Ο αγαπημένος σας ελληνικός δίσκος

Με διαφορά ο αγαπημένος μου δίσκος απο τη ταλαίπωρη χώρα τούτη (αν και ο συνθέτης τότε ήταν ευτυχως για εκείνον κάτοικος Ν.Υόρκης και το έγραψε εκεί) είναι "Το χαμόγελο της Τζιοκόντα". Οι μελωδίες κ οι εικόνες που κυριαρχούν εκει μέσα, απλα δεν υπαρχουν πουθενά και παγκοσμίως. Οταν υπάρχουν τέτοιοι δίσκοι ή άλλοι όπως δίσκοι του Παπαθανασίου (albedo, chariots of fire, Μυθωδεία κτλπ) επιτρέψτε μου να πω πως είναι μεγάλη έκπληξη να βλέπω ονόματα στυλ....firewind. (κ εγώ τους ακούω αλλά θέλουν ακόμη πολλά χρόνια για να κριθεί το έργο τους στα αυτιά μου και να γίνουν "αγαπημένοι" κ "κλασικοί") ;)

 
Μια και λες για αγαπημενους
Να ενας δίσκος απο αυτούς ...

fovamai1.jpg


8)

 
degdekis είπε:
Με διαφορά ο αγαπημένος μου δίσκος απο τη ταλαίπωρη χώρα τούτη (αν και ο συνθέτης τότε ήταν ευτυχως για εκείνον κάτοικος Ν.Υόρκης και το έγραψε εκεί) είναι "Το χαμόγελο της Τζιοκόντα". Οι μελωδίες κ οι εικόνες που κυριαρχούν εκει μέσα, απλα δεν υπαρχουν πουθενά και παγκοσμίως. Οταν υπάρχουν τέτοιοι δίσκοι ή άλλοι όπως δίσκοι του Παπαθανασίου (albedo, chariots of fire, Μυθωδεία κτλπ) επιτρέψτε μου να πω πως είναι μεγάλη έκπληξη να βλέπω ονόματα στυλ....firewind. (κ εγώ τους ακούω αλλά θέλουν ακόμη πολλά χρόνια για να κριθεί το έργο τους στα αυτιά μου και να γίνουν "αγαπημένοι" κ "κλασικοί") ;)
7 studio albums,2 live albums,10 χρόνια παρουσίας στο χώρο.Τι άλλο πια; ;D

 
Αν μιλάμε για ΕΝΑΝ που να έχει σχέση και με ρουόκ και παραξενιές κλπ κλπ

Μεταφοραι εκδρομαι ο Μήτσος

Εναλλακτικά βάζω και τον Μπάλο, αλλά πάει πιο πολύ σε ελληνικά ακούσματα και λιγότερο ρουόκ

 
πλάκα κάνεις τώρα ρε μπίλαρε?

συγκρίνεις τη διαχρονικότητα του Χατζηδάκη των 150 (περίπου)δίσκων και σάουντρακς

με την τεράστια αναγνωρισιμότητα και καριέρα διεθνώς( Μέχρι όσκαρ πήρε ο τύπος...) με τους...firewind? Εγιναν κλασικοί μετά απο....10 χρόνια παρουσίας???

Τσ τσ τσ τσ...αυτή η νέα γενιά.... ;D ;D ;D

Συμφωνώ κ επαυξάνω με τον φίλο που ανέβασε το "φοβάμαι"...Πολύ κλασσικός δίσκος, αριστουργηματικές συνθέσεις και εκτελέσεις!

 
degdekis είπε:
πλάκα κάνεις τώρα ρε μπίλαρε?

συγκρίνεις τη διαχρονικότητα του Χατζηδάκη των 150 (περίπου)δίσκων και σάουντρακς

με την τεράστια αναγνωρισιμότητα και καριέρα διεθνώς( Μέχρι όσκαρ πήρε ο τύπος...) με τους...firewind? Εγιναν κλασικοί μετά απο....10 χρόνια παρουσίας???

Τσ τσ τσ τσ...αυτή η νέα γενιά.... ;D ;D ;D
Εγώ ξέρω ότι όταν λες Ελληνικό Metal (το είδος που ακούω εγώ δηλαδή),εννοείς Firewind,Rotting Christ και Septic Flesh.Ναι είναι κλασικοί στο ιδίωμα τους πάρα τα λίγα για σένα χρόνια παρουσίας,γιατί πριν από αυτούς δεν υπήρχε Metal σκηνή.Απλό είναι νομίζω!

 
E ναι βασικά εννοούσα ελληνικό δίσκο και με την έννοια και του στίχου αλλά τελοσπάντων ας γράψει ο καθένας ότι γουστάρει.Το καλό θα ήταν ένας και ελληνικός.

 
Έχω καμμιά 50αριά πρόχειρα, αβίαστα κι αβασάνιστα να τους πω αγαπημένους και  άμα έχετε όρεξη και κερνάτε, ρίχνω, χωρίς ζέσταμα, και κανα ημίωρο συζήτησης για τον καθένα (έχω προπονηθεί στα νιάτα μου) αλλά αν μου βάλει κανείς τον Καζαντζίδη στον κρόταφο για να επιλέξω μόνο έναν, μάλλον θα έλεγα τον δίσκο που έχω λιώσει ως έφηβος, υπό διάφορας ευχάριστας και δυσάρεστας συνθήκας και είναι ένας δίσκος που ακούνε και σήμερα τα παιδιά μου........

Τα Μπαράκια του Βαγγέλη Γερμανού (με μοναδική εξαίρεση το ομώνυμο τραγούδι που το ψιλοβαριέμαι). Ένας δίσκος ποίημα από πολλές απόψεις.

barakia.jpg


 
Τελευταία επεξεργασία από moderator:
1)Πελόμα Μποκιού

2)Socrates-Waitin' for something

3)Σαμποτάζ-Λένα Πλάτωνος

4)Φατμέ-Ρίσκο

5)Metro Decay-Υπέρβαση.

 
Nestoras είπε:
Metro Decay-Υπέρβαση.
Εχω ακουσει πολλές φορές αυτον τον δισκο και δεν καταφερε ποτε να μου κεντρισει το ενδιαφερον..Ολοι μου ελεγαν οταν μεγαλωσεις θα καταλαβεις..

αλλα δεν καταλαβα εδω και 7 χρονια που τον εχω, σε original cd κιολας!

Κατα ταλλα μαλλον θα εβαζα κατι απο

Τρύπες

Ξύλινα Σπαθια

Διαφανα Κρίνα

Μωρα στη φωτιά

Αλκινοο Ιωαννίδη

Παυλο Σιδηρόπουλο

μην σας πω και Panx Romana, για το είδος τους έχουν κάποιες καταπληκτικές ιδέες...

και αλλα πολλα!  Είμαι αναποφάσιστος δεν μπορω να αποφασίσω! :P

 
Λυπάμαι που θα ξεφύγω από τα πεπατημένα, όλοι οι δίσκοι που έχετε γράψει όλοι οι φίλοι είναι άξιοι. Μερικοί είναι από τους πλέον αγαπημένου και εμένα.

ΟΜΩΣ εδώ έχουμε τον ένα και μοναδικό:

ΗΡΑΚΛΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΙΔΗΣ - ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ

Όποιος δεν τον έχει ακούσει έχει χάσει κάτι από το τί μαγικά μπορούν να κάνουν τα παιδιά αυτής της χώρας με ελάχιστα μέσα (και φράγκα)...

Πάρτε δείγμα εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=M7CUsXW0mu4

Iraklis_SeAlloysKosmoys.jpg

 
microvios είπε:
ΗΡΑΚΛΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΙΔΗΣ - ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ
Μερικές πληροφορίες για το δίσκο αυτό (από το Wikipedia, βαρέθηκα να τα ξαναγράψω μόνος μου...) - Υπογραμμίσεις και [σχόλια] δικά μου:

"...Ύστερα από ένα χρόνο ηχογραφήσεων, το Γενάρη του 1976 κυκλοφορεί σε διπλό άλμπουμ από την EMI, με παραγωγούς τον Τέρρενς Κουίκ και Γιάννη Κιουρκτσόγλου. Συμμετέχουν σαράντα μουσικοί, ανάμεσα τους πολλά μέλη από τα διάφορα σχήματα της Λερναίας Ύδρας, όπως, Μαγκλάρας (βιολί), Πρωτόπαπας (φλάουτο, πνευστά), Φιλιππίδης (Μπάσο), Θεολόγος Στρατηγός (κιθάρα). Χορωδίες, παραδοσιακά, κλασικά και ηλεκτρικά όργανα (συνολικά 80 τον αριθμό) και πολλοί τραγουδιστές σε τραγούδια και φωνητικά: Θρ. Αποστόλου, Γ. Ζώη, Ν. Ζιώγαλας, Π. και Χ. Κατσιμίχας, Χρ. Κουλουμπής, Μ. Ψάλτη, Δ. Πουλικάκος.

Ο Νίκος Ξυλούρης ήταν να τραγουδήσει το «Πανηγύρι», όμως τελικά η εταιρεία έφερε κώλυμα. Ο δίσκος αυτός για διάφορους λόγους δεν προωθήθηκε καθόλου. Ο Ηρακλής φεύγει για το Παρίσι και το Άμστερνταμ..."

Αυτό το τελευταίο δείχνει να μας συνδέει με το thread "Ζείτε εντός ή Εκτός"...

 

Απαντήσεις

Trending...

Νέα θέματα

Back
Top