Ο αγαπημένος σας ελληνικός δίσκος

[degdekis]

Εγώ ξέρω ότι όταν λες Ελληνικό Metal (το είδος που ακούω εγώ δηλαδή),εννοείς Firewind,Rotting Christ και Septic Flesh.Ναι είναι κλασικοί στο ιδίωμα τους πάρα τα λίγα για σένα χρόνια παρουσίας,γιατί πριν από αυτούς δεν υπήρχε Metal σκηνή.Απλό είναι νομίζω!

Kαλά ναι, επειδή εδώ μιλάμε για το γούστο του καθενός και ποιός είναι ο αγαπημένος του δισκος και επειδή εσύ ακους μέταλ, κυρίως, το καταλαβαίνω. Εγω αν και παίζω τα τελευταία χρόνια ένα κάτι σαν μέταλ ;D δεν ακούω κυρίως μέταλ. Και απο όσους δίσκους έχω ακούσει στη ζωή μου απο έλληνες, άσχετα με το είδος, με τραβάει πιο πολύ αυτός που ανέφερα. Ξαναλέω ΑΣΧΕΤΑ με το τι ακούω ή τι παίζω. Για παράδειγμα πίσω απο αυτόν βάζω κάτι τελείως άσχετο και πάλι, το "9 πληρωμένα τραγούδια" των Τρύπες. +

Αυτά μπίλ...ευτυχώς δεν γίνεται να συμφωνούμε πάντα  

 

[blue]

τρύπες-κεφάλι γεμάτο χρυσάφι

 

[bloody_sunday]

Σχεδόν στην ίδια κορυφαία θέση των προτιμήσεών μου είναι αυτοί οι δυο:

...αλλά ο νο.1 είναι μάλλον αυτός:

 

[Spyros Delta]

 

[TakisMasterKey]

Υπάρχουν πολλά αγαπημένα, αλλά αυτό είναι το Top 3:

Μάνος Χατζιδάκις ‎– Το Χαμόγελο Της Τζοκόντας

Μάνος Χατζιδάκις & New York Rock & Roll Ensemble ‎– Reflections

Παύλος Σιδηρόπουλος & Σπυριδούλα‎– Φλου

 

[dvat]

Δύσκολο να επιλέξεις... Αυτούς τους 3 τους έχω αγαπήσει πολύ πάντως

1) Μίκης Θεοδωράκης - Πολιτεία

2) Αφοι Κατσιμίχα - Η μοναξιά του Σχοινοβάτη

3) Νίκος Παπάζογλου - Χαράτσι

 

[audiokostas]

Παύλος Σιδηρόπουλος & Σπυριδούλα‎– Φλου

Αντιλαμβάνομαι την σπουδαιότητα του δίσκου και σαφώς ο καθένας γράφει τους δίσκους που γουστάρει στο thread αυτό αλλά να μην πω ψέματα, για κάποιους λόγους -πάντα προσωπικούς (από αυτούς που και μεις ψάχνουμε και ψηλαφίζουμε τα "γιατί" πίσω από αυτούς)- χώρεσα καλυτερα σε κάποια κομμάτια του Εν Λευκώ παρά στη 70ίλα του Φλού (που βέβαια τον θεωρώ εξαιρετικό δίσκο).

Γούστα είναι αυτά... 

Κάποια στιγμή πρέπει να προσδιορίσουμε και τους Ελληνικούς δίσκους που θα πρέπει να είναι "υποχρεωτικοί" για τα πρώτα βήματα.

Φράγμα, Δρόμος, Γυφτιά, Ρεμπέτικο, Άξιον Εστί, Τζοκόντα, Σαμποτάζ, Φορτηγό, Θαλασσογραφίες......................

 

[TakisMasterKey]

Αντιλαμβάνομαι την σπουδαιότητα του δίσκου και σαφώς ο καθένας γράφει τους δίσκους που γουστάρει στο thread αυτό αλλά να μην πω ψέματα, για κάποιους λόγους -πάντα προσωπικούς (από αυτούς που και μεις ψάχνουμε και ψηλαφίζουμε τα "γιατί" πίσω από αυτούς)- χώρεσα καλυτερα σε κάποια κομμάτια του Εν Λευκώ παρά στη 70ίλα του Φλού (που βέβαια τον θεωρώ εξαιρετικό δίσκο).

Γούστα είναι αυτά... 

Σε καταλαβαίνω, δεν μπορούσες να το θέσεις καλύτερα 

 

[baseliner10]

Παύλος Σιδηρόπουλος & Σπυριδούλα‎– Φλου

 

[CarpeOmnious]

ΟΚ. Τρύπες. Καλύτερος δίσκος είναι ο τελευταίος, Μεσα Στη Νύχτα Των Άλλων. Είναι και ο δίσκος που έκλεισε τον κύκλο τους σαν μπάντα, πολύ σοφά διότι μετά από αυτό, τι;

Συναισθηματικά όμως και γιατί όλοι ζήσαμε Τρύπες λάιβ, το Κράτα Το Σόου Μαϊμού, είναι ένα σπάνιο είδος ζωντανού άλμπουμ που πραγματικά περιέχει την ενέργεια της μπάντας και του κοινού που γίνονται Ένα. Και τα ακουστικά στο τέλος είναι το κερασάκι στη τούρτα.

Από κει και πέρα είδα το Σαμποτάζ να αναφέρεται και χάρηκα, αλλά οι ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ;

Θεωρώ το ΤΕΛΣΟΝ τον καλύτερό τους δίσκο, τον πιο αινιγματικό και ανοιχτό σε όλες τις κατευθύνσεις. Ιστορικά φυσικά θεωρείτε το ντεμπούτο τους σημαντικότερο.

Από εκεί και πέρα, ο Βραχνός Προφήτης του Θανάση (πως ξεχάστικε αυτό ρε παιδιά. Είναι για μένα ο Μεγάλος Ερωτικός (το μεγαλύτερο αριστούργημα του Μάνου) μιας νέας γενιάς, που ήταν η πρώτη που ακομπλεξάριστα ανοίχτηκε στην πλούσια ελληνική παραδοσιακή μουσική. Μετά από αυτό το δίσκο, όλα ήταν δυνατά.

Ντεμπούτα: Ξεσσαλονίκη (φυσικά!, ο στίχος του Παυλίδη ήταν και είναι εξαιρετικός), Έγινε Η Απώλεια Συνήθειά Μας (συγκλονιστικό ντεμπούτο), Φτηνή Ποπ Για Την Ελίτ (Κόρε.Ύδρο, συγκλονιστικός δίσκος, στα όρια του κιτς και τις ιδιοφυίας).

Από τα πιο πρόσφατα θα επιλέξω Please Make Me Dance του The Boy, με αγγλικό αλλά κυρίως ελληνικό στίχο, ξεκινάει με το Πάτερ Ημών και μετά όποιον πάρει ο χάρος. Δεν είναι για πολλούς αλλά έχει απίστευτη ενέργεια κι ένα νέο είδος πιάνο-πανκ ήχου.

 

[theoctapus]

Νίκος Ξυλούρης

Επειδή δεν μπορώ να διαλέξω, Ριζίτικα , Ιθαγένεια, Το μεγάλο μας τσίρκο, Καπνισμένο τσουκάλι

 

[Earendil]

Προηγείται ο Παπαζογλεύς, αλλά μάλλον θα προτιμούσα ένα τεράστιο σερί από Χαράτσι μέχρι Πουρούδα με ελάχιστες παραλείψεις τραγουδιών. Τέλοσπάντων αυτή την εποχή το Μέσω Νεφών κερδίζει στα σημεία των σημείων τα υπόλοιπα, σε κανά μήνα θα πω τα Σύνεργα και σε ακόμα ένα μήνα κάποιο άλλο. 

Other than that,

Εν ολίγοις δεν έχω αγαπημένο ελληνικό δίσκο γιατί συνωστίζονται κάμποσοι. ;D

Και απ' ότι βλέπω οι περισσότεροι είμαστε στο ίδιο ζώδιο...

 

[Illuvatar]

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια!

 

[Stavros_F]

Blues Wire - Fence

 

[ThanosJ]

Η βροχη απο κατω.  Θανασαρος.

 

[Wild_Rose]

Τα Ξύλινα Σπαθιά - Μια Ματιά σαν Βροχή

απλά στα καλύτερά του ο Παύλος Παυλίδης

 

[Marugen]

 

[samy paraga]

Πράγματι, θεωρώ πως ναι είναι ένας από τους σημαντικότερους ''δίσκους''

 

[scofield]

τα Non serviam κ triarchy of the lost lovers απο Rotting christ...ειδικα το πρωτο...

το αγορασα το 94 που πρωτοβγηκε σε cd...μετα απο κανα μηνα πηγα κ το αγορασα κ σε picture Lp.....(unisound-Rip). ;D

 

[bloody_sunday]

@isispelican: κάτι για "ΠΑΟΚ" και για "διάρροια" καταλαβαίνω από το πάνω λογότυπο... αυτά τα δυο συνήθως όντως σχετίζονται  ;D αλλά μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τα υπόλοιπα?