πιο χάχα, αλλά πάντα ακούγονται σαν... Yes.

Το σχήμα Jon and Vangelis έχει περισσότερο νόημα καλλιτεχνικά, γι' αυτό και είχε διάρκεια καθώς και απρόσμενη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία (όπως συνήθως για ´μένα, μου συνέβη και αυτό το παράδοξο, ότι άκουσα Jon Anderson για πρώτη φορά στο Short Stories και όχι σε δίσκο των Yes). Σε αυτό το σχήμα, χωρίς υποχρεώσεις κσι δεσμεύσεις για τουρνέ, έκαναν και οι δύο αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα.

Όσο για τους Yes, τι να λέμε τώρα, αυτοί θέλουν ένα φόρουμ από μόνοι τους.

Υ.Γ. Ευχαριστούμε βέβαια για τις φωτογραφίες, αν και όντως είναι πολύ κακής ποιότητας, σε σημείο που να απορώ για ποιο λόγο, δεν έχω ξαναδει τέτοιο πράγμα σε περιβάλλον στούντιο... τον απειλούσαν τον φωτογράφο και έτρεχε... τι διάολο;

 
Θα είχε πολύ ενδιαφέρον πάντως να υπήρχε κάποια ηχογράφηση από αυτά τα jam/ πρόβες...

 
Ας ήταν έστω και ένα... Νομίζω ότι θα ήταν αρκετό για πολλές γενιές αργότερα.

Οι Yes ήταν στην εποχή της απόλυτης "δημιουργικής τρέλας" τους (εποχή Tales From Topographic Oceans), ο Vangelis ήταν έτοιμος να "απογειωθεί"- θα μπορούσε να έχει προκύψει κάτι stellar.

Κρίμα... 
Και σίγουρα κάτι καλύτερο από το Relayer με τον Moraz. 

 
Υ.Γ. Ευχαριστούμε βέβαια για τις φωτογραφίες, αν και όντως είναι πολύ κακής ποιότητας, σε σημείο που να απορώ για ποιο λόγο, δεν έχω ξαναδει τέτοιο πράγμα σε περιβάλλον στούντιο... τον απειλούσαν τον φωτογράφο και έτρεχε... τι διάολο;


Μου έκανε και εμένα εντύπωση το πόσο κακές είναι, και αν προσέξεις δεν είναι θέμα εστίασης στη φωτό αποκλειστικά και μονο, φαίνονται ιδιαίτερα θολά και τα frame marks. Κάποιος το έλουσε παντελώς είτε οταν έφτιαχνε το contact sheet ή όταν μετέπειτα το φωτογράφισαν (τείνω στο 2ο).

 
Το tales ήταν λιγο απο την πολη έρχομαι.
To Tales ήταν έπος και δείγμα παρανοϊκής μουσικής ιδιοφυΐας - once in many lifetimes δίσκος.

Το... ζητηματάκι του είναι ότι θέλει αρετή και τόλμη για να το ακούσεις μονοκοπανιά ? 

ΙΜΗΟ ένας αριστουργηματικός, αλλά τρομερά "δύσκολος" δίσκος. 

 
To Tales ήταν έπος και δείγμα παρανοϊκής μουσικής ιδιοφυΐας - once in many lifetimes δίσκος.

Το... ζητηματάκι του είναι ότι θέλει αρετή και τόλμη για να το ακούσεις μονοκοπανιά ? 

ΙΜΗΟ ένας αριστουργηματικός, αλλά τρομερά "δύσκολος" δίσκος. 
Περιπου το ιδιο λεμε

 
Εγω θα ήθελα ο Vangelis να έπαιζε με τους Led Zeppelin ή τους ΤΟΤΟ. 

Δεν ήταν εύκολο να τον καταλάβουν οι άλλοι μουσικοί γιατί το μυαλό του ηταν προφανώς σε άλλα μήκη κύματος και αντίληψης για το μουσικό ηχόχρωμα και το μουσικό progression και την ενορχήστρωση. Μου συμβαίνει και εμένα αυτό γι αυτό δυσκολευομουν σε μπάντες, ένιωθα ότι πνίγομαι αλλα χρειαζόταν κάποια στιγμή να παίξω με άλλους μουσικούς για να καταλάβω τα όργανα τους (τα μουσικά), να δουλέψω με φωνές και να αντιληφθώ το timing και άλλους περιορισμούς που χρειάζεται ένα ευρέως ακριασιμο αποτέλεσμα. 

 Ξεχωριστός, εμβληματικός, αθάνατος, πρωτοπόρος Παπαθανασίου που έσπρωξε τη μουσική μπροστά. Μια μουσική τόσο δυσθεωρητη και προσιτή συνάμα. 

 
Εγω αισθάνομαι την ανάγκη να συγχαρω τον καλό φίλο και συμφορουμιτη @Waterfall-K για άλλη μια φορά για τον κόπο του να μοιράζεται πληροφορίες και υλικό που έχει συγκεντρώσει.

 Και για τη λαμπρή συμβολή του στην κατηγορία των πλήκτρων και πληκτροφόρων αλλα και άλλων κατηγοριών του φόρουμ μας.

 Εχουμε ανα καιρούς άλλες άποψης ή και διαφωνίες σε λίγα επι μέρουςμουσικοτεχνολογικα θέματα κάτι που είναι και υγιές αλλα αυτό δεν έχει καμία σημασία 

 Εύγε νέε μου?

 Σε ευχαριστούμε! 

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top