Το internet είναι όντως ένας ζωντανός οργανισμός.
Ενα μέλος αυτού είναι και το noiz, ένας μέλος με ανάσα, προσωπικότητα, κίνηση. Ένας χώρος στον οποίον διακινούνται ιδέες και πληροφορίες, ένας χώρος τον οποίο θα μπορούσε κάνεις να αντιπαραβάλει με τις λέσχες που διατηρούσαν οι γάλλοι ιμπρεσιονιστές, ο Μαρξ στα εφηβικά του χρόνια, οι beatniks και όσοι άλλοι άνθρωποι είχαν την ανάγκη να επικοινωνήσουν με τους δικούς τους κώδικες.
Η ιδιαιτερότητα των ηλεκτρονικών λεσχών είναι οτι δεν εμπλέκονται σε αυτές άτομα με σάρκα και οστά, αλλά avatars, φορείς όχι τόσο προσωπικοτήτων, αλλά ιδεών.
Τις τελευταίες μέρες νοιώθω οτι έπεσε ενα σκοτεινό σύννεφο πάνω στη κοινότητα αυτή με την αποχώρηση κάποιον ατόμων και τις δηλώσεις περί απηυδησμού. Δυστυχώς έτυχε να δω την αρχή αυτής της φθίσης με τα ίδια μου τα μάτια να παίρνει μορφή στην οθόνη του υπολογιστή της δουλειάς μου. Και αυτή η μορφή, αν και εντελώς αφελώς επιλεγμένη, ίσως να μας έβαλε στο νου μια από τις πιο χρησιμοποιούμενες και ίσως πιο ανθρώπινη ιαχή μετά από το «αμάν». Την ιαχή «σκατά»!
Πολλές φορές σκέφτηκα, όντας μέλος του noiz οτι κάποιο γεμίζουν με σκατά το forum. Πολλές φορές αναρωτήθηκα για ποιό λόγο γίνονται κάποιες σκατο-ενέργειες στο chat και το forum. Πολλές φορές διερωτήθηκα γιατί σκατά υπάρχει ο Terumi:
Αλήθεια έχω πολλούς και καλούς φίλους, ανθρώπους με παιδεία με τους οποίους μπορώ να μοιραστώ και μπορούν να καταλάβουν τους προβληματισμούς μου. Έχω μια καλή δουλειά, έχω τη δυνατότητα και την ικανότητα να κάνω τη μουσική μου όπως περίπου θέλω και ό,τι χρειάζομαι να μάθω μπορώ να το βρω από τους πολλούς μουσικούς και ηχολήπτες που έχω γνωρίσει μέχρι τώρα. Μπορώ να ικανοποιήσω όποια ανάγκη θα μπορούσε κανείς να ικανοποιήσει μέσω του noiz, αλλά, παρόλα αυτά αφιερώνω κάποιο χρόνο από τις ημέρες μου στο forum.
Ποτέ δεν πίστεψα οτι θα βρω σε μια ηλεκτρονική λέσχη κάποιους ανθρώπους να τζαμάρουμε μαζί, δεν πίστεψα οτι θα βρω κάποια σύντροφο ή παρέα για ουζάκι στο Σούνιο. Το noiz για εμένα δεν είναι studio, μπαράκι ή εξωραϊστικός σύλλογος.
Στο noiz ικανοποιώ την ανάγκη μου να αφήσω τις ιδέες μου και τις γνώσεις μου σε όποιον θέλει να τις ακούσει. Ικανοποιώ την ανάγκη να μάθω πράγματα που δεν θα μπορούσαν να με απασχολήσουν ποτέ ή να γνωρίσω ιδέες διαφορετικές από τη λογική ή τη μεθοδολογία τη δική μου ή των γνωστών μου. Και όλα αυτά χωρίς να εμπλέκεται κάποιο συμφέρον πίσω από όλα αυτά, αλλά ελεύθερα, δωρεάν, ανιδιοτελώς.
Πιστεύω οτι μέσα στο noiz δεν υπάρχουμε ως προσωπικότητες, αλλά ως μια πηγή ιδεών. Ο Terumi, o Feather, o Dither, όλοι μας, είμαστε ανδρείκελα που δεν έχουν να κάνουν με την εμπάθεια, τη μικροπρέπεια, τα προβλήματα που μας χαρακτηρίζουν ή ζυμώνουν στη πραγματική ζωή μας.
Όταν κάνουμε post σε ένα forum έχουμε την μοναδική ευκαιρία να απαντάμε κατόπιν σκέψεως, χωρίς τον χρονικό περιορισμό που κάνει μια vis a vi συζήτηση εφικτή. Και σε μια τέτοιου είδους συζήτηση μπορούμε να σκεφτούμε καλά τι ανήκει στη σφαίρα του ιδιωτικού μας βίου και τι στην σφαίρα των ιδεών μας. Στο forum δεν πρέπει να αφήνουμε τα σκατά μας, αλλά τις ιδέες μας και τις γνώσεις μας για να τις διαβάσει κάποιος που δεν ξέρουμε και να προβληματιστεί ή να μάθει. Κάθε φορά που κάνουμε ενα submit πρέπει να είμαστε, στο μέτρο του δυνατού, σίγουροι οτι αυτό που λέμε, αξίζει να ειπωθεί και να υπάρχει γραμμένο για οποιονδήποτε λόγο γιατί Verba volent, scripta manet (τα λόγια χάνονται, τα γραπτά μένουν). Εγώ, ο άνθρωπος που τρεις η ώρα τη νύχτα θυσιάζει τον ύπνο του για να γράψει αυτό το κείμενο, μπορεί να κοιμάται την ίδια στιγμή που ο Terumi να μιλάει σε κάποιους και να τους δημιουργεί σκέψεις, να τους ανοίγει τους γνωσιακούς ορίζοντες ή να τους διασκεδάζει, Μπορεί ο άνθρωπος κάποτε να χάσει την υπομονή του ή το ενδιαφέρον του για τη μουσική, ο Terumi όμως όχι.
Ο Terumi δεν είναι παρά ένας ρόλος, ο Terumi δεν μπορεί να συνυπάρχει με οποιονδήποτε άνθρωπο που δεν είναι σαν και αυτόν, άϋλος.
Αν έχουμε διαλέξει ένα ρόλο, ας το παίξουμε καλά γιατί αυτά που γράφουμε είναι υλικό προς εκμετάλλευση από ανθρώπους που διακινούν τις ιδέες τους μαζί μας. Αν τους δίνουμε σκάρτο πράγμα, σκάρτο πράγμα θα πάρουμε.
Φιλικά,
Ξέρετε ποιος.
Ενα μέλος αυτού είναι και το noiz, ένας μέλος με ανάσα, προσωπικότητα, κίνηση. Ένας χώρος στον οποίον διακινούνται ιδέες και πληροφορίες, ένας χώρος τον οποίο θα μπορούσε κάνεις να αντιπαραβάλει με τις λέσχες που διατηρούσαν οι γάλλοι ιμπρεσιονιστές, ο Μαρξ στα εφηβικά του χρόνια, οι beatniks και όσοι άλλοι άνθρωποι είχαν την ανάγκη να επικοινωνήσουν με τους δικούς τους κώδικες.
Η ιδιαιτερότητα των ηλεκτρονικών λεσχών είναι οτι δεν εμπλέκονται σε αυτές άτομα με σάρκα και οστά, αλλά avatars, φορείς όχι τόσο προσωπικοτήτων, αλλά ιδεών.
Τις τελευταίες μέρες νοιώθω οτι έπεσε ενα σκοτεινό σύννεφο πάνω στη κοινότητα αυτή με την αποχώρηση κάποιον ατόμων και τις δηλώσεις περί απηυδησμού. Δυστυχώς έτυχε να δω την αρχή αυτής της φθίσης με τα ίδια μου τα μάτια να παίρνει μορφή στην οθόνη του υπολογιστή της δουλειάς μου. Και αυτή η μορφή, αν και εντελώς αφελώς επιλεγμένη, ίσως να μας έβαλε στο νου μια από τις πιο χρησιμοποιούμενες και ίσως πιο ανθρώπινη ιαχή μετά από το «αμάν». Την ιαχή «σκατά»!
Πολλές φορές σκέφτηκα, όντας μέλος του noiz οτι κάποιο γεμίζουν με σκατά το forum. Πολλές φορές αναρωτήθηκα για ποιό λόγο γίνονται κάποιες σκατο-ενέργειες στο chat και το forum. Πολλές φορές διερωτήθηκα γιατί σκατά υπάρχει ο Terumi:
Αλήθεια έχω πολλούς και καλούς φίλους, ανθρώπους με παιδεία με τους οποίους μπορώ να μοιραστώ και μπορούν να καταλάβουν τους προβληματισμούς μου. Έχω μια καλή δουλειά, έχω τη δυνατότητα και την ικανότητα να κάνω τη μουσική μου όπως περίπου θέλω και ό,τι χρειάζομαι να μάθω μπορώ να το βρω από τους πολλούς μουσικούς και ηχολήπτες που έχω γνωρίσει μέχρι τώρα. Μπορώ να ικανοποιήσω όποια ανάγκη θα μπορούσε κανείς να ικανοποιήσει μέσω του noiz, αλλά, παρόλα αυτά αφιερώνω κάποιο χρόνο από τις ημέρες μου στο forum.
Ποτέ δεν πίστεψα οτι θα βρω σε μια ηλεκτρονική λέσχη κάποιους ανθρώπους να τζαμάρουμε μαζί, δεν πίστεψα οτι θα βρω κάποια σύντροφο ή παρέα για ουζάκι στο Σούνιο. Το noiz για εμένα δεν είναι studio, μπαράκι ή εξωραϊστικός σύλλογος.
Στο noiz ικανοποιώ την ανάγκη μου να αφήσω τις ιδέες μου και τις γνώσεις μου σε όποιον θέλει να τις ακούσει. Ικανοποιώ την ανάγκη να μάθω πράγματα που δεν θα μπορούσαν να με απασχολήσουν ποτέ ή να γνωρίσω ιδέες διαφορετικές από τη λογική ή τη μεθοδολογία τη δική μου ή των γνωστών μου. Και όλα αυτά χωρίς να εμπλέκεται κάποιο συμφέρον πίσω από όλα αυτά, αλλά ελεύθερα, δωρεάν, ανιδιοτελώς.
Πιστεύω οτι μέσα στο noiz δεν υπάρχουμε ως προσωπικότητες, αλλά ως μια πηγή ιδεών. Ο Terumi, o Feather, o Dither, όλοι μας, είμαστε ανδρείκελα που δεν έχουν να κάνουν με την εμπάθεια, τη μικροπρέπεια, τα προβλήματα που μας χαρακτηρίζουν ή ζυμώνουν στη πραγματική ζωή μας.
Όταν κάνουμε post σε ένα forum έχουμε την μοναδική ευκαιρία να απαντάμε κατόπιν σκέψεως, χωρίς τον χρονικό περιορισμό που κάνει μια vis a vi συζήτηση εφικτή. Και σε μια τέτοιου είδους συζήτηση μπορούμε να σκεφτούμε καλά τι ανήκει στη σφαίρα του ιδιωτικού μας βίου και τι στην σφαίρα των ιδεών μας. Στο forum δεν πρέπει να αφήνουμε τα σκατά μας, αλλά τις ιδέες μας και τις γνώσεις μας για να τις διαβάσει κάποιος που δεν ξέρουμε και να προβληματιστεί ή να μάθει. Κάθε φορά που κάνουμε ενα submit πρέπει να είμαστε, στο μέτρο του δυνατού, σίγουροι οτι αυτό που λέμε, αξίζει να ειπωθεί και να υπάρχει γραμμένο για οποιονδήποτε λόγο γιατί Verba volent, scripta manet (τα λόγια χάνονται, τα γραπτά μένουν). Εγώ, ο άνθρωπος που τρεις η ώρα τη νύχτα θυσιάζει τον ύπνο του για να γράψει αυτό το κείμενο, μπορεί να κοιμάται την ίδια στιγμή που ο Terumi να μιλάει σε κάποιους και να τους δημιουργεί σκέψεις, να τους ανοίγει τους γνωσιακούς ορίζοντες ή να τους διασκεδάζει, Μπορεί ο άνθρωπος κάποτε να χάσει την υπομονή του ή το ενδιαφέρον του για τη μουσική, ο Terumi όμως όχι.
Ο Terumi δεν είναι παρά ένας ρόλος, ο Terumi δεν μπορεί να συνυπάρχει με οποιονδήποτε άνθρωπο που δεν είναι σαν και αυτόν, άϋλος.
Αν έχουμε διαλέξει ένα ρόλο, ας το παίξουμε καλά γιατί αυτά που γράφουμε είναι υλικό προς εκμετάλλευση από ανθρώπους που διακινούν τις ιδέες τους μαζί μας. Αν τους δίνουμε σκάρτο πράγμα, σκάρτο πράγμα θα πάρουμε.
Φιλικά,
Ξέρετε ποιος.
