Ένα ενδεικτικό και πρόχειρο Top μου με σειρά χρονολογική (στο περίπου).
1-3) Σαββόπουλος, Περιβόλι του τρελού-Μπάλος-Βρόμικο ψωμί
Μια άτυπη τριλογία με κοινό παρονομαστή τον Σαββόπουλο στην πιο φρέσκια και ανατρεπτική φάση του.
4) Πωλ Σιδηρό και Σπυριδούλα, Φλου
Από τις λίγες αξιόλογες ελληνόφωνες παλιοροκιές, χωρίς τις γραφικότητες του καθ' ημάς χιπισμού που σήμερα ακούγονται σχεδόν δαλιανιδικές.
5) Λιλιπούπολη
Δεν πρόκειται για μουσική για παιδιά, αλλά για την πιο πετυχημένη all-star δουλειά (Χατζιδάκις, Κυπουργός, Πλάτωνος, Γιαννάτου, Κριεζή και βάλε) της νεότερης μουσικής παραγωγής μας απολαυστική για ακροατές κάθε ηλικίας.
6) Γερμανός, τα μπαράκια
Μάλλον ο καλύτερος μέχρι τούδε δίσκος ελληνικής ποπ.
7) Ξυδάκης, Κοντά στη δόξα μια στιγμή
Εξαιρετικός δίσκος που κινείται άνετα ανάμεσα στη μουσουργία, το έθνικ και την ποπ, ορισμός του πώς να παίζεις έντεχνα χωρίς να παίζεις έντεχνο.
8) Εν πλω, Εν πλω
Εμπνευσμένη δουλειά με προσωπικότητα, πετυχημένα πειράματα και σωστό ήχο που πέρασε στο ντούκου αλλά άφησε στίγμα.
9) Τρύπες, 9 Πληρωμένα Τραγούδια
Ακριβώς τη στιγμή που αναρριχήθηκαν στην κορυφή, με μια φόρα που δεν είχαν σε κανέναν άλλο δίσκο τους (bonus η συναυλία την άνοιξη του '93 στο Ρόδον όπου έπαιξαν για πρώτη φορά τα 9 τραγούδια, απλά το καλύτερο λάιβ από τα -μπόλικα- που έχω δει)
10) Βραχνός Προφήτης
Η κορυφαία και πλέον διεισδυτική μίξη ελληνικών ιδιωμάτων και σύγχρονης μουσικής μέχρι σήμερα και κορυφαίος ελληνόφωνος δίσκος στον 21ο αιώνα, μέχρι στιγμής τουλάχιστον.
Και πολλά άλλα που μπορεί να ξεχνάω.
Δεν έβαλα μέσα λαϊκούς όπως Λοίζο, Μούτση και μουσουργούς (Χατζιδάκιδες, Μαρκόπουλους και τα ρέστα) αλλά τους πιο δυτικότροπους.
Αν έπρεπε να διαλέξω τρία: 1, 9 και 10.
Αν έπρεπε να διαλέξω ένα: 10